maandag, september 29, 2014

Winter Sleep ( Kis Uykusu) - Nuri Bilge Ceylan

Winter Sleep op IMDb
Meesterlijke recensies, een Gouden Palm en een fors vooruitgesnelde reputatie. Toch moest ik me er nog even toe zetten om de zaal in te gaan: 196 minuten zware kost, of dat wel geschikt was voor de zondagavond. Toch gedaan en gegaan en daar ben ik nu zeer blij mee.

De film is inderdaad zwaar, traag, slepend en moeizaam. Maar hij is ook prachtig, hij levert visueel genot en hij boeit. Niet iedereen, er waren weglopers in de pauze, maar veel bezoekers toonden zich toch onder de indruk van de beeldkracht.

Cappadocië, een onhergbergzame regio in Turkije. Bizarre, vaak witgekleurde rotsformaties maken het een toeristische trekpleister. In de wintermaanden waarin deze film speelt, is dat toerisme fors minder en dus heeft de hoteleigenaar (de hoofdpersoon) tijd en ruimte voor andere zaken. Hij schrijft columns waarin hij zijn visie geeft op de hele wereld. Die visie wordt weliswaar in woord beleden, maar in de praktijk blijkt hij zelf moeite te hebben om zijn naasten volgens dezelfde inzichten te behandelen. Zijn zus, zijn vrouw, zijn personeel, zijn huurders: elk hebben ze om persoonlijke redenen moeite met hem, terwijl hij op het oog niet heel veel fout doet en in ieder geval van goede wil is.
Langzaam groeit de film naar een gespannen sfeer toe waarin al die sluimerende conflicten langzaam aan het oppervlak komen , waardoor de familiebanden maar ook de verhuurder/huurder banden op scherp komen te staan. Hoe vriendelijk de opstelling van de spelers ook, de woordkeus in de dialogen is vilein en confronterend. En dat nu, dat is het ijzersterke deel van deze film. Het maakt dat je heel veel leert over de communicatie tussen mensen, hoe belangrijk het is om woord én gebaar dicht bij elkaar te houden. Hoe nodig het is om af en toe enige reserve te houden, om niet alles uit te spreken.

Een verre van gemakkelijke film, een volbloed arthouser zelfs. Maar als jij toevallig van die league bent, ga je deze echt goed vinden.

zondag, september 28, 2014

Alfie - Charles Shyer

Alfie op IMDb
Te gemakzuchtige remake van jaren 60-film. Toen Michael Caine, nu Jude Law. Dat is natuurlijk al inleveren, maar ook voor het overige kiest de film voor teveel gemakzucht. Terwijl het verhaal an sich voldoende introspectie in zich heeft om goed over het voetlicht te worden gebracht.

Alfie is vrouwenversierder, nog net niet van beroep. De hele film door is er een tweestrijd aan de gang tussen het ongedwongene van nieuwe scores en de hang naar zekerheid en bestendigheid.
Totaal verschillende vrouwentypes passeren, maar Alfie lijkt steeds dezelfde te blijven.
Totdat de twijfel toeslaat, jazelfs de afwijzing. Alfie ziet dat ie mensen kwetst met zijn levenswijze: vrouwen, collega's en vrienden. En beklaagt zich daarover.

Had beter gekund.

maandag, september 22, 2014

Clouds of Sils Maria - Olivier Assayas

Clouds of Sils Maria op IMDb
Erg interessante film. Niet louter een manier om de vele kundes van Juliette Binoche te etaleren, nee. Het is tevens een inventief geweven web van congruentie tussen de karakters in de film en de karakters die ze in het te repeteren toneelstuk spelen. Waarheid en fictie komen vaak heel nauw samen en dat biedt bijzondere inzichten. Ik hoorde anderen die de zaal verlieten, praten over "een moeilijke film", which i like. Ik vind dat een pré, als je kunt meegaan met de intenties van de regisseur heb je hieraan een fijne kluif.

Binoche speelt (ja, spéélt) een actrice op leeftijd. Ze wordt geconfronteerd met de schrijver van het toneelstuk waarin ze haar doorbraak beleefde. Haar levenslange vriendschap met deze schrijver vindt zijn piek als ze, na aanvankelijk forse tegenzin, toehapt om opnieuw in dit toneelstuk te gaan spelen. Echter, ze speelt nu niet de jonge en verleidelijke vamp, ze speelt de op leeftijd gekomen dame die door de vamp bespeeld en stukje bij beetje te gronde gericht wordt.
Ze heeft daar moeite mee, vooral vanwege haar eigen voortschrijden der jaren, maar ook doordat haar persoonlijke assistente duidelijk laat zien bij welke rol haar sympathie en waardering ligt. Ze repeteert het stuk met haar PA, deze geeft haar kundige repliek en verschilt vaak met haar van inzicht.
De weerstand tegen de rol groeit, maar ook het besef dat ze in een onomkeerbaar proces is terechtgekomen maakt deze rol een echte karakterrol. En die, dames en heren, kun je met een gerust hart aan La Binoche overlaten. Overigens was ik ook aangenaam verrast door het sterke spel van Kristen Stewart, die van de assistente een van de scharnierpunten van de film maakt.

Lange zit en dan ook nog eens een zware praatfilm (enigszins gecompenseerd door de verzengende schoonheid van de Zwitserse Alpen). Ik geef het u te doen. De diehard-filmliefhebber gaat er geen spijt van hebben, anderen moeten zich wellicht nog een keer bedenken.


zaterdag, september 20, 2014

The Secret Life of Walter Mitty- Ben Stiller

The Secret Life of Walter Mitty op IMDb
Voordat u gaat reageren dat ik een film als deze heb bekeken, moet u beseffen dat ik op dat moment in een vliegtuig zat en dus geen kant op kon. Ja? Mooi, dan kunnen we verder.

Niemendal-film, een remake van een oude Danny Kaye- titel. Over een kantoorklerk die vooral bezig is met dagdromen. In zijn hoofd is hij een superheld, redt hij mensen en levert hij ongelooflijke prestaties. In werkelijkheid is hij een sulletje, een nobody die om die reden ook niet interessant is voor het andere geslacht.
Hij vindt een vrouwelijke collega leuk, raakt met haar in gesprek en de rest kunt u raden. Hij wordt van lelijk eendje een superheldhaftige zwaan die inderdaad eindelijk het kantoor uitkomt en de wereld intrekt. Allemaal om indruk te maken op het vrouwtje.

Of zo.

Twenty feet from stardom - Morgan Neville

Twenty Feet From Stardom op IMDb
 Ze staan vaak net buiten het spotlicht. Meestal op een respectabele afstand van de hoofdpersoon: de leadzanger. Maar dat maakt ze niet minder belangwekkend. Vele liederen zouden nooit af zijn geweest als er niet net dat extra sausje overheen werd gegooid.
In de film komt een trits aan namen en gezichten voorbij waar je eigenlijk nooit van gehoord hebt. maar waarvan je hun muzikale bijdragen meteen herkent. Wereldberoemde nummers komen voorbij, wereldberoemde artiesten ook. Ook krijgen we een inkijkje in het gevoel van miskenning dat sommigen van deze stemartiesten hebben: vaak liepen pogingen tot solocarrière uit op niets, waarna ze zich maar weer schikten in hun steunende rol.

Hele fijne documentaire over het belang van achtergrondzangeressen, echt iets voor de muzikale fijnproever. Leer over het verband tussen "Gimme Shelter" en krulspelden. Bijzonder en zeer genietbaar.
.

donderdag, september 11, 2014

Hours- Eric Heisserer

Hours op IMDb
Niet zozeer een goede film, als wel een zeer interessant gegeven.
De vorig jaar omgekomen (snelle en furieuze) Paul Walker speelt in deze film Nolan, een kersverse vader. Bij de geboorte sterft zijn vrouw in het kraambed, hij is kapot. Hij wil het kind niet, hij wil zijn vrouw terug.
Dat is op zich nog niet de meest cruciale lijn in het verhaal. De kern van dit verhaal is dat de geboorte plaatsvindt in de nacht van de Katrina-ramp, de overstroming in New Orleans na de dijkdoorbraken door de gelijknamige storm. 2005, voor wie het exact weten wil.
Door de ramp stromen de vloeren van het ziekenhuis onder. Terwijl vele lijken in de gangen worden gestald (ergens daartussen moet zijn vrouw liggen), besluit de directie om het gebouw te ontruimen. Maar dat kan helemaal niet: de baby die Nolan nog met zijn overleden vrouw verbindt, ligt in de couveuse en is afhankelijk van beademing. Die beademing gaat op stroom, dat kan er niet zomaar af.
Nolan besluit te blijven.
Eenzame uren brengt hij door, pratend tegen zijn baby. De stroomgeneratoren begeven het, hij moet noodoplossingen verzinnen en vindt een accu die hij om de paar minuten handmatig moet opdraaien. De voedingsvloeistof raakt op, hij moet op zoek naar medicijnkasten. Maar moet daarbij op tijd terug zijn om de beademing door te laten gaan.

Dat gegeven is best spannend uitgewerkt, al wordt het wel een herhaling van zetten op een gegeven moment. Voor eventjes best een stukje kijkvermaak.

Michael Kohlhaas- Arnaud des Pallières

Michael Kohlhaas op IMDb

Het is niet alléén maar een stervehikel voor mooie man en fijn acteur Mads Mikkelsen. Het is óók een boekverfilming, het is ook een David & Goliath-verhaal, het is ook een fijn staaltje "belevenissen van de kleine man".

Als geheel is de film niet hardstikke overtuigend, want bij vlagen gemaakt diepzinnig, maar de kijker met een beetje sociaal hart heeft het makkelijk: die kan partij kiezen in dit verhaal.
Partij voor de onverzettelijke paardenhandelaar Michael Kohlhaas, die onderweg naar een markt plots door een corrupte landheer wordt gedwongen twee paarden af te staan als "tol" voor het passeren van diens landgoed. Kohlhaas gaast in verzet, maar merkt dat ook de rechtbank onder invloed staat van die rijke baron.
Men kan ook partij kiezen voor zijn vrouw, die het verzet van haar man tegen de grootmachten maar eng vindt en hem smeekt eieren voor zijn geld te kiezen. Als zij uit arren moede aanbiedt om zelf met de prinses en de baron te overleggen, laat zij door hun toedoen het leven. Kohlhaas zweert wraak, vele arme boeren kiezen partij voor hem en trekken ten strijde.
Men kan ook partij kiezen voor de dochter, die vast zit between a rock and a hard place. Natuurlijk snapt ze dat pappie dit niet moet pikken, maar natuurlijk wil ze ook een normale huiselijk leven thuis.
De keuze is aan u.

De strijdt ontbrandt, gelijk en ongelijk wisselen af en toe van plaats. Zal het recht zegevieren of wordt het een raar gelijkspel?


zondag, september 07, 2014

Sightseers - Ben Wheatley

Sightseers op IMDb
Wat voor de door moeder onderdrukte dochter bedoeld is als "de eerste vakantie sinds jaren" mondt uit in een amateur-Thelma & Louise.

Tina is halverwege 30 en woont bij haar ziekelijke en zeurderige moeder. Onthutst hoort mama aan dat Tina een man ontmoet heeft en dat ze van plan is een weekje met hem op vakantie te gaan. De man meldt zich, blijkt een fout ribfluwelen rode baard-imago te hebben. Sulletje, een man die klaarblijkelijk ook de maatschappelijke slag gemist heeft: de twee ietwat achtergebleven 30'ers lijken voor elkaar gemaakt.
Ze gaan dan ook met de caravan een trektocht maken langs een aantal obligate Engelse toeristenplekken: het trammuseum, het potlodenmuseum etcetera. Saai stel, u snapt het al.

Dat loopt anders. Al bij het eerste museumbezoek blijkt de man fel uit te vallen tegen een medebezoeker die maar overal zijn papiertjes op de grond mietert en derhalve een troep maakt van de culturele plek waar baardmans nu juist zo van loopt te genieten. De woede komt tot uitbarsting, de rommelman komt "ongelukkig" onder de caravan terecht.
Dit zou nog een ongeluk kunnen lijken, maar van het een komt het ander. De rondreis wordt bloederig , de aanvankelijk schuchtere dame merkt dat ze een keuze heeft tussen "terug naar haar moeder" of een stuk meegaan in de bijzondere gedragingen van haar kersverse vriendje.

Een korte, tamelijk aparte film. Ik ben er nog niet uit of ik m goed vond, heb wel genoten van de bij vlagen tongue-in-cheek-humor die het verhaal kriudde. Maar een beetje onwaarschijnlijk is het allemaal wel.

zaterdag, september 06, 2014

The Milagro Beanfield War- Robert Redford

The Milagro Beanfield War op IMDb
TV-filmpje op de Belg er nog achteraan. Deze zag ik al eerder, eind jaren 80, maar ik bleef nu toch wel enigszins geboeid kijken naar Robert Redford's sociale drama-verfilming.

Klein dorpje in het Amerikaanse zuidwesten wordt bedreigd door leegloop. Alles lijkt te keren als een projectontwikkelaar er een mega-recreatiepark met bungalows en golfterreinen gaat ontwikkelen. Het lijkt alsof dat de lokale economie kan redden. De burgemeester en de politie zijn al ingepalmd, er gaat gebouwd worden.
Men houdt echter geen rekening met het verzet van die ene kleine tuinder. Die is vastberaden om, na een afwijzing op een werkverzoek bij de bouwploegen, zijn eigen kleine stukje land gewoon weer te gaan omploegen voor een bewerkelijke bonenoogst.
U kunt het verhaal al een beetje voorspellen: de man ontvangt veel tegenwerking, maar krijgt langzamerhand bijval. Zal de David een poot aan de grond krijgen tegenover de bouwgoliath? Zal de bevolking kiezen voor het veilig economische van buiten of voor het vertrouwd overlevende van de autochtonen.

Als het niet zo'n sociale achtergrond had, was t bijna feelgood. Heel niet erg om weer eens te zien.

En familie - Pernille Fischer Christensen

En familie op IMDb
Onverwacht juweeltje, enkele maanden geleden op de NPO opgenomen. Uit de inmiddels overbekende Deense school van Zentropa, met acteurs die je ook zomaar in Borgen, Kapringen of A legacy aantreft. Dan weet je dat je waar voor je geld krijgt. Het acteerwerk in deze film is waarlijk fenomenaal, met als speciale vermelding de scene waarin de pater familias op zijn sterfbed ligt. Hoe het gezin daarom heen beweegt, zwijgt, doet en denkt is indrukwekkend. Voor mijzelf een sentimental journey , ik herkende het beeld maar al te goed.

Richard Rheinwaldt is bakker. In hart en nieren. Vader was bakker, opa was bakker, overgrootvader emigreerde vanuit Duitsland om in Denemarken bakker te kunnen spelen. Richard praat in metaforen: het leven is als brood. Het zoet en het zuur moeten afgemeten zijn om het beste deeg te krijgen.
Met deze instelling heeft het bedrijf het predikaat "hofleverancier" gekregen, apetrots toont hij bezoekers de kaarten die hij van het koningshuis ontving tijdens zijn ziekte. Want Richard is ziek. Net hersteld eigenlijk van een jaarlijk strijd tegen longkanker en net weer aan het werk.
Ditte Rheinwaldt is dochter van een bakker. Geen enkele aanstalte maakt ze om in het familiebedrijf te stappen, ze maakt carrière in de kunstgalerie-wereld en krijgt een baan aangeboden in New York. Voor die baan breekt ze zelfs een zwangerschap af, de job is een once in a lifetime-kans.
Totdat..
vader Richard opnieuw ziek wordt, instort en geraakt blijkt door drie nieuwe tumoren. In het hoofd ditmaal en derhalve ongeneeslijk. Vader's enige queeste is het redden van het bedrijf, daar moeten gezin en familie alles voor in het werk stellen, jazelfs moeten ze daar desnoods voor wijken.
Ditte twijfelt over het aannemen van de baan, ze is vader's oogappel immers. Maar ze is geen bakker. Haar relatie komt onder druk, de verstandhouding met vader maar ook met stiefmoeder komt in de knel.

Schitterend spel. Cadeautje, deze film. Niet makkelijk trouwens, maar zeer sterk.

vrijdag, september 05, 2014

A Most Wanted Man - Anton Corbijn

A Most Wanted Man
Achteraf blijkt deze film een sterrenvehikel. Willem Dafoe, Robin Wright en de niet onfrisse Rachel MacAdams maken al een redelijk mooi lijstje op de payroll, maar de film blijkt toch vooral te draaien op en om Philip Seymour Hoffmann.
Mensen die mij al wat langer volgen, weten dat ik daarbij zeg: gelukkig maar. PSH was een fenomeen , een absolute topacteur met een bijna niet geëvenaarde mimiek. In slechts enkele wisselingen van zijn gelaat is hij achtereenvolgens getroubleerd, bars, onderdanig en overheersend. Zo ook in deze film. Wat ga ik hem missen, wat moest ik slikken toen ik bij de aftiteling er plots mee werd geconfronteerd: in loving memory of Philip Seymour Hoffmann.

PSH speelt Gunther Bachmann, een Hamburgse spion, op het spoor van een islam-samenzwering. Een terroristische samenzwering, want dat is helemaal hip in de film tegenwoordig. En als je dan een boek van Jan de Vierkante gaat verfilmen , dan weet je al gauw dat het gaat om spionnen, geld en macht.
In de Duitse havenstad komt een vluchteling terecht, die uit de Tjetsjeense rebellenclub vandaan komt. Hij kiest juist Hamburg uit omdat daar in een bank het foute geld van zijn nog foutere vader is gestald. PSH ziet de grotere verbanden, dat geld zou wel eens kunnen belanden bij de islamitische 'wredestichter' (tikfout=bewust) die hij al een tijdje volgt.
Zijn werk wordt gehinderd door zowel de Amerikaanse als de Duitse informantenscene. Exact op dat vlak lijkt de film enigszins in te zakken, totdat de ontknoping werkelijk fenomenaal losbarst. Het einde redt de film, m.i.. Corbijn laat wat mij betreft op een fijne manier de oneffenheden in het spionnenbestaan zitten, Bachmann is verre van een superheld. Dat maakt deze film geen gladde thriller. Duurt net iets te lang, maar het slot vergoedt alles: plots wordt van alle acteurs een topprestatie gevraagd.


Maps to the Stars- David Cronenberg

Maps to the Stars op IMDb
Een gebeurtenis op zich, een nieuwe Cronenberg. Nooit de gemakkelijkste films, dat bleek ook nu weer bij het verlaten van de filmzaal. Vrienden zeiden zich nergens in te herkennen en misprezen de afstandelijkheid van het vertoonde. Waardoor ze nooit echt in de film zijn gekomen.
Herkenbaar, zei ik, doch ik was juist wél overgestoken. Als je eenmaal op dezelfde afstand gaat zitten als de regisseur, dan zie je een wrang plaatje van een bekrompen wereld met morbide mensen. Die wereld is in dit verhaal Hollywood.
Hollywood, waar de sterren niet alleen op het doek maar ook gewoon op straat hun plastic facade onderhouden. Waar succes de enige factor van belang is en de gemoedstoestand van je dagelijks leven bepaalt. In die setting leeft de verlopen actrice Havana (een weergaloos hysterische rol van Julienne Moore). Ze is de dochter van een jammerlijk omgekomen steractrivce en kan maar niet omgaan met die getrapte carriëre. Zelf krijgt ze weinig meer van de grond, de ene na de andere auditie loopt verkeerd af.
Ze bezoekt een zelfhulpgoeroe, die in zijn dagelijks leven een heel ander mens blijkt: totaal gefocust op succes van zijn eigen boeken en op de acteercarriere van zoonlief.
Gans het rollenspel kantelt als vanuit Florida een dame zich aandient als nieuwe personal assistent van de actrice. Zij blijkt enige kennis en relatie met het incrowd-wereldje van deze happy few te hebben.

De sfeer van de film is naargeestig, maar dat wil niet zeggen dat de film dat ook is. Cronenberg creëert voldoende afstand om aldus met enige humor de teloorgang van Sterrenstad weer te geven. Geen gemakkelijke film, wel de moeite waard.

Cherchez Hortense - Pascal Bonitzer

Cherchez Hortense op IMDb
Franse film. Wat zeg ik? Een zéér Franse film.
Niet de allerbeste , maar zeker vermakelijke praatfilm. Op een of andere manier maakt men daar films waarin niet al te veel hoeft te gebeuren, waarin niet aan overacting gedaan wordt maar waarin toch steeds snel duidelijk wordt in welke gemoedstoestand de acteurs zich bevinden.
In deze film is dat bij bijna iedereen "getroubleerd". En dat pakt ok uit, al moet je hier wel tegen kunnen. Het is dialoog om de dialogen, het is spel om het spel. Mijn vrouw haakte halverwege af, ik zette nog even door.

De film draait om een schijnbare nietsnut (niet in de zin van werkloos, maar in de zin van steeds maar beslissingen en daden uitstellen). Hij belooft aan de schoonfamilie van zijn vrouw om contact te leggen met zijn vader, een belangrijke rechter. Die moet verblijfspapieren gaan regelen voor een illegaal Balkan-meisje.
De man (Jean Pierre Bacri, in Frankrijk best een grootheid) heeft echter een moeilijke verstandhouding met paps en komt er maar niet toe om de vragen te stellen. Waardoor hij weer problemen krijgt thuis, waardoor zijn vrouw "om zich heen gaat kijken" en waardoor hij plots als alleenstaande vader zijn zaken moet proberen te regelen.

Niet wereldschokkend, wel ok!

woensdag, september 03, 2014

Diamond on Vinyl - J.R. Hughto

Diamond on Vinyl op IMDb
7.3 waardering op IMDb. Geen idee hoe, ik vond het een totale verspilling van tijd.
Warrig verhaal ook, over een man die geluidsopnamen maakt van gesprekken die hij oefent maar blijkbaar ook de van de seks die hij met zijn vrouw maakt. Tussendoor luistert ie naar een soort BBC-platen om gesprekstechnieken en intonaties te leren en te testen.
Vriendinlief komt erachter dat ze opgenomen is, ze vertrekt. Schakelt tevens een andere dame in die hem dat moet gaan vertellen. En blijkbaar vindt die andere het reuze interessant.
Het zal best.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...