We live in time op Moviemeter (3,40)
Ze kondigden zich al aan maar bleven uiteindelijk veilig op hun plek: waterlanders, tranen, noem ze wat je wilt. "We live in time" gaat vól voor het sentiment en dat werkt bij de een beter dan bij de ander. Ik zit dus blijkbaar in de gevoelige hoek, want ik kon hier wel wat mee. Naast het niet-lineair vertelde verhaal werd ik vooral gegrepen door sterk acteerwerk van Andrew Garfield en - schepje er bovenop- majesteus spel van Florence Pugh. Sowieso ben ik al aardig gecharmeerd van haar explosieve acteerwerk - als zij in beeld komt, gebeurt er iets - maar in deze rol bereikte ze grote hoogten. Wat mij betreft dan: ik hoorde ook mindere reacties op de film maar ik ging geraakt- én tevreden- naar huis. Sentimentele sucker, ik.
We volgen het stormachtige liefdesverhaal van de ietwat schlemielige graanproductenverkoper Tobias en de vurige Almut, een vrouw boordevol kwaliteiten maar ook boordevol geheimen. Hun ontmoeting is letterlijk ongelukkig, wanneer Almut hem aanrijdt als ie onoplettend de weg oversteekt. Zij vergezelt hem naar het ziekenhuis en wanneer Tobias bij komt ontstaat er een bijzonder gesprek: zij voelt zich schuldig maar hij heeft geen flauw idee wie zij is. Almut is restauranthouder en een topchef, ze nodigt hem uit in haar restaurant omdat ze het gevoel heeft dat ze iets goed moet maken.
Schuchter maakt de herstellende Tobias stapjes in haar richting maar voor ze het weten is het seks en solide gesprekken. Hun verschillende toekomstbeeld (hij tevreden met zijn commerciële baantje, zij ambitieus en hunkerend naar mondiale erkenning) lijkt een toekomst samen in de weg te zitten. Bijna is er een breakup, maar ze zetten door. Dan krijgt Almut de tijding dat ze ernstig ziek is, baarmoederhalskanker. Weg toekomst, weg gezinnetje samen, zo lijkt het in eerste instantie. Maar toch; met behulp van de wetenschap en een secure chirurgische ingreep weet Almut alsnog zwanger te worden. Alsnog lijkt het geluk compleet, maar niemand weet hoe lang..
Met: Florence Pugh, Andrew Garfield, Lee Braithwaithe, Adam James,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten