vrijdag, juni 18, 2021

Nomadland - Chloé Zhao


 Nomadland op IMDb (7,4)

Nomadland op Moviemeter (3,41)

De oorzaak mag dan niet zo'n fijne zijn, de gevolgen dragen veel hoofdpersonen uit deze film met verve. Er is altijd al een groepje geweest dat zich aldus gedroeg, maar vooral na de krediet- en daaruit voortvloeiende financiële crisis waren mensen dusdanig berooid dat het niet moeilijk was om alles en iedereen achter zich te laten. In het geval van Fern is dat een heel simpel en logisch rijtje: 

Eerst sloot de fabriek die het complete dorp werk verschafte. Het dorp kwam in verval , mensen trokken weg. Uiteindelijk werd door het simpelweg opheffen van de postcode het dorpje definitief van de kaart geveegd. De huizen staan er nog, maar er wordt geen leven meer in geleefd, er wordt niet meer gewoond. Weg is de ziel En dus gaat ook Fern op zoek naar iets anders. 

Waar zij in afwijkt ten opzichte van velen is dat ze niet kiest voor een volgende vaste stek, waar misschien hetzelfde proces van hechten en onthechten begint, nee; ze woont in haar camperbusje, waarmee ze van los werk naar los werk trekt. Seizoensarbeid soms , bieten rooien of burgers bakken, een enkele keer medewerker bij een camping en heel vaak de piekperiodes van het grote Amazon-magazijn in de buurt meedraaien. 

Op haar continue reis ontmoet Fern bijzondere mensen, veel vrije geesten die al veel verder onthecht zijn dan zij is. Ze is er goed in, ze kan dit: een leven als nomade vereist zowel sociale vaardigheden als het kunnen omgaan met eenzaamheid. Het vereist mensenkennis en het vereist inzet en creativiteit. Het is veel meer dan het 'alles laten vallen en dan steeds maar weglopen" dat Fern van haar zwager en zijn vrienden te horen krijgt. Haar zus begrijpt haar zoektocht, maar vindt het jammer haar altijd te moeten missen. Fern wil het niet meer, niet meer wonen onder een dak en slapen in een bed. Zelfs niet als de zeer in haar geïnteresseerde mede-nomade Dave haar een plek aanbiedt in het tuinhuis van zijn zoon zegt Fern nee. Er is werk te doen, er zijn kilometers te maken. 

Prachtig verstilde film, vol van adembenemende natuurbeelden en een waarlijk fabuleuze hoofdrolspeelster. "Mooi" is een omschrijving die de lading lang niet dekt. 

Met : Frances MacDormand, David Strathairn

 FIN - song :Ludovico Einaudi - Otremare

1 opmerking:

Peter te Riele zei

Ik vond het een trieste film, trieste bedoening in een triest land. De sfeer is goed getroffen. Maar ik had me verheugd op mooie natuur, een warme gemeenschap, nomaden in een modern jasje.
Helaas niet van dit alles. Natuurlijk, er was rouw. Ik kon weinig verhaal ontdekken, geen verfijnde cultuur, slimme filosofieën. Deze nomaden leken voor mij wel depressieve daklozen in plaats van verfijnde, sociale, slimme rondtrekkers. De karakters oogden hard en oppervlakkig. Weinig warmte te ontdekken. En de verfilming van de omgeving en de natuur vond ik ook weinig opbeurend. Voor mij krijgt deze film nauwelijks 1 ster van de 5.

There's always hope - Tim Lewiston

There's always hope op IMDb (5,0)   There's always hope op Moviemeter (1,88) Gewoon een zoetsappig filmpje, maar dat kon deze kijker...