woensdag, november 27, 2019

The Irishman - Martin Scorcese

The Irishman op IMDb (8,7)
Nog net op tijd gelukt: deze wilde ik graag op het grote doek zien, later deze week gaat ie spinnen op Netflix. Scorcese bedong een paar extra weken bioscooproulatie omdat een filmmaker daar nu eenmaal zijn product kan laten zien zoals het bedoeld is.
Voor mij werkte het, want er zitten knappe staaltjes camerawerk in die dan weer in scherp gezette scenes voorkomen. De magie van het doek, de donkere zaal, de minimale afleiding: bij mij zal het altijd winnen van het tv-beeldscherm.

De film zelf levert relatief weinig verrassingen op: het is een maffiaverhaal, zoals zowel de regisseur als drie van zijn hoofdrolspelers al vaak gedaan hebben. En in "The Irishman" blijkt hoe goed ze daarin zijn geworden. Met behulp van nieuwe digitale technieken lopen de oudjes door hun hele misdaadleven heen, je blíjft geboeid kijken naar de mimiek van het meestertrio.
Lange film, maar doordat het tweede deel veel boeiender is dan het eerste (veel persoonlijker vooral, veel minder geweld ook) is dat allemaal best te trekken.
Frank Sheeran is een sjacherende en ritselende koerier die door stom toeval betrokken raakt bij het grote werk. Hij is daar zo goed in dat ie opklimt tot de persoonlijke klusser van zowel de grote maffiabaas als die van de grootste vakbondsleider van dat moment. Die toevallig in de zak zit van de misdaad, het zal u niet verbazen.
Sheeran is trouw en volgzaam, hetgeen hem zowel in problemen brengt met zijn gezin als met zijn geweten. Want soms lopen de belangen van zijn ene baas niet synchroon met die van de anderen. En dat gaat wringen.

Met : Robert de Niro, Joe Pesci, Al Pacino, Anna Paquin

dinsdag, november 19, 2019

Mjólk (aka The County) - Grimur Hakunarson

Mjolk op IMDb (6,8)
Het leven is zwaar op het Ijslandse land. De boeren weten al nauwelijks het hoofd boven water te houden, daar bovenop komt nog eens dat de coöperatie, waarin ze zich hebben verenigd, eerder een last dan een lust blijkt te worden. Tegenover de vaste afname van hun producten staat een dwingende eis van verplichte winkelnering bij de coöperatie, o wee als je je spullen goedkoper uit Reykjavik haalt. Dan wordt je uitgesloten en maak je geen kans meer op hulp , op (zwaar rentetrekkende) leningen en op afname van je melk of je vlees.
Ingibjörg wordt bij de dood van haar man geconfronteerd met dit zware juk : haar man blijkt een van de verklikkers te zijn geweest die sappelende boeren "aangaf" bij de coöperatie. Die rol bleek onhoudbaar, de schaamte ondragelijk : uiteindelijk rijdt hij zichzelf te pletter in de IJslandse heuvels.
Zijn weduwe ziet zich voor een dilemma geplaatst: ze werkten met zijn tweeën al maximaal hard, hoe moet zij nu in haar eentje die torenhoge schulden aflossen bij die dwingende coöperatie? Langzaam komt ze in verzet: ze wil versoepeling van de regels, verlichting van de druk. En daar gaat de coöperatie natuurlijk niet mee akkoord. Er rest haar niets anders dan zich te verenigen. Er moeten meer boeren zijn die zo denken. De strijd verhardt, Ingibjorg radicaliseert.

Ik houd erg van dit soort sociaal drama, blij dat dit nu tegelijk met de nieuwe Ken Loach in de zalen rouleert!


Met : Arndiss Hronn Egilsdottir

Terminal - Vaughn Stein

Terminal op IMDb (5,3)
Rare film die wanhopig iets probeert te zijn wat ie niet is. Men probeert het met een strakke vormgeving maar doet daardoor aan overdaad. Men probeert het met een ingenieus script maar we voelen veel dingen vooraf al aankomen. Men probeert het met tongue-in-cheeck humor maar die valt regelmatig in het luchtledige. Toch zijn er ook lichtpuntjes: de dubbelrol die Margot Robbie aanneemt pakt redelijk goed uit. En de repetitieve mislukte overvalletjes bij het station zijn een aardige running gag.

De titel is ook nog eens dubbelzinnig; we bevinden ons in de terminal van een groot treinemplacement. Daarin maken we al snel kennis met een hoestende zwaarmoedige man die - je verwacht het niet - terminaal ziek is. Dat komt mooi uit!
Hij wordt door de tamelijk vreemde stationschef verwezen naar de restauratie alwaar een fraai geboetseerde bardame het gesprek met hem aanknoopt. Geheel tegen de verwachting in probeert ze de man niet van zijn zelfmoordplannen af te brengen. Sterker nog: ze doet hem suggesties over "how to..".
Wij weten dan allang dat deze dame hier niet toevallig is, dat ze een dubbele agenda heeft omdat ze in opdracht van een gangsterbaas een aantal lokale vijanden tegen elkaar moet uitspelen zodat de boel straks mooi opgeruimd is.
Ziehier de setting van anderhalf uur vreemde verwikkelingen op een treinstation.

Met : Margot Robbie, Simon Pegg, Mike Myers, Max Irons , Dexter Fletcher

zaterdag, november 16, 2019

A Good Year - Ridley Scott

A Good Year op IMDb (7,0)
Deze vooral bekeken omdat Albert Finney er in speelt. Een klein rolletje weliswaar, maar dan nog: altijd een genoegen om deze meester te zien mopperen en murmelen.

Verwacht geen spanning, verwacht geen verrassing. Als je dat opzij weet te zetten, is deze film tamelijk goed te doen want er valt veel te zien. Her en der prima acteerwerk, fraaie landschappen en een feelgood van jewelste. Wel eentje waar de levenslessen moddervet vanaf druipen, maar dat nemen we op de koop toe als Finney, Marion Cotillard en Tom Hollander (in een prototype Tom Hollander-rol) voorbij zien komen. En Russel Crowe natuurlijk, maar daar heb ik niet heel veel mee.
Anyway: feelgood is het doel.


Max is een wijsneuzerig jongetje dat bij opa op het landgoed zijn zomers doorbrengt. Schaken, wetenschap en betweterigheid: het is niet heel lastig om onsympathieke trekjes in het jongetje te ontwaren. Wanneer we een sprong in de tijd maken, zien we dat dit bewaarheid is geworden: Max is een enorm succesvolle, doch asociale en onpersoonlijke beursjongen. Klappen met geld maakt hij, maar zodra daar de kick vanaf is, moet hij door naar de volgende. Er is geen vrouw, er zijn amper vrienden: zijn 24 uur gaan volledig op aan hits & misses op de beursvloer. Waarbij hij veel vaker dan anderen aan de goede kant daarvan zit.
Alles verandert wanneer hij bericht krijgt dat opa is overleden en hem het landgoed nalaat: een oud Frans landhuis met een enorme wijngaard. Max besluit te gaan kijken en schakelt alvast een makelaarsvriendje in om de verkoop gereed te maken. Want "wat moet ie ermee', met die aggenebbish scheve kamers en die wijngaard die naar zijn weten louter bocht produceert?

Max beseft dat hij door zijn komeetachtige carrière zijn opa de laatste jaren enorm heeft verwaarloosd en krijgt al gauw spijt van zijn verkoopplannen: wat is er op tegen om hier wat van proberen te maken? En helemaal als dat in samenwerking met enkele locals kan: uiteraard met de beheerder van het landgoed maar misschien ook wel samen met die mysterieuze schone van de bistro in het dorp. Hij zal moeten veranderen: niet alleen voor zijn opa , maar ook voor een laatste strohalm om te kijken hoeveel menselijkheid hij eigenlijk bezit. 

Met : Russel Crowe, Marion Cotillard, Albert Finney, Abbie Cornish, Tom Hollander

Les Gardiennes (aka the Guardians) - Xavier Beauvois

Les Gardiennes op IMDb (6,7)
Trage film, maar wel prachtig verbeeld. De verstilde plaatjes van het Franse platteland en van de strakke blikken van mensen onder zware druk, ze maken deze lange film goed te doen.

1916, Frankrijk zit middenin de Eerste Wereldoorlog. Op de boerderij van de stuurse doch stoere Hortense is veel werk te verzetten. Een enkele keer komt een van haar zonen thuis van het front, soms haar schoonzoon. Maar het leeuwendeel van de tijd wordt het beheer gedaan door de vrouwen, die de zorg voor de dieren en het land zwijgzaam doch getrouw op zich nemen.
Toch besluit Hortense hulp te aanvaarden wanneer die zich aandient: Francine is "ontslagen" uit het weeshuis omdat ze de 18jarige leeftijd heeft bereikt waardoor ze voortaan haar eigen geld zal moeten verdienen. Net zo stug en net zo zwijgzaam als de anderen leert Francine het boerenvak, de familie is erg tevreden met haar.


Stukje bij beetje ontbolstert ze en doet ze soms zingend haar werk. Uiteraard valt dat één van de tijdelijk teruggekeerde zonen ook op, hij valt als een blok voor de puurheid van het jonge meisje. Maar beiden weten dat hij terug zal moeten naar het front, dat een langdurige relatie helemaal geen garantie is voor ze. En helemaal niet als moeder Hortense zich erin gaat mengen en haar zoon tegen zijn nieuwe vlam gaat uitspelen. Er lijkt geen redden meer aan: er volgt een strijd op vele - ahum- fronten.

Met : Nathalie Baye, Laura Smet, Iris Bry

woensdag, november 13, 2019

Hurricane- Battle of Britain (aka Mission of Honor) - David Blair

Hurricane - Battle of Britain op IMDb (5,9)
Goedbedoelde doch matig uitgevoerde oorlogsfilm die toch nog een onderbelicht stukje uit de Tweede Wereldoorlog weet aan te stippen. De heldendaden van de RAF zijn uitgebreid onder de aandacht gebracht, maar weinig weten dat een compleet squadron Poolse vliegers hen bijstond om zowel GrootBrittannie safe te houden maar ook het noorden van Frankrijk stukje bij beetje te zuiveren van de nazi's , zowel in de lucht als op de grond.
De drijfveer van de Poolse vliegeniers was duidelijk: na de gruwelijke wandaden die op hun grondgebied door eerst de nazi's (en later de Russen) waren verricht, konden ze niet anders dan hun skills ten dienste stellen van het ten val brengen van Hitler's regime.
Een groep van zo'n vijftien man werd opgeleid en kon al spoedig mee de lucht in. Ze bleken vele malen effectiever te vliegen en te schieten dan de Britten, maar de waardering op de grond bleef uit. Vreemdelingenhaat won het van op vele vlakken van de dankbaarheid, feitelijk voerden de Polen twee verschillende battles uit.

Met : Iwan Rheon, Stefanie Martini, Milo Gibson

dinsdag, november 12, 2019

Shot Caller - Ric Roman Waugh

Shot Caller op IMDb (7,3)
Onzinfilm over eer en geweten binnen de gevangeniswereld. Of zoiets.;

Jacob is een soort WallStreet-mannetje die een auto-ongeluk veroorzaakt , met drank op zelfs. Zijn vriend komt daarbij om het leven, haar partner klaagt Jacob aan voor moord. Ziehier de setting.
In de bak draagt de man zijn vrouw en kind op hem te vergeten, hij is het allemaal niet waard. Maar hij is eerzuchtig genoeg om carrière te maken binnen de gevangeniswereld. En die standing gebruikt hij ook nog eens wanneer hij vrijgelaten wordt en toch weer bij ripdeals betrokken raakt.

Bij films als deze raak ik snel de draad kwijt, dus is dit voor mij veel gedoe om niks.

Met : Nikolaj Coster-Waldau , Omar Hardwick, Kate Bell

maandag, november 11, 2019

EL Camino : A Breaking Bad Movie- Vince Gilligan

El Camino: A Breaking Bad Movie op IMDb (7,5)
Vehikel dat geen moment zo spannend of zo ingenieus wordt als de serie waarop het gebaseerd is.
Wat mij betreft een overbodig verhaal.
Het behandelt de handel en wandel van Jesse Pinkman nadat hij uit de handen van de criminele bende is ontsnapt die hem gevangen hield. De film begint dus waar de serie eindigt.
Middels flashbacks krijgen we te zien waar de scheiding ontstond tussen Walter White en Jesse. Daarom weten we waarom hij op de vlucht moet ,waarom hij zowel uit handen van de politie moet blijven als uit handen van degenen die hem gevangen hielden.
Jesse moet eerst wat dingen oplossen voordat hij aan zijn nieuwe leven kan beginnen.

Met: Aaron Paul, Matt Jones, Jonathan Banks

And then we danced - Levan Akin

And then we danced op IMDb (8,3)
Indringend, verbluffend. Wat een goede film is dit.

Merab danst zijn dansen in een oefeninstituut, alles ter voorbereiding op de selectie voor het grote nationale dansgezelschap. De Georgische dans is een mannelijke dans en Merab beheerst hem steeds beter. Totdat zijn wereld wankelt.
Terwijl hij de duetten oefent met de danseuse Mary (die buiten de zaal doorgaat voor "zijn vriendin") vliegt de deur open en stapt er een zelfverzekerde jongen man binnen. Deze Irakli danst minstens zo goed als Merab en is een serieuze concurrent voor de posities. Toch vinden de twee elkaar in een poging elkaars prestaties te verbeteren , de tweestrijd zit hun persoonlijke omgang niet in de weg.
Sterker nog: er groeit iets tussen de twee: ontluikende gevoelens poppen op bij Merab , gevoelens waarvan hij niet wist dat hij ze had. Gevoelens ook, die in het land waar hij leeft niet worden geaccepteerd en die hem voor eeuwig in een verdomhoek zullen plaatsen. Wat is sterker: zijn wens om die fameuze danser te worden? Of zijn wens om gelukkig te worden met de partner van zijn keuze?

Schitterende dansbeelden, maar minstens zo schitterend is het acteerwerk. Ontroerende film.

Met : Levan Gelbakhiani, Bachi Valishvili , Ana Javakishvili

zondag, november 10, 2019

Fisherman's Friends - Chris Foggin

Fisherman's Friend op IMDb (6,9)
Een "biografisch komediedrama" lees ik ergens in een beschrijving van deze film. Het maakt deze film in die zin bijzonder dat het lijkt alsof het volgens een formule geschreven is, terwijl het wel degelijk op ware feiten berust. Het is feelgood van het zuiverste water (pun intended) terwijl de film ondertussen volledig de wetten van vele filmscripts volgt. Clichés worden niet vermeden maar in deze film wel erg handig ingezet om je bij het verhaal te houden.

Danny is een muziekproducer, eigenlijk meer een talentscout. maar in ieder geval een snelle jongen uit de grote stad London. Een gepland vrijgezellenweekend van een van zijn vrienden valt deels in het water: ze reizen af naar de Welshe kust maar het schip waarop ze zouden gaan varen, is niet beschikbaar. Er resten slechts kleine uitstapjes en de kroeg.
Als je toch aan zee bent, ga je suppen en uiteraard raken de stadse mannen in de problemen. Ze moeten uit de penarie worden geholpen door de lokale ruwe zeebonken: vissermannen met staalharde knuisten, die hun liefde voor de zee in al haar facetten etaleren. Naast hun brood verdienen én het noodzakelijke reddingswerk brengen ze de zee wekelijks een ode in hun zeemansliederen: tien mannen in een shanty-koor, waarin ze zowel stoere als gevoelige teksten brengen onder het logische motto "de zee die geeft en de zee die neemt".
Danny wordt er door zijn vrienden ingeluisd: hij is pas echt een goede bandmanager als hij dit koor aan een platencontract weet te helpen. Maar hoe verkoop je dat in het hippe London: schipperstruien en petten en baarden zijn immers lastiger te vermarkten dan een vlotte Boyband of een nieuwe Lady Gaga. Tegen alle verwachtingen in neemt Danny zijn opdracht serieus en - het zal u geen verrassing zijn - uiteindelijk krijgt hij een en ander op de rit. Met verstrekkende gevolgen.


Immers: wat moeten zeebonken in een stadse studio? Wat moet een stadse snelverdiener in een traag meanderende gemeenschap als die in dit vissersdorp? En - minstens zo belangrijk- : krijgen ze elkaar?

Fijne muziek in de film, een lach en een traan en gezonde menselijke emoties: het zit er allemaal in, deze kun je rustig gaan zien.

Met : James Purefoy, Daniel Mays, Tuppence Middleton, David Hayman, Dave Johns

donderdag, november 07, 2019

What will people say (aka : Hva vil folk si) - Iram Haq

Hva vil folk si op IMDb (7,4)
Indringende film, heftige film. Terwijl het toch voornamelijk kalm over het voetlicht gebracht wordt, gaat het hier over een enorm heftig onderwerp: in hoeverre moeten (religieuze) tradities worden overgebracht op de nieuwe generatie? In hoeverre mag jongeren een norm worden opgelegd, omdat de family values in het gedrang komen wanneer de jongere zich daar niet aan houdt? Mijn standpunt kent u ongetwijfeld, maar het blijkt nog niet voor iedereen zo logisch.

Nisha is een frisse 15jarige dame, die in Noorwegen opgroeit. Haar Pakistaanse ouders werken hard om de kinderen een betere toekomst te geven, maar blijven voornamelijk hangen in kringen van landgenoten die net als zij voor een beter leven naar het westen kwamen. Hoeveel beter dat leven is, dat moet nog blijken.
Nisha hangt rond met vrienden, sluipt 's avonds net op tijd het huis weer in zodat ze niet betrapt wordt wanneer vader zijn laatste ronde langs de slaapkamers doet. Gaat lang goed, totdat Nisha haar geluk overschat: via balkon en raam haalt ze een vriendje naar binnen. Niet dat er echt iets gebeurt, maar het is riskant. En het komt natuurlijk uit.
Vader is woest. Na het molesteren van de jongen gaat hij over tot een radicaal besluit: hij transporteert, nee: exporteert zijn dochter naar Islamabad, naar familie. Daar zullen haar normen en waarden moeten worden bijgebracht. Uiteraard kwijnt Nisha weg, uiteraard voelt ze zich ontvoerd en losgesneden van haar vrienden. Langzaam, heel langzaam krijgt ze vrede met de situatie, ze sluit zelfs voorzichtige vriendschappen met haar nichtje en vooral met haar neef. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, zeker wanneer zij en haar "vriendje" tijdens een avondlijke escapade door de politie opgepakt en mishandeld worden. Nisha zit klem, volkomen klem. Haar vader is alweer onderweg.

Met: Maria Mosdah, Adil Hussain

dinsdag, november 05, 2019

Belovy (aka the Family Belov) - Victor Kossakofsky

Belovy op IMDb (7,7)
De mannenclub had weer eens een filmavond gisteren, we waren te gast bij onze bijna jarige aanjager. Als altijd schotelde hij ons een ongewone film voor, als altijd was het materiaal ongemakkelijk. Nooit een hap-slik-weg-avondje, nee: er moet gewerkt worden. En dat lukte.

We kregen voor mij totaal onbekend werk voorgeschoteld. Pas nu weet ik dat dit een veelbekroonde documentaire is geweest, iets meer dan 25 jaar geleden. Het is rauw, het is direct, het is naargeestig. En toch zat het berstensvol humor. Het beoogde doel van de gastheer werd gebereikt: waardering voor de Russische geest , voor het Russische volk.

Anna Belova woont in de middle of nowhere in een klein boerderijtje waar ze dag in dag uit haar best moet doen om het hoofd boven water te houden. De koeien , de groente, de omheining, de velden: alles verdient haar aandacht. En krijgt dat ook.
Ze woont samen met haar naargeestige broer: een alcoholicus die denkt te weten hoe de wereld moet draaien. We spreken 1991/1992: de Sovjetunie is net uiteengevallen en Jeltsin en zijn groepering proberen de boel aan de praat te krijgen. De broer oreert er op los, scheldt zijn zus de verrotting maar presteert zelf helemaal niets: alles komt op de schouders van Anna neer. Een keer per week krijgen ze visite: er blijken nog twee broers te zijn die deze ellende lijken te zijn ontvlucht. Steeds proberen ze enigszins te bemiddelen tussen de boze drinkebroer en de slovende, doch optimistische zus.
Het lijkt één poel van ellende, maar toch weet Anna haar broodnodige lichtpuntjes steeds te vinden. Ze zingt, ze danst, ze koestert haar beestjes. En morgen weer...

Met : Anna Belova, Mikhail Belov

maandag, november 04, 2019

The Interpreter - Martin Sulik

The Interpreter op IMDb (6,7)
Ze vormen een wat ongelukkig duo: Ali, de 80-jarige Slowaakse tolk en Georg, de 60-jarige Oostenrijkse oud-leraar. De een een stugge en stille man, de andere immer bereid tot flauwe geintjes en practical jokes. Er is dan ook een reden dat ze een duo zijn geworden, en dat is geen vrijwillige:
de leraar wordt in zijn Weense appartement opgezocht door de tolk. Die blijkt eigenlijk op zoek naar Georg's vader: een nazi-commandant die de ouders van Ali omgebracht heeft. En nog veel meer mensen, trouwens.
Georg meldt dat zijn vader reeds enige tijd overleden is en neemt plaatsvervangend de hoon en de haat van Ali in ontvangst.
Kort daarna neemt Georg toch contact op met Ali, hij doet hem een aanbod: hij wil met Ali een reis gaan ondernemen naar de plekken die zijn vader in diens boek beschreef. Aldus zouden ze beiden iets kunnen leren : hoe heeft het zover kunnen komen, hoe verwijtbaar was het gedrag van de commandant?
Het ongemak spat er vanaf , de eerste dagen althans. Gaandeweg leren ze dat ze communicerende vaten zijn, dat ze twee kanten van een gruwelijke medaille vormen: Ali leert dat Georg niet automatisch ook een fascist is die de doctrines van zijn vader zomaar goedkeurt, dat ie eigenlijk zelfs een moedige stap neemt om dit deel van zijn verleden mede te onderzoeken. Er groeit iets tussen de tweede generatie-mannen, hoe gruwelijk het onderwerp van hun tocht dan ook.

Met: Peter Simonischek, Jiri Menzel

zondag, november 03, 2019

Sorry we missed you - Ken Loach

Sorry we missed you op IMDb (7,8)
Had ik al gezegd dat ik Ken Loach - adept ben?
Al ruim vijf decennia lang maakt deze man de fraaiste films. En met fraai bedoel ik dan niet de technische kant van filmmaken, nee, Loach vertelt verhalen. Verhalen die gewoon bij ons om de hoek gebeuren, met mensen zoals jij en ik. Hij is een meester in het stapelen van onjuistheden in onze samenleving, waardoor de levens van de hoofdpersonen altijd zo ingewikkeld worden dat men volledig verstrikt raakt in "het systeem". Ik noem titels als "Ladybird, Ladybird", mijn eeuwige favoriet "My name is Joe" en zeker ook zijn vorige film "I, Daniel Blake". Sociaal drama, love it.

Had ik al gezegd dat ik Ken Loach - adept ben? 
In deze film draait het om het lastige leven van het gezin van Ricky Turner. Ricky sjouwt al een flink aantal jaren van baantje naar baantje, bijna bereikte hij zijn droom van het kopen van een eigen huis totdat de kredietcrisis toesloeg: baantje weer kwijt. Uithuilen en opnieuw beginnen. 
Om toch een keer de grote sprong te wagen neemt hij een enorme stap: hij wordt franchise-ondernemer van een pakketdienst. Moet zich flink in de schulden steken, want een eigen bus is noodzaak. Er wacht hem een zwaar leven: veertien uur per dag, zes dagen in de week onderweg om de pakjes te bezorgen binnen het voorgeschreven tijdsslot. Lukt dat niet, dan volgen waarschuwingen, uiteindelijk zelfs boetes. Ricky verwacht dit een aantal maanden te moeten doen om een mooie buffer te hebben opgebouwd. 
Zijn vrouw Abby zit in net zo'n dwangbuis: thuiszorgmedewerker met een groot hart voor haar cliënten. Maar helaas ook met veel te weinig tijd om die zorg te verlenen: ook bij haar opgelegde targets over het aantal bezoeken per dag, de bestede tijd per cliënt. Abby maakt dus óók te veel uren en is elke avond nog maar net op tijd om haar kinderen naar bed te zien gaan.
U snapt: die kinderen zien helemaal het nut niet in van het welvaartsstreven van hun ouders. Ze willen hun ouders gewoon aan tafel, ze willen ze zien en spreken. Het oudste kind zit vol in de puberteit en ontspoort genadeloos. Hij geeft signalen af dat hij dan weliswaar zijn toekomst vergooit, maar zijn ouders zo mogelijk nog meer. De droom spat uiteen.

Had ik al gezegd dat ik Ken Loach-adept ben? 

Met : Kris Hitchen, Debby Honeywood, Katie Procter, Rhys Stone

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...