Ich bin dein Mensch op Moviemeter (3,17)
Mateloos interessante film. En dat is niet omdat ie nou hartstikke verrast, of buitensporig geacteerd wordt, nee: het is het onderwerp dat het zo boeiend maakt. En misschien nog wel meer : de manier waarop dat onderwerp steeds in andere daglichten komt te staan. Een echte napraatfilm.
"Een leven zonder jou is dan ook maar alleen een leven zonder jou" , zegt Alma op een gegeven moment tegen Tom. Ze had nooit gedacht dat het zo ver komen zou. Een paar stappen terug.
Alma is een intelligente onderzoeker bij het prachtige Pergamon-museum in Berlijn, ze is gespecialiseerd in spijkerschriften. Haar werk slokt haar volledig op, ze is volledig gericht op de publicatie van een onderzoek over het bestaan van poëzie in oude spijkerschriften: ze wil aantonen dat de mens geen machine is, dat het schrift dus destijds niet louter werd gebruikt voor administratieve doeleinden, maar ook om gevoelens uit te drukken. (Houd dat gegeven vast).
Een privéleven heeft Alma amper, de laptop gaat ook mee naar bed om zelfs daar nog even te kunnen werken. Precies de reden waarom ze toezegt mee te werken aan een experimenteel onderzoek van de museumdirecteur: ze levert gedurende een langere periode persoonlijke gegevens aan (persoonlijke voorkeuren, gevoelens, meningen, wensen). Uit deze gegevens wordt een profiel opgesteld dat in een humanoïde computer wordt gestopt. Anders gezegd: daarmee wordt een robotmens gevuld, die daarmee een "persoonlijkheid" krijgt, die Alma gelukkig moet gaan maken. Alsof ze daarop zit te wachten... Alma zegt toe drie weken aan dit experiment mee te werken en daarna rapport uit te brengen.
Alle begin is moeilijk, robot Tom is dermate voorgeprogrammeerd dat er geen enkele spanning of vonk in hun contacten zit: ze neemt Tom weliswaar mee naar huis maar waakt ervoor hem te dichtij te laten komen. Omdat Tom volledig is geprogrammeerd op Alma's wensen lukt het hem echter gaandeweg om adequaat te reageren op het onredelijke gedrag van Alma. Terwijl de computer steeds menselijker trekjes begint te vertonen, begint Alma zich steeds meer af te vragen of ze dit wel wil: is haar eenzaamheid en getroubleerde verleden te verkiezen boven een geprogrammeerd en gespiegeld soort geluk?
Met : Maren Eggert, Dan Stevens , Sandra Huller
Geen opmerkingen:
Een reactie posten