Heel slechte verhalen over deze film gehoord. En het zal dus wel weer aan mij liggen, maar ik vond dit een redelijk goeie psych. Aan alle kanten ongemakkelijk, zowel voor kijker als voor acteurs. En vermoedelijk ook voor de maker, die wat mij betreft niet onverdienstelijk debuteert.
Uitgerekend Nicoline. Uitgerekend zij, die in alle vergaderingen de enige is die uitgesproken tegenstander is van onbegeleid verlof voor Idriss, lijkt er gaandeweg de behandeling in te trappen. Hij is inderdaad charmant, hij is hoffelijk en verleidelijk. Maar tegelijkertijd is hij angstwekkend, heeft hij cynische en sinistere trekjes en voelt ze aan alle kanten dat er gewelddadigheid net onder de oppervlakte ligt.
Zij is zijn behandelaar, zij moet zijn verhoren doen. Wij weten dan allang dat Nicoline een complex mens is, dat ze een niet uitgesproken vrolijk en gelukkig leven leidt, dat ze worstelt. En die worsteling gaat in de weg zitten. Verstandelijk weet ze het allemaal te benoemen en te bedenken, maar ze is reddeloos tegen de doortrapte maniertjes van Idriss. Hij doorziet haar, ze weet het. Ze weet wat hij gedaan heeft, wat voor gruwelijke seksuele misdaden hij heeft begaan. Maar hij is magnetisch. Ze blijft wanhopig duwen tegen die aantrekkingskracht.
Marwan Kenzari zet een sterke rol neer. Zeer.
Met: Carice van Houten, Marwan Kenzari, Marie-Mae van Zuilen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten