Tientallen kan ik er hiervan zien. Dit soort films zijn een kalfje naar mijn hond: stuk geschiedenis, stuk recht, stuk onrecht en daartussen de vermorzeling van de menselijke maat. Vorig jaar zagen we al een vergelijkbare titel(Im Labyrinth des Schweigens), maar ik zeg nu dat ik deze beter vind. Komt mede door het geloofwaardige acteerwerk van Burghart Klaussner , die we natuurlijk kennen als de nare hoofdman van "Das Weisse Band". Het verhaal doet de rest.
Fritz Bauer is procureur-generaal. In Duitsland, in de jaren 50. Ex-concentratiekamp-slachtoffer, strijdend voor rechtvaardigheid. Hij is vastberaden bezig ontsnapte SS'ers op te sporen en voor het gerecht te brengen, maar ondervindt daarbij veel tegenwerking van oude fouterikken die gaandeweg toch weer hun cruciale plekjes in de maatschappij heroverd hebben.
Bauer is chantabel (want joods en homoseksueel), maar Bauer blijft oprecht. Als hij de vinger krijgt achter de verblijfplaats van Adolf Eichmann begint hij voor het eerst bewust de regels te overtreden: omdat hij zijn eigen organisaties niet vertrouwt, neemt hij contact op met de geheime dienst van een andere natie (Israël in dit geval). En deze stap kan hem op het verwijt van landverraad komen te staan. Bauer neemt de gok want hij moet en zal Eichmann naar Duitsland halen. Hij sluit een deal met de Mossad en verdomd, ze pakken hem.
Eind goed, al goed, zou je zeggen. Maar nee: een van Bauer's assistenten blijkt óók chantabel (geen jood, wel homoseksueel), deze wordt onder druk gezet om Bauer's verraad te bevestigen.
De rest is geschiedenis (het eerste deel ook trouwens, want meneer Bauer heeft echt bestaan). Ga zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten