woensdag, januari 26, 2011

Another Year- Mike Leigh

ouderwets lekker, alle ingredienten aanwezig:
- een film van je favoriete sociaaldrama-regisseur
- een echt acteursverhaal, geen flitsend script
- traanbuisjes gevuld

Wat een ongelooflijke mooie film zag ik afgelopen maandag. Simpelweg ingedeeld in vier seizoenen en een stuk of acht bezoekjes aan een stel op leeftijd. zij blijken de uithuilschouder, de praatpaal van een divers pluimage aan vrienden te zijn.
Op kabbelende wijze wordt langzaam duidelijk hoe inschikkelijk en hoe begrijpend ze zijn. Begrijpend totdát.. totdat je aan de familie komt.

De schalkse blikken die tussen het echtpaar onderling worden uitgewisseld zijn hilarisch, Jim Broadbent schittert met die twinkeloogjes van m.
Een film van ongekende pracht.

woensdag, januari 19, 2011

In tranen

ze leek wel in tranen, die mevrouw die voor de jaknik-ploeg van Rutte over de zorg gaat. Alsof ze echt geraakt was. Alsof ze t voor t eerst hoorde ook.

Zo eens in de zoveel tijd komt er een of ander tvprogramma met het format "rampen in de zorg". Om te laten zien hoe slecht het onze bejaarden, gehandicapten en of chronisch zieken vergaat. Verder gaat dat meestal niet, verslavingszorg of psychiatrische clienten zijn niet mediageniek, daar scoor je niet mee.
Er dient in het programma te worden aangetoond dat de mensen die in de instellingen verblijven het waanzinnig slecht hebben en dat de medewerkers van diezelfde instellingen zich er makkelijk van af maken.

Nu is het weer moord en brand over een jongen die aan een zweedse band staat vastgeketend. Tuurlijk sneu, maar feit is dat we zelf de zorg concurrerend hebben gemaakt in dit land, waardoor er uiteraard op personeel bezuinigd wordt. Voor mensen zoals deze jongen zijn minimaal 4 begeleiders nodig om hem een beetje veilig te laten bewegen. En voor 4 mensen is geen geld.

laten we dat nou s in de oren knopen: if you pay peanuts, you get monkeys. als we de zorg zo willen behandelen, dan krijgen we inderdaad dit soort zorg.
niet schijnheilig over doen, we zijn ff boos en gaan dan weer richting toilet of richting bar. Morgen weer een andere hype

maandag, januari 10, 2011

Die Fremde- Feo Aladag


Een eufemisme is het: zeggen dat het filmhuis lekker begint met zn programmering dit jaar. Onderstaande film en deze in de eerste week van het jaar, er zijn er die het voor minder doen.

Begtje was zwaar onder de indruk van deze: Umay is ongelukkig getrouwd, Turkse en tevens behept met een vrijgevochten geest. Ze neemt dus met kind de benen vanuit haar turkse woning en reist naar Duitsland, waar haar ouders en broers en zusje wonen.
De aanvankelijke blijdschap om Umay daar te zien slaat om als de familie achter de reden van haar bezoek komt. She's there to stay, en die schande wil vader niet dragen. Stevig op haar inpraten om bij haar man terug te keren, om haar kind zijn vader niet te ontzeggen: het heeft allemaal geen zin. Umay is vastbesloten.

Gaandeweg de film verhevigt t verzet van de familie en verstart Umay: daarmee de relatie met de rest van de familie op t spel zettend. Ontroerende beelden van moeder en zoon die steeds weer met rugzakje op pad moeten naar t volgende overnacht-adres, ze blijven lang hangen.
maar wat t meest blijft hangen is t ontluisterende einde: een zaal vol schrikreacties en tranen was ons deel.

Indrukwekkend. zeer indrukwekkend.

woensdag, januari 05, 2011

El secreto de sus ojos- Juan Jose Campanella

Mooie film om het filmjaar mee te beginnen, het buitenshuis deel daarvan althans. Zeker als je bedenkt dat ik deze film al meerdere malen net misliep, is het fijn dat ik gisteren het laatste officiele vrije plekje in ons filmhuis kon bemachtigen.

Vroeg in 2010 was het nog, toen deze film de Oscar pakte voor beste buitenlandse film. In de maanden daarna verzamelde ik publieksreacties en die waren overwegend goed, soms zelfs heel best. Ik ging er mooi voor zitten.

Gepensioneerd OM-officier duikt nog één keer diep in een niet geheel naar believen opgeloste zaak. Met het plan er meteen een boek van te maken, neemt ie weer eens contact op met enkele overlevende hoofdrolspelers.
Als kijker krijgen we gaandeweg steeds meer te zien over de gruwelijke case. zeer intrigerend is de groeiende machteloosheid die de oprecht betrokken wetsdienaar overvalt tijdens zijn vasthoudende pogingen de zaak opgelost en de dader achter tralies te krijgen.

ronduit verrassend is daarbij het einde, bij niemand in de zaal bespeurde ik iets van "dit had ik verwacht". Schitterend!

Minder boeiend vond ik de wedden-op-2-paarden insteek van de film: het juridische deel was vele malen boeiender dan het lovestory-deel. Hierin had de regisseur keuzes moeten maken wat mij betreft. Dan had ie ook niet die 2 uur hoeven te duren, immers.

overall: een hele vette voldoende, bijna goed zelfs.

maandag, januari 03, 2011

Death Defying Acts- Gillian Armstrong

een biopik. over meneertje Houdini, die met zijn levensgevaarlijke trucs een jaar of 80 geleden de wereld in zijn mystieke greep houdt.
Deze film vertelt het verhaal over de menselijke kant van Handige Harry: hij is nogal ontdaan van het overlijden van zijn ma, en koppelt dat aan een soort wedstrijd om direct zijn wantrouwen tegen het paranormale aan te tonen. Jaja, dat gebeurde toen ook al.
hij looft 10000 dollar uit aan degene die aan gene zijde letterlijk de laatste woorden van zijn moeder gaat ophalen. En laat nou net de overigens nog steeds niet lelijke Catherine Zeta Jones daar wel een lucratief klusje in zien.
Samen met haar dochter zet ze een val voor Houdini, maar was hij niet de ontsnappingskoning? En hoe ontdoet hij zich van de ketens der liefde?

ach, er had best een halfuurtje af gemogen van deze film, dan had je t nog allemaal kunnen volgen (en voorspellen) maar bij vlagen was er (zeker van CZJ) prima acteerwerk. En jaren 20/30 films hebben bij mij altijd iets lekker hobbezakkerigs, ik houd daar wel van.

Shrek Forever After- Mike Mitchell

Het laatste deel. Zeggen ze.
Ach, er zat opnieuw een goede muziekkeuze in, en het was bij vlagen heel vermakelijk om deze met de meissies te kijken, maar verder voegt t natuurlijk weinig toe.

Nou ja, een poging tot verhaal, dat wordt nog wel toegevoegd. Meneer de ogre is het brave leventje dat hij met Fiona en gezin leidt wel een beetje beu. Op zoek naar spanning doet hij een vreemde belofte aan vervelend menneke Repelsteel, die er met zijn eed rap vandoor gaat. En met zn koninkrijk. En met zn liefde.

Inhaalrace, herstelwerkzaamheden, aha-erlebnis, bewustwording: shrek doet t allemaal. and they lived happily forever after.

voor n nieuwjaarsmiddag met de kinderen ging deze overigens best. Maar prijzen winnen, nee.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...