La Ultima Primavera op Moviemeter (2,88)
Hard realistische film (eigenlijk bijna een documentaire) over het leven aan de zelfkant van Spanje: sloppenwijken kennen we voornamelijk van het Zuid-Amerikaanse continent maar ook een mondaine Europese hoofdstad als Madrid kent ze. En daar haat het leven er hard aan toe. Ik moest bij deze film af en toe denken aan het Italiaanse "Brutti, Sporchi e Cattive", maar dan totaal gespeend van humor. Gewoon ongefilterd doorgeven hoe het onzekere bestaan voor hele bevolkingsgroepen kan zijn.
Het gezin Gabarre Mendoza knoopt maar ternauwernood de eindjes aan elkaar: ze hebben aan de randen van de stad van sloopproducten een huisje weten te bouwen en leven daar hun harde leven. Volledig solidair met andere door de maatschappij uitgekotste families. In de overlevingsstand, levend van kleine klusjes en veelal illegale schroothoop-activiteiten (oud ijzer, apparaten, auto-onderdelen). Drie generaties bij elkaar, stuk voor stuk zonder goede vooruitzichten op iets meer succes in de maatschappij.
Dat wordt allemaal nog een stukje serieuzer als de ontruiming van hun wijkje wordt aangekondigd. Terwijl de zoon des huizes probeert om in de stad een baantje te vinden, de schoondochter hun kind elke dag te eten probeert te geven, gaat de pater familias de instanties af maar loopt telkens vast in de administratieve wirwar. Hij wil wel graag een vastere woning aanvragen, maar wil daarbij niet dat de generaties van elkaar gescheiden worden. Bovendien blijken steeds maar weer niet alle papieren in orde te zijn. Families als deze vind je overal: ze worden vermorzeld door de voortdenderende maatschappij, terwijl ze wanhopig hun banden en tradities vast te houden.
Met: David Gabarre Gimenez, David Gabarre Duro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten