Er wordt veel geschamperd over de slechte combi van humor en de Duitse volksaard, maar dit zou best ook eens tegen de Fransen aangehouden mogen worden. Veel van hun komedies zijn tamelijk oubollig, met een grote neiging naar slapstick. Uiteraard zijn hierop ook uitzonderingen mogelijk (zoals het succesvolle "Bienvenue chez les ch'tis" ) maar helaas gaat de hierboven genoemde film op het flauwe stapeltje. De film blijkt een vervolg te zijn op een film uit 2001, die ik niet heb gezien, dus ik probeer deze op zijn eigen merites te beoordelen.
Plots staat hij weer voor de deur: zoon Tanguy keert terug bij zijn ouders. Zijn relatie in China is op de klippen gelopen en hij staat, met tienerdochter , weer op de stoep van zijn ouders. Aanvankelijk pakken deze hun zorg voortvarend op: ze snappen dat ie in de put zit en dat hij "rouwt" , ze vertroetelen hem en zijn dochter. Maar al snel blijkt dat zoonlief het zich allemaal wel heel makkelijk laat aanleunen. Onderdak, eten, zorg en liefde: alles komt hem op deze manier opnieuw aanwaaien.
De ouders veranderen van strategie: ze beginnen met een lichte vorm van sabotage om de zoon maar het gevoel te geven dat hij zich bij die twee pensionado's eigenlijk niet meer thuis hoort te voelen. Maar dan..
Met : Sabine Azema, Andre Dussollier , Eric Berger, Emilie Yilie Kang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten