La Chimera op Moviemeter (3,60)We
Lastige film, er wordt aardig wat inlevingsvermogen van de kijker gevraagd. Maar als je die hobbel neemt, dan zit je wel in een sterk poëtische film met steeds meer verklaringen van waar je eerder naar gekeken hebt. Dat culmineert in de eindscene, die welhaast aandoenlijk is.
We reizen naar Riparbella, een dromerig plaatsje aan de Tyreense kust, het gebied waar vroeger de Etrusken heersten. Een rijke historie, die zich vooral uit in archeologische vondsten op oude begraafplaatsen en dito tombes. Die rijkdom, daar is een groep "Tombari" op uit: deze term staat voor de groepen grafheuse arrovers die de voor zielenrust bedoelde plekken openbreken en leegplukken.
De Britse Arthur blijkt er een meester in te zijn, heel de groep vaart op zijn gaven om de rijkste plekken te ontdekken. Arthur blijkt een getroebleerd man te zijn: in flashbaks krijgen we een deel van zijn herinneringen en hersenschimmen te zien (inderdaad: Chimera betekent "hersenschim").
Arthur zwalkt tussen diverse idealen: zijn archeologie-achtergrond verliest het steeds van de geldzucht en de noodzaak tot overleven. Er zijn concurrerende groepen, waaronder die van de mysterieuze opkoper Spartaco, er is zijn oude schoonfamilie die zich verenigt rondom de oude zanglerares Flora. En er is vooral haar pupil Italia, die de zangles afwisselt met huishoudelijke taken voor Flora. Flora heeft gevoelens voor Arthur, hij voor haar maar ze wil niets weten van zijn criminele activiteiten. Dan stuit Arthur op zijn grootste vondst ooit.
Met: Josh o' Connor, Carol Duarte. Isabella Rossellini, Alba Rohrwachter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten