Leave no trace op IMDb (7,2)
"Van de maker van Winter's Bone."
Meer aanbeveling heb ik niet nodig om films als deze te gaan bekijken. Mijn verwachtingen kwamen ook redelijk uit, goede film (al heeft het niet de schokkende overtuiging en rauwheid van eerdergenoemde titel).
Vader Will en dochter Tom leven in de bossen rond Portland, Oregon. Maar dan ook echt: volledig "off the grid" , verscholen van de maatschappij. Will is oorlogsveteraan en de survivaltechnieken die hij destijds leerde gebruikt hij om in dit ondergrondse bestaan te kunnen volharden. Hij leert zijn dochter al, ze zou (als 13-jarig meisje) zelfs moeiteloos kunnen overleven in deze moeilijke omstandigheden. Ze weet hoe zich te verstoppen, hoe zo weinig mogelijk sporen achter te laten zodat de buitenwereld ze niet kan opsporen.
Toch gebeurt dat, ze worden gesnapt en opgepakt. Tom belandt in een opvanghuis en na een aantal dagen krijgen ze een plekje toegewezen bij een goedwillende bosbouwer. Hoewel het nog steeds "buiten" is, hoewel ze nog steeds niet in huisje-boompje-beestje-sfeer leven, vindt Will het onprettig dat ze volgens de regels van de maatschappij moeten leven. Hij wil weg, hij wil op zoek naar een nieuwe plek en dochter Tom kan weinig anders dan haar vader volgen, hoe zeer ze het hier ook naar haar zin heeft.
Ze belanden een heel stuk verderop in het land, vinden een boshuis waar ze even anoniem kunnen crashen. Bij een van de zoektochten naar voedsel krijgt Will een ongeluk en ze moeten toch weer naar de bewoonde wereld worden gebracht. Ze belanden op een trailertrash-camping, bevolkt door meer mensen zoals Will: iedereen zoekt de randen op, wil zo min mogelijk in het vizier van de instanties leven. Voor Tom is het Walhalla, maar Will is van plan snel te herstellen en verder te trekken. Er komt spanning te staan op de vader-dochter-verhouding.
Met : Thomasin McKenzie, Ben Foster
maandag, juli 27, 2020
My Sweet Pepper Land - Hiner Saleem
My Sweet Pepper Land op IMDb (7,0)
Een Koerdische western, het was voor mij niet moeilijk deze film in een hokje te stoppen. Ik zie veel wereldcinema, maar dit was voor mij ook een noviteit. Omdat ik vaak het idioom hanteer dat film kijken een vorm van reizen is, stapte ik dit keer op het paard in de bergen in het Iraaks-Turkse grensgebied.
De oorlog tegen dictator Saddam Hoessein is voor de Koerden succesvol verlopen. Hoewel Koerdistan over meerdere landen verspreidt ligt en vooral het Turkse deel het nog steeds zwaar te verduren heeft, volgde er voor de Iraakse Koerden veel verlichting na het afzetten van de gruwelbaas.
Baran is politie-commissaris en vast van plan de nieuwe wetten vaste grond te geven in het kleine politiebureautje waar hij is gestationeerd. Dat gaat zomaar niet.
Er is smokkel, er zijn stammen en er is corruptie. Hij stelt zich onverbiddelijk op: de troepen van de regionale clanleider Aziz Aga kunnen niet meer zomaar hun gang gaan. Dat leidt uiteraard tot weerstand . Wanneer de troepen hun agressie richten op de goedwillende onderwijzeres Govend, werpt Baran zich op als beschermheer. Zij moet ongestoord haar werk kunnen doen, de intimidaties van de zwaar bewapende smokkelbende moeten stoppen. Dat doen ze natuurlijk niet zonder slag of stoot.
Met : Korkmaz Arslan , Golshifteh Farahani ,
Een Koerdische western, het was voor mij niet moeilijk deze film in een hokje te stoppen. Ik zie veel wereldcinema, maar dit was voor mij ook een noviteit. Omdat ik vaak het idioom hanteer dat film kijken een vorm van reizen is, stapte ik dit keer op het paard in de bergen in het Iraaks-Turkse grensgebied.
De oorlog tegen dictator Saddam Hoessein is voor de Koerden succesvol verlopen. Hoewel Koerdistan over meerdere landen verspreidt ligt en vooral het Turkse deel het nog steeds zwaar te verduren heeft, volgde er voor de Iraakse Koerden veel verlichting na het afzetten van de gruwelbaas.
Baran is politie-commissaris en vast van plan de nieuwe wetten vaste grond te geven in het kleine politiebureautje waar hij is gestationeerd. Dat gaat zomaar niet.
Er is smokkel, er zijn stammen en er is corruptie. Hij stelt zich onverbiddelijk op: de troepen van de regionale clanleider Aziz Aga kunnen niet meer zomaar hun gang gaan. Dat leidt uiteraard tot weerstand . Wanneer de troepen hun agressie richten op de goedwillende onderwijzeres Govend, werpt Baran zich op als beschermheer. Zij moet ongestoord haar werk kunnen doen, de intimidaties van de zwaar bewapende smokkelbende moeten stoppen. Dat doen ze natuurlijk niet zonder slag of stoot.
Met : Korkmaz Arslan , Golshifteh Farahani ,
vrijdag, juli 24, 2020
Nowhere Safe- Brian Brough
Nowhere Safe op IMDb (5,6)
Vanuit de beschrijving had ik geconcludeerd dat ik naar een thriller zou gaan kijken, maar ik bleek middenin een tienerfilm, een highschooldrama, te zijn beland. Dat was even schakelen. Misschien was deze film wel goed in zijn genre, ik ben er niet zo'n kenner van. Boordevol goede bedoelingen echter wel, en dat is ook wat waard tegenwoordig.
Midden in de nacht de verhuisspullen inpakken, ik ken niet heel veel mensen die dat gedaan hebben. Het is meestal geen goed teken. Zo ook hier: Ashley en haar moeder trekken schielijk weg uit het stadje dat hen zo veel onheil bracht. Weggepest.
Omdat Ashley (goed uiterlijk, intelligent, coöperatief) te véél dingen mee had in haar persoonlijkheid, werd ze het mikpunt van pesterijen op school. Haar account gehackt, uit haar naam werden gruwelijke uitspraken gedaan over alles en iedereen. Het maakte haar leven ondraaglijk, het leidde tot bedreigingen en agressie, zelfs tot aanvallen op hun woonhuis aan toe. Weg moesten ze.
Een paar uurtjes verderop weet Ashley's moeder een baan te bemachtigen op de school waar ook zijzelf het leven weer zal moeten oppakken. Zijn ze ver genoeg weg van de hatelijke haard, zijn ze safe waar ze nu zitten?
Ashley besluit low-profile door het leven te gaan: diep in haar hoodie verscholen schuifelt ze over het schoolplein, in de klas zegt ze zo weinig mogelijk om aldus haar achtergrond verborgen te houden. Dat druist in tegen haar persoonlijkheid en haar vermogens. Ze zoekt haar weg tussen de leerlingen die ze denkt te kunnen vertrouwen, ze mijdt de pestkoppen zo lang als het gaat.
Met : Dani Chuchran , Natasha Henstridge . Jamie Kennedy
Vanuit de beschrijving had ik geconcludeerd dat ik naar een thriller zou gaan kijken, maar ik bleek middenin een tienerfilm, een highschooldrama, te zijn beland. Dat was even schakelen. Misschien was deze film wel goed in zijn genre, ik ben er niet zo'n kenner van. Boordevol goede bedoelingen echter wel, en dat is ook wat waard tegenwoordig.
Midden in de nacht de verhuisspullen inpakken, ik ken niet heel veel mensen die dat gedaan hebben. Het is meestal geen goed teken. Zo ook hier: Ashley en haar moeder trekken schielijk weg uit het stadje dat hen zo veel onheil bracht. Weggepest.
Omdat Ashley (goed uiterlijk, intelligent, coöperatief) te véél dingen mee had in haar persoonlijkheid, werd ze het mikpunt van pesterijen op school. Haar account gehackt, uit haar naam werden gruwelijke uitspraken gedaan over alles en iedereen. Het maakte haar leven ondraaglijk, het leidde tot bedreigingen en agressie, zelfs tot aanvallen op hun woonhuis aan toe. Weg moesten ze.
Een paar uurtjes verderop weet Ashley's moeder een baan te bemachtigen op de school waar ook zijzelf het leven weer zal moeten oppakken. Zijn ze ver genoeg weg van de hatelijke haard, zijn ze safe waar ze nu zitten?
Ashley besluit low-profile door het leven te gaan: diep in haar hoodie verscholen schuifelt ze over het schoolplein, in de klas zegt ze zo weinig mogelijk om aldus haar achtergrond verborgen te houden. Dat druist in tegen haar persoonlijkheid en haar vermogens. Ze zoekt haar weg tussen de leerlingen die ze denkt te kunnen vertrouwen, ze mijdt de pestkoppen zo lang als het gaat.
Met : Dani Chuchran , Natasha Henstridge . Jamie Kennedy
woensdag, juli 22, 2020
Sicario: Day of the Soldado - Stefano Sollima
Sicario: Day of the Soldado op IMDb (7,1)
Formulewerk. Keurige planken van een enorm dikke bos hout. Niet voor mij weggelegd, maar een 7,1 op IMDb haal je niet zomaar. Zegt u het maar: zijn het de actiescenes? Is het stoere acteren van Brolin en Del Toro? Ik haal het er niet uit, maar het kan zijn dat ik dit genre niet snap.
Lang verhaal kort: Mexicaanse drugshandelaren sarren de VS. Ondanks alle straffe maatregelen wordt het zuiden overspoeld met drugs en komen de immigranten bij groepen het land binnen. Als er een aanslag wordt gepleegd in Kansas, wijzen in eerste instantie de vingers richting Mexi-Narco-kartels. Tijd voor actie dus.
De eenheid van Matt Graver opereert tot ver over de grenzen, volgens de theorie dat "het ontvoeren van de kroonprins de koning wel tot actie zal doen overgaan". Anders gezegd: het koekje van eigen deeg betreft de kidnapping van de dochter van de grootste drugsbaas. Tijdens de terugtocht wordt het commando echter tegengehouden door corrupte Mexicaanse politie, het wordt een bloedbad. Breed uitgemeten in de pers natuurlijk. Graver is dan alweer veilig thuis, maar zijn maatje Alejandro bevindt zich - met het tienermeisje - noch in het noorden van Mexico. De grenzen worden afgegrendeld, het doelwit wordt losgelaten door de Amerikanen en feitelijk overgeleverd aan de andere drugskartels. Inclusief Alejandro. Maar ja, die vecht natuurlijk terug.
Met : Josh Brolin, Benicio del Toro, Catherine Keener, Isabel Merced
Formulewerk. Keurige planken van een enorm dikke bos hout. Niet voor mij weggelegd, maar een 7,1 op IMDb haal je niet zomaar. Zegt u het maar: zijn het de actiescenes? Is het stoere acteren van Brolin en Del Toro? Ik haal het er niet uit, maar het kan zijn dat ik dit genre niet snap.
Lang verhaal kort: Mexicaanse drugshandelaren sarren de VS. Ondanks alle straffe maatregelen wordt het zuiden overspoeld met drugs en komen de immigranten bij groepen het land binnen. Als er een aanslag wordt gepleegd in Kansas, wijzen in eerste instantie de vingers richting Mexi-Narco-kartels. Tijd voor actie dus.
De eenheid van Matt Graver opereert tot ver over de grenzen, volgens de theorie dat "het ontvoeren van de kroonprins de koning wel tot actie zal doen overgaan". Anders gezegd: het koekje van eigen deeg betreft de kidnapping van de dochter van de grootste drugsbaas. Tijdens de terugtocht wordt het commando echter tegengehouden door corrupte Mexicaanse politie, het wordt een bloedbad. Breed uitgemeten in de pers natuurlijk. Graver is dan alweer veilig thuis, maar zijn maatje Alejandro bevindt zich - met het tienermeisje - noch in het noorden van Mexico. De grenzen worden afgegrendeld, het doelwit wordt losgelaten door de Amerikanen en feitelijk overgeleverd aan de andere drugskartels. Inclusief Alejandro. Maar ja, die vecht natuurlijk terug.
Met : Josh Brolin, Benicio del Toro, Catherine Keener, Isabel Merced
vrijdag, juli 17, 2020
It's a disaster - Todd Berger
It's a disaster op IMDb (6,4)
Rampenfilm, ja. Maar dan eerder in de zin van "rampzalig" dan van grootscheepse schokkende actiebeelden. Ik vond er niet veel aan.
Vier stellen komen samen voor een periodieke brunch. Terwijl zij aan tafel zitten , breekt buiten de hel los: ontploffingen kondigen een terroristische aanval aan. Zij merken er niets van, totdat de buurman in compleet isolatiepak en gasmasker aanbelt. Hij spreekt van een nucleaire aanval, later blijkt het gas te zijn.
De vier stellen hebben nog maar even de tijd om heldendaden te bedenken, hun laatste tijd zinvol te besteden, hun zonden aan elkaar op te biechten en toch - ondanks alle onderlinge verschillen dat laatste middagmaal maar te gaan opsouperen.
Gauw vergeten, deze.
Met : Rachel Boston, Julia Styles , David Cross, America Ferrara
Rampenfilm, ja. Maar dan eerder in de zin van "rampzalig" dan van grootscheepse schokkende actiebeelden. Ik vond er niet veel aan.
Vier stellen komen samen voor een periodieke brunch. Terwijl zij aan tafel zitten , breekt buiten de hel los: ontploffingen kondigen een terroristische aanval aan. Zij merken er niets van, totdat de buurman in compleet isolatiepak en gasmasker aanbelt. Hij spreekt van een nucleaire aanval, later blijkt het gas te zijn.
De vier stellen hebben nog maar even de tijd om heldendaden te bedenken, hun laatste tijd zinvol te besteden, hun zonden aan elkaar op te biechten en toch - ondanks alle onderlinge verschillen dat laatste middagmaal maar te gaan opsouperen.
Gauw vergeten, deze.
Met : Rachel Boston, Julia Styles , David Cross, America Ferrara
donderdag, juli 16, 2020
Unfaithful - Adrian Lyne
Unfaithful op IMDb (6,7)
De vernietigende werking van overspel in al zijn facetten, in deze typische Adrian Lyne. Lyne kiest ervoor om het pittige onderwerp vooral heel sexy aan te pakken, kijkers verzekerd. :Van eerder werk als "9 1/2 weeks" weten we dat de regisseur dat mooi in beeld kan werken, met veel tegenlicht voor de nodige effecten. Het maakt dat de thriller nog niet gedateerd overkomt, ondanks dat ie alweer 18 jaar oud is.
Connie heeft het allemaal voor elkaar, zo lijkt het. Prachtig huis in een villa-buitenwijk. liefhebbende man die hard werkt en veel centen binnenschuift. Een zoontje die het best goed lijkt te doen. Niks te klagen.
Ze kan het dan ook helemaal niet gebruiken dat ze in een pittige storm plots tegen een wonderschone jongeman aanbotst. Ze valt, schaaft haar knie en hij biedt aan de wond te verzorgen. Ze wisselen telefoonnummers uit en van het een komt het ander: Connie begint uit te zien naar de zinderende ontmoetingen en voor ze het weet, zit ze verzeild in een seksuele verhouding met een totaal onbekende man.
Ze worstelt ermee, maar wil ook niet zonder. Haar man is altijd aan het werk, het ontbreekt haar aan aandacht en dat die jonge Franse romanticus dat wel geeft, doet haar alle schroom van zich af gooien. Natuurlijk merkt haar man dat aan haar en natuurlijk begint hij een onderzoek. Terwijl zij nog maar net de deur uitgaat na het volgende slippertje, staat hij even later bij zijn nemesis voor de deur en gaat het gesprek aan. Een gesprek met gruwelijke gevolgen.
Met : Diane Lane, Richard Gere, Olivier Martinez
De vernietigende werking van overspel in al zijn facetten, in deze typische Adrian Lyne. Lyne kiest ervoor om het pittige onderwerp vooral heel sexy aan te pakken, kijkers verzekerd. :Van eerder werk als "9 1/2 weeks" weten we dat de regisseur dat mooi in beeld kan werken, met veel tegenlicht voor de nodige effecten. Het maakt dat de thriller nog niet gedateerd overkomt, ondanks dat ie alweer 18 jaar oud is.
Connie heeft het allemaal voor elkaar, zo lijkt het. Prachtig huis in een villa-buitenwijk. liefhebbende man die hard werkt en veel centen binnenschuift. Een zoontje die het best goed lijkt te doen. Niks te klagen.
Ze kan het dan ook helemaal niet gebruiken dat ze in een pittige storm plots tegen een wonderschone jongeman aanbotst. Ze valt, schaaft haar knie en hij biedt aan de wond te verzorgen. Ze wisselen telefoonnummers uit en van het een komt het ander: Connie begint uit te zien naar de zinderende ontmoetingen en voor ze het weet, zit ze verzeild in een seksuele verhouding met een totaal onbekende man.
Ze worstelt ermee, maar wil ook niet zonder. Haar man is altijd aan het werk, het ontbreekt haar aan aandacht en dat die jonge Franse romanticus dat wel geeft, doet haar alle schroom van zich af gooien. Natuurlijk merkt haar man dat aan haar en natuurlijk begint hij een onderzoek. Terwijl zij nog maar net de deur uitgaat na het volgende slippertje, staat hij even later bij zijn nemesis voor de deur en gaat het gesprek aan. Een gesprek met gruwelijke gevolgen.
Met : Diane Lane, Richard Gere, Olivier Martinez
dinsdag, juli 14, 2020
Never Rarely Sometimes Always - Eliza Hittman
Never Rarely Sometimes Always op IMDb (7,3)
Maandagavond half 8 was al nooit de drukste tijd in de filmzaal, maar in Corona-tijd is dat blijkbaar nog een stapje verder. Ik zat alleen in de zaal gisteravond, terwijl de film toch nog maar net een weekje draait. En meer publiek verdient, dat vooral. Echte Sundance-titel dit, leve de Amerikaanse indie-filmindustrie.
Autumn , 17 jaren oud, komt over als een somber en in zichzelf gekeerd meisje. Ze gaat dan weliswaar op een podium staan met een gitaar, maar we proeven haar weerzin voor de spotlights. Haar moeder weet haar nog een beetje te bereiken maar met haar vader is het contact niet goed, sterker nog: het contact is louter negatief.
De reden voor Autumn's stugge gedrag ligt aan de oppervlakte: ze is zwanger en dat is niet wat ze wil zijn. Pas verderop in de film leren we - voor een heel klein deel - hoe het zover gekomen is, maar voor nu richt het verhaal zich op de oplossing: hoe komt zij van haar zwangerschap af zonder dat haar ouders weten hoe en wat?
De enige die ze in vertrouwen neemt, is haar nichtje Skylar. Deze helpt haar onvoorwaardelijk: gezamenlijk romen ze de kassa af van de supermarkt waar ze werken, er verdwijnt wat geld in de jaszakken zodat de dames hun reis naar New York kunnen ondernemen, Het bureau hier in Pennsylvania komt met doemverhalen uit de ProLife-hoek , daar moeten ze het niet zoeken. In New York zijn anonieme bureaus die uitkomst kunnen bieden, waarmee ze Autumn weer meer perspectief op haar leven kunnen bieden. Eenmaal daar aangekomen ontdekt de jonge vrouw echter dat het ook hier niet vanzelf gaat. De intakegesprekken zijn intensief, de ingreep zal niet in een uurtje gepiept zijn , er zitten veel risico's aan vast en daarom zal ze zich voor meerdere dagen aan het bureau moeten committeren. Dat was buiten verwachting (!) , plots moeten de dames enkele dagen en vooral nachten in de metropool overleven. Zonder geld, zonder slaapplek en uitermate kwetsbaar. Ze hebben alleen elkaar.
De film is kalm, nergens sensationeel. Wel geeft het een indringend beeld van de belevingswereld van jonge vrouwen én het geeft een inzicht hoeveel fantastische mensen er toch in de wereld van de (medische) hulpverlening werkzaam zijn. Jonge vrouwen als deze geef je niet op hun lazer, die ga je helpen. Het geeft de film kracht en vitaliteit.
Met : Sidney Flanagan, Talia Ryder , Sharon Van Etten
Maandagavond half 8 was al nooit de drukste tijd in de filmzaal, maar in Corona-tijd is dat blijkbaar nog een stapje verder. Ik zat alleen in de zaal gisteravond, terwijl de film toch nog maar net een weekje draait. En meer publiek verdient, dat vooral. Echte Sundance-titel dit, leve de Amerikaanse indie-filmindustrie.
Autumn , 17 jaren oud, komt over als een somber en in zichzelf gekeerd meisje. Ze gaat dan weliswaar op een podium staan met een gitaar, maar we proeven haar weerzin voor de spotlights. Haar moeder weet haar nog een beetje te bereiken maar met haar vader is het contact niet goed, sterker nog: het contact is louter negatief.
De reden voor Autumn's stugge gedrag ligt aan de oppervlakte: ze is zwanger en dat is niet wat ze wil zijn. Pas verderop in de film leren we - voor een heel klein deel - hoe het zover gekomen is, maar voor nu richt het verhaal zich op de oplossing: hoe komt zij van haar zwangerschap af zonder dat haar ouders weten hoe en wat?
De enige die ze in vertrouwen neemt, is haar nichtje Skylar. Deze helpt haar onvoorwaardelijk: gezamenlijk romen ze de kassa af van de supermarkt waar ze werken, er verdwijnt wat geld in de jaszakken zodat de dames hun reis naar New York kunnen ondernemen, Het bureau hier in Pennsylvania komt met doemverhalen uit de ProLife-hoek , daar moeten ze het niet zoeken. In New York zijn anonieme bureaus die uitkomst kunnen bieden, waarmee ze Autumn weer meer perspectief op haar leven kunnen bieden. Eenmaal daar aangekomen ontdekt de jonge vrouw echter dat het ook hier niet vanzelf gaat. De intakegesprekken zijn intensief, de ingreep zal niet in een uurtje gepiept zijn , er zitten veel risico's aan vast en daarom zal ze zich voor meerdere dagen aan het bureau moeten committeren. Dat was buiten verwachting (!) , plots moeten de dames enkele dagen en vooral nachten in de metropool overleven. Zonder geld, zonder slaapplek en uitermate kwetsbaar. Ze hebben alleen elkaar.
De film is kalm, nergens sensationeel. Wel geeft het een indringend beeld van de belevingswereld van jonge vrouwen én het geeft een inzicht hoeveel fantastische mensen er toch in de wereld van de (medische) hulpverlening werkzaam zijn. Jonge vrouwen als deze geef je niet op hun lazer, die ga je helpen. Het geeft de film kracht en vitaliteit.
Met : Sidney Flanagan, Talia Ryder , Sharon Van Etten
zondag, juli 12, 2020
Nadie Sabe Que Estoy Aqui (aka Nobody Knows I'm Here) - Gaspar Antillo
Nobody knows i'm here op IMDb (6,5)
Fijne kleine film, voorzien van schitterende beelden. Goed vermaakt bij deze eigengereide arthouser.
Memo is immens. Een grote en brede kerel die zwijgzaam zijn werkzaamheden uitvoert op en rondom de boerderij. Samen met zijn oom heeft hij zich bekwaamd in het bewerken van schapenvachten, die ten dele van hun eigen dieren komen en ten dele van het vasteland. Sporadisch komt er een bootje aan gevaren met wekelijkse levensbehoeften en - voor de handel - met nieuwe onbewerkte huiden. De boodschap is duidelijk: Memo en zijn oom hebben weinig nodig, zeker geen pottenkijkers.
Heel langzaam leren we Memo kennen en ontdekken we de redenen van zijn zwijgzame bestaan. "Dance like nobody's watching" lijkt hem op het lijf geschreven : wanneer er niemand in de buurt is, zien we hem danspasjes maken in zijn kamer, we zien hem achter de naaimachine om showbizzkleding te maken.
De glitter en de glamour, het blijkt Memo ooit allemaal te zijn beloofd.
Hij is gezegend met een ongelooflijk goede stem, maar is behept met een onmogelijk lijf. Hij is formaat Peter Beense en was als klein jongetje al te mollig en te krullig om voor de camera's te kunnen. Zijn vader probeerde van alles, maar de producers en impresario's waren onverbiddelijk: we gebruiken zijn stem, maar zetten er een mediagenieker figuur in beeld. Deze Angelo boekt succes na succes en Memo kan het maar moeilijk verkroppen, krijgt zelfs een dermate woede-uitbarsting dat hij Angelo aanvalt. Een daad met grote gevolgen.
Wanneer de dame van het bevoorradingsbootje Memo een keer betrapt als hij in vol glitterornaat in het bos staat te zingen, weet ze dat zijn zwijgzaamheid een masker is. Stukje bij beetje ontmantelt ze zijn zwijgzaamheid, stukje bij beetje leert ze de gekwetste man kennen die achter dat immense schild zit. Ergens moet er openheid van zaken komen, maar kan Memo die waarheid wel aan?
Met : Jorge Garcia , Millaray Lobos ,
Fijne kleine film, voorzien van schitterende beelden. Goed vermaakt bij deze eigengereide arthouser.
Memo is immens. Een grote en brede kerel die zwijgzaam zijn werkzaamheden uitvoert op en rondom de boerderij. Samen met zijn oom heeft hij zich bekwaamd in het bewerken van schapenvachten, die ten dele van hun eigen dieren komen en ten dele van het vasteland. Sporadisch komt er een bootje aan gevaren met wekelijkse levensbehoeften en - voor de handel - met nieuwe onbewerkte huiden. De boodschap is duidelijk: Memo en zijn oom hebben weinig nodig, zeker geen pottenkijkers.
Heel langzaam leren we Memo kennen en ontdekken we de redenen van zijn zwijgzame bestaan. "Dance like nobody's watching" lijkt hem op het lijf geschreven : wanneer er niemand in de buurt is, zien we hem danspasjes maken in zijn kamer, we zien hem achter de naaimachine om showbizzkleding te maken.
De glitter en de glamour, het blijkt Memo ooit allemaal te zijn beloofd.
Hij is gezegend met een ongelooflijk goede stem, maar is behept met een onmogelijk lijf. Hij is formaat Peter Beense en was als klein jongetje al te mollig en te krullig om voor de camera's te kunnen. Zijn vader probeerde van alles, maar de producers en impresario's waren onverbiddelijk: we gebruiken zijn stem, maar zetten er een mediagenieker figuur in beeld. Deze Angelo boekt succes na succes en Memo kan het maar moeilijk verkroppen, krijgt zelfs een dermate woede-uitbarsting dat hij Angelo aanvalt. Een daad met grote gevolgen.
Wanneer de dame van het bevoorradingsbootje Memo een keer betrapt als hij in vol glitterornaat in het bos staat te zingen, weet ze dat zijn zwijgzaamheid een masker is. Stukje bij beetje ontmantelt ze zijn zwijgzaamheid, stukje bij beetje leert ze de gekwetste man kennen die achter dat immense schild zit. Ergens moet er openheid van zaken komen, maar kan Memo die waarheid wel aan?
Met : Jorge Garcia , Millaray Lobos ,
Despre oameni si melci (aka Of Snails and Men) - Tudur Giurgiu
Balkanfilms zijn doorgaans dynamische films, vaak uitersten. Het is of loodzwaar en behoorlijk traag, of het is droogkomisch met een neiging naar slapstick. Deze film neigt naar het tweede, de aanpak is komisch maar ondertussen is het onderwerp (dreigende werkloosheid in een toch al kansarme regio) tamelijk aan de zware kant. Terloops pakt de film knipogend de vaak dubbele seksuele moraal aan die in de regio vaak heerst.
We beginnen op het dak van de aftandse Roemeense autofabriek. Daar maakt de knappe directie-assistente een snelle wip met een van de fabrieksarbeiders. Terwijl zij hun vluggertje volbrengen, staat beneden in de hal de directeur zijn personeel toe te spreken: de fabriek is in de problemen en zal tijdelijk worden gesloten. Er zijn onderhandelingen gaande met een Franse onderneming, zij willen de zaak overnemen. En waarschijnlijk is er dan voor zo'n 10 a 15 procent van de werknemers ook wel een kans op een nieuwe betrekking.
De paniek slaat toe: de werknemers berusten niet direct in hun lot. De slimme en welbespraakte George (de man die we net op het dak hebben leren kennen) bedenkt een plan: wat nu als de werknemers de fabriek zelf overnemen? Dan is hun baan immers verzekerd. Klinkt goed, maar hoe komen ze aan geld? Eerste idee is een brief schrijven naar de steenrijke sultan van Brunei, voor wie het overnamebedrag doorgaans iets is wat ie aan een dagelijkse lunch besteedt. Instemmende reacties , maar al snel wordt er kansberekening op toegepast. Een nieuw plan bedacht dus: men heeft gehoord van de grote wens naar spermadonoren: er blijkt een bureau in Boekarest te zijn dat 50 euro per zaadschenking betaalt omdat hun product in de VS grote aftrek vindt. (pun intended).Het mannenplan drijft de meningen uit een: hoe krijgen ze dit aan hun vrouwen en gezinnen uitgelegd? Is het de manier om dreigende armoede en terugval te voorkomen ?
Met : Andi Vasluianu , Monica Barladeanu , Dorel Visan
Ida- Pawel Pawlikowski
https://begt.blogspot.com/search?q=ida
Herzien, had hem recent weer opgenomen van tv. Opnieuw getroffen door de filmische kracht van Pawlikowski. De schoonheid van de beelden is ongekend. Glashard in zwart-wit, messcherpe sfeerbeelden. En opnieuw dat intense verhaal van de twijfelende kloosterzuster. Erg mooi allemaal.
zaterdag, juli 11, 2020
Jackie & Ryan - Ami Canaan Mann
Jackie & Ryan
Vriendelijk niemendalletje met een positieve boodschap : kijk niet al te veel achterom, kijk waar je naar toe gaat en hoe je daar komt.
Ryan is een muzikant die deze instelling reeds lang toepast: hij springt op treinen om gratis mee te reizen en zo nieuwe bestemmingen te vinden waar hij zijn muziek kan laten horen. Zijn leven zit in zijn rugzak en vooral in zijn gitaarkoffer. Hij bezit weinig , maar voelt zich rijk.
Jackie kan zich deze losse levensstijl niet veroorloven: ze is net bij haar man weg, verliet met haar dochter het chique appartement in New York en is tijdelijk terug in het aftandse plattelandshuisje van haar moeder. Een lastige echtscheidingsprocedure staat voor de deur: ze heeft amper keuzes.
Ryan en Jackie ontmoeten elkaar toevallig: wanneer Jackie in gedachten wordt aangereden , schiet de straatmuzikant te hulp. Hij brengt haar naar huis en blijft eten. En mag in de schuur slapen. En biedt aan het lekkende dak te repareren, hij heeft toch nog wel even de tijd voordat hij naar nieuwe studio-opnamen moet.
Jackie kan zich die flexibele instelling helemaal niet veroorloven, maar ze is er natuurlijk wel heel blij mee. En , belangrijker, ze leert ervan: door zich de levenslessen van Ryan ter harte te nemen, durft ze langzamerhand beslissingen te nemen in haar scheidingsperikelen. En dat maakt haar losser. En ontvankelijker.
Met : Ben Barnes, Katherine Heigl
Vriendelijk niemendalletje met een positieve boodschap : kijk niet al te veel achterom, kijk waar je naar toe gaat en hoe je daar komt.
Ryan is een muzikant die deze instelling reeds lang toepast: hij springt op treinen om gratis mee te reizen en zo nieuwe bestemmingen te vinden waar hij zijn muziek kan laten horen. Zijn leven zit in zijn rugzak en vooral in zijn gitaarkoffer. Hij bezit weinig , maar voelt zich rijk.
Jackie kan zich deze losse levensstijl niet veroorloven: ze is net bij haar man weg, verliet met haar dochter het chique appartement in New York en is tijdelijk terug in het aftandse plattelandshuisje van haar moeder. Een lastige echtscheidingsprocedure staat voor de deur: ze heeft amper keuzes.
Ryan en Jackie ontmoeten elkaar toevallig: wanneer Jackie in gedachten wordt aangereden , schiet de straatmuzikant te hulp. Hij brengt haar naar huis en blijft eten. En mag in de schuur slapen. En biedt aan het lekkende dak te repareren, hij heeft toch nog wel even de tijd voordat hij naar nieuwe studio-opnamen moet.
Jackie kan zich die flexibele instelling helemaal niet veroorloven, maar ze is er natuurlijk wel heel blij mee. En , belangrijker, ze leert ervan: door zich de levenslessen van Ryan ter harte te nemen, durft ze langzamerhand beslissingen te nemen in haar scheidingsperikelen. En dat maakt haar losser. En ontvankelijker.
Met : Ben Barnes, Katherine Heigl
Da Hong Deng Long Gao Gao Gua (aka Raise the red lantern) - Zhang Yimou
Gisteravond op de Belg, ik ging er weer eens even lekker voor zitten. De derde grote film van meesterfilmer Zhang Yimou vestigde definitief de status van deze grote cineast, destijds nog weerbarstig en opstandig maar later toch volledig ingekapseld door het Chinese regime. Zijn eerdere films "Ju Dou' en "Red Sorghum (het Rode Korenveld)" waren spraakmakend, het maakte dat de regisseur scherp gevolgd werd door de starre Chinese autoriteiten. En, ook niet onbelangrijk, het toonde ons de ster Gong Li, zijn onwerkelijk goed acterende muze die als een van de eerste Chinese acteurs ook internationaal naam zou maken. Omdat de film nog stamt van voor mijn filmrecensentenbestaan geef ik het hieronder nog maar eens kort weer.
Songlian wordt geboren in een straatarme omgeving, er is voor meisjes als zij weinig toekomst. Tenzij ze slim weten te trouwen. Songlian weet dat ze mooi is, bloedmooi zelfs. Ze weet dat ze eigenwijs is en vastberaden. Ze besluit het hogerop te zoeken: ze laat zich uithuwelijken aan een rijke paleisheer. Ze weet dat ze een concubine wordt, slechts één van zijn vrouwen. In dit geval de vierde vrouw van de rijkaard, die het elke avond voor het kiezen heeft bij welk van zijn vrouwen hij gaat slapen. De uitverkorene van de dag krijgt een voorkeursbehandeling : die mag de maaltijden bepalen , die krijgt voetmassages en die krijgt volop aandacht.
Songlian is nieuw en weet zich dus verzekerd van veel aandacht van de baas. Echter: de competentiestrijd is hevig en de andere drie doen in meer of mindere mate steeds hun best om in het gevlei te komen zodat die avond bij hen de lantaarns zullen worden opgehangen. Er wordt een machtsspel gespeeld waarbij de dames elkaar het vel over de oren trekken. Songlian lijkt goede kaarten te hebben, maar ondervindt last van een samenspanning tussen haar persoonlijk assistente en de andere concubines. Langzaam verliest ze haar grip en begint haar achterdocht het te winnen. Ze glijdt af, wetende dat ze daarmee ook steeds minder interessant wordt voor de polygame baas. Ze weet dat één rol heersend is: ze moet moeder worden.
Met : Gong Li , Jingwu Ma , Saifei He
Songlian is nieuw en weet zich dus verzekerd van veel aandacht van de baas. Echter: de competentiestrijd is hevig en de andere drie doen in meer of mindere mate steeds hun best om in het gevlei te komen zodat die avond bij hen de lantaarns zullen worden opgehangen. Er wordt een machtsspel gespeeld waarbij de dames elkaar het vel over de oren trekken. Songlian lijkt goede kaarten te hebben, maar ondervindt last van een samenspanning tussen haar persoonlijk assistente en de andere concubines. Langzaam verliest ze haar grip en begint haar achterdocht het te winnen. Ze glijdt af, wetende dat ze daarmee ook steeds minder interessant wordt voor de polygame baas. Ze weet dat één rol heersend is: ze moet moeder worden.
Met : Gong Li , Jingwu Ma , Saifei He
woensdag, juli 08, 2020
Lat den rätte komma in (aka Let the right one in) - Tomas Alfredson
Let the right one in op IMDb (7,9)
Films als deze vermijd ik doorgaans , want ver buiten mijn league. Potsierlijk gedoe met zombies en vampiers, ik loop er niet zo warm voor. Deze film had echter in de tussentijd een aardige reputatie opgebouwd en toen ie afgelopen week op tv kwam, drukte ik toch maar op {KLIK} . Heb me - ondanks het continue verzet tegen het onzinnige onderwerp- toch wel aardig vermaakt gevoeld.
Oskar is een tienerjongen die gepest wordt op school. Omdat ie wat stiller is, wat meer leest dan andere jongens en omdat ie waarschijnlijk gewoon een makkelijk willoos doelwit is, heeft een drietal jochies van school het op hem gemunt. Hij ondergaat het, hij draagt het. Op zijn kamer speelt hij wel wraakacties na, met messen en al, maar het komt er nooit van.
Er komt een nieuw meisje in de buurt wonen die ook vaak op dezelfde binnenplaats speelt. Eli is vreemd, er klopt weinig van haar afwijkende gedrag maar Oskar staat wel open voor een beetje vriendelijk contact. Steeds meer avonden ontmoeten ze elkaar, ze maakt hem al snel duidelijk dat ze niet zijn vriendinnetje kan zijn.
Wij weten inmiddels waarom: Eli is een vampier met een grote behoefte aan vers bloed. Haar vader wordt ingezet om buurtbewoners om te brengen en af te tappen, Eli moet eten. Steeds meer verdwijningen, steeds meer slachtoffers: de buurt zit met de handen in het haar. Dit doet echter allemaal niets af aan de vriendschap van Oskar en Eli. Hij vindt haar apart maar leuk, zij vindt hem te lief om de strot af te bijten en wil hem dus beschermen. Sterker nog: ze leert hem weerbaarheid om ook die pestkoppen op school te weer te staan. Hoe lang kunnen hun ontmoetingen nog doorgaan.
Eigenlijk een zoet jeugdliefde-verhaaltje, maar dan gelardeerd met het nodige nachtelijke bloed. Best een aparte combi.
Met : Kare Hedebrant, Lina Leandersson
Films als deze vermijd ik doorgaans , want ver buiten mijn league. Potsierlijk gedoe met zombies en vampiers, ik loop er niet zo warm voor. Deze film had echter in de tussentijd een aardige reputatie opgebouwd en toen ie afgelopen week op tv kwam, drukte ik toch maar op {KLIK} . Heb me - ondanks het continue verzet tegen het onzinnige onderwerp- toch wel aardig vermaakt gevoeld.
Oskar is een tienerjongen die gepest wordt op school. Omdat ie wat stiller is, wat meer leest dan andere jongens en omdat ie waarschijnlijk gewoon een makkelijk willoos doelwit is, heeft een drietal jochies van school het op hem gemunt. Hij ondergaat het, hij draagt het. Op zijn kamer speelt hij wel wraakacties na, met messen en al, maar het komt er nooit van.
Er komt een nieuw meisje in de buurt wonen die ook vaak op dezelfde binnenplaats speelt. Eli is vreemd, er klopt weinig van haar afwijkende gedrag maar Oskar staat wel open voor een beetje vriendelijk contact. Steeds meer avonden ontmoeten ze elkaar, ze maakt hem al snel duidelijk dat ze niet zijn vriendinnetje kan zijn.
Wij weten inmiddels waarom: Eli is een vampier met een grote behoefte aan vers bloed. Haar vader wordt ingezet om buurtbewoners om te brengen en af te tappen, Eli moet eten. Steeds meer verdwijningen, steeds meer slachtoffers: de buurt zit met de handen in het haar. Dit doet echter allemaal niets af aan de vriendschap van Oskar en Eli. Hij vindt haar apart maar leuk, zij vindt hem te lief om de strot af te bijten en wil hem dus beschermen. Sterker nog: ze leert hem weerbaarheid om ook die pestkoppen op school te weer te staan. Hoe lang kunnen hun ontmoetingen nog doorgaan.
Eigenlijk een zoet jeugdliefde-verhaaltje, maar dan gelardeerd met het nodige nachtelijke bloed. Best een aparte combi.
Met : Kare Hedebrant, Lina Leandersson
dinsdag, juli 07, 2020
Cria Cuervos - Carlos Saura
Cria Cuervos op IMDb (8,0)
Fameus psychologisch drama dat we gisteren kregen voorgeschoteld tijdens onze filmclub. Onze gastheer zorgt altijd voor een thematische verrassing : we weten niet wat we te zien krijgen, we weten alleen een cryptisch omschreven onderwerp. "Vrouwen, moeders en kinderen" was het label van gisteravond. Maar dan weet je nog niks.
Cria Cuervos is een veelgeroemde film, een 8,0 op IMDb haal je niet zomaar. Klassiek jaren 70, klassiek vooral in het tijdsbeeld: de film is gemaakt aan het eind van het Franco-regime in Spanje. De worsteling met het fascisme zat het land - en vooral de bevolking - dwars.
Ana is een dromerig en gevoelig kind. Ze mist haar moeder, dat is wat het meest aan de oppervlakte ligt in haar handelen en denken. Ze ziet haar moeder verschijnen, niet alleen in haar dromen maar ook als ze maar even stevig haar ogen dichtknijpt. Ook haar vader overlijdt, aan het begin van de film al, maar die mist ze veel minder. Papa bemoeide zich niet met de opvoeding , papa had het veel te druk met werken voor het leger en met rokkenjagen. Papa was een egoïstische man die desondanks graag de baas wilde spelen. Moeder leed daaronder, was eenzaam en ziek. Het is voor Ana niet moeilijk om partij te kiezen.
Als haar beide ouders zijn overleden, komt een betrokken tante de zorg voor de kinderen over nemen. Goed bedoeld allemaal, maar Ana en haar zusjes vinden geen klik. Niet zoals ze die met mama hadden, niet zoals ze die met de schattige en warme huishoudster Rosa hebben. Door al het gebeurde is Ana veel en vaak met de dood bezig, te veel en te vaak voor zo'n jong meisje. Haar trauma ligt aan de oppervlakte.
Met : Ana Torrent, Geraldine Chaplin , Monica Randall , Florinda Chico
Fameus psychologisch drama dat we gisteren kregen voorgeschoteld tijdens onze filmclub. Onze gastheer zorgt altijd voor een thematische verrassing : we weten niet wat we te zien krijgen, we weten alleen een cryptisch omschreven onderwerp. "Vrouwen, moeders en kinderen" was het label van gisteravond. Maar dan weet je nog niks.
Cria Cuervos is een veelgeroemde film, een 8,0 op IMDb haal je niet zomaar. Klassiek jaren 70, klassiek vooral in het tijdsbeeld: de film is gemaakt aan het eind van het Franco-regime in Spanje. De worsteling met het fascisme zat het land - en vooral de bevolking - dwars.
Ana is een dromerig en gevoelig kind. Ze mist haar moeder, dat is wat het meest aan de oppervlakte ligt in haar handelen en denken. Ze ziet haar moeder verschijnen, niet alleen in haar dromen maar ook als ze maar even stevig haar ogen dichtknijpt. Ook haar vader overlijdt, aan het begin van de film al, maar die mist ze veel minder. Papa bemoeide zich niet met de opvoeding , papa had het veel te druk met werken voor het leger en met rokkenjagen. Papa was een egoïstische man die desondanks graag de baas wilde spelen. Moeder leed daaronder, was eenzaam en ziek. Het is voor Ana niet moeilijk om partij te kiezen.
Als haar beide ouders zijn overleden, komt een betrokken tante de zorg voor de kinderen over nemen. Goed bedoeld allemaal, maar Ana en haar zusjes vinden geen klik. Niet zoals ze die met mama hadden, niet zoals ze die met de schattige en warme huishoudster Rosa hebben. Door al het gebeurde is Ana veel en vaak met de dood bezig, te veel en te vaak voor zo'n jong meisje. Haar trauma ligt aan de oppervlakte.
Met : Ana Torrent, Geraldine Chaplin , Monica Randall , Florinda Chico
maandag, juli 06, 2020
Tully - Jason Reitman
Tully op IMDb (7,0)
Tamelijk interessante psychologische oefening. Niet alleen over de vraag of de roze wolk wel zo zoet is als ie lijkt, maar ook over de vraag of mooie mensen zich wel lelijk mogen voelen, of je mensenkennis wel voldoet wanneer je plots een nieuw iemand veelvuldig over de vloer krijgt en of onze maatschappij wel is ingericht op het omgaan met problematische gezinnen. Gek genoeg pakt de film het luchtiger aan dan u uit het voorgaande zou denken, dat is regisseur Jason Reitman wel toevertrouwd.
Marlo is hoogzwanger en ze heeft het zwaar. Niet alleen het fysieke ongemak verhindert een gelukzalig gevoel van aanstaande gezinsuitbreiding, ook de mondjesmaat geboden hulp van haar echtgenoot en de aanwezigheid van twee schoolgaande kinderen zitten een ontspannen voorbereiding in de weg. Een van de twee kinderen , de vijfjarige Jonah, is een druk en "lastig" kind dat met veel temperamentwisselingen een handenbindertje is voor zijn omgeving. Jonah is moeilijk te handhaven op school, de ouders wordt verzocht uit te kijken naar passend onderwijs voor hun wandelende rugzakje.
Onder dit gesternte gaat kind nummer 3 , het meisje Mia, ter aarde komen. Marlo ziet er geen gat meer in, ze verslonst en verwaarloost zichzelf en haar omgeving. Haar broer zit er financieel warmpjes bij en biedt aan het gezin van zijn zus te helpen: hij financiert een nachtnanny, een soort kraamhulp die 's nachts de zorg voor de baby overneemt zodat de ouders meer aan rust toe komen. Aanvankelijk hebben de verse ouders de nodige weerstand, maar dat verandert al snel als de energieke Tully hun huis binnenstapt. Tully is een zonnekind, ze is vrolijk en energiek en ze brengt optimisme in het huis. Marlo voelt zich van veel lasten bevrijd en er ontstaat een innige band tussen de twee. Uiteraard rijst de vraag hoe dit kan zijn ontstaan, waarom hebben ze het niet eerder gedaan en hoe lang dit feestje kan duren. Er moet iets niet in de haak zijn , maar wat?
Een prachtige rol van Charlize Theron, die haar superbe schoonheid in deze film volledig te grabbel gooit. Ook de frisse Mackenzie Davis maakt indruk in de wervelende titelrol.
Met : Charlize Theron, Mackenzie Davis, Ron Livingston , Mark Duplass
Tamelijk interessante psychologische oefening. Niet alleen over de vraag of de roze wolk wel zo zoet is als ie lijkt, maar ook over de vraag of mooie mensen zich wel lelijk mogen voelen, of je mensenkennis wel voldoet wanneer je plots een nieuw iemand veelvuldig over de vloer krijgt en of onze maatschappij wel is ingericht op het omgaan met problematische gezinnen. Gek genoeg pakt de film het luchtiger aan dan u uit het voorgaande zou denken, dat is regisseur Jason Reitman wel toevertrouwd.
Marlo is hoogzwanger en ze heeft het zwaar. Niet alleen het fysieke ongemak verhindert een gelukzalig gevoel van aanstaande gezinsuitbreiding, ook de mondjesmaat geboden hulp van haar echtgenoot en de aanwezigheid van twee schoolgaande kinderen zitten een ontspannen voorbereiding in de weg. Een van de twee kinderen , de vijfjarige Jonah, is een druk en "lastig" kind dat met veel temperamentwisselingen een handenbindertje is voor zijn omgeving. Jonah is moeilijk te handhaven op school, de ouders wordt verzocht uit te kijken naar passend onderwijs voor hun wandelende rugzakje.
Onder dit gesternte gaat kind nummer 3 , het meisje Mia, ter aarde komen. Marlo ziet er geen gat meer in, ze verslonst en verwaarloost zichzelf en haar omgeving. Haar broer zit er financieel warmpjes bij en biedt aan het gezin van zijn zus te helpen: hij financiert een nachtnanny, een soort kraamhulp die 's nachts de zorg voor de baby overneemt zodat de ouders meer aan rust toe komen. Aanvankelijk hebben de verse ouders de nodige weerstand, maar dat verandert al snel als de energieke Tully hun huis binnenstapt. Tully is een zonnekind, ze is vrolijk en energiek en ze brengt optimisme in het huis. Marlo voelt zich van veel lasten bevrijd en er ontstaat een innige band tussen de twee. Uiteraard rijst de vraag hoe dit kan zijn ontstaan, waarom hebben ze het niet eerder gedaan en hoe lang dit feestje kan duren. Er moet iets niet in de haak zijn , maar wat?
Een prachtige rol van Charlize Theron, die haar superbe schoonheid in deze film volledig te grabbel gooit. Ook de frisse Mackenzie Davis maakt indruk in de wervelende titelrol.
Met : Charlize Theron, Mackenzie Davis, Ron Livingston , Mark Duplass
vrijdag, juli 03, 2020
Wasp Network - Oliver Assayas
Wasp Network op IMDb (5,8)
Warrige film , gek genoeg wel op waarheid gebaseerd. Je moet als kijker goed je best doen om te blijven volgen aan welke kant iedereen op dat moment staat: er is spionage en contra-spionage, er is terrorisme en contra-terrorisme, er is activisme en er is misdaad. Voor mij teveel van het goede, de maker zal er vast iets anders mee bedoeld hebben dan er bij mij uiteindelijk bleef hangen.
1990, de wereld zag er opeens anders uit. De Koude Oorlog was beëindigd: de Muur was gevallen en de Sovjetunie was geïmplodeerd. Met angst en beven keek het communistische Cuba naar de gevolgen voor hun bestaan. Ze hadden altijd kunnen bouwen op de steun van de Russen maar die hadden nu genoeg aan hun eigen problemen.
In Miami, de zuidoostpunt van de Verenigde Staten, had zich een groeiende kolonie Cubaanse vluchtelingen gevestigd. Steeds vaker lukte het mensen om met bootjes en met kleine vliegtuigjes het Amerikaanse vasteland te bereiken en daarmee te ontsnappen aan honger en armoede. Er ontstond een verzetsbeweging die - uiteraard gesteund door de Amerikaanse overheid - van plan was om generaal Castro af te zetten en het land "te bevrijden".
Deze voorkennis is nodig om de film een beetje te kunnen bevatten. We zien piloot Rene zijn parachutespring-vliegtuigje plots in de richting van Miami koersen, hij vlucht. Daarbij laat hij vrouw en dochter achter, in de veronderstelling dat er snel een hereniging zal komen. Dat blijkt lastiger dan gedacht: moeder en dochter worden gevolgd en beschimpt vanwege de verrader die Rene voor land (en voor hen ) was. Rene komt in contact met de verzetsbeweging en zet zich in als piloot voor verkenningen van de wateren tussen Cuba en de VS. Op een gegeven moment stapt hij zelfs over naar de FBI, die ook heel graag willen poken in de moeizame relatie van deze groepering met hun vaderland.
Zoals gezegd: ik vond het verhaal te warrig om het goed te laten landen (pun intended). Ik sta sympathiek tegenover vrijheidsbewegingen, maar ik sta ook sympathiek tegenover de dappere pogingen van Cuba om zich tegen het imperialistische Amerika te verzetten. Maar bij deze film weet ik echt niet welke kant ik nou had moeten kiezen.
Met : Edgar Ramirez, Penelope Cruz, Gael Garcia Bernal , Wagner Moura , Ana de Armas
Warrige film , gek genoeg wel op waarheid gebaseerd. Je moet als kijker goed je best doen om te blijven volgen aan welke kant iedereen op dat moment staat: er is spionage en contra-spionage, er is terrorisme en contra-terrorisme, er is activisme en er is misdaad. Voor mij teveel van het goede, de maker zal er vast iets anders mee bedoeld hebben dan er bij mij uiteindelijk bleef hangen.
1990, de wereld zag er opeens anders uit. De Koude Oorlog was beëindigd: de Muur was gevallen en de Sovjetunie was geïmplodeerd. Met angst en beven keek het communistische Cuba naar de gevolgen voor hun bestaan. Ze hadden altijd kunnen bouwen op de steun van de Russen maar die hadden nu genoeg aan hun eigen problemen.
In Miami, de zuidoostpunt van de Verenigde Staten, had zich een groeiende kolonie Cubaanse vluchtelingen gevestigd. Steeds vaker lukte het mensen om met bootjes en met kleine vliegtuigjes het Amerikaanse vasteland te bereiken en daarmee te ontsnappen aan honger en armoede. Er ontstond een verzetsbeweging die - uiteraard gesteund door de Amerikaanse overheid - van plan was om generaal Castro af te zetten en het land "te bevrijden".
Deze voorkennis is nodig om de film een beetje te kunnen bevatten. We zien piloot Rene zijn parachutespring-vliegtuigje plots in de richting van Miami koersen, hij vlucht. Daarbij laat hij vrouw en dochter achter, in de veronderstelling dat er snel een hereniging zal komen. Dat blijkt lastiger dan gedacht: moeder en dochter worden gevolgd en beschimpt vanwege de verrader die Rene voor land (en voor hen ) was. Rene komt in contact met de verzetsbeweging en zet zich in als piloot voor verkenningen van de wateren tussen Cuba en de VS. Op een gegeven moment stapt hij zelfs over naar de FBI, die ook heel graag willen poken in de moeizame relatie van deze groepering met hun vaderland.
Zoals gezegd: ik vond het verhaal te warrig om het goed te laten landen (pun intended). Ik sta sympathiek tegenover vrijheidsbewegingen, maar ik sta ook sympathiek tegenover de dappere pogingen van Cuba om zich tegen het imperialistische Amerika te verzetten. Maar bij deze film weet ik echt niet welke kant ik nou had moeten kiezen.
Met : Edgar Ramirez, Penelope Cruz, Gael Garcia Bernal , Wagner Moura , Ana de Armas
A simple favor - Paul Feig
A Simple Favor op IMDb (6,8)
Zo erg als ik aanvankelijk dacht dat het zou zijn, was het niet, maar doorgaans zijn dit geen films voor mij. Het zal mijn moeizame verhouding met Amerikaanse comedy zijn, vermoed ik, ik vind types als Anna Kendrick doorgaans louter aanstellerig. Maar hey, af en toe moet de boot nieuwe wateren bevaren, nietwaar?
Anna speelt Stephanie, een bezig bijtje dat de hele dag in touw is om het mensen naar de zin te maken. Ze is de overdreven schoolpleinmoeder die zich altijd als eerste aanmeldt voor alle klusjes. Ze kan koken en ze is creatief, ze is energiek en ze is nog alleenstaande moeder ook. Zoals ik hierboven zeg: andere ouders vinden haar aanstellerig.
Wanneer haar zoontje meldt dat hij s middags bij zijn vriendje wil spelen, merkt Stephanie dat ze die andere moeder nog nooit op het schoolplein heeft gezien. Bij de eerste ontmoeting valt haar mond open : een filmster-achtige vamp stapt uit de auto , geheel in stijl met een minachtende blik naar het schoolpleintafereel.
Door de kinderen komt Stephanie in contact met de mysterieuze Emily en er ontstaat een vriendschap op zeer ongelijke voet. Emily heeft een drukke baan en vraagt Stephanie al gauw om de kinderen van school te halen, op te passen, eten te geven en zelfs te laten logeren. Sterker nog : er komt een moment dat Emily al langer dan 4 dagen niets van zich heeft laten horen. Dan blijkt waarom: de vermissing is veranderd in de vondst van een lijk. Emily wordt gevonden in een meer. Stephanie gaat op onderzoek uit en komt er steeds meer achter dat haar vriendin meerdere dubbellevens leidde.
Met : Anna Kendrick, Blake Lively, Henry Golding
Abonneren op:
Posts (Atom)
Un Monde (aka Playground) - Laura Wandel
Un Monde op IMDb (7,3) Un Monde op Moviemeter (3,57) Oef, wat komt dat toch altijd keihard binnen; films over pestgedrag zijn eigenlijk ve...
-
Un Monde op IMDb (7,3) Un Monde op Moviemeter (3,57) Oef, wat komt dat toch altijd keihard binnen; films over pestgedrag zijn eigenlijk ve...
-
Polder op IMDb (6,2) Polder op Moviemeter (2,63) Als je achteraf zegt dat je er minder van verwacht had dan je uiteindelijk beleefde, kun ...
-
Megalopolis op IMDb (4,8) Megalopolis op Moviemeter (2,18) Een film die in zijn verschijningsjaar al een cijfer onder de 5 scoort, gaat z...