We hebben Netflix. Vrouwlief erg blij met de vele series. Als filmfreak ga ik op zoek naar de catalogus aan filmtitels. Welnu, ik moet zeggen: het houdt nog niet over. Wellicht niet goed gezocht, maar gisteren werd deze titel voor mij onderdeel van een "Hollandse Avond".
Thrillers van eigen bodem, ik kan niet helemaal bedenken welke er nou echt in mijn straatje lag. De lift , Amsterdamned, The Johnsons: middelmaat allemaal. Of minder. Ook deze titel haalt het niet, al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat tegen het einde het plot iets minder toevallig in elkaar begon te steken.
Succesvolle (plastisch) chirurge zwoegt zich door het leven met een onhandelbare zoon, een depressieve midlife-man en , belangrijk in dit verhaal, een totaal uit de hand gelopen verbouwing van hun huis.
Precies op het moment dat alles mis lijkt te gaan en ze dus huis, gezin én werk op lijkt te moeten geven, komt een oude jeugdliefde op de proppen.
Hij kan geld regelen, hij kan zorgen voor uitbouw van haar werkzaamheden en er welhaast een concern van maken. En in de tussentijd regelt hij ook nog een klussenbussie vol met Polen om die verbouwing er even door te jassen. De doorgewinterde filmkijker weet dat hij dat natuurlijk niet voor niets doet. Naast wat amoureuze eisen aan de dame moet er toch ook wat tegenover al die funding staan. En daarbij komt ze steeds verder in de knel en wordt ze gedwongen zich in te laten met criminele mensen- en orgaanhandelaars.
Los die kluwen maar eens op binnen twee uur, zegt u.
Tjitske Reijinga herstelt zich gaandeweg de film: waar ze aanvankelijk vooral leunt om moeilijke en sombere blikken in de ruimte, pakt ze later haar rol als vastberaden moeder met enige moraal toch weer op. Peter Blok en Gene Bervoets spelen overigens wel prima, al is Blok natuurlijk moeilijk geloofwaardig te krijgen als psychopathische crimineel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten