The Surfer op Moviemeter (3,47)
Nog niet geheel overtuigd van mijn verwachtingen stapte ik gisteren de filmzaal in. En zo stapte ik er eigenlijk ook weer uit. Dat wil zeggen dat ik de film in ieder geval niet slecht vond. Niet goed ook maar dat heeft meer mijn voorliefde voor andere genres dan deze te maken. Waarom ik deze dan toch ging kijken? Welnu: als je al decennialang films kijkt, weet je dat Nicolas Cage een filmgenre op zich is (ooit speelde ik met een maat een filmquiz waarin een ronde was opgenomen met 10 schreeuwende gezichten van de telg uit de Coppola-familie: zoek het maar uit, uit welke film komen deze plaatjes? Lastig genoeg. Om de inleiding af te ronden, kan ik melden dat "The surfer" zowel een typische Cage-film is als een a-typische. En dat heeft dan weer alles met dat al dan niet uitkomen van de verwachtingen te maken.
Hij heeft er zin in, onze protagonist van de dag. Samen met zijn zoon rijdt hij naar een plaatsje aan de zonovergoten Australische kust. "De beste golven", zo houdt hij zijn zoon voor, "vindt je hier". Pappie is surfer en ook zoonlief blijkt fervent beoefenaar van deze golfsport. Vader onthult nog een geheim voor de jongeman: hij vertelt dat hij hier is opgegroeid en dat hij zijn oog heeft laten vallen op het huis waar hij opgroeide. Dat is plotseling op de markt gekomen en dat is een kans van 1-op-1-miljoen. Ambities genoeg derhalve maar al snel blijkt dat die plannen zullen worden doorkruist: eenmaal op het strand worden de heren tegengehouden door een ongastvrije groep surfers die hen vertellen dat het hier alleen "surfen voor inwoners" is: "don't live here, don't surf here" krijgen ze te horen.
Terwijl zoon naar moeder vertrekt, blijft vader achter op de parkeerplaats: hij pikt dit niet en is vastberaden orde op zake te stellen. Al snel blijkt dat hij van goede huizen moet komen om niet alleen The Bay Boys maar ook de lokale politie, ondernemers en badgasten van zich af te houden. Men is vijandig, men is afstandelijk: Surfer gaat hier niet zomaar deuren openen. Onder de brandende zon, hongerig en dorstig draait hij langzaam naar een kookpunt: wraak ligt met reuzenogen op de loer, maar zijn krachten nemen ook met de dag verder af. Hallucinaties over zijn verleden op dit strand nemen toe: wat is er precies gebeurt met zijn vader, welke rol had de sekte-achtige leider van de Bay Boys daarin? En wie is die zwerver eigenlijk, die daar rondstruint?
Het komt tot een -ahum- kookpunt.
Met: Nicolas Cage, Finn Little, Julian McMahon, Rahel Romahn, Nicholas Cassim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten