The Singing Club op IMDb (6,5)
Het kan dus gewoon: een formule-film maken die desondanks op waarheid gebaseerd is. Aan de feelgood "The Singing Club" is weinig verrassends te ontdekken en toch is het een film die je met plezier aanschouwt. Mijn lief en ik zijn beiden erg gecharmeerd van Britse humor, dat hier voldoende in aanwezig is. Enig sarcasme en enig drama toegevoegd en dan kom je al gauw op een anderhalf uur onbekommerd vermaak.
We reizen naar een militaire basis in Engeland. Alle mannen (en een enkele vrouw) gaan op missie naar Afghanistan, de vrouwen blijven in ledigheid achter. Ze moeten iets verzinnen om die naargeestig spannende tijd door te komen, er moet iets gezamenlijks bedacht worden om de tijd door te komen dat je schrikt van elk telefoontje en van elke deurbel. Diverse suggesties en initiatieven mislukken of eindigen op zijn best in een bacchanaal. Er is slechts één voorstel dat de eindstreep haalt. 
Net als in het leger zelf is er ook bij de echtgenotes een hiërarchie: de stijve Kate is de vrouw van de kolonel en denkt daaraan wat rechten en plichten aan te ontlenen. Lisa, de vrouw van de sergeant zit er in die rangorde vlak onder en zij wordt geacht met initiatieven en coördinatie te komen. Beide dames verschillen nogal van elkaar en dus ontstaat er een botsend duo-leiderschap. Er wordt namelijk een dameskoor opgezet waarbij Kate de groep klassiek wil scholen en Lisa daartegenover het plezier voorop stelt: lekker zingen, dat moet het belangrijkste zijn.
Na het gekibbel komt er langzamerhand enige vorm in en begint het echt op zang te lijken. Toevallig hoort een passerende generaal het koor repeteren , hij nodigt ze uit voor een militair concert in de fameuze Royal Albert Hall in London. Schrik en angst alom, de dames twijfelen over hun kwaliteiten. En dan, dan slaat het drama toe.
Met : Kristin Scott Thomas, Sharon Horgan, Amy James-Kelly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten