Bedrieglijk gevaarlijk is het natuurlijk. Als je een joekel van een succesfilm hebt gemaakt, een prijswinnende wereldhit met een nieuw ontdekte steracteur, dan probeer je dat natuurlijk nog eens.
Dat is de eerste indruk die je krijgt bij het zien van Samba, de opvolger van Intouchables. Opnieuw Omar Sy, opnieuw is hij een allochtone Fransman die zijn weg zoekt in de regeltjesmaatschappij van Europa.
Maar schijn bedriegt, onder dat lichte laagje zit ditmaal een veel diepere: de plus van deze film vond ik dat de regisseurs op knappe wijze een serieus mondiaal probleem aankaarten: les sans-papiers.
De immigranten die zich, zonder rechtmatige papieren, staande moeten houden in een harde en onpersoonlijke maatschappij: ze overleven, ze laten zich lenen voor elke klus, ze switchen van identiteit als dat voor de volgende vlucht nodig is, ze laten zich opjagen door politie en ze laten zich oppikken door louche baasjes die goedkope arbeidskrachten van de straat pikken.
Dát is het sterke deel van deze film. Het mindere deel is de love interest tussen de immigrant en de dame van de immigratiedienst (een niet heel geslaagde poging van karakteractrice Charlotte Gainsbourg om comedienne te zijn). Natuurlijk blijft Omar Sy om voor te smelten: grappig en vooral charmant, in die hoedanigheid is hij onovertroffen leuk.
Al met al een film waar ik met gemengde gevoelens uitkwam: ik zag goede acteurs, ik zag feelgood met een neiging naar sociaal drama, ik zag een sterk stuk maatschappelijke verbeelding. Tezamen wel een voldoende, maar het is niet hun beste film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten