donderdag, september 05, 2024

Sterben (aka Dying) - Matthias Glasner

Sterben op IMDb (7,6)
 Sterben op Moviemeter (3,00)

Dat ik tijdens de film meermaals moest denken aan misschien wel de beste film uit ons tijdsgewricht (in mijn bescheiden mening dan he, niet iedereen hoeft onder de indruk te zijn van "Magnolia"), dat zegt wel iets. Niet dat "Sterben" nu al zo goed is, dat kan nog groeien. Maar goed is ie zeker, erg goed zelfs. Net als genoemde PT Anderson-film kent "Sterben" een mozaïsche aanpak, met dat verschil dat ditmaal alle bedrijven over leden uit een en hetzelfde gezin gaan. Niet gemakkelijk, vaak zelfs ronduit ongemakkelijk, maar razend knap. Vandaag gaat ie in roulatie, wij zagen hem dinsdag in de voorpremière. Ik mag en wil niet pushen (GA DAT ZIEN!) maar ben wel heel benieuwd of anderen de film net zo overdonderend ervaren.

Het is eigenlijk niet meer verantwoord, zoals de twee oude mensen Lissie en Gerd samenleven. Gerd is het contact met de dagelijkse werkelijkheid al enige tijd kwijt en loopt regelmatig in onderbroek naar buiten. Lissie doet wat ze kan maar blijkt zelf ook ziek. De kinderen wonen te ver (zoon in Berlijn, dochter in Hamburg), gelukkig dat een buurvrouw schiet regelmatig te hulp schiet. Uiteindelijk gaat het echt niet meer en moet pappie naar het verzorgingstehuis. Pas dan vindt zoon Tom de tijd om langs te komen. 

Tom is dirigent bij een ambitieus orkest en staat op het punt een loodzwaar stuk, geschreven door zijn manisch-depressieve vriend Bernard, in première te laten gaan. Dat lijkt vooralsnog te hoog gegrepen, want de repetities gaan voor geen meter waardoor de componist met de minuut ontevredener raakt over zijn eigen geleverde werk. Tom probeert de aandacht erbij te houden, terwijl hij ondertussen moet balanceren tussen dit werk, de ziekte van zijn vader en het plots op de wereld verschijnen van een surrogaat-kind dat zijn ex op de wereld zet en waarvoor hij zich verantwoordelijk voelt. 

Als vader overlijdt, komt Tom door deze beslommeringen te laat en blijkt zijn zus Ellen zelfs helemaal afwezig. Ellen lijdt een liederlijk bestaan  aan de zelfkant van het leven, is het alcoholisme nabij. Om die reden heeft ze dan ook helemaal geen behoefte aan contact met haar familie. Uiteindelijk gebeurt dat toch wanneer het ook met moeder Lissie de verkeerde kant op gaat. Het disfunctionele gezin valt verder uiteen, broer en zus moeten de puinresten aanvegen en zich afvragen of ze nog wel iets voor elkaar willen betekenen. Het muziekstuk waar Tom aan werkt, draagt de veelzeggende titel "Sterben". Er is al veel dood in het leven van Tom en Ellen, maar zitten er misschien ergens nog sprankjes leven? 

Zo zwaar als ik het opschrijf, zo is het ook. Maar dat maakt de film nog geen ondraaglijke film, oh nee: sterk geacteerd, prachtige psychologische spanningen die tot heldere levenslessen leiden. Heel sterk.

Met : Lars Eidinger, Corinna Harfouch, Lilith Stangenberg, Ronald Zehrfeld, Robert Gwisdek

FIN - song : Johann Sebastian Bach- Fantasia in Fugue in C Minor

Gezien in : Cinema Oostereiland

Geen opmerkingen:

The Spy Who Loved Me - Lewis Gilbert

The Spy Who Loved me op IMDb (7,0) The Spy who loved me op Moviemeter (3,35) Nummer 10 alweer, men pakte voortvarend uit met het uitbrengen ...