Waarom Wettelen op Moviemeter (3,20)
Zelf vind ik het een heel fijne ontwikkeling, de voorpremière-avonden van mijn lokale filmtheater. Meestal een (te) select publiek, dat alvast inzage krijgt in een van de films die de komende week in roulatie komt. Gisteren draaide het daarbij om het regiedebuut van Dimitri Verhulst, iemand die ik als schrijver al langer met plezier in de gaten houdt en die ook al eerder een geweldige boekverfilming gerealiseerd zag. Ditmaal dus voor het eerst op de regisseursstoel, ik moet zeggen dat hij er in ieder geval in is geslaagd een zekere sfeer neer te zetten (dat ie kon schrijven, dat wisten we al. En dat ie daarbij veel gebruik maakt van zwarte en zelfs absurdistische humor, dat ook). Heeft u er beeld bij?
Tobberige levens, daar draait het om in deze film. Elk van de ongeveer 10 te volgen personen heeft ergens wel een pijnpunt in zijn of haar leven, erg zonnig is de toekomst niet voor hen allen.
We wonen de uitvaartmis van Christine bij, waarna we naar de door haar man Bas uitgekozen begraafplaats trekken. Net voordat ze ter aarde wordt besteld, stapt de lokale notaris naar voren. Hij meldt dat Christine in haar testament heeft vermeld dat ze niet hier in het dorp maar in de - voor velen onbekende- plaats Wettelen begraven wil worden. Hoewel niemand weet waarom, zegt Bas haar laatste wens te willen respecteren. Er zit dus niets anders op dan met de uitvaartprocessie naar Wettelen te gaan.
Niemand kon bevroeden dat Wettelen op een paar dagen gaans is wanneer je het te voet doet. Twee keer moet de hele groep van 10 volgers een overnachtingsplek zoeken, ondertussen vinden achter de lijkwagen de vreemdste gesprekken en confrontaties plaats. Het is niet aan mij om daarover uit te wijden, maar ik verzeker u: doods is het allemaal niet, lekker zwartgallig wel. En daardoor: lekker vermakelijk ook.
Met: Peter van den Begin, Hilde Heijnen, Marijke Pinoy, Tom Vermeir,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten