vrijdag, april 01, 2016

In jouw naam - Marco van Geffen/Jean-Claude van Rijckeghem

In Jouw Naam op IMDb (6,2)
Was de onderstaande film al verdrietig om te kijken, deze kwam nog iets harder binnen. Dat kwam vooral omdat ik onlangs in de vriendenkring iets soortgelijks meemaakte, daardoor dringt dit verhaal harder binnen dan het wellicht twee jaar geleden bij me gedaan zou hebben.

Een jong stel. Ze hebben alles. Een goed huis, goede baan, goede vrienden en een enorm vertrouwen in de toekomst. Bij het bouwen van die toekomst hoort ook de gezinsplanning.
Alles valt in duigen als hun baby'tje kort na de geboorte overlijdt. Daar staan ze: een lege babykamer, een lang-niet-alles begrijpende vriendenkring, een maatschappij die doorgaat waar voor hen het leven stil staat.
Eerst moeten ze hun eigen relatie resetten, ze hadden immers elk hun eigen verwachtingen. Woorden zijn er niet of te weinig, gevoelens te veel. Staan ze nog wel zo dicht bij elkaar? Stort hij zich op zijn werk en zij zich op het huishouden? Of wordt het andersom: wil zij vooruit kijken en hij alleen maar terug? Hoe verwerk je de postnatale gevoelens als je ook nog eens dit verlies erbij moet accepteren?
Ze herkennen elkaar niet meer, maar ze proberen het wel. Vrijen wordt vechten, verhuizen wordt vluchten, werken wordt ontkennen. Ondanks alle hulp die van alle kanten geboden wordt: hoe lang hou je dat vol, voordat je al dan niet doordraait?

Hoewel de film veel stilstaande momenten kent van louter starende acteurs en shots van lege kamers, doet ie toch zijn werk: je gaat nadenken. Wat is logica, wat is emotie? En hoe breng je die twee bij elkaar?

Geen opmerkingen:

C'e ancora domani (aka There is still tomorrow) - Paola Cortellesi

C'e ancora domani op IMDb (7,8)   C'e ancora domani op Moviemeter (3,67) Een schoonheid van een film. Verhaal is sterk. Beelden zijn...