Oppenheimer - Christopher Nolan

Oppenheimer op IMDb (8,7)
 Oppenheimer op Moviemeter (3,87)

In tijden niet meer zo'n complete filmbeleving meegemaakt als bij het ondergaan van "Oppenheimer'  gistermiddag. WAT! EEN! FILM! Een film waarin alles samen komt: script en acteurs vloeien samen, eerdere biopics komen in de schaduw te staan van dit verfilmde leven, spanningen in wetenschap en politieke complotten worden maximaal uitgemeten. Deze regisseur kan het echt. Film maken is niet louter een kunde, het vereist ook visie, durf en leiderschap. Van de acteurs wordt het maximale gevraagd, dat is voor de kijker duidelijk waarneembaar. Schitterend, schitterend, al mijn cinematografische behoeftes zijn voorlopig weer even vervuld. 

Robert Oppenheimer: men had natuurlijk wel eens van hem gehoord, op de middelbare school waarschijnlijk voor het laatst. Slechts weinigen hebben geweten wat een belangrijke rol deze man heeft gespeeld in de 20e eeuwse wereldgeschiedenis: een briljant wetenschapper, die de kwantummechanica naar Amerika heeft gebracht om deze vervolgens dermate te perfectioneren dat hij er de wereld mee had kunnen vernietigen. En dit dan niet op de wijze zoals Hollywood doorgaans met "world destruction"  omgaat, nee: Oppenheimer doet dit op verzoek. 

In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog zoekt de VS naar een manier om de Duitsers en Japanners met één grote klap uit te schakelen. Men komt daarbij uit bij wetenschapper Oppenheimer, een man die weliswaar communistische sympathieën vertoont, maar die alsmaar laat blijken de wetenschap trouw te blijven en ten dienste te staan van de overheid die zijn projecten financiert. Oppenheimer krijgt de vrijbrief om te werken aan een massavernietigingswapen, daarbij zijn ontwikkelde theorieën over atoomsplijting uitwerkend.

Middenin de woestijn ontstaat het stadje Los Alamos, feitelijk één groot laboratorium waar wordt gewerkt aan "de bom". Ver genoeg van de bewoonde wereld om in het geheim te kunnen werken en testen, al blijkt al snel dat dit niet ver genoeg is. Het project slaagt- de naam Hiroshima kennen we allemaal- maar er blijken toch lekken te zitten in de geheimhouding. Wie is diegene die de Russen op de achtergrond po de hoogte houdt? Juist deze verdachtmakingen belanden steeds meer op het bordje van Oppenheimer zelf, die slachtoffer wordt van de communisten-heksenjacht van senator McCarthy en FBI-baas Hoover. Oppenheimer, de bejubelde wetenschapper die de Tweede Wereldoorlog wist te stoppen, wordt plots een verguisde landverrader. 

Acteerwerk van de bovenste plank: Murphy en Downey steken elkaar naar de kroon, niet alleen in hun personages maar zeer zeker ook in de spelkunst die ze hier etaleren. Likkebaarden voor de kijker.

Met : Cillian Murphy, Robert Downey jr, Emily Blunt, Matt Damon, Jason Clarke, Florence Pugh, Josh Hartnett , Dylan Arnold en ontelbaar veel anderen

FIN - song : Ludwig Göransson - Destroyer of worlds

Shadow Dancer - James Marsh

 

Shadow Dancer op IMDb (6,2)

Shadow Dancer op Moviemeter (2,88)

Na die slechte eerste film van de avond ging mijn dame op zoek naar iets spannenders. Ze stuitte op deze. Had ik meer dan 10 jaar geleden al eens gezien, een keertje herzien kon helemaal geen kwaad. Gedegen acteerwerk, mooie lijst spelers ook ( Andrea Riseborough, Clive Owen, Gillian Anderson o.a. ) 

Recensie van destijds (sta ik nog steeds achter) : https://begt.blogspot.com/2013/10/shadow-dancer-james-marsh.html

FIN - song : Ulvur - Call of the ancient

My Happy Ending - Tal Granit/Sharon Maymon

My Happy Ending op IMDb (5,2)
 My Happy Ending op Moviemeter (2,00)

Een drama. Niet alleen wat betreft het onderwerp van de film, maar als geheel ook: slecht gespeeld, te opzichtig gescript. Deze bewerking van een toneelstuk maakt overall een amateuristische indruk. 

Op het moment dat haar carrière al enigszins in het slop begint te raken, wordt bij de bekende actrice Julia Roth darmkanker geconstateerd. En dat blijkt niet zomaar een diagnose, ze zit al in een vergevorderd stadium. Ze belandt voor chemotherapie op een kleine instelling waar ze vergeefs naar enige privacy zoekt (omdat ze niet wil dat er iets bekend wordt over haar ziekte, ze zou rollen kunnen mislopen): er zijn geen privé-kamers en dus zal ze op de afdeling samen met andere patiënten haar kuur moeten ondergaan. 

De afdeling wordt bevolkt door drie vrouwen die allen hun eigen verhaal hebben én hun eigen omgang met hun ziekte hebben: de jonge moeder die ondertussen nog studeert en dus vecht voor haar toekomst, de hippie-moeder die het allemaal neemt zoals het komt en de oudere vrouw die al voor de vierde keer een chemokuur ondergaat (en daardoor een cynische kijk op het leven en de mensheid heeft gekregen).

Julia probeert zich afzijdig te houden van de drie, die elkaar door hun slechte momenten heen helpen door zich in te beelden dat ze gezamenlijk op reis zijn naar betere plekken en zonniger oorden. Gaandeweg komt bij Julia het besef dat die manier misschien wel de beste is op weg naar acceptatie van je ziekte. Het sterkt in het maken van de keuze tussen vol voor de behandeling gaan (en je dus een tijd beroerd te voelen) of de ziekte te accepteren als een gegeven en er nog maar een zo goed mogelijke tijd aan vast te plakken.

Met : Andie MacDowell, Miriam Margolyes, Tamsin Greig, Sally Phillips, Tom Cullen, Rakhee Takrar

Mission: Impossible -Dead Reckoning part one - Christopher McQuarrie

Mission:Impossible Dead Reckoning op IMDb (8,0)
 Mission Impossible Dead Reckoning op Moviemeter (3,83)

Er zat een totaal andere film in de planning, maar wegens redelijk volgeboekt en dus risico op " plaatsje nekkramp" weken we voor een keertje uit naar ons andere lokale filmtheater. Ander theater, ander type films en (dat vooral) een ander publiek. We hebben het geweten: popcorn, geschreeuw in een onrustige zaal, pauzes, vipstoelen, dure drankjes. Fijn om te weten dat dit óók filmcultuur is, dat hier een substantiële groep mensen plezier aan beleeft. Dat moet je dus eens in de zoveel tijd meemaken. En dan lag de film ook nog eens niet helemaal in mijn bereik. Ik wist dat deze reeks al een stuk of drie eerdere edities had gekend, mijn vrouw verbeterde en zei dat ze dacht dat dit al nummer 7 was. Ik leer nog elke dag.

Geheim agent Ethan Hunt wordt ingeschakeld voor een nieuwe onmogelijke opdracht: hij moet de twee helften van een mysterieuze sleutel zien te bemachtigen, zonder precies te weten waar deze sleutel op past (wij weten dat dan al wel, want wij hebben het begin van de film gezien). Er zijn meerdere criminele organisaties op zoek naar de sleutel, omdat ie toegang zou bieden tot The Entity , een digitaal netwerk dat met louter destructieve bedoelingen allerlei beveiligingssystemen en netwerken van de grote internationale geheime diensten weet binnen te wandelen om daar naar hartelust in te gaan manipuleren. Absolute wereldmacht is daarbij natuurlijk het streven, daar zit geen enkele positieve intentie achter. 
Hunt rent en springt, knokt en vliegt weer dat het een aard heeft. Hij krijgt daarbij hulp van meesterdievegge Grace, zijn oude compaan Ilsa Faux en zijn trouwe maatjes Luther en Benji. Met hen moet hij achter de gemene White Widow aan, met hen achtervolgt hij zijn aloude nemesis Gabriel.

Met; Tom Cruise, Hayley Atwell, Ving Rhames, Simon Pegg, Vanessa Kirby, Rebecca Ferguson, Esai Morales, Pom Klementieff

FIN - song : Lorne Balfe - This was the plan

Barbie - Greta Gerwig

Barbie op IMDb (7,6)
 Barbie op Moviemeter (3,28)

Het lukt me niet om een veroordelende recensie te schrijven over deze film, hoe opzichtig plat hij ook bij vlagen is. De film kent simpelweg een constructieve en vooral vermakelijke verteltrant, waardoor er voor zowel liefhebbers als haters voldoende overblijft om zich (iets minder dan) twee uurtjes te laten vermaken. Regisseur Gerwig liet al eerder zien eenvoudige verhaaltjes op een boeiende manier te kunnen vertellen (waarbij ze zelfs een Oscar in de wacht wist te slepen voor haar "Little Women").

Het zonnige en ongecompliceerde leven in Barbieland raakt sleets, Barbie maakt zich zorgen. Ze kan er de vinger niet opleggen waar dat door komt, maar al snel leren we dat dit komt door iemand in The Real World. Die heeft er blijkbaar voor gezorgd dat Barbie sombere gedachten over de dood heeft, dat ze zich zorgen maakt over het verval van haar schoonheid en zelfs het risico op cellulitis op haar lange hooggehakte benen. 

Barbie beseft dat er maar één manier is om dit op te lossen: ze zal naar de mensenwereld moeten reizen. De door haar enigszins verwaarloosde Ken, die volhardend zijn liefde aan Barbie probeert te verklaren, reist met haar mee. Aanvankelijk om haar te helpen, maar al snel komt hij tot het besef dat er een andere rol voor hem klaarligt dan het louter volgen van zijn droomvrouw. Ken staat op voor zichzelf en reist terug naar Barbieland om de rol van de man in het algemeen en die van hemzelf in het bijzonder wat meer vooraanstaand te maken dan hij tot nu toe was. We gaan in de richting van een "battle of the sexes". 

Gerwig houdt vaart en humor in de film, waarbij vooral het consequent hameren op de verwachtingen binnen de rolpatronen ter discussie wordt gesteld. Niet diepgaand, gewoon licht ironisch. Goed te doen.

Met : Margot Robbie, Ryan Gosling, Emma Mackey, Will Ferrell, Kate McKinnon, Dua Lipa

FIN - song : Nicki Minaj, Ice Spice & Aqua - Barbie World

Blind - Michael Mailer

Blind op IMDb (5,8)
 Blind op Moviemeter (2,64)

Het is de makers toch maar mooi gelukt om ophef te creëren rond deze tamelijk kabbelende film. Verenigingen van slechtzienden trokken van leer tegen de keuze van de regisseur om een niet-gehandicapte acteur de rol van blinde hoofdpersoon te spelen. Daar had iemand anders moeten staan, vonden ze. Nobel streven om 'disabled actors" aan werk te helpen, zeer zeker, maar is de kern van acteren niet juist dat je iemand moet kunnen spelen die je juist zelf niet bent? Zegt u het maar.

Het verhaal begint niet bij de blinde schrijver, nee, het verhaal begint bij de vrouw van een onsympathieke zakenman die probeert zijn vrouw te overheersen en voor haar te bepalen wat ze wel en niet mag doen. Hij zal immers altijd voor haar zorgen, is zijn motivatie daarvoor. Pas als de man wegens frauduleuze praktijken de gevangenis in draait, onstaat er enige ruimte voor de vrouw (die overigens in het geheel niet weet wat ze met die ruimte moet). 

Suzanne, de echtgenote, wordt met een taakstraf te werk gesteld in een blindeninstituut waar zij de blinde schrijver en literatuurdocent Bill Oakland gaat helpen met het voorlezen van werk van zijn studenten. Oakland is verbitterd en cynisch (zo geworden na het dodelijk ongeval dat hij veroorzaakte waarbij zijn vrouw omkwam en hijzelf blind raakte). 

De twee kunnen moeilijk aan elkaar wennen, maar wanneer Suzanne meer te weten komt over handel en wandel van haar man stort ze zich met meer overgave op het voorleeswerk bij schrijver Oakland. En daaruit komt langzamerhand meer begrip voort voor elkaars aanvankelijk zo botte houding, de muren worden geslecht.

Met: Alec Baldwin, Demi Moore, Dylan McDermott, Eden Epstein

FIN - song : Foxtails Brigade - We'll always have the moon

Melancholia - Lars von Trier

Melancholia op IMDb (7,1)

Melancholia op Moviemeter (3,44)

Nieuwe film-streamaanbieder, dus gisteravond samen-met-de-dame deze fijn opnieuw bekeken. Wat een weergaloze film nog immer, wat een boeiend spel tussen de zussen Justine en Claire. Schitterend, schitterend. 

Recensie van destijds : 
BEGT: Melancholia - Lars von Trier
 

FIN - song : The City of Prague Philharmonic Orchestra- Tristan & Isolde

Juniper - Matthew J. Saville

Juniper op IMDb (6,5)
 Juniper op Moviemeter (3,00)

Volgens IMDb al uit 2021 maar pas sinds deze week in de zaal te zien, ik zat gisteren in ieder geval bij de eerste voorstelling in ons theater. En werd niet teleurgesteld. Tikkeltje larmoyant (er ligt wel héél erg veel ongeluk binnen deze familie) maar de ontwikkeling van de respectievelijke karakters, de hier en daar poëtische beelden (en goede muziek) en uiteraard het immer sterke spel van Charlotte Rampling trekken deze film ruim over de voldoende-streep. 

Rampling speelt Ruth, een zwaar alcoholische vrouw die na een ongeval niet meer alleen kan wonen en daarom in het huis van haar zoon gaat worden verzorgd. Die zoon laat het op zijn beurt vooral over aan zijn eigen zoon- de depressieve Sam die zijn oma voor het eerst ziet- en aan Sarah, een tijdelijke inwonende verpleegkundige. 

De verstandhouding tussen moeder en zoon blijkt stevig getroubleerd, die tussen oma en kleinzoon komt mede daardoor ook niet van de grond. Ruth verblijft in de kamer waar Sam's moeder eerder overleden is, een reden waarom hij liever die kamer helemaal niet betreedt. Maar dat zal toch moeten, als zijn vader voor administratieve zaken naar Engeland moet en nurse Sarah ook haar ritjes naar de stad moet maken. Aarzelend gaat Sam de gesprekken met de cynische vrouw aan, het knettert tussen die twee en de verwijten zijn niet van de lucht. Maar filmwetten hebben ons geleerd dat daar uiteindelijk toch iets moois uit gaat voortkomen. Sam leert steeds meer waarom zijn oma zo geworden is en gaat uiteindelijk het gesprek met haar aan om ook wat meer begrip voor zijn vader op te kunnen doen. 

Met : Charlotte Rampling, George Ferrier, Marton Csokas, Edith Poor

FIN - song : Marlon Williams - Make way for love

Miss - Ruben Alves

Miss op IMDb (6,4)
 Miss op Moviemeter (2,92)

"Wat wil je worden als je later groot bent?" Het is een overbekende vraag (die ik vroeger absoluut fout zou hebben beantwoord), Ook Alexandre wordt hier op school mee geconfronteerd, hij wordt uitgelachen om zijn antwoord. Niet "piloot", "profvoetballer" of "dokter" is zijn antwoord, maar "Miss France". 

Alexandre is een vrouwelijke jongen die ook met die gevoelens opgroeit en het stadium van volwassenheid bereikt. Hij heeft dan al een dramatisch leven achter de rug: zijn ouders komen om bij een ongeluk, hij wordt daarna gescheiden van zijn vriendjes en klasgenoten en groeit op in een - op zijn zachtst gezegd - bijzondere woongemeenschap. De hospita van zijn woning lijkt alleen om het geld van de huur te malen, wat de bewoners uitvreten maakt haar niet uit. Vandaar dat er drugsrunners, ateliernaaisters, kruimeldieven en een travestiet bij Alexandre in het pand wonen.

Vooral die laatste, de flamboyante Lola, neemt hem onder zijn/haar hoede. Lola stimuleert hem zijn vrouwelijkheid te accentueren en verdomd, Alexandre neemt de stap en meldt zich - als Alexandrine - aan voor de voorverkiezingen van de grote MissFrance-wedstrijd. Lola leert hem zich opmaken, te lopen en daarmee krijgt Alexandre/Alexandrine inderdaad het gevoel vrouw te zijn. 

U snapt, die voorronde komt ze door, ze gaat door naar de finale en wordt in een harde voorbereiding met de andere regionale missen klaargestoomd om de landelijke finale in te gaan. De fysieke transformatie van Alexandrine heeft echter ook aardig wat gevolgen voor haar omgang met haar medebewoners, die haar niet altijd ten voordele vinden veranderd. En ze blijkt hun steun nog hard nodig te hebben. 

Met : Alexandre Wetter, Isabelle Nanty, Thibault de Montalembert, Pascalle Arbillot 

FIN - song : Lymbyc Systym - Falling together

Hummingbird (aka Redemption) - Steven Knight

Hummingbird op IMDb (6,2)
 Hummingbird op Moviemeter (2,97)

Volbloed wraakfilm (pun intended). Als je Jason Statham op de affiche ziet staan, weet je wat je krijgt. Maar ja, een filmcriticus moet blijven trainen, die moet zich door genres heenwerken. 

Statham speelt Joey, een doorgedraaide Afghanistan-vechter die uit het uniform stapte toen zijn complete legereenheid werd omgebracht en hij als enige overleefde door net buiten het schootsveld van de vijand te zitten. Het gaat niet goed met Joey, zo leren wij een jaar later: hij leeft op straat, zuipt zich ongans en krijgt regelmatig harde klappen. 

Bij een klopjacht die op hem wordt gemaakt omdat hij verzet biedt tegen de klusjesmannen van de drugsbazen, weet hij net op tijd te ontsnappen door een chic appartement binnen te vallen. Hij leert al snel dat het een appartement van een fotograaf is die tot oktober dat jaar in New York aan een klus werktl: het pand is dus enige tijd voor hem. 

Eerst herstelt hij van zijn verwondingen, vervolgens eigent hij zich wat spullen en geld van de fotograaf toe, daarna gaat hij op zoek naar de etterbakken die zijn straatvriendinnetje hebben gegijzeld en elders aan het werk gezet. Hij richt zich bij de daklozenopvang van de Sisters of Redemption tot de lieve non Christina, die moeite heeft om vriendelijk te blijven tot de brute Joey, waarin ze overigens wel een goede inborst vermoedt. Puntje bij paaltje: Christina weet informatie los te krijgen wie de bende leidt die Joey's vriendin heeft gekaapt, ze vertrouwt het Joey toe maar weet dat hij - inmiddels zelf in dienst van een agressieve Chinese bende- niet christelijk zal omgaan met de man zodra hij deze vindt. ZE besluit te helpen, waarbij de twee onvermijdelijk nader tot elkaar komen. 

Met : Jason Statham, Agata Buzek

FIN - song : Dario Marinelli - Joey's career

France - Bruno Dumont

France op IMDb (5,9)

France op Moviemeter (2,79)
 

Vreemde film. Niet slecht, niet goed, iets daar tussenin. Heb me aanvankelijk tijdenlang zitten ergeren aan het type dat door de expressieve actrice Lea Seydoux wordt neergezet, maar ik had ook zeker momenten dat ik haar imponerend werk zag afleveren. Moeilijk te beoordelen derhalve, dus ik hang er geen sterren aan.

Die ster, dat is France zelf. Zij is de gelauwerde presentatrice van een talkshow, die bovendien ook geregeld op humane of oorlogsreportages gaat in de wereld. Ze kan niet stuk bij het publiek, tot aan de Franse president toe. Louter voetvolk om haar heen, die steeds maar bevestigen hoe goed ze toch is. U snapt, daar komen irritante persoonlijkheden van.

Alles verandert als ze in haar haast om haar zoontje af te leveren bij school plots een ongeluk veroorzaakt. Plots krijgt ze te maken met een migrantengezin aan de onderkant van de ladder (die er naast de herkenning en aanbidding van de superster toch ook wel een stevig slaatje uit proberen te slaan). De twijfel slaat toe bij France, ze verwaarloost haar gezin en belandt in een depressie, die ze in een Alpen-kuuroord hoopt weg te werken. Daar ontmoet ze tot haar geruststelling iemand die niet weet wie ze is omdat hij nooit televisie kijkt. Diepgaande gesprekken, wandelingen en uiteindelijk zelfs vreemdgaan: France bewandelt het hele pad.

In plaats van dat dit dingen oplost, zakt ze nog verder weg: ze is erin geluisd, de man blijkt een undercover-gossipreporter te zijn waardoor de pers los gaat op de beroemdheid die uiteraard wil overcompenseren. Een gevoelige reportage met bootvluchtelingen op de Middellandse Zee moet haar kunde gaan bevestigen, ze moet daarin kunnen laten zien hoe enorm begaan ze is met de wereld. 

Met : Lea Seydoux, Blanche Gardin, Benjamin Biolay

Été 85 (aka Summer of 85) - Francois Ozon

Eté 85 op IMDb (6,9)

Eté 85 op Moviemeter (3,28)

Fijne film dit. Pijnlijke momenten volop in deze verbeelding van een ongemakkelijke liefde, maar dat wordt gecompenseerd door een forse hoeveelheid empathie die de hoofdrolspelers oproepen. Opgroeiende jongens, nauwelijks volwassen te noemen, die ontdekken hoe lastig het liefdespad te bewandelen is. Uit het oeuvre van Ozon is dit een van zijn meer inlevende films te noemen.

Door een onhandigheidje slaat het bootje om, dat Alexis van zijn schoolvriend leende. Al snel schiet er een bootje te hulp, de jonge schipper David haalt Alexis uit het water en sleept hem naar de kust. Daar biedt hij, na wat plagerijen, de druipnatte jongen aan om bij hem thuis even op te warmen en kleren te drogen. Een vriendschap is geboren.

De zomerdagen rijgen zich aaneen, de vrienden brengen vele uren met elkaar door en - zonder dat een van twee het doorheeft - worden daarbij steeds intiemer in hun omgang. Plots slaat de vonk over en bedrijven ze de liefde met elkaar. De schuchtere Alexis geniet van de bravoure van David, omgekeerd ziet deze jongen in Alexis iemand die zijn onstuimigheid wellicht wat in goede banen kan leiden. 

Niets aan de hand, denk je, een zomerliefde die beide partijen veel genot en plezier oplevert. Dat is ook zo, maar plots is daar een derde partij in beeld. En dat knarst. Dat knarst bloederig.

Met : Félix Lefebvre, Benjamin Voisin, Valeria Bruni Tedeschii, Philippine Velge

FIN - song : Vaya con dios - Time flies 

Horrible Histories: The Movie - Rotten Romans - Dominic Brickstocke

Rotten Romans op IMDb (5,3)

Horrible Histories:The Movie - Rotten Romans op Moviemeter (2,27)

Een britse variant op " Welkom bij de Romeinen" , al weet ik niet welke van de twee eerste is geweest. Een Klokhuis-manier van vertellen van de geschiedenis dus: veel humor en speelse situaties maar ondertussen wel degelijk doorspekt met feiten en waargebeurde elementen. Gericht op de jeugd, maar je valt je er geen buil aan als je het als volwassene uitzit. 

De jonge Atti wordt naar het gruwelijke Brittania verbannen wegens belediging van staatshoofd Nero. Deze vermoordt alles en iedereen om zich heen, maar de jonge Atti wordt gespaard omdat hij op intelligente wijze weet te verkopen dat hij de keizer in het onwillige Brittania aan een overwinning kan helpen. 

Hij wordt daar echter al spoedig gevangen genomen door een inheemse stam, met name door de dochter van het stamhoofd. Deze energieke dame, Orla genaamd, wil graag vechten in het leger van de beruchte strijdster Boudicca, een charismatisch stamhoofd dat de onderlinge vetes van de diverse stammen weet te overwinnen door ze te overtuigen van de strijd tegen hun gemeenschappelijke vijand, de Romeinen.

Atti en Orla verzinnen samen een plan waardoor de Britten niet verslagen worden maar waardoor ook de Romeinen met een bestuurlijk compromis kunnen verder leven.

Met : Sebastian Croft, Emilia Jones, Nick Frost, Kate Nash, Craig Roberts, Kim Cattrall , Derek Jacobi

 

Sisi & Ich - Frauke Finsterwalder

Sisi & Ich op IMDb (6,8)
 Sisi & Ich op Moviemeter (3,00)

Iets te lang dacht ik dat ik de verkeerde keus had gemaakt en wist ik niet precies waar ik in de zaal naar zat te kijken. Maar dan toch: de plottwist, de groeiende spanning en -dat vooral- het fabuleuze acteerwerk van Sandra Hüller (een van de expressiefste Europese actrices van dit moment).

Hüller speelt Irma, een gravin die onder gruwelijke druk van haar moeder een plekje moet zien te veroveren aan het hof van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk. Moeder levert haar af bij de hofdame van keizerin Elisabeth (die beter bekend staat als Sisi). De hofdame zoekt een opvolger, iemand die de ganse dag om de keizerin heen kan hangen om haar te behoeden voor domme daden en onhoffelijk gedrag.

Sisi is namelijk een bloedirritante werkgever, die haar macht gebruikt om met mensen te spelen en ze onzeker te maken. Ze heeft zich van het hof en de keizer afgezonderd op Corfu, alwaar ze een ziekelijke gezondheidsmanie heeft ontwikkeld waaraan ook al het personeel moet geloven.

Irma moet regelmatig tot de bodem gaan om de vernederingen van de keizerin (en van het andere personeel) te verwerken, maar gaandeweg ontwikkelt ze een heimelijke liefde voor Sisi. Die heimelijk moet blijven, want noch de keizerin noch de anderen mogen voelen wat de intieme omgang met Irma doet. 

Met : Sandra Hüller, Susanne Wolf

FIN - song : Nico - Afraid

FIN - song : T.Rex - Cosmic dancer

Flag Day - Sean Penn

Flag Day op IMDb (5,4)
 Flag Day op Moviemeter (2,44)

Niet bijster goede, maar wel heel goed bedoelende film. Dat ik m toch kon hebben, komt waarschijnlijk doordat ik meestal wel wat kan met Sean Penn, een expressief karakter met een aantal mindere kanten maar ook met een warme sociale blik. Dat probeert hij in deze family values-film ook weer te etaleren.

Penn zelf speelt Johnny Vogel, een randcrimineel die maar niet wil slagen in de maatschappij. Het zorgt ervoor dat te vaak niet de verantwoording kan opnemen voor zoon en dochter (die laatste wordt gespeeld door Dylan Penn, inderdaad in het ware leven ook zijn dochter). 

Met iets te grote regelmaat worden de kinderen ondergebracht bij hun moeder, die het schimmige bestaan van haar man maar moeilijk aan kan en die de druk van twee jonge kinderen en veel schulden niet kan dragen. Zij vlucht in de drank waardoor de kinderen zo goed als op zichzelf zijn aangewezen en in arren moede maar weer naar hun vader reizen. Johnny belooft zijn kinderen van alles, maar krijgt er maar geen regelmaat in en stelt zijn kinderen iets te vaak teleur.

Als dochter Jennifer bijna volwassen is, staat ze op tegen de lamlendigheid van haar moeder. Ze vertrekt en gaat op zoek naar haar vader, waarbij ze een ongelukkig pad van drugsgebruik en dakloosheid moet overwinnen om uiteindelijk toch op een universteit te belanden. De confrontraties met haar vader zijn gelijkwaardiger nu, ze spreekt hem aan op zijn verwaarlozende gedrag. Opnieuw belooft Johnny er voor haar te zijn, maar een nieuwe arrestatie wegens valsemunterij neemt hem weer van haar weg. Dylan is vastberaden, ze wil niet meer terug naar de onzekerheden en de randen van het bestaan. Ze zet door, voor zichzelf, voor haar broertje en moeder en tja, het is wat het is, toch ook voor haar miezerige vader.

Met : Sean Penn, Dylan Penn, Katheryn Winnick, Josh Brolin , Eddie Marsan

FIN - song : Olivia Vedder (feat Eddie Vedder) - My father's daughter

Wham! - Chris Smith

Wham! op IMDb (7,8)
 Wham! op Moviemeter (3,58)

Fijne documentaire dit. Hoewel ik niet direct een fan genoemd mag worden van het songmateriaal van Wham! was dit inzicht in de reis die de twee jeugdvrienden maakten wel een hele fijne. De platheid, de leegte van de hitjes neem ik voor lief (heel soms draai ik zelfs wel eens een van hun liedjes op een dansavondje). Dit was een verhaal over vriendschap, over de knellende banden van de showbizz. En, uiteraard, over het worstelen met homoseksualiteit en coming-out. 

Een mollig jongetje met dikke bril stapt die ochtend de klas binnen van zijn nieuwe school. Blufkikker Andrew Ridgeley werpt zich direct op als degene die dit verlegen jongetje van Griekse afkomst wel onder zijn hoede zal nemen. Een levenslange vriendschap is geboren: Giorgos Panayiotou (hierna te noemen: George) kan het goed vinden met zijn klasgenootje Andrew. Al vanaf hun vroege tienertijd trekken ze samen op : eerst nog in het vinden van een persoonlijke stijl (waarbij Andrew duidelijk meer gevoel voor stijl heeft dan George) maar al snel beginnen ze liedjes te schrijven en starten ze een bandje. 

Ze zijn vastberaden groter dan groot te worden maar dat gaat uiteraard niet zo snel. Aanvankelijk schrijven ze samen de liedjes, maar al snel blijkt dat George hierin het grotere talent is. Het lukt: de hits komen, de wereld lonkt. Al snel blijkt dat die succesformule ook gelijk het wurgkoord is om de band heen: gillende tienermeisjes zijn goed voor je imago en voor de omzet, maar minder goed voor je creativiteit. Zijn homoseksualiteit staat de rol van meisjesidool in de weg, hij heeft het gevoel dat hij teveel van zijn identiteit moet verbergen (maar hoe, mensen, hoe? Hoe kan het dat de fans destijds niet wilden zien dat de Wham!-zanger echt heel andere seksuele interesses had dan die dames voor zijn neus?)  George loopt langzamerhand vast in het Wham-stramien en lonkt steeds meer naar een solocarrière. Die gaat er uiteraard komen, maar het is zaak daarbij de vriendschap met zijn maatje Andrew hoog te houden. Dat is hard werken, maar het kan. 

Met : George Michael , Andrew Ridgeley

FIN - song : Wham! - I'm your man

Never gonna snow again (aka Sniegu juz nigdy nie bedzie) - Malgorzata Szumowska/Michael Englert

Never gonna snow again op IMDb (6,5)
 Never gonna snow again op Moviemeter (2,98)

Niet al te bijzondere film, bij mij kwam ie in ieder geval niet helemaal goed binnen. Wellicht heeft de liefhebber van magisch-realistische films hier wat meer mee. Niet dat het allemaal slecht was, maar het kabbelde mij iets teveel van wondertje naar wondertje. 

Zhenia is masseur met een bijzondere gave. Hij is geboren in Pripjat in de Tsjernobyl-regio, hij was 7 jaar oud toen de nucleaire ramp daar plaatsvond. Hij heeft er zelf geen hinder van ondervonden, sterker nog: hij heeft er bijzondere gaven aan overgehouden. Met zijn handen kan hij mensen in een staat van ontspanning en zelfs hypnose brengen waardoor hij zelf even de tijd krijgt om zijn dansmoves bij te werken. 

Hij is in Polen beland waar hij een complete dure woonwijk tot zijn cliëntele mag rekenen : van de drinkende hondjeseigenares naar de veel te drukke moeder van een jong gezin, van de terminaal zieke cliënt naar de artistieke en excentrieke weduwe. Zhenia loopt ze allemaal af, doet hier en daar zijn intieme dingen en probeert te voorkomen dat de ene bewoner overloopt van jaloezie voor de andere.

Met : Alec Utgoff, Maja Ostaszewska, Agata Kulesza, Weronika Rosati