donderdag, februari 28, 2013

The Imposter- Bart Layton

The Imposter op IMDb
Vandaag in première gegaan, maar hij is officieel van 2012. Door de ronkende recensies wilde ik er op tijd bij zijn, vandaar dat ik vanavond met ongeveer 30 anderen in de zaal zat.
Dat de zaal niet volgeboekt was komt waarschijnlijk door de genre-aanduiding van de film, men weet niet wat men moet verwachten bij een "docuthriller'.  Welnu, zie het als een op kunstige wijze spannend gefilmde vertelling van een waargebeurd verhaal. Acteerwerk aangevuld met heuse footage uit die tijd.

Het verhaal draait om Nicholas, een jongen die op 14 jarige leeftijd verdwijnt. Of nee, het verhaal draait om Frederic, een jongen die als kind ongewenst was en nooit liefde heeft gekend en gevoeld.
Om die laatste reden zoekt Frederic naar een mogelijkheid om ergens opgenomen te worden in een liefdevolle kring. Op miraculeuze wijze weet hij begeleiders, jeugdzorgers en politie in Spanje - waar hij "gevonden" wordt - ervan te overtuigen dat hij Nicholas is, de jongen die 3,5 jaar daarvoor verdween in Texas, USA.
Zelfs de familie trapt in zijn verhalen, dat komt voornamelijk door het kameleontisch vermogen van Frederic, die snel gedaantes aanneemt maar ook bijzonder slim deduceert wat de gewenste antwoorden en gedragingen zijn van de mensen die hem bevragen.

Een wonderlijk geheel speelt zich voor de kijker af, hij wordt opgenomen als ware hij de verloren zoon. Maar al snel blijkt dat de familie hierin ook niet gans zuiver is, en wellicht net zo'n kameleontische rol speelt.
En dat is dus allemaal echt gebeurd. Te bizar voor woorden, maar verrekte pakkend om naar te kijken.


woensdag, februari 27, 2013

Lena- Christophe van Rompaey

Lena op IMDb
Boeiende film. Waarmee ik zeggen wil dat ik geboeid heb zitten kijken waar het heen ging. Ik zeg niet dat het een goede film is, daarvoor wordt er door de hoofdrollende dame te matig geacteerd.
Wat wél voor haar pleit is dat ze heel dicht bij haar rol blijft, ze is continu een getroubleerd meisje dat maar niet kan omgaan met de wisselingen tussen geluk en ongeluk.

De film begint goed voor haar. Nou ja goed, ze is iets te rond voor haar leeftijd en valt dus net buiten de keuze aan leuke vriendjes, derhalve denkt ze dat er weinig anders over blijft dan zich te laten uitwonen in het fietsenhok door de C-keuze aan jochies.
Haar Poolse moeder maakt het haar ook niet makkelijk met een continue benadering van afstoten en aantrekken. Het gaat allemaal niet vanzelf, maar ze red t.
Totdat ze een leuke gozer tegenkomt, die zowaar echt in haar geïnteresseerd is.  Ze bloeit op , ze gaat met sprongen vooruit in haar gevoel , haar geluk en haar communicatie.
Totdat de jongen (en ook diens vader) niet helemaal blijken te zijn wie ze denkt dat ze zijn.

Fijn voor de kijker is dat ook Jeroen Willems meespeelt, altijd +1 . Opnieuw is hij een ingetogen zonderling, maar wel een met gevoelige dubbele bodem.

Bovenstaande duizelt u? Dat klopt, zo zat het script in elkaar. En daarom vond ik m dus boeiend.

maandag, februari 25, 2013

Safe House - Daniel Espinosa

Safe House op IMDb

Dit is helemaal niet mijn type films, maar ik ga wel mn best doen er iets goeds over te zeggen.

Eerst en vooral: Denzel Washington speelt goed en geloofwaardig een afvallige CIA-agent. 
Dan: het script laat het lang in het midden of Tobin Frost (Washington) een egoistische hufter is of een man met -naast het nodige eigenbelang - ook nog nobele bedoelingen.

Minpunten zijn er legio: te veel schieten, te veel achtervolgingen, te veel wonderbaarlijke ontsnappingen.
Te veel ongeloofwaardigheid in de hoofdlijn van het plot ook: no way kun je me overtuigen dat geheime diensten all over the world plotseling samen gaan werken als er iemand is die een lijst met de corrupte geheime dienders van over de gehele wereld heeft. Dus.

Verhaal is simpel: Matt Weston is huisbewaarder in een safe house, plekken die de CIA overal ter wereld heeft ingericht om gevangenen tijdelijk onder te brengen om ze stiekem te kunnen verhoren en martelen.
Uitgrerekend in zijn rustige huissie komt de CIA-vijand nummer 1 binnen, onder begeleiding. Die begeleidiing wordt op zn beurt weer belaagd door anderen die Frost ook willen hebben. Ontsnappingen, hergroeperingen etcetera volgen. Tussen Frost en Weston groeit begrip. 

zondag, februari 17, 2013

Ha-Buah (The Bubble) - Eytan Fox

The Bubble op IMDb
Bij mij doen ze het altijd wel, films over het Israëlisch- Palestijns conflict. Los van mijn eigen mening: deze films zijn er - van beide zijden- doorgaans op gericht het nutteloze van (de) oorlog te laten zien, van verheerlijking zoals in sommige Hollywoodjes is geen sprake.

In "The Bubble" draait het om een viertal jongeren, waarvan 3 aan Tel Aviv- zijde en één van Nabloes-kant. Je bent jong, je bent homo. Dat kan. Maar dat betekent voor mensen in Tel Aviv heel andere (en veel ruimere) keuzes dan voor die eenzame jongeman in Nabloes.
Die laatste staan aan de grond genageld als hij in een jonge grenswacht een zielsverwant ontdekt. Hij gaat hem achterna als de man bij een actie zijn persoonsbewijs laat vallen.
In de vaart der volkeren direct opgenomen, in Tel Aviv is men hip en ruimdenkend en soms zelfs links en voor vrede. Hij treft het. Maar moet terug, want zijn zus trouwt.
Bij terugkeer valt hij qua geaardheid door de mand en de problemen stapelen zich op. Pas dan komen - door de verschillende leefomstandigheden - ook de politieke om de hoek kijken.

Razend knap gemaakt met prettige acteurs en olijke maar betrokken bijrollen. Was geen straf om uit te zitten, deze

zaterdag, februari 16, 2013

Omar m'a tuer- Roschdy Zem

Omar m'a tuer op IMDb
Een film naar Begtje's hart:: de strijd van de kleine man tegen de grote machine.

Omar is tuinman. Analfabeet. Marokkaan. In Frankrijk.
Een van zijn 2 werkgevers wordt vermoord gevonden in haar kelder. In een laatste krachtsinspanning heeft ze met haar eigen bloed op de muur geschreven: "Omar m'a tuer" .
Juist die spelfout zou wijzen naar de analfabete tuinmaan. die zou hier iets mee te maken hebben. En wordt gearresteerd.
De hele film lang houdt hij zijn onschuld vol: de eerste drie jaar van zijn gevangenhouding, de periode na het proces tot aan het moment dat hem gratie verleend wordt om reden dat de Marokkaanse koning een bezoek aan Frankrijk brengt.
Recht toe recht aan policier, zegt u. Nee, dat is het niet want de film laat het einde volledig open: het is een waargebeurd verhaal en Omar is dan wel vrij maar nog steeds niet officieel onschuldig verklaard. Dit ondanks dat er een boek over de zaak geschreven is waarin veel meer vrijpleitend bewijsmateriaal is verzameld dan er voor de rechtszaak bijeen was gebracht. Dit ondanks het feit dat er overduidelijk geweigerd wordt om dat materiaal het onderzoek te laten heropenen.

Het zaakje stinkt, de rechterlijke macht zoekt te gemakkelijk een zondebok en vindt die in een weerloze gastarbeider. Klinkt allemaal simpeler dan het in deze film gebracht wordt. Fijne emotionele prent.

Caos Calmo - Antonello Grimaldi


 Caos Calmo op IMDb


De vierde film van de dag was een tv-film. Ook wel eens mooi, vooral als Nanni Moretti erbij betrokken is.
Moretti is zo langzamerhand de verpersoonlijking van de betere Italiaanse cinema is geworden: emotioneel en verhalend, ingetogen doch extravert.

De regie laat hij ditmaal aan anderen over, hij speelt alleen maar. Hij speelt Pietro, een man die bij thuiskomst van een dagje strand - waar hij en zijn broer en passant twee vrouwen in nood uit de ruwe zee redden - ontvangen wordt door hulpverleners: zijn vrouw is zojuist bij een val overleden.
Pietro neemt met grote toewijding de zorg voor hun dochtertje op zich en start een moeizaam en dubbelhartig rouwproces. Hoewel duidelijk alles voor hem, zijn dochter en hun omgeving veranderd is, begint hij ook te kijken naar de leegheid van zijn huwelijk en het gebrek aan vereenzelviging met zijn partner.
Hij besluit voorlopig niet meer naar kantoor te gaan en kamp te houden bij de school van zijn dochter. De hele dag, that is. Zodra de dochter afgeleverd is, beginnen zijn overdenkingen op het bankje in het parkje voor de school. Dagelijkse ontmoetingen met mensen die het park bevolken, de dagelijkse telefoontjes met mensen van kantoor tot ja zelfs audiënties van collega's die hem op zijn bankje opzoeken.

Heel heel boeiend om naar te kijken, omdat je de kans krijgt om de gevoelens en de ideeën in het hoofd van Pietro vorm te zien krijgen. Voor de kijker's vorm is er dan ook nog een little love interest aan de film toegevoegd, maar die dampende scenes halen eerder het ritme úít de film dan dat ze hem erin brengen.

Mooi, die Moretti. En wat een heerlijke (beeld)taal toch, dat Italiaans.


vrijdag, februari 15, 2013

Bel Ami - Declan Donnellan/ Nick Ormerod

Bel Ami op IMDb
Ik heb t bij Russell Crowe, ik heb t dan ook bij Robert Pattinson. Beiden vind ik acteurs die in elke film eigenlijk maar tussen twee gelaatsuirdrukkingen kunnen wisselen. Je bent of gepijnigd en boos, of je bent ongepast vrolijk.

Verder kent deze film een aardige sterrenkast: Uma Thurman, Christina Ricci, Kirstin Scott Thomas en de vaak leuke Colm Meany.

Bel Ami is een aristocratenverhaal: Georges komt van een arme boerderij op het platteland en belandt in het welvarende Parijs van 1890. De weelde die hij om zich heen ziet , wenst hij voor zichzelf ook.
Al snel werkt en neukt hij zich omhoog in de juiste kringen. Maar eenmaal bovenaan de ladder gearriveerd. blijkt Georges een intrigant en potentaat , iets dat hem natuurlijk niet in dank wordt afgenomen.
Dus probeert men hem weer beentje te lichten.

Einde van het script is subtiel, dat maakte een boel goed. Wie van kostuumdrama's en schmier-acteren houdt, kan hier zo voor gaan zitten.


Searching for Sugar Man - Malik Benjelloul

Searching for Sugar Man op IMDb
Onwaarschijnlijk maar waar gebeurd verhaal over een singersongwriter uit de vroege jaren 70. Alles heeft ie mee: de looks, de stem. de teksten en de platencontracten.
Doordat hij kiest voor het optrekken van een mysterieus rookgordijn rondom zijn optredens, blijft zijn naam slecht bekend bij de incrowd. En verkopen zijn platen dus niet.

Nou, echt niet? Pas als zijn contract door de platenmaatschappij beeindigd is blijkt de man uit de omgeving van Detroit een hele grote naam te zijn in Zuid-Afrika, waar zijn teksten de langzaam ontwakende protesten tegen de apartheidsregering begeleidden.

Muzikanten en journalisten bundelen hun krachten om het dramatische verhaal opgelost te krijgen. Waarom kreeg deze man nooit erkenning en wie is er met het geld van die verkochte mega-opages vandoor?
Een boeiende zoektocht met verrassende en emotionele ontwikkelingen.

Enneh: schitterende muziek. Zoals enkelen in de film al zeggen: dit is Dylan ver voorbij....

I love Dries- Tom Six

I love Dries op IMDb

Spannende avonturenfilm rond de vrolijke zanger Dries die na afloop van een optreden wordt ontvoerd. Hij wordt wakker in een caravan en merkt gekidnapped te zijn door 2 hele dikke mensen. Die mensen zijn niet zomaar dik, nee: ze zijn zonder werk en eten steeds alleen maar patat en frikandellen. En drinken veel blikken bier. Vieze mensen dus.
De mevrouw van de twee wil graag een kindje, maar de man kan die niet maken. Dus hebben ze Dries erbij gehaald. Gaat het hem lukken om hen te helpen? Of weet hij te ontvluchten?

Dries zingt ook nog een aantal van zijn liedjes in de film dus de liefhebber kan ook nog eens genieten van "Doktersroman" en "Ik kom eraan"/ En nog veel meer..

woensdag, februari 13, 2013

La vie d'une autre- Sylvie Testud

La vie d'une autre op IMDb
Zo'n wakker worden in een andere tijd-verhaaltje. En toch niet eens een vervelende film.
Dat komt waarschijnlijk door ten eerste het prettig losse acteren van Juliette Binoche en Matthieu Kassovitz, maar ten tweede ook door de fraaie draai die het aan de inzichten van de persoonlijkheden geeft.

Marie is een bescheiden dame die op sollicitatiegesprek gaat bij het bedrijf van haar welvarende buurman. Thuis wacht de zware zorg voor haar zeer hulpbehoevende vader en de daarbij horende ongelukkige moeder.  Daags erop is Marie jarig en haar vriendin verrast haar door de zonen van die rijke buurman te inviteren voor een verjaarsfeestje. Van t een komt het ander: amoureuze ontwikkeling volgt.

Vervolgens wordt Marie wakker. In de keuken wacht een zoontje op ontbijt , in de rest van het uitermate luxueuze huis doolt een van de twee huishoudelijke hulpen rond en uit het raam kijkend ontwaart Marie dat ze pal onder de Eiffeltoren woont, in een hyperluxe buurt.
Het blijkt plots 15 jaar later te zijn, ze heeft nogal een gat in haar geheugen. Hoe is ze hierin beland, hoe werd zij die immens rijke zakendame en hoe kon zij een kind verwekken in een huwelijk dat slecht genoemd mag worden?
Ze werkt er hard aan om alles in kaart te krijgen. En op de rit.

Onderhoudende film, met een leuke mate van intensiteit in de personages. En dat ondanks dat ongeloofwaardige 'geheugenverlies" deel.


maandag, februari 11, 2013

Dream House - Jim Sheridan

Don't judge a book by the cover. Of in mijn geval: denk niet dat een film met acteurs van redelijke faam ook meteen een fameuze film is. 
Ik trapte in die val door enthousiast te worden toen ik Rachel Weisz, Naomi Watts en Daniel Craig op de bill zag staan. En als regisseur Jim Sheridan, die bij mij nog altijd een plusje heeft staan wegens het indringende "In the name of the father" .

Het (onwaarachtige) verhaal: hoofdredacteur stopt met werken om eindelijk een boek te gaan schrijven en meer tijd aan zn gezin te besteden. Nieuw huisje buiten gekocht, maar huisje blijkt een historie te hebben. Althans: dat concludeert hij uit het vreemde gedrag van de buurt en de dorpsnotabelen. 
Klopt: in het huis is een compleet gezin uitgemoord. Mannetje gaat op onderzoek uit, wil zijn gezin beschermen en stuit op steeds vreemder informatie.

Mislukte poging tot horror, ik kan niet anders zeggen. Thriller net aan, maar horror not. En een bizar vreemd script. "Volgende...."


zaterdag, februari 09, 2013

Dorfpunks- Lars Jessen

Dorfpunks op IMDb
Stel je de vroege jaren 80 voor. Stel je een Duits dorpje voor aan de Oostzeekust. Stel je een groep vrienden van een jaar of 18, 19 voor.
Hebben we beeld? Dan voel je ongeveer de atmosfeer van deze film. Een groep jongens die zich stierlijk verveelt, die zich te buiten gaat aan het genieten van punkmuziek en die, om diezelfde verveling te verdrijven, uiteindelijk zelf maar een band begint. Ondanks onkunde en her en der onwil.

Het verhaal vertelt eigenlijk de coming-of-age van Roddy, die natuurlijk weg wil uit dit dorp en die eigenlijk échte muziek wil maken en verder wil dan het punkraggen. Hij wordt daarbij gevoed door de lokale kroegeigenaar die hem muziek laat horen van Captain Beefheart en Zappa tot aan jazz-iconen.

Dát is wat er bij mij vooral van deze film blijft hangen: de ultra lekkere soundtrack met Stranglers en Siouxsie & the Banshees en nog veel meer;. Dát , en het anarchistisch tijdsbeeld.

vrijdag, februari 08, 2013

Argo - Ben Affleck




Nog net op tijd een van de belangrijkste kandidaten voor Oscar "Beste film" gezien. 
Deur in huis? Terechte nominatie!

Based on a true story. Het maakt vaak wat wantrouwend omdat er vaak nogal op het sentiment gespeeld wordt. Zo ook bij deze. Maar ik heb me toch laten overtuigen omdat het vooral heel spannend is allemaal, omdat ik het grote verhaal er omheen nog gewoon kan herinneren omdat het uit de beginperiode van mijn eigen politieke bewustzijn stamt. 

1979, Iraanse revolutie. De sjah is verjaagd, Khomeiny neemt met sikkels, messen en karabijnen de macht over en begint zijn Islamitische revolutie. Onderdeel daarvan is de eis tot uitlevering van de gevluchte sjah, die in de VS zit. 
Het volk wordt voldoende opgejut door de moefti's , mollahs , jihadisten en ayatollahs. Het volk bezet de Amerikaanse ambassade en gijzelt de medewerkers. Een zestal diplomaten vlucht het gebouw uit, Teheran in en vindt shelter bij de Canadese ambassadeur. Maar hoelang kan dat goed gaan.

Enter Ben Affleck zelf. Niet alleen regisseur van deze film , maar ook de hoofdrol van CIA officier Tony Mendez/Kevin Hawkins neemt hij voor zijn rekening. Hij is specialist in exfiltraties, noem het "uitbraak". Hij moet de zes bevrijden en meenemen naar huis.

Dat dat niet vanzelf gaat, snapt u. Maar hoe het dan zou moeten gaan, dat is behoorlijk knap in de film geplakt. Oordeel zelf. Ik ga in ieder geval applaudiseren als Affleck hiermee een prijs pakt aan het eind van deze maand.

woensdag, februari 06, 2013

The swimsuit issue (Allt flyter) - Mans Herngren

 


Feelgoodje dan maar weer, na het onderwereldgeweld van de dag ervoor. Dit is een oudje die voorbijkwam op de Film1-zenders, het was wel eens tijd voor een glimlach, die overigens een enkele keer in een grinnik veranderde maar nimmer in een schaterlach.

Daarvoor is de film te voorspelbaar, alleen het einde is officieel verrassend omdat er enkele kanten op gegaan kan worden, maar slechts een ontknoping de ware is. 

Verder is dit een verhaal dat sterk doet denken aan "The Full Monty' : een verhaal van mannen op leeftijd, elk met hun eigen dagelijkse sores, die gezamenlijk naar een doel werken. In de rolhockeysport waar ze vroeger zo bedreven waren, worden ze overklast door jongeren, zelfs door een meisjesteam. Om toch ergens in te excelleren werken ze aan de deelname aan de WK....synchroonzwemmen.
Juist vanwege die niet voor de hand liggende keuze is de film best te ondergaan, er doen zich wat komische situaties voor.

Geen hoogvlieger, maar ook geen diepzeeduiker.  


maandag, februari 04, 2013

Les Lyonnais (A gang story) - Olivier Marchal

Les Lyonnais op IMDb
En ik trap er weer in. Maandagavondje op de bank: vrouwlief geeft de keuze tussen een komedie of een thriller. Doe mij dan maar die thriller.
Is het geen thriller maar een misdaadverhaaltje, en daar heb ik t niet zo mee. Maar ja, tis toch een film: kwantiteit wil ook wat.

Bijna bejaarde misdadigers ontmoeten elkaar weer na jaren, nadat de ene enkele jaren is ondergedoken en gevlucht. Oude vriendschap staat als een huis, dus de ene boevenbaas - die zich al jaren keurig gedraagt - gaat toch heel ver om zijn oude vriend te helpen. En spiraalt zich daarmee opnieuw de crimi-wereld in, tot ongenoegen van vrouw en kinderen.
Samen gaan ze op zoek naar de verrader van hun benden, die ervoor zorgde dat ze enkele jaren achter tralies belanden. Maar speelt eenieder wel de rol die hij speelt.

Ik ben bang dat ik morgen de titel al weer vergeten ben, ik ben niet zo van blood and honour.

NO - Pablo Larrain

NO op IMDb
Tweeslachtig gevoel na het zien van deze film.
Jazeker is het een prachtig verhaal. En jazeker speelt Garcia Bernal opnieuw een sterke rol.
Maar Nee, ik was niet overtuigd dat ik een ijzersterke en spraakmakende film gezien had.
Nee, ik vond er een aantal gemiste kansen in zitten.

Want waarom het conflict niet verder uitgediept? Kansen volop: reclamemaker Saaveedra loopt immers tegen vele mogelijk dichte deuren aan: die van zijn baas, die hem verwijt voor het verkeerde front te kiezen. Die van zijn ex-vrouw, die hem juist softheid in zijn keuzes verwijt en steeds verder van zijn privé-leven komt af te staan.
Die van zijn campagne-collega's , die meer confrontatie willen waar hij juist meer voor de optimistische nuance gaat.
Die van zijn zoontje, die hem ook een oppervlakkigheid kan verwijten in zijn volgzame opstellingen.
En tenslotte die van de dictatoriale overheid, die hem wel prikt maar niet doorsteekt met dreigingen.

Dit allemaal als voorbeeld van de gemiste kansen die de filmmakers hadden om van dit waargebeurde verhaal ook een zwaar beklijvende rolprent te maken. Niet dat ie slecht is, het verhaal is daarvoor simpelweg te idyllisch en sterk- maar men had kunnen streven naar een 9 ipv het zeventje dat ik er nu aan ophang.

Enneh: ik keek deze film ook nog met een andere bril. Het KAN dus wel, een referendum.

zondag, februari 03, 2013

Almanya (Willkommen in Deutschland) - Yasemin Samdereli

Almanya op IMDb

Plezant kneuterige film over wel en wee van Turkse gastarbeiders in Duitsland. Lusten en lasten van een over twee landen verdeeld hart, zo kun je de film samenvatten.
De tocht van de stamvader naar Duitsland, zijn moeizame wortelen, het knokken voor levensonderhoud, de gezinshereniging : het volgt allemaal op elkaar.
Net zoals de film verderop vertelt dat stamvader een opa is geworden die maar geen Duitser wil worden, die een huisje in Turkije heeft gekocht ( voor vakantiedoeleinden, jaja).
Rode draad in de film is het kleine jongetje Cern, die door zijn nichtje het levensverhaal van opa verteld krijgt.

Niet allemachtig hoogstaand allemaal, maar vermakelijk om naar te kijken.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...