Veel blijer werd ik van deze, een lekker niemendalletje maar dan wel met een olijke ondertoon en met prettig acteerwerk. Het leeuwendeel van de waardering gaat naar Robert de Niro, de man die als acteur een grote verscheidenheid aan karaktertrekken kan neerzetten. Hij was niet te harden zo agressief in films als "Cape Fear" en "Taxi Driver" , hij is natuurlijk oppermaffioos in een hele reeks titels maar hij is daarnaast ook een beminnelijke komiek in films als "Meet the..". En nu dus ook in deze. Ik heb me goed met hem vermaakt. Zijn rol draagt de film, meer nog dan de hertjesogen van mevrouw Hathaway.
De Niro is Ben Whittaker , een 70-jarige weduwnaar die moeite heeft het leven te leiden. Zonder zijn vrouw, zonder andere verplichtingen en zonder de zorg voor mensen om zich heen is de boel maar saai. Het komt dan ook enorm goed uit wanneer hij een advertentie ziet van een hippe internet-startup, die op zoek is naar seniore stageairs. Ben maakt zich voorzichtig het jargon eigen en solliciteert.
Aanvankelijk wordt hij natuurlijk scheef aangekeken, maar al snel blijkt dat de vlotte jeugd nog aardig wat kan opsteken van deze man met 40 jaar sales-ervaring. Ben wordt al snel de praatpaal van de werkvloer, zijn levensinzichten gooien bij sommigen de luiken wijd open. Vooral bij de oprichtster van het bedrijf: de hyperactieve , onmetelijk succesvolle doch zeer ongelukkige Jules Olsen. Ben wordt aan haar toegewezen maar de samenwerking komt langzaam op gang: ze heeft geen idee wat ze nu van die oude man moet vragen. Laat staan: wat ze van die man moet leren.
Alles verandert wanneer Ben invalt voor haar chauffeur en in de auto tot een reeks gesprekken komt die Jules doen ontdooien. Ze ziet in dat deze man haar chaotische leven veel meer op orde kan (en zal) brengen dan ze aanvankelijk wenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten