Ben een slechte boekenlezer, maar heb altijd beweerd dat ik gek ben op poëzie! Al vanaf mijn vroegste popadeptie wist ik te beweren dat songteksten mijn gedichten waren. En nog steeds kan ik er een 1000 of wat uit het hoofd oplepelen (donot trigger me!).
Een van de eersten die als poeet begon en daar later muziek bij verzon, was de klein maar fijne, de klein maar onverschrokken Anne Clark. AL op haar debuutcd zette ze met "The power game" in een paar woorden neer waar het in deze wereld om draait.
zware teksten, atmosferische muziek: het begon langzaam mijn ding te worden.
dat kwam tot volle wasdom bij haar volgende plaat: Changing places. Nog steeds zijn nummers als "Sleeper in metropolis" en vooral "Wallies'" van een dwingend ritme en dito tekstschema's, dat ik er nog moeiteloos in mee ga.
Heb eenmaal het genoegen mogen smaken de dame live te zien, op het hanekammenfestival dat Seaside heette en dat zich in de Panne afspeelde. Loodzware regen en voor het eerst zag ik bij de ingang van het terrein gewoon een container met spuitbussen. Alle wavekapsels dienden na de stortbui immers weer opgetist.
Het zonnetje brak door, Anne ging op haar tenen achter de synthesizer staan en direct ging de zon weer onder. haar sombervrouws teksten deden elk zonlicht wegschuilen.
En daar hield je van, als je darkwaver was!
NB: heeft u later ingeschakeld, dan zou u la Clark kunnen kennen van "Our darkness': download dat maar eens en laat je inpakken door het uitermate sublieme einde!!
2 opmerkingen:
dsownload dat maar eens? ik zie geen downloadbutton. je hebt toch ook serverruimte bij rondie?
en bij de Cla pas? ;-)
nog nie!! maar hij komt dinsdag!
Een reactie posten