Ezra op Moviemeter (3,16)
Toen deze eerder dit jaar in mijn geliefde filmtheater geprogrammeerd stond, liet ik hem passeren omdat ik bang was voor karikaturen. De synopsis van de film gaf immers de kans dat er door de filmmakers met de aandoening van de hoofdpersoon aan de haal zou worden gegaan. Levert vaak wel Oscars op (Rain Men, My Left Foot) maar levert bij mij vaak irritatie op vanwege het voor de film uitvergroten van het gedrag. Dat speelde in deze film alleen in het begin even mee, maar al snel werd het een aandoenlijk vader-en-zoon-verhaal waarbij beiden hun afwijkende eigenschappen hebben. Blij dus dat we deze gisteravond gehuurd hebben.
Als we die eerste 10 minuten doorgekomen zijn, weten we dat Ezra een stevig autistische jongen is die het zijn ouders lastig maakt in de opvoeding. Dermate lastig zelfs dat hun relatie erop stukloopt, moeder vertrekt en doet een andere partner op. Zowel vader als moeder lopen over van liefde voor hun zoon maar ze staan elk een andere aanpak voor. Dit leidt tot een gaandeweg groeiende verwijdering tussen de twee: moeder laat zich door de vele hulpverlenende instanties de wet voorschrijven terwijl vader juist met die instanties in gevecht gaat. Dat laatste zelfs iets te letterlijk, hetgeen leidt tot een contactverbod.
Niet dat pa zich daaraan houdt, natuurlijk. Hij staat bij het schoolplein van Ezra's nieuwe school en ziet dat de nieuwe medicatie een (bijna letterlijk) verlammende werking op de jongen heeft. Zijn hart breekt en hij neemt een radicale beslissing: hij haalt 's nachts de jongen weg uit het huis van moeder en stapt in de auto, onderweg naar een vriend die een paar staten verderop op het platteland woont. Moeder is woest, probeert eerst nog via de eigenzinnige opa met haar ex in contact te komen maar dat helpt niet. Ze neemt een radicale stap en zet een Amber Alert uit voor haar zoon. Terwijl die eigenlijk best een fijne reis maakt met zijn eigenlijk best grappige vader, maakt moeder samen met opa jacht op de twee. Ieder heeft daarbij zijn/haar eigen belang, ieder heeft daarbij zijn/haar eigen achtergrondverhaal.
Ik was zeer te spreken over het acteerwerk van Bobby Cannevale, die een ontwapenende emotionele man neerzet. Hoogtepunt van de film, wat mij betreft.
Met: Bobby Cannevale, Rose Byrne, William A. Fitzgerald, Robert de Niro, Whoopi Goldberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten