De jacht op Meral Ö op Moviemeter (3,23)
Misschien was dat niet het beste idee om vandaag (vrijdag de 13e) deze film te gaan bekijken. Ik was al boos op de verwording van de maatschappij die we geworden zijn, maar zeker is dat deze film niet helpt om dat beeld positiever te kleuren. We zijn keihard op de mensen die toch al in de verdomhoek zitten, we zijn zacht op de grootverdieners en de geldmachines. Daar tussenin zit de overheid, zit een ambtelijk apparaat en zit de belastingdienst. Al deze radertjes draaien tegen elkaar in, mensen komen ertussen vast te zitten en kunnen geen kant meer op. Het kan niet anders dan dat dit ooit zijn weerslag zal hebben: teveel mensen rest weinig anders dan verzet of het kiezen van zijpaden en afslagen die je liever niet ziet. Maar goed, we waren er allemaal bij, we hebben zo gestemd: het toeslagenschandaal kwam echt niet uit de lucht vallen, het is een pad dat de politiek bewust uitgestippeld heeft.
Aanvankelijk is Meral, onze hoofdpersoon, nog fel op de bal: ze gaat dit rechtzetten. De belastingschuld die ze heeft opgelopen, kwam door die verplichte terugbetaling in eens. Dat er nu deurwaarders dreigen, dat er loonbeslag komt, ze kan het amper geloven maar ze verzet zich nog: ze belt zich een ongeluk maar loopt louter tegen muren op. Ambtenaren met te weinig bevoegdheid om haar te helpen, ambtenaren met ronduit kwade bedoelingen, ambtenaren met goede bedoelingen maar met verkeerde of of onvolledige informatie, jeugdzorgmedewerkers en onderwijspersoneel: allemaal werken ze stukje bij beetje mee om de hardwerkende maar weinig inkomen genererende Meral dieper in de stront te drukken. Haar voeten zuigen zich vast, ze kan niet meer bewegen: ze moet van te weinig geld haar kinderen in leven houden, uiteindelijk zelfs afgesloten van gas, water en licht. Ze wordt gevolgd, doorgelicht en kort gehouden.
Het is misselijkmakend om naar te kijken, het is gruwelijk: regisseur Stijn Bouma slaagt er enigszins een Ken Loach-gevoel op te wekken en de kijker in de zaal te ergeren. Nee, de kijker tot woede te wekken. In mijn bescheiden opinie: Nederland heeft zichzelf belachelijk gemaakt maar laat het onbeschaamd voortsudderen. Mensen die nooit van hun leven op de Zuidas zullen komen, zijn simpelweg niet interessant voor de economie. Daar willen we vanaf. Dus we pakken de bulldozer en nemen ze onder handen.
Met: Dilan Yurdakul, Gijs Naber, Quiah Shilue, Raymond Thiry, Olga Zuiderhoek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten