Witte Flits op Moviemeter (3,79)
Uitermate integere film, niet voor niets de opener van het laatste Nederlands Film Festival .Tamelijk onmogelijk ook om zonder natte wangen de zaal te verlaten, mij liet dit waargebeurde verhaal in ieder geval niet onberoerd. Er is van alles aan de hand in ons land maar het gegeven dat we nog steeds op een redelijk humane manier nadenken over euthanasie is een toonbeeld van beschaving.
Ze zijn een stel op middelbare leeftijd, Aagje en Teun, maar ze ogen veel ouder dan ze zijn. Dat komt doordat ze een zwaar kruis dragen: hun zoon Rick wil dood. En Rick zoekt daarvoor de edele weg: hij wil niet van een flat springen, wil zich niet voor de trein gooien zodat zijn ouders hem in stukjes terugvinden. Rick wil euthanasie, hij wil zelf bepalen wanneer het voor hem ophoudt. En wat hem betreft is dat: NU!
Zijn ouders zijn - hoe zwaar dat ze ook valt- heel supportive naar hun zoon, ze weten dat hij al tientallen jaren lang de ene therapie na de andere, het ene onderzoek in en het ander uit heeft ondergaan. Rick is uitbehandeld, zo zeggen ook zijn artsen. Teun oppert dan nog wel bij de arts of er misschien toch niet nog een keer naar electroshock-therapie gekeken moet worden, de artsen proberen nog een keer te onderzoeken of een ernstige vorm van autisme niet de oorzaak is van Rick's ongelukkige levensgevoel. Ondertussen tekent Rick uit hoe hij zijn uitvaart voor zich ziet: de muziek, de auto (de Witte Flits-Opel Kadett die hij al jaren rijdt), de kleding. Hij ziet het wel voor zich, hij kan niet wachten.
De film is een proces. Voor Rick, voor de artsen, voor de ouders en de rest van het gezin maar ook voor de kijker. Integer, reëel, pijnlijk maar nergens moralistisch. Heel goed.
Met: Renee Soutendijk, Raymond Thiry, Sanne den Hartogh, Manouschka Zeegelaar Breeveld
Gezien in : Cinema Oostereiland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten