Un Triomphe op Moviemeter (3,27)
Fijne film met wrange kantjes, op waarheid gebaseerd overigens. Ik kon er wel wat mee.
Op een zijspoor geraakt toneelacteur (weinig aansprekende rollen, problemen binnen het gezin) meldt zich aan als regisseur bij een gevangenis. Bij wijze van therapeutische ontspanning krijgen een aantal delinquenten (wat een lekker woord toch om af en toe te kunnen gebruiken) de kans om hun cel te verlaten en te repeteren voor een toneelstuk.
Uiteraard gaat dat stug, Etienne Carboni, de regisseur, heeft moeite de dwarse en soms agressieve kandidaten in actie te krijgen, zover dat ze zich ook echt het stuk eigen maken. Gezien de langdurige straffen die de meesten uitzitten, besluit Carboni hen het befaamde stuk "En attendant Godot" voor te leggen: hun leven bestaat immers voor het grootste deel uit wachten, wat kan er dan beter verbeeld worden dan deze lethargische tijdsbesteding in een toneelstuk te gieten?
Geheel conform de regels van het filmmaken en verhalen vertellen, komen de acteurs langzaam tot het inzicht dat acteren een andere vorm van het benutten van je persoonlijkheid is. Men jut elkaar op en werkt inderdaad toe naar een voorstelling. Die blijkt dermate succesvol dat Carboni het verzoek krijgt van andere penitentiaire inrichtingen om ook daar te komen spelen. Dit stuit echter op grote bezwaren van de gevangenisdirecteur én van de rechter: dit zijn langgestraften, die moet je niet zomaar op tournee sturen, met kansen op ontsnapping bovendien. Carboni zit "gevangen" tussen zijn creatieve wensen, zijn maatschappelijke inzichten en zijn groeiende waardering voor deze buiten de maatschappij geplaatsten.
Met : Kad Merad, Pierre Lottin, Marina Hands,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten