Minari op IMDb (7,5)
Eerder die dag zat ik fijn in de filmzaal, die door de zaalmedewerker werd aangekondigd als "corona-technisch uitverkocht". Anders gezegd: alle stoelen die verkocht móchten worden in de huidige regelgeving, wáren dan ook verkocht. En dat op de zondagmiddag, 16 u. Niet echt een gangbaar filmtijdstip, het wijst op het voorzien in een behoefte. Dat deed mijn filmhart goed. Leve het grote doek.
Hoewel het leeuwendeel van de film een wrang karakter heeft, blijft er bij deze film toch een goed gevoel over. De grotendeels dramatische lotgevallen van de Koreaanse familie worden frequent genoeg onderbroken door komische opmerkingen en gedragingen van zowel de zoon des huizes als diens oma. Hierdoor blijft de film ademen, is hij luchtig genoeg om het zware onderwerp over te brengen.
Wat er dan zo zwaar aan is? Een Koreaanse familie heeft het Aziatische bestaan achter zich gelaten om een beter leven na te jagen. Aanvankelijk komen ze zeer bedrogen uit, want de eerste jaren belanden ze in Californië waar ze niets anders doen dan aan de lopende band kuikentjes op hun geslacht onderscheiden: vrouwtjes goed voor de eitjes, mannetjes goed voor de oven. Wanneer de vader dan ook de kans krijgt om naar het Amerikaanse platteland te vertrekken waar hij een stukje land kan gaan bewerken, pakt hij meteen zijn kans.
Hij wil Koreaanse groenten gaan verbouwen en daarmee een leverancier worden voor de restaurants in de regio. Maar voor het zover is, moet hij werkelijk van scratch af aan beginnen: er moet water zijn voor de beregening, er moet landbouwmateriaal komen en er moeten plantjes en zaadjes worden aangekocht. Het geld glipt hen tussen de vingers door, ze ontkomen er niet aan voorlopig nog te blijven werken (en inderdaad: opnieuw op een kuikenfabriek), zeker niet als er ook nog geld achter de hand moet blijven voor de mogelijke hartoperatie voor hun jonge zoontje. Het zit aan alle kanten tegen. En dan komt oma ook nog eens bij hen inwonen, zeer tegen de wil van vooral de jonge David. Die vindt haar maar een raar mens, helemaal geen echte oma. Noodgedwongen brengen de twee veel tijd met elkaar door omdat de ouders proberen de touwtjes aan elkaar te knopen.
Met : Steven Yeun, Yeri Han, Alan S. Kim, Noel Cho , Will Patton, Juh-Yung Youn
FIN - song : Emilia Mosseri/Han Ye-ri - Rain Song
Geen opmerkingen:
Een reactie posten