zondag, september 30, 2007

Houten Hoofd

En na twee avonden nachtwerk, twee dj-nachten in rokerige tenten is het de dag erna natuurlijk heerlijk uitwaaien langs het markermeer. ziehier mijn uitpuffende lief, zich afvragen waarom die rosé nou zo slecht gevallen was:

Gold and delicious


Je hebt van die avonden dat t niet stuk kan. Gisteravond dj'den we voor en na de act van "Abba Gold", een verzameling musicalsterren die al menigmaal "Mamma Mia" hadden geroepen.
Tout gay Hoorn, tout Toppop-veertiger was uitgelopen om dit eens te aanschouwen: een heuse band die zich louter stort op het materiaal van de "Beatles van de jaren 70".
Het moet gezegd: show, zang en act deden het boven verwachting leuk , de zaal ging uit zn bolletje, om het maar eens plat te zeggen.
Hoewel het mooiste abba-nummer niet eens aan bod kwam, dient gezegd dat het materiaal gewoonweg niet stuk kan, dit kon niet echt verpest.

Voor Harry en mij bleek maar weer eens dat we wellicht een aardig rocksetje kunnen neerzetten, dat we met poppy house wel wat kunnen, maar dat we in de disco- en 70/80's sfeer gewoonweg niet te overtreffen zijn: het oude Dada-gevoel kwam al ras weer boven en we zweepten elkaar op tot een simpelweg van begin tot eind swingende set. Een dolenthousiast publiek, ontladen gewoonweg. Zoals een van de zangeressen me aan het eind van de avond meldde: "you play delicious songs"!!

Mocht ik er ooit mijn brood in moeten verdienen...

donderdag, september 27, 2007

Degeneratie (of de generatie?)

Xag een advertentie in de kunstbijlage van de Volx.
Heel groot "The Stranglers" en iets kleiner "theatertournee".

Ik proestte mn koffie naar buiten!! Theatertournee? the stranglers?
Kun je op zo'n podium in spagaatstand staan met je laaghangende leren broek op de grond? Kun je "I feel like a wog", "Goodbye toulouse" of vooral "Peaches" spelen terwijl je toehoorders gewoon zitten? nou ja gewoon, in het pluche?

Ik ging godsamme naar sleazy kraakpanden om concertregistratie-films van deze heren te zien, als ze te lang nite in ons land kwamen. ik heb hun omturn-concert gezien op "No nukes' waar de heren in wit-gedrapeerde lakens toonden dat ze eindelijk te oud voor de punk werden.
Respect daarvoor, maar dit? en nog erger: wie gaat daar eigenlijk naar toe, naar zo'n neppe theatertour?

Verbolgen of verbijsterd, ik weet nog even niet wat ik t meeste ben...

woensdag, september 26, 2007

Monnikenwerk

Wie Begt een beetje kent, weet dat ie niet van t houtje is. geen enkele kerk, religie, stroming, sekte, overtuiging of confessionele disorder krijgt vat op m.

maar toch moet t begtje van t hart, dat ie diep respect heeft voor de Birmaanse monniken die in het achterlijke myanmar hun religieuze rol schitterend misbruiken om de wanorden aldaar aan de kaak te stellen.
Als je dan toch een religie moet hebben, gebruik het dan inderdaad om je volk te bevrjiden!!

Keppeltje, mijter, mutsje, petje af voor deze heren!

maandag, september 24, 2007

Verjaarscadeau

Maar er is ook goed nieuws hoor: ik krijg vanavond een verjaarscadeautje. en niet alleen ik, maar al mijn collega's!
Onze baas vindt het raadzaam om 1 x per jaar groot in te kopen qua presentjes voor de collega's, zodoende profiteer ik ook mee (quas al jarig toen ik nog in alkmaar aan t werk was).
Vanavond gaan we met het hele bedrijf naar Javier Guzman 's grote alco-ontkenningsshow "Delirium"!
Zin in!

Productie draaien

Goed dat ik mezelf gistermiddag even de rust gunde om lekker naar buiten te gaan en bij mijn ouwe voetbalteam langs de lijn aanschoof. Mooi weer, ontspannen keuvelen.

Goed dat ik dat deed want veel van mijn vrije tijd gaat op dit moment op aan de voorbereidingen van ons grote filmfestival. Gisteravond weer wat vergaderverslagen doorgespit, wat pr-taakjes gedaan en een nieuwsbrief volgepend.
Toen mijn liefje dan ook, een uurtje nadat ze van werk was thuisgekomen, zei dat ze even ging kroegen, moest ik oprecht antwoorden: ga lekker doen, ik ga niet mee want ik ga naar bed. Crypto'en lukte zelfs niet meer, mijn oogjes vielen dicht!

Donderdag weer vergadering, zaterdag instructie en voor die tijd moet ik nog wat rondstrooien met persberichten. Morgen wordt mijn filmdirecteur geinterviewd voor Regio 22, we kunnen alle airplay gebruiken.

en u, heeft u al een voorstelling gereserveerd????

zaterdag, september 22, 2007

Billy Bragg- Life's a riot with spy vs spy


Naast rockfanaat ben ik ook altijd gek geweest op folkies en singwer-songwriters. Begin jaren kwam opeens Billy Bragg op mijn lijstje. Een punky neo-folkie die faam verwierf als "singing socialist". Engeland was geen pretje in die dagen: mijnsluitingen en -stakingen, werkloosheid en het aankomend Thatcherisme.
Bragg verbeeldde die hopeloze situatie simpelweg met gitaar en verbale pracht. Nooit helemaal doorgebroken is ie, maar velen van jullie kennen vast zijn "A New England", later gecoverd door Korst imme Keel (zoals Johohoost Kirsty Maccoll altijd noemde).
Ook poëtische toppers als "the Milkman of human kindness" en "The man in the iron mask" staan op deze debuutplaat.
Bragg bleef nog vele jaren platen maken, maar haalde pas enig commercieel succes toen ie samen met de mannen van Wilco in de erfenis van onuitgebracht materiaal van Woody Guthrie dook. Twee prachtige interpretatie-platen waren daarvan het resultaat.

Eerst deze maar weer eens lekker draaien!

vrijdag, september 21, 2007

Dag LP

Vroeger had je van dat soort rubriekjes bij de radio: de plaat van de dag heette Dag LP.

Bij mij betekent "Dag LP" iets heel anders: gisteravond stonk te zwoegen op zolder om de diverse dozen, rolboxen en andere carriers vol met platen naar beneden te krijgen.
Vriendje Frommel gaat ze allemaal van mij bekomen! Dus zeg ik: dág LP!
Eén voorwaarde zit daaraan vast: dat ik van ALLE nummers van ALLE lp's een mp3-versie krijg om op mijn eigen kakelverse mp3-otheek te zetten.
Die library ben ik op dit moment ook aan het vullen met al mijn cd's, zodat er straks eindelijk weer een complete database ontstaat. (nou ja, compleet: ik heb al mijn musicassettes wéggegeven, dat ga ik niet allemaal overzetten!).

speel nu al de eerste cd's via de speakers af, ik zoek met vriendje rondie nog naar een broadcast-manier...

U hoort! en ik hoor lekker ook!

donderdag, september 20, 2007

Van een koude kermis

- Begt, jij bent toch van de muziek he?
- En Begt, jij bent toch ook van de film he?
- Dan hebben we deze maand een mooie taak voor je!

Maandelijks schrijft een klein groepje de filmbeschrijvingen voor ons programmablad. doe ik ook aan mee.

- Jij mag deze maand de muziekfilm doen!
- "Umoja-Een manier om thuis te komen" is voor jou deze maand.

Thuiskomen ja, maar van een koude kermis!
Ik en Blof! Vrijwilligerswerk is soms zoooo zwaar!

Dude ie t of Dude ie t niet?


Sommige filmpersonages zijn werkelijker dan de werkelijkheid. Er is altijd wel een Travis Bickle die op gespannen toon vraagt of iemand "talking to him" is.
Voor een van de allermooiste personages van de laatste jaren is een monument in het leven geroepen. Het verschijnen van het boek "I am Lebowski, you are Lebowski" is een hommage, nee een handboek, een rolbeschrijving van Jeff Bridges' magistrale rol als superhippie in "The Big Lebowski".
Op internet wemelt het van de Dude-quotes, dit boek staat er vol van, hele gesprekken worden gehouden met louter Dude-citaten. Is deze film eigenlijk niet echter dan the Truman Show??
Ik ga m gauw weer eens kijken, zou u ook moeten doen.

"He, they peed on my rug, man!"

Bill Green, Scott Shuffit e.a.: I'm a Lebowski, you're a Lebowski". Uitg Canongate, ISBN 9 7881841959399

Ever a dull moment

Eigenlijk moek het ook niet meer doen. Tis dodelijk saai: potjes voetbal op tv kijken.
Zondagavond slaak vaak al over, maar voor Ned. elftal of Champions league gaan we doorgaans met het hele zaalvoetbalcluppie om de tafel.
en da's nou net het enige wat het draagbaar maakt: de ene heeft altijd commentaar op de leiding, de andere vindt PSV veel beter dan Ajax, u raadt het al: weer een ander vindt Ajax veel beter dan PSV.
Maar ondertussen komt er bijna al een jaar of tien geen knappe pot meer op tv. Saai, voorspelbaar, berekenend en soms ook gewóón slecht, dat laatste kan ook nog.

Mijn voorkeur voor Ajax wordt al een jaar of drie niet meer beantwoordt, PSV prijst zichzelf de hemel in met een afstotende vorm van wiskunde-voetbal en andere smaken hebben we al een paar jaar niet gehad.

Het is dat het uurtje ballen voorafgaand aan de wedstrijd zo ontzettend lekker is, en dat het gemekker van de kijkers op zich ook een vorm van volksvermaak is (gisteren hadden we het over het verval van "wereldploeg" naar "derde-wereld-voetbal"), anders had ik toch echt mijn woensdagavonden anders moeten gaan inplannen.
Begt, wees een man en doorsta de saaiheid!!

dinsdag, september 18, 2007

My first Panda

Zomer 2003: de ommekeer. Na een half jaar heen en weer verkeren was het mooi geweest voor mijn lief! ze pakte de kattenkoffers en verhuisde alvast haar huisdieren richting mijn woning (t duurde nog even voordat ze zelf volledig zou volgen....).
mijn leven is daarna niet meer hetzelfde geweest.
krantlezen ging niet meer, koffie pakken in de keuken ging niet meer, even de koelkast openen ging niet meer: altijd werd ik daarbij lastig gevallen door Tjitske van de Velden, een ondermaatse panda (of een bovenmaatse kater , zo u wilt).
Schootkat, voetenkat, vreetkat, knuffelkat: Tjits werd mijn eerste kattenvriend. Geen moment week ie van mijn en nog minder van mijn lief's zijde, of dat nou was omdat ie dacht dan sneller eten te krijgen of omdat ie gewoon aangehaald wilde worden.

Gisteravond overleed Tjitske, na een hartstilstand in de kamer van de dierenarts. We gingen heen voor het hechten van een wonde, moesten hem achterlaten onder de belofte van goede zorgen door de arts en werden een half uur later gebeld dat onze grote zwart-witte vriend er in gebleven was: de verdovingsinjectie was m fataal geworden.

Vaarwel, fijne huisgenoot en dank voor vele hilarische, voor sommige irritante maar voor altijd aanwezige momenten. De koning van de kattenbuurt is niet meer!

maandag, september 17, 2007

Vernoemd

En als klap op de vuurpijl kwam gisteravond nog de eervolle vernoeming. Dat andere kersversgetrouwde stel (wij al een maand langer dan zij!) kwam bij ons langs om zich te ontfermen over ons zwerfdiertje.
Mijn lief kon na drie maanden extramurale (letterlijk nemen dit keer!!) zorg met een gerust hart het herstellende beestje overdragen aan twee dierenliefhebbers pur sang.

Klap op de vuurpijl was de melding dat het beestje vanaf gisteren mijn naam draagt. Ergens in de hoornse vogelbuurt struint nu een klein Begtje op zoek naar zijn etensbak, naar menselijke warmte en vooral, naar een thuis.
Dat zowel hij als zijn baasjes het geluk daarin mogen vinden!!

Kietelen

"Je kunt jezelf niet kietelen", zo is de wetenschappelijke verklaring. Anderen kunnen je hiermee de rillingen bezorgen, maar voor je eigen touché schijn je immuun te zijn.
Nou, mooi niet. Mijn lief en ik hebben er dit weekend voor gezorgd dat we onszelf eens even de prettige rillingen bezorgden waar we al een tijdje aan toe waren.
Geen kinderen over de vloer, geen afspraken en verjaardagen; de tijd aan onze zijde!

Dat werd dus twee avonden uit eten, dat werd een hele middag terraszitten in het fijne zonnetje van gistermiddag, dat werd een huwelijksreis boeken, dat werd even lekker een sporttoernooitje bezoeken en dat werd nog een aantal plezierige dingen die niet voor digitale bespreking bedoeld zijn.
Uitermate relaxed gisteren om half twaalf vlak met beiden een gevoel dat we dit vaken moeten doen, zo het ons gegeven is.

zaterdag, september 15, 2007

Geen bal an

Kmoet vandaag een toernooitje voetballen en gek genoeg zie ik er op een of andere manier tegen op. Het is namelijk een memorial-toernooi, ter ere en nagedachtenis van mijn vriend en buurman Erwin.
Erwin was een begenadigd spits, tot in de veteranencategoriën was ie jaarlijks regio-topscorer. Erwin was een begenadigd nazitter, een man met een vlotte babbel.
Erwin was boven dit alles man en vader in een fantastisch gezin, dat nu -ruim een half jaar na dat verschrikkelijke gebeuren- nog steeds ontworteld, stuurloos en in diepe pijn is.
En dáárom doe ik mee. Om te laten zien dat ik die pijn deel, en waarschijnlijk nog een stuk of tig mensen die het allemaal maar middels een triviaal spelletje van zich af trappen.
Scoren zal ik niet, maar verdedigen zal ik m zeker!

donderdag, september 13, 2007

Bettie Serveert- Palomine


Zomer 1992: vanuit het oosten des lands bereiken me berichten dat er een nieuwe gitaarband onze kant op komt. En dat ze met De Artsen te maken hebben. En dat ze een rare naam hebben, die kant noch muzikale wal raakt.

Gauw wat vriendjes opgetrommeld, kaartjes gekocht en geprepareerd, want immers: de kans om zo af en toe een muzieksensatie van eigen bodem te proeven laat je niet lopen toch?

Melkweg, ik geloof begin september van dat jaar: heb de plaat al lichtelijk van kleur doen verschieten door hem veel in en uit de lade te schuiven.
De zangeres verwart: hoewel zo hollands blond als n wilde boerendochtre kan zijn, intrigeert ze, straalt ze oosterse koelte uit.
naast haar een gitaarnerd die van niemand in de wereld houdt. niemand niet, alleen zn eigen gitaar houdt m in leven. Op drums een Bommeliaanse gezelligerd, die de ene na de andere grijns in zn bekkens lichtflikkert.
Het boeit, het sleept, het sluimert en het barst. Nog steed kan ik "Brain Tag" en "Under the surface" niet aan horen zonder om me heen te kijken of ik de ramen en deuren wel dichtgedaan heb: een koude windvlaag die toch als een deken om je heen kringelt.
En die naam? Nog steeds topcategorie in de lijst van stomme bandnamen als Miles Duyvis en Thelonious Monster, maar de band is er nog steeds. En van Carol houd ik nog steeds n beetje...

Nederlanders zijn tevredener

Stapeldol ben ik op dit soort onderzoeken. Ten eerste komt er altijd een uitkomst uit die iedereen vanaf 30 km ziet aankomen, ten tweede zijn er altijd een aantal zijconclusies die moeten aantonen dat het onderzoek én belangwekkend is én zorgvuldig is uitgevoerd.

Nu lijkt de NL-er dus weer tevredener dan een jaar of twee geleden, na van Gogh en fortuyn. LIJKT, want dat onderzoek is vast gehouden vóór het Telegraaf-initiatief voor meer asfalt, vóór Geert Wilders'"knettergek" constatering over de joods-christelijk-islamitische cultuur van Nederland, voor de uitlekking van Prinsjesdagkortingen en heffingen en zeker vóór Albanie-Nederland van gisteren.

"Waarom kom ik altijd de ontevreden mensen tegen?", denk ik als ik dit lees. Ik ervaar helemaal niet dat het Fortuynistisch racisme uit nederland verdwenen is, ik ervaar nog steeds een NIMBY-cultuur, ik zie nog elke dag een aantal nitwits in de tweede kamer die daar puur vanwege hun óntevredenheid zijn beland.

Hopelijk is het onderzoek signalerend en dus een voorbode van een iets maatschappelijker opstelling van mijn landgenoot, ik moet het eerst nog zien!

woensdag, september 12, 2007

Filmcanon

De nieuwe hobby van Nederland, het maken van een canon waarin de belangrijkste makers of producten van jouw tak van sport zitten, is nu ook tot de film doorgedrongen.

En ik lach me een kriek monsieur! Wel de (overigens fraaie") docu "Het is een schone dag geweest" maar niet "Antonia". Wel "Flodder" maar niet "Karakter'.
Vanwege het historisch belang dat deze films gediend hebben.
Lacht u even mee?

En welke had u er, behalve "de Noorderlingen" uiteraard, zelf ook graag in gezien??

Iamsterdam

Drie weken reis ik nu op en neder naar Mokum. Wat het reizen betreft niet altijd tot volle tevredenheid want de combi NS en Prorail is evenzovele weken al geen gelukkige: al vier keer geld-terug-vertraging gehad en al een keer of drie zich verontschuldigende conducteurs de microfoon horen pakken.
maar daar wouk het niet over hebben: de wereld is mooi als je in Amsterdam werkt! pontje varen, een krioelend station en kleurrijke menschen.
Gisteren gingen we na n dagje cursussen eten in de jordaan. Toch al geen vervelende plek trouwens. we liepen met onze buitenlandse collega's van Herengracht dwars door de 9 straatjes naar de Westerstraat, alwaar het resto "De eetkamer van de Jordaan" zich bevindt.
en als automatisch voelde ik me geroepen toeristische gids te spelen voor mijn foreignoffice-collegae: "dit hier is de meest bezongen toren van Amsterdam", "dit is het beroemde Anne-Frankhuis", "hier is elke maandag de grootste biologische markt van Nederland" etcetera.
Ik mag dan horinees zijn, Amsterdammerbloed heb ik toch ook een beetje in me. En das geen straf!

Noot: pluspunt is dat je in Mokum altijd wel een "tv-gezicht" ziet. In ons resto kwam Hanneke Festen naast ons zitten. Wie zegt u? Als ik u meld dat het de ravissante dame is die alle grote rechtszaken in Amsterdam van journaal-commentaar voorziet, dan weet u vast wel wie. ik heb dus de halve avond met martin bril in mijn hoofd gezeten: die vertelde nooit een enkel woord van dat OM-commentaar te kunnen volgen, omdat ie naar adem moet happen vanwege de dame die de woorden uitbrengt. Mijn avond ook weer goed, want als ik aan Martin Bril denk , moet ik glimlachen. enfin..

maandag, september 10, 2007

Fit

"And if you don't fit,
you're fit for nothing at all"


Ik haal Joe jackson maar even aan, om aan te geven dat je dagen hebt dat je voelt dat het allemaal misfit!

Stel je voor: je bereidt je voor op een toch al niet lekkere maandag-werkdag, je haalt je koffie om toch nog enigszins monter op de zaak te verschijnen en je maatje komt naast je zitten en klettert je bakkie pleur om. Weg opstart, weg enige vorm van zin en lust.
Het overkwam Frommel vanmorgen, toen ik naast hem ging zitten en mijn tas opzij zette voor een medereizigster. En waar zette ik mijn tas neer? Juist...
sorry, from, voor het nu al verpesten van je werkdag.

Stel, je bent pasgetrouwd, werkt allebei hard en ziet ernaar uit dat je 's avonds even gezellig een paar uurtjes samen hebt. ik maak deel uit van zo'n stel. En ook daar deze week de misfit: ik vanavond vergadering en morgen een zakelijk etentje, mijn lief is vanaf woensdag drie dagen met de cliënten op vakantie. Pas vrijdagavond wordt het weer "holding hands together' .

Niets past, niets fit, lijkt het. De automatische piloot dus maar op vrijdagavond zetten.
Frommel, hou vol. Mijn lief, hou vol. Aan alles komt een end ... Someday we'll be together!

zaterdag, september 08, 2007

B-52's - B-52's


Voorjaar 79, ik woonde nog thuis. Grotere broers woonden al in Amsterdam en kwamen al een jaar of anderhalf met nieuwe muziek thuis( het gebeurde overigens al dat jongstebroer en ik hen overvleugelden: onze hele krantenwijk ging op aan platen van de lokale fameuze winkel Disco 2000).
Ramones, Stranglers en Blondie, dat soort platen waren we wel van ze gewend maar wat ze nu mee hadden....

Een kanariegele hoes met overdresste types, de melding erbij dat het toch echt om "high fidelity" ging, was de eerste confrontatie. Pickup open, plaat erop en sindsdien is onze familie-woonkamer maanden niet meer hetzelfde geweest. Op Ko-van-Dijkse toon debiteerden wij wijsheden als "There's a moon in the sky, it's called .....the MOON!' of het diepzinnig rijmende "motion in the ocean"..
nog steeds zijn "Planet Claire" en "Rock lobster" van een mysterieuze inhoud die je weinig meer ziet, en is 'Dance this mess around" weer geregeld een party-opzweper op new-wave-avondjes (weer helemaal hip trouwens, geen "neppe shit" !)

Heb ze nooit live gezien, kans gemist toen ze voorprogramma van Talking Heads waren in Amsterdam. MAar ja, over gemiste kansen ga ik het niet hebben!

vrijdag, september 07, 2007

The Au Pairs- Playing with a different sex


we schrijven 1981, Begtje was 20 en sloopte zijn uithoudingsvermogen en zijn portemonnaie met zoveel mogelijk platen kopen en zoveel mogelijk concerten bezoeken.
dan heb je er velen die t lekker doen, maar slechts weinigen die het recht op "repeat" verwerven. En als je dan het recht hebt om ruim 25 jaar later nog steeds zo af en zo toe gedraaid te worden, dan mag je spreken van het predikaat "standaardplaat".

P.w.a.d.s. is een schunnige waverockplaat, vol met jachtige, bijna nasaal gezongen liedjes die stuk voor stuk betekenis hebben. Bevrijding, emancipatie, het recht op gelijkwaardige sex, het lege bestaan van het materialisme: de stoere vrouw en zuipschuit Jane Munro stond haar mannetje.
Beklijvende songs zijn de raggende opener"We're so cool", uiteraard het culthitje "It's obvious", het punky "You", het repetitieve "Headache for michelle".
In mijn cdversie, die 11 jaar later verscheen, wordt de plaat bovendien aangevuld met het fascinerende "Diet", een nummer dat ik altijd ben blijven onthouden vanwege de onvergetelijke opener: "he works the car, she the sink, she's not here to think".

Noem het jeugdsentiment, maar ik vind dit nog steeds een sterke plaat`

J Chr

Zat in de (zwaar vertraagde)trein met maatje J Christiaan. Monter ging de (levens)kunstenaar treinend op weg naar Eindhoven, om op t lokale vliegveldje aldaar vandaag zijn nieuwe kunstwerk te onthullen.
Ik wens m alle succes, een hoop waardering en een goede borrel toe!
Art for Art's sake!!

Liever

Vanavond zit ik thuis en doe ik niks. Ook mooi.

Liever echter zat ik vanavond in Wervershoof of Andijk, om de verjaardag van mijn broer te vieren. Vandaag zou ie zn pensioen gaan doen, een gekke gedachte.
hij was al gestopt met lesgeven, maar mocht slechts één jaar van de vut-vrijheid genieten.
Piet man, ik denk aan je. Liever dan jij heb ik ze zelden gezien..

donderdag, september 06, 2007

Kattenoverleg

Tis weer eens zover; vanavond is er kattenoverleg. Mijn lief gaat in conclaaf met twee buurvrouwen. In conclaaf over elkaar's katten, over hoe te handelen tijdens de vakantie van de ene buuf en uiteraard over het hot item van de laatste weken: de zwerfkat die momenteel bij ons voor de deur, onder het luifeltje, op een door mijn lief verstrekt kussentje woont.

Dat vakantieprobleem is gauw opgelost, waarschijnlijk loopt lief of ik twee weken lang elke dag 2 x naar binnen om te voederen. De stand van zaken van elkaars katten in elkaars tuin zal ook geen probleem worden.

En zelfs het zwerfkatprobleem zal gauw gesolved worden: óf het asiel bellen of toch nog eens alle adresboekjes langslopen voor een tehuis-adresje.

Nee, het grootste probleem wordt wederom hoe ze de smeerolie van dit periodiek overleg, rode wijn that is, eerlijk gaan verdelen!

Standaardplaat

Een jaar of anderhalf geleden kondigde ik de start van een serie blogs aan onder de noemer Standaardelpee. Door drukte, gekte en andere dingen is ter niet van gekomen.

nu ik met het doorspitten van mijn cd-verzameling bezig ben om de hele boel te digitaliseren (R, HELP! ik ben nog steeds bij de A!), nu beloof ik dat ik deze zaak weer ga oppakken om jullie op die manier enkele pareltjes uit de popgeschiedenis onder de neus te wrijven, omdat het míjn standaardplaten zijn.

Want ja, ik vervang de term standaardelpee gelijk door standaardplaat, omdat het in dit geval al niet meer om lp's gaat (bij mij al ruim twintig jaar niet meer).

Vanavond de eerste...

Merk

Maggi heet eigenlijk kruidenaroma.
Aspirine heet eigenlijk pijnstiller
Ipod heet eigenlijk MP3-speler
Pavarotti heet eigenlijk operazanger.

woensdag, september 05, 2007

Tanja

Er bekruipen mij licht romantische gevoelens als ik het verhaal over Tanja lees.
Wie is dat, zegt u?
Tanja is het nieuwe Nederlandse issue: dame die vanuit haar studie spaans in colombia verzeild raakte, daar geboeid raakte door de burgeroorlog en de bijbehorende rebellie en die vervolgens in dienst trad van een vreemde mogendheid (nou ja, bij een rebellerende afsplitsing daarvan).

Ik zweef langzaam terug naar begin jaren 80 toen politiek bewuste Begtje juist het Midden-amerikaanse deel van de politiek volgde. je had net de sandinistische revolutie in Nicaragua (voor ons van een Guevariaanse grootte!), je had de foute rol van amerikaanse contra's in El Salvador (en trouwens overal in Nicaragua) en je had tot overmaat van ramp de moord op vier nederlandse journalisten.

week in week uit demonstreerden we voor de Amerikaanse Ambassade (let wel: de locatie, we demonstreerden juist tégen Amerika). Verzamelen na t werk, op de dam en hop! Zo betrokken als die Tanja blijkbaar nu is, zo was ik ook. ik was alleen niet zo dapper en zit nog steeds hier.
Wel zo veilig, maar op een of andere manier werkt haar verhaal respect bij me op!

Net

"Zo, wat ben jij netjes" was de opmerking toen ik vanmorgen hier binnenkwam.
Ze was even vergeten dat ik hier al vijf keer geweest ben in pak, alleen was k toen nog niet in functie.
Vandaag mn eerste externe gesprekken met software-tussenpersonen voor onze klanten. tja, je weet maar nooit: liever de eerste keer overdressed dan dak opmerkingen krijg waar ik vroeger wel eens last van wat.
colbertje is overigens al uit, ik heb t nu al warm van alle spannende indrukken! en dan ben je 46...

dinsdag, september 04, 2007

Dizrythmia

Niet alleen een mooie plaat van kappersband Split Enz, ook een term voor het ontheemde gevoel waar ik thans eventjes mee kamp.

de nieuwe baan, de nasleep van de vorige, de drukte van de voorbereidingen van het filmfestival, het nieuwe sportseizoen, voorbereiding van een huwelijksreis en nasleep van de voorjaarsverbouwingen: allemaal factoren die meespelen in het gevoel dat ik mijn meesterschap over de tijd kwijt ben. Niet voor niks blog ik er al twee dagen achtereen over.
Ben nu al aan het plannen wat ik ná de drukke dag bij thuiskomst éérst ga doen, zodat ik in de latere vooravond (bent u er nog?) nog even kan sporten dan wel sauna'en.
En dan moet hier de dag nog beginnen!

Luctor, Luctor et nog s Luctor!

maandag, september 03, 2007

Planning

Begt is een man van strakke planning, maar eens te meer blijkt dat je niet alles zelf in t handje hebt.
Begt had t financieel goed uitgekiend met een maandje lang twee halve salarissen .zou prima uitkomen, ware het niet dat 1 van de 2 nog even achterwege blijft. Rode cijfers alom, al is het wellicht tijdelijk.
Begt ging gisteren keurig op tijd naar bed om vandaag fris te zijn voor een lange dag. Ligt ie krek onder het dakraam waar de regen vol op staat te kletteren: een slapeloze nacht was t gevolg.
Begtje wilde op tijd vergaderen vanavond, zodat ie daarna nog even kon popquizen, zoals elke 1e maandag vd maand. Maar ja; overige stuurgroepleden kunnen pas later, dus t wordt twijfelachtig of ik vanavond mijn titel kan verdedigen.

lastig, als niet alles uitkomt zoals je denkt te kunnen regelen...

zondag, september 02, 2007

Van Abba tot Zappa

Ben begonnen met het digitaliseren van mijn platenbestand. Dat betekent dat ik ze allemaal doormoet om ze min om meer real time van audio naar mp3 te kopiëren.
Niet de leukste klus, vooral omdat er nogal eens wat haperingen en obstructies inkomen.

Echter, dit wordt allemaal vergoed door het zoete gevoel van muzikale Aha-Erlebnissen.
Gisteren kwam ik plots langs Antony and the Johnsons, nu zit Arcade Fire erin en ik hoop vandaag nog langs At The Drive In te komen.
Ten eerste de gedachten aan de eerste sensaties die die platen bij me wakker maakten, dat is al de moeite waard. Maar ten tweede krijg ik weer geregeld inspiratie om mijn eigen huisdiscoshow te verzorgen: ik pak geregeld van de gekopieerde platen even twee tracks ter beluistering mee.
ik ga de komende maanden (!!) op muzikale reunie!

Enneh: bij mij is Zita Swoon overigens de laatste alfabetische, maar Zappa bekte beter bij eerstgenoemde band...

zaterdag, september 01, 2007

In yer face

Twas niet de eerste keer, maar t blijft een vreemde gewaarwording m je eigen snufferd op tv terug te zien.
We kijken, als initiatiefgroep, terug op een geslaagd publiciteitsoffensief. Twee tv-programma's, de lokale krant en veel rumoer zorgden ervoor dat we een toezegging hebben van de burrie dat we in gesprek blijven, dat het boek niet gesloten is en sterker nog, dat we voor de volgende fase van het plan officieel gecontact worden.

Burgers, verenigt u. het blijkt nog steeds mogelijk om ideeën te verwezenlijken, om luchtballonnen op te laten die verdomd nog landen ook!

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...