Dat ik ondanks hevige vermoeidheid deze film heb afgekeken gisteren, zegt veel. Het zegt dat ik er -ondanks gaap en traan- toch wel in zat, in dit verhaaltje over enig wel en veel wee van de financiële wereld. Intrigerend verhaaltje en ongetwijfeld hyperactueel.
Richard Gere speelt Robert Miller, een steenrijke hedgdefund-eigenaar. Investeerder van beroep, maar het gaat een beetje knellen. Successen blijven uit waardoor hij de ene megadeal keihard nodig heeft om de andere te kunnen sluiten. Hij gaat daarbij zover dat hij de boekhouding enigzins soepel hanteert om de aanblik van zijn bedrijf op te poetsen. Dit uiteraard omdat investeerders liever met gezonde bedrijven werken dan met zieke of doodzieke. Binnen het bedrijf ontstaat wrijving, onder andere met zijn dochter die de financiële trucs van haar vader ontrafelt en hem voor het blok zet.
Ondertussen zet ook zijn privéleven hem een hak. Het vriendinnetje dat hij er op nahoudt, begint haar aandacht op te eisen, iets wat hij bij zijn vrouw weer lastig kan verkopen. Als hij besluit om zijn maitresse maar even mee te nemen naar zijn buitenhuis, gaat het mis. Hij doezelt weg achter het stuur, krijgt een ongeluk waarbij zij omkomt. U snapt, hij kan geen commotie gebruiken tijdens het sluiten van die megadeals, dus moet dit ongeval weggemoffeld. Dat lukt slechts ten dele, waardoor hij al snel de politie op zijn nek krijgt.
Goed spel, zelfs van Gere, maar vooral van de altijd fijne en vileine Susan Sarandon en van bijtertje Tim Roth. Dat maakt deze film best draagbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten