Down to earth op IMDb (6,8)
Er tegenin valt te brengen dat het hele verhaal - de titel ten spijt - wel heel erg zweverig is. Dat er wel een heleboel aannames gedaan moeten worden om overtuigd te zijn van de mogelijkheid de wereld te veranderen door een andere spiritualiteit.
Minstens zo veel valt er echter vóór te zeggen. Want waarom niet? Waarom niet eens wat meer afstand van kapitalisme en consumentisme, waarom niet ontspullen en onthechten? En vooral: waarom niet eens meer denken in het menselijke in plaats van in het materiële?
U begrijpt: ik heb gekeken naar de meest besproken docu van dit moment. Dat we met z;n allen niet heel gelukkig zijn op deze aardbol, dat moge duidelijk zijn. De ene heeft moeite aan te haken bij de rat race, de andere is bezorgd over onze omgang met moeder Aarde, weer een ander heeft angsten over oorlog en armoede. En geef toe: al die verschillende elementen spelen op dit moment.
Een Nederlands stel besloot even ruim een decennium geleden om het westerse bijltje er bij neer te gooien. Ze stopten met hun baan, ze zegden alle contracten en verbintenissen op en trokken met hun gezin de wereld in. Op zoek naar de "keepers of the earth" : overal op aarde zijn mensen die het anders doen dan de rest. Die spiritualiteit als leidraad hebben, al dan niet voorzien van denkbeelden over reïncarnatie en het bestaan van diverse goden. De onthechte Nederlanders vonden ze in Amerika: oude wijze Indianen die als native bewoners daar altijd volgens een traditionele eenheid met de natuur hebben geleefd. Ze vonden ze in Australië, onder de verdrukte Aboriginals. Ze vonden ze in Peru , in Kenia, in Japan en in Ierland.
Overal en nergens, bijna letterlijk, leefden die mensen in harmonie met zichzelf. En met de natuur. Ze volgden oude tradities die ze de mogelijkheid verschaften om niet mee te hoeven rennen in de jacht naar meer meer meer. En die daarmee een vorm van menselijke tevredenheid brachten. Hetgeen immer de eerste stap is naar geluk.
Natuurlijk: een filosofie van lik-me-vessie. Maar wel o zo belangrijk om zo te kunnen blijven dromen. Omdat je weet dat het er moet zijn. Er moet een manier zijn om niet ten onder te gaan in het hebberige heden. Er zijn andere wegen. Eerder oude wegen dan nieuwe wegen. Maar zeker andere wegen.
woensdag, november 30, 2016
maandag, november 28, 2016
Legend- Brian Helgeland
Legend op IMDb (7.0)
De roem is deze film vooruitgesneld. Veel over gehoord al, maar nog geen kans gehad hem te zien. Nu hij thans rouleert op Film1 pakte ik mijn kans. Kort gezegd: tegenstrijdige maar toch wel doenbare film.
Het tegenstrijdige zit hem in de dubbelrol die Tom Hardy speelt. Hij speelt beide broers Kray, twee gangsters uit het London van de vroege jaren 60. Die overigens ook echt hebben bestaan en waar al eens eerder een film aan gewijd is. Het gangsterleven wekt nog steeds romantische gevoelens op, zullen we maar zeggen.
Wat mij stoort aan de film is de vraag waarom je twee van die tegenstrijdige broers door één acteur laat spelen. Dat ze op elkaar moeten lijken, ok, maar dat de een totaal anders praat , denkt en ook sociaal anders in elkaar zit, dat wordt er niet geloofwaardiger op. Een fors deel van mijn tijd was ik dan ook kwijt door daar niet op te letten. Althans, te proberen.
Verder is de film de rise and fall van een misdaadimperium, waarbij de ene broer geteisterd wordt door verliefde gevoelens op een eenvoudig meisje dat geen gangsterleven wil leiden en de andere ongecontroleerde uitspattingen heeft in geweld, drankmisbruik en seksuele uitspattingen. Dit allemaal omdat hij psychisch zo lijdt en af en toe zijn medicatie vergeet in te nemen.
Het loopt niet goed af, maar dat weet u vooraf .
Bij vlagen zit er wel een leuke stilering in de film , met een knus Engelse kneuterigheid tussendoor, maar verder blijft het een misdaadverhaaltje.
Met : Tom Hardy, Tom Hardy, Christopher Eccleston, Emily Browning
De roem is deze film vooruitgesneld. Veel over gehoord al, maar nog geen kans gehad hem te zien. Nu hij thans rouleert op Film1 pakte ik mijn kans. Kort gezegd: tegenstrijdige maar toch wel doenbare film.
Het tegenstrijdige zit hem in de dubbelrol die Tom Hardy speelt. Hij speelt beide broers Kray, twee gangsters uit het London van de vroege jaren 60. Die overigens ook echt hebben bestaan en waar al eens eerder een film aan gewijd is. Het gangsterleven wekt nog steeds romantische gevoelens op, zullen we maar zeggen.
Wat mij stoort aan de film is de vraag waarom je twee van die tegenstrijdige broers door één acteur laat spelen. Dat ze op elkaar moeten lijken, ok, maar dat de een totaal anders praat , denkt en ook sociaal anders in elkaar zit, dat wordt er niet geloofwaardiger op. Een fors deel van mijn tijd was ik dan ook kwijt door daar niet op te letten. Althans, te proberen.
Verder is de film de rise and fall van een misdaadimperium, waarbij de ene broer geteisterd wordt door verliefde gevoelens op een eenvoudig meisje dat geen gangsterleven wil leiden en de andere ongecontroleerde uitspattingen heeft in geweld, drankmisbruik en seksuele uitspattingen. Dit allemaal omdat hij psychisch zo lijdt en af en toe zijn medicatie vergeet in te nemen.
Het loopt niet goed af, maar dat weet u vooraf .
Bij vlagen zit er wel een leuke stilering in de film , met een knus Engelse kneuterigheid tussendoor, maar verder blijft het een misdaadverhaaltje.
Met : Tom Hardy, Tom Hardy, Christopher Eccleston, Emily Browning
Before we go - Chris Evans
Before we go op IMDb (6,9)
Onverwacht pareltje. Er stond "komedie" bij de toelichting maar daar bleek weinig van. Op z'n best gaat deze richting feelgood, maar vooral vond ik het een praatfilm. Een Italiaan in Amerikaans jasje, zeg maar. Heb me goed vermaakt.
Het verhaal is bloedjesimpel: op Grand Central Station nadert het sluitingsuur. In de hal zit een muzikant te dubben: zal hij naar dat feestje gaan waar op zeker zijn lang gemiste ex aanwezig zal zijn? Op het moment dat hij een sms krijgt met het adres waar zich te vervoegen, rent er een wanhopige dame langs die onderweg naar de laatste trein haar telefoon verliest in de grote hal.
Nick de muzikant snelt achter de wanhopige vrouw aan, die ook nog eens de trein mist die ze moest hebben. Het station gaat dicht, iedereen moet naar buiten, morgenochtend om 05.00 u weer een kans.
Brooke, de jonge vrouw, blijkt wanhopig. Nick biedt haar zijn hulp aan maar ze slaat af. Al snel blijkt dat ze het beter wel kan aanpakken, want de stationsbuurt is niet heel vriendelijk voor mooie jonge vrouwen in de nacht.
De twee praten en praten. Ze praten elkaar de nacht door en gaandeweg komen ze achter elkaars beweegreden voor die nachtelijke onzekerheid. Ze helpen elkaar in hun steunende verklaringen dat de ander toch zeker achter zijn heuse liefde moet aangaan. Luister naar je hart enzovoort..
De film ontwikkelt zich mooi. Meer dan dit is het allemaal echt niet, maar het wordt wel zeer boeiend gebracht: de NewYorkse nacht is hard voor eenzamen, wellicht kunnen twee mensen elkaar dan steunen. Al is het maar voor een paar uurtjes.
Met : Chris Evans, Alice Eve
Onverwacht pareltje. Er stond "komedie" bij de toelichting maar daar bleek weinig van. Op z'n best gaat deze richting feelgood, maar vooral vond ik het een praatfilm. Een Italiaan in Amerikaans jasje, zeg maar. Heb me goed vermaakt.
Het verhaal is bloedjesimpel: op Grand Central Station nadert het sluitingsuur. In de hal zit een muzikant te dubben: zal hij naar dat feestje gaan waar op zeker zijn lang gemiste ex aanwezig zal zijn? Op het moment dat hij een sms krijgt met het adres waar zich te vervoegen, rent er een wanhopige dame langs die onderweg naar de laatste trein haar telefoon verliest in de grote hal.
Nick de muzikant snelt achter de wanhopige vrouw aan, die ook nog eens de trein mist die ze moest hebben. Het station gaat dicht, iedereen moet naar buiten, morgenochtend om 05.00 u weer een kans.
Brooke, de jonge vrouw, blijkt wanhopig. Nick biedt haar zijn hulp aan maar ze slaat af. Al snel blijkt dat ze het beter wel kan aanpakken, want de stationsbuurt is niet heel vriendelijk voor mooie jonge vrouwen in de nacht.
De twee praten en praten. Ze praten elkaar de nacht door en gaandeweg komen ze achter elkaars beweegreden voor die nachtelijke onzekerheid. Ze helpen elkaar in hun steunende verklaringen dat de ander toch zeker achter zijn heuse liefde moet aangaan. Luister naar je hart enzovoort..
De film ontwikkelt zich mooi. Meer dan dit is het allemaal echt niet, maar het wordt wel zeer boeiend gebracht: de NewYorkse nacht is hard voor eenzamen, wellicht kunnen twee mensen elkaar dan steunen. Al is het maar voor een paar uurtjes.
Met : Chris Evans, Alice Eve
zondag, november 27, 2016
99 Homes - Ramin Bahrani
99 Homes op IMDb (7,1)
Een van de grote oorzaken van het uitbreken van de kredietcrisis was het instorten van de hypotheekwereld in Amerika. Freddie Mac en Fannie Mae, het klinkt als een jolige opa en oma, maar in werkelijkheid waren het twee grote kredietverstrekkers die rommelden en ritselden.
Doordat die banken op een gegeven moment hun tegoeden begonnen op te eisen, kwam het ene na het andere gezin op straat te staan. Baanonzekerheid, prijsstijgingen en dergelijke deden de rest. Complete wijken vielen om. 99 Homes behandelt deze materie en doet dat verdomde goed. Immers, de een z´n dood...
Dennis Nash is bouwvakker en blijkt op een bepaald moment werkzaam te zijn bij een bouwbedrijf dat de salarissen niet meer kan betalen. De schulden lopen al snel op en voor hij het weet staat er een makelaar voor de deur: uitzetting.
Deze makelaar, Rick Carver, lijkt een meedogenloze handelaar. Zonder scrupules zet hij gezinnen, oudjes, hulpelozen en weerlozen uit hun huis. Hij heeft immers het gelijk aan zijn zijde: niet hij is in overtreding, zij zijn degenen die de hypotheek niet hebben betaald en die de schulden hebben opgebouwd.
Nash verhuist zijn gezin naar een soort verzamelplek voor gezinnen als het zijne . Iedereen opgepakt in kleine kamertjes, het uitzicht is letterlijk beperkt. Nash krijgt plots een kans als hij verhaal gaat halen bij de uitzet-ploeg. Die zijn net bezig in een huis waar een en ander verstopt zit, niemand durft de stinkende bende binnen te gaan. Nash krijgt een bedrag beloofd als hij het ter plekke opknapt.
Dat doet ie. Carver waardeert dat en biedt hem wat andere klussen aan. Van het een komt het ander en voor hij het beseft is Nash in dienst bij de man die hem een maand eerder het huis uitzette. Tijd voor wroeging is er niet, immers: hij moet geld verdienen, wil hij nog een kans maken om terug te keren naar het huis dat hij achterliet.
Het gaat hard, Nash blijkt goed in het werk en verdient spoorslags zijn oude hypotheek weer terug. Maar dat succes verbleekt bij de opdoemende problematiek. Hoe kan hij oude wijkgenoten onder ogen komen, hoe verklaart hij zijn moeder en zijn zoontje wat voor werk hij doet? En snappen zij wel dat het de enige manier is om hun oude leventje voor een deel weer terug te krijgen.
Schrijnende problematiek, u snapt. Wat mij betreft uitstekend verbeeld, echt een goede film. En Michael Shannon speelt als Rick Carver opnieuw de sterren van de hemel als onbetrouwbare figuur die stiekem toch wel een goede inborst blijkt te hebben. Probeer deze te zien, zeg ik u.
Met Andrew Garfield, Michael Shannon, Laura Dern
Joy - David O. Russell
Joy op IMDb (6,6)
Joy is een wonderkind. Althans, dat vindt haar familie. Althans, haar oma. En een beetje haar vader.
Zelf vindt ze het helemaal niet zo. Niet voor niks is ze de huissloof, niet voor niets woont haar ex-man nog steeds bij haar in, niet voor niets zit haar moeder de hele dag vastgenageld op bed soaps te kijken, niet voor niets verslijt haar vader de ene na de andere vrouw. Joy doet haar uiterste best om er voor iedereen te zijn: ze verdient de inkomsten voor het gezin, ze doet klussen in huis, ze voedt de kindertjes op, doet de boekhouding voor het bedrijf van paps en ze maakt alles schoon.
Ooit was het allemaal anders: ze was de beste leerling van school en een gouden toekomst en dito baan lagen voor haar in het verschiet. Totdat haar ouders gingen scheiden en ze van de ene op de andere dag de zorg voor beiden kreeg.
Nu, zeventien jaar later, slaat plots de boel om als Joy tijdens een van de schoonmaakrondes een inval krijgt; ze ontwikkelt een vloermop die handig in gebruik is en die ook nog eens schoon te maken valt.
Ze werkt haar idee uit en gaat bij de nieuwe vlam van paps, een rijke weduwe, op zoek naar financiering. Patent aangevraagd en hup: op naar een zekerder financiele toekomst.
Uiteraard loopt het niet zo. De financiering valt tegen, de productpromotie loopt mis en haar leverancier gaat er met haar ideeen vandoor. Totdat.... totdat Joy tegen een vlotte zakenman aanloopt die een boodschappenzender uitbaat. Joy mag haar product gaan presenteren.
Alles lijkt goed te komen. Lijkt.
Het verhaaltje hapslikt heerlijk weg, maar is wat mij betreft iets te ´sprookjesachtig´ uitgewerkt. Realistisch is het allemaal niet, het acteerwerk van Robert de Niro en Isabella Rossellini is bij vlagen irritant. Gelukkig redt de chemie tussen Bradley Cooper en de fraai geboetseerde Jennifer Lawrence het een en ander.
Met: Jennifer Lawrence, Robert de Niro, Bradley Cooper en Isabella Rossellini.
Joy is een wonderkind. Althans, dat vindt haar familie. Althans, haar oma. En een beetje haar vader.
Zelf vindt ze het helemaal niet zo. Niet voor niks is ze de huissloof, niet voor niets woont haar ex-man nog steeds bij haar in, niet voor niets zit haar moeder de hele dag vastgenageld op bed soaps te kijken, niet voor niets verslijt haar vader de ene na de andere vrouw. Joy doet haar uiterste best om er voor iedereen te zijn: ze verdient de inkomsten voor het gezin, ze doet klussen in huis, ze voedt de kindertjes op, doet de boekhouding voor het bedrijf van paps en ze maakt alles schoon.
Ooit was het allemaal anders: ze was de beste leerling van school en een gouden toekomst en dito baan lagen voor haar in het verschiet. Totdat haar ouders gingen scheiden en ze van de ene op de andere dag de zorg voor beiden kreeg.
Nu, zeventien jaar later, slaat plots de boel om als Joy tijdens een van de schoonmaakrondes een inval krijgt; ze ontwikkelt een vloermop die handig in gebruik is en die ook nog eens schoon te maken valt.
Ze werkt haar idee uit en gaat bij de nieuwe vlam van paps, een rijke weduwe, op zoek naar financiering. Patent aangevraagd en hup: op naar een zekerder financiele toekomst.
Uiteraard loopt het niet zo. De financiering valt tegen, de productpromotie loopt mis en haar leverancier gaat er met haar ideeen vandoor. Totdat.... totdat Joy tegen een vlotte zakenman aanloopt die een boodschappenzender uitbaat. Joy mag haar product gaan presenteren.
Alles lijkt goed te komen. Lijkt.
Het verhaaltje hapslikt heerlijk weg, maar is wat mij betreft iets te ´sprookjesachtig´ uitgewerkt. Realistisch is het allemaal niet, het acteerwerk van Robert de Niro en Isabella Rossellini is bij vlagen irritant. Gelukkig redt de chemie tussen Bradley Cooper en de fraai geboetseerde Jennifer Lawrence het een en ander.
Met: Jennifer Lawrence, Robert de Niro, Bradley Cooper en Isabella Rossellini.
Shadow World - Johan Grimonprez
Shadow World op IMDb (7,4)
Moedeloos word je er van. Wat is de wereld soms toch een doffe poel van ellende. Deze documentaire toont aan wat al jarenlang beweerd wordt (ook door mij, overigens): de wereld wordt helemaal niet geregeerd door supermacht-regeringen als VS, China of Rusland. Nee, de werkelijke powers that be zijn de wapenfabrikanten. De Halliburtons, de Kalashnikovs, de Lockheeds, de noem ze allemaal maar op bedrijven die volautomatische geweren, gevechtsvliegtuigen, drones, sonars en daisycutters maken. Die shock ´n´awe in de prospectus hebben staan. Die er baat bij hebben dat er zo af en toe eens ergens een conflict uitbreekt, omdat dan de nieuwste technologieen weer eens getest kunnen worden.
De VS werken zo, al zeker sinds de jaren 60. Saudi Arabie werkt zo, Israel werkt zo, Rusland werkt zo. Feitelijk verdelen ze eens in de zoveel tijd de conflicten over de regio´s , zodat er ook nog omheen te lullen valt. Golfoorlog was een scam, Afghanistan was geen incident, Bin Laden was alleen aan de buitenkant een vijand en de hele opkomst van IS en Al Qaida is bedacht en geaccordeerd.
Het doet pijn om deze documentaire te zien. Het doet pijn om bevestigd te worden in wat je al dacht: dat een heleboel kleine mensen onschuldig slachtoffer worden van een industrie die bloeddorstig is, die geldzuchtig is en die baat heeft bij het met kleine bewegingen herverdelen van de macht.
Moedeloos word je er van.
Moedeloos word je er van. Wat is de wereld soms toch een doffe poel van ellende. Deze documentaire toont aan wat al jarenlang beweerd wordt (ook door mij, overigens): de wereld wordt helemaal niet geregeerd door supermacht-regeringen als VS, China of Rusland. Nee, de werkelijke powers that be zijn de wapenfabrikanten. De Halliburtons, de Kalashnikovs, de Lockheeds, de noem ze allemaal maar op bedrijven die volautomatische geweren, gevechtsvliegtuigen, drones, sonars en daisycutters maken. Die shock ´n´awe in de prospectus hebben staan. Die er baat bij hebben dat er zo af en toe eens ergens een conflict uitbreekt, omdat dan de nieuwste technologieen weer eens getest kunnen worden.
De VS werken zo, al zeker sinds de jaren 60. Saudi Arabie werkt zo, Israel werkt zo, Rusland werkt zo. Feitelijk verdelen ze eens in de zoveel tijd de conflicten over de regio´s , zodat er ook nog omheen te lullen valt. Golfoorlog was een scam, Afghanistan was geen incident, Bin Laden was alleen aan de buitenkant een vijand en de hele opkomst van IS en Al Qaida is bedacht en geaccordeerd.
Het doet pijn om deze documentaire te zien. Het doet pijn om bevestigd te worden in wat je al dacht: dat een heleboel kleine mensen onschuldig slachtoffer worden van een industrie die bloeddorstig is, die geldzuchtig is en die baat heeft bij het met kleine bewegingen herverdelen van de macht.
Moedeloos word je er van.
D´Ardennen - Robin Pront
D´Ardennen op IMDb (6,9)
Sterk gesimplificeerde misdaadfilm. Ik was er niet heel erg van onder de indruk, laat ik het zo maar zeggen. Terwijl ik de Belgische Cinema doorgaans zeer waardeer wegens het sociaal realisme dat er vaak in zit. Deze keer was dat wat minder, het loopt uit de hand.
Daar begint het zelfs al mee: twee criminele broers plegen een overval die mislukt. Een van de twee, Kenny, wordt gepakt en moet vier jaar zitten. Zijn vriendinnetje, die de chauffeur speelde, stapt in die tussentijd over naar de andere broer. De gevangene kent de code, hij zwijgt over het gebeurde en ondergaat zijn straf. Als hij weer vrijkomt, verwacht hij daarvoor waardering. Dat blijkt tegen te vallen.
Broerlief probeert een normaal leven op te zetten, hij heeft het voormalige gangsterliefje bezwangerd en is bezig een burgerman te worden. Daar had broer Boef niet op gerekend. Die dringt langzaam steeds dieper door in de verbeterde leefstijl van het tweetal, het wachten is op het moment dat het allemaal doorzien wordt.
Dat gebeurt als de baas van het meisje door Kenny in elkaar geslagen wordt en diens personeel erna verhaal komt halen. Al snel loopt het gorgelend uit de hand.
Met : Kevin Janssens, Jeroen Perceval, Veerle Baetens, Jan Bijvoet
Sterk gesimplificeerde misdaadfilm. Ik was er niet heel erg van onder de indruk, laat ik het zo maar zeggen. Terwijl ik de Belgische Cinema doorgaans zeer waardeer wegens het sociaal realisme dat er vaak in zit. Deze keer was dat wat minder, het loopt uit de hand.
Daar begint het zelfs al mee: twee criminele broers plegen een overval die mislukt. Een van de twee, Kenny, wordt gepakt en moet vier jaar zitten. Zijn vriendinnetje, die de chauffeur speelde, stapt in die tussentijd over naar de andere broer. De gevangene kent de code, hij zwijgt over het gebeurde en ondergaat zijn straf. Als hij weer vrijkomt, verwacht hij daarvoor waardering. Dat blijkt tegen te vallen.
Broerlief probeert een normaal leven op te zetten, hij heeft het voormalige gangsterliefje bezwangerd en is bezig een burgerman te worden. Daar had broer Boef niet op gerekend. Die dringt langzaam steeds dieper door in de verbeterde leefstijl van het tweetal, het wachten is op het moment dat het allemaal doorzien wordt.
Dat gebeurt als de baas van het meisje door Kenny in elkaar geslagen wordt en diens personeel erna verhaal komt halen. Al snel loopt het gorgelend uit de hand.
Met : Kevin Janssens, Jeroen Perceval, Veerle Baetens, Jan Bijvoet
Samuel in the clouds - Pieter van Eecke
Samuel in the Clouds op IMDb (7,1)
Hoog in de bergen van Bolivia woont en werkt Samuel. Hij begeleidt wandelaars en klimmers de berg op die al jaren zijn broodheer is. Decennia lang was dit een van de bekendste ski-oorden van Zuid-Amerika. Maar die tijd wordt langzaam naar de achtergrond gedrukt.
Deze documentaire behandelt namelijk de opwarming van de aarde. De eeuwige sneeuw van voorheen wordt geleidelijk naar de achtergrond gedrukt, op steeds meer plekken verschijnen rotsformaties die nooit meer bedekt worden. De gletschers smelten, her en der druppelen de pegels.
Elke winter wordt de sneeuwmassa kleiner, Samuel gaat tegen beter weten elke keer weer de berg op in de hoop dat de teloorgang gestopt wordt. Hij hoopt ooit weer in een witte wereld wakker te worden.
U snapt, dat gaat niet meer gebeuren. Alarmerend. Natuurlijk zijn de bergen ook zonder sneeuw adembenemend mooi, maar het signaal dat de machtige rotsen afgeven is een beangstigende.
Hoog in de bergen van Bolivia woont en werkt Samuel. Hij begeleidt wandelaars en klimmers de berg op die al jaren zijn broodheer is. Decennia lang was dit een van de bekendste ski-oorden van Zuid-Amerika. Maar die tijd wordt langzaam naar de achtergrond gedrukt.
Deze documentaire behandelt namelijk de opwarming van de aarde. De eeuwige sneeuw van voorheen wordt geleidelijk naar de achtergrond gedrukt, op steeds meer plekken verschijnen rotsformaties die nooit meer bedekt worden. De gletschers smelten, her en der druppelen de pegels.
Elke winter wordt de sneeuwmassa kleiner, Samuel gaat tegen beter weten elke keer weer de berg op in de hoop dat de teloorgang gestopt wordt. Hij hoopt ooit weer in een witte wereld wakker te worden.
U snapt, dat gaat niet meer gebeuren. Alarmerend. Natuurlijk zijn de bergen ook zonder sneeuw adembenemend mooi, maar het signaal dat de machtige rotsen afgeven is een beangstigende.
woensdag, november 23, 2016
Layla M. - Mijke de Jong
Layla M. op IMDb (7,4)
Iedereen heeft tegenwoordig een reden om zich verongelijkt te voelen. Hele volksgroepen rammelen aan de poort van de aandacht, menig clubje schreeuwt om waardering. Daar hoef ik hier geen opsomming van te geven.
Layla is zo'n meisje , dat heel hard knokt om de strenge islam onder de aandacht te brengen. Ze kapittelt haar ouders over hun verwesterde gedrag, ze probeert haar broertje mee te krijgen als strijder voor "rechtvaardigheid voor onze broeders en zusters'.
Vader en dochter vervreemdden snel van elkaar, want het was niet altijd zo. Maar al snel is het punt daar dat ze van hem te horen krijgt "dat ze zijn dochter niet meer is". Dat heeft ze zelf voor elkaar gebokst door in burka te demonstreren bij de moskee waar paps heel trouw zijn gebeden zegt. Niet streng genoeg, volgens Layla.
Dan gaat het hard. Ze zoekt toevlucht tot medestanders, krijgt kennis aan een stille doch radicale jongen en voor we het weten rijdt er een getrouwd stel rond in Jemen. Daar merkt Layla dat het toch allemaal veel minder romantisch is dan ze dacht, die broeder-en-zuster-strijd. Ze wordt teruggeworpen door haar man, ze moet haar plek kennen als vrouw en zo voort. Ondertussen bereidt haar man zich voor op "heldendaden" , om zo zijn geloof maar in andermans gezicht te drukken.
Berouw helpt niet veel, te veel te laat. De harde Layla blijkt toch veel broze plekken te hebben.
Natuurlijk, de islam is vreugdeloos. En de radicale islam zelfs harteloos. Maar toch doet het zeer om een jong meisje haar kansen te zien vergooien, omdat ze denkt dat het nodig is voor een rechtvaardiger maatschappij. Haar maatschappij, that is.
Goede film. Je wordt er boos en verdrietig van. Maar het is een goede film.
Met : Nora el Koussour Ilias Addab, Hassan Akkouch
Iedereen heeft tegenwoordig een reden om zich verongelijkt te voelen. Hele volksgroepen rammelen aan de poort van de aandacht, menig clubje schreeuwt om waardering. Daar hoef ik hier geen opsomming van te geven.
Layla is zo'n meisje , dat heel hard knokt om de strenge islam onder de aandacht te brengen. Ze kapittelt haar ouders over hun verwesterde gedrag, ze probeert haar broertje mee te krijgen als strijder voor "rechtvaardigheid voor onze broeders en zusters'.
Vader en dochter vervreemdden snel van elkaar, want het was niet altijd zo. Maar al snel is het punt daar dat ze van hem te horen krijgt "dat ze zijn dochter niet meer is". Dat heeft ze zelf voor elkaar gebokst door in burka te demonstreren bij de moskee waar paps heel trouw zijn gebeden zegt. Niet streng genoeg, volgens Layla.
Dan gaat het hard. Ze zoekt toevlucht tot medestanders, krijgt kennis aan een stille doch radicale jongen en voor we het weten rijdt er een getrouwd stel rond in Jemen. Daar merkt Layla dat het toch allemaal veel minder romantisch is dan ze dacht, die broeder-en-zuster-strijd. Ze wordt teruggeworpen door haar man, ze moet haar plek kennen als vrouw en zo voort. Ondertussen bereidt haar man zich voor op "heldendaden" , om zo zijn geloof maar in andermans gezicht te drukken.
Berouw helpt niet veel, te veel te laat. De harde Layla blijkt toch veel broze plekken te hebben.
Natuurlijk, de islam is vreugdeloos. En de radicale islam zelfs harteloos. Maar toch doet het zeer om een jong meisje haar kansen te zien vergooien, omdat ze denkt dat het nodig is voor een rechtvaardiger maatschappij. Haar maatschappij, that is.
Goede film. Je wordt er boos en verdrietig van. Maar het is een goede film.
Met : Nora el Koussour Ilias Addab, Hassan Akkouch
Molly - John Duigan
Molly op IMDb (5,8)
Oudje dat ik nog op de schijf had staan. Er moest geschoond, dus hier maar eens aan begonnen.
Mwoah, het was niet veel. Een Rain Man- variant maar dan met minder acteerwerk.
Aaron Eckhardt speelt Buck, een succesvolle reclameman die bericht krijgt dat het tehuis, waar zijn zwaar autistische zusje Molly wordt opgevangen, wegens bezuinigingen dicht moet. En hij ziet geen andere uitweg dan zijn zusje tijdelijk in huis te nemen. Consternatie alom, ze verstoort zijn werkritme en zijn vergaderingen en leidt hem uiteindelijk zelfs naar ontslag.
Er komt redding van de medische wetenschap: een arts beweert een nieuw techniek te hebben ontwikkeld van hersenpulsering , waarbij hij bepaalde delen zou kunnen stimuleren die stoornissen ïn het autistisch spectrum" kunnen tegengaan.
En verdomd, Molly knapt op en wordt een communicatieve vrouw. Die plots alle boeken kan reciteren die ze ooit gelezen heeft. En die meer handige autistische dingetjes kan. Ze kan alleen nog niet zo goed aarden in sociale omgangsvormen. Dat leidt dan weer tot "hilarische" situaties in restaurants en zo.
Tot zover het succesverhaal, daarna beginnen uiteraard de bijwerkingen van de behandeling. En dat trekt weer een wissel op de broer-zus-verhouding.
Tja. deze kan wmb zo de vergetelheid in.
Met: Elisabeth Shue en Aaron Eckhardt
Oudje dat ik nog op de schijf had staan. Er moest geschoond, dus hier maar eens aan begonnen.
Mwoah, het was niet veel. Een Rain Man- variant maar dan met minder acteerwerk.
Aaron Eckhardt speelt Buck, een succesvolle reclameman die bericht krijgt dat het tehuis, waar zijn zwaar autistische zusje Molly wordt opgevangen, wegens bezuinigingen dicht moet. En hij ziet geen andere uitweg dan zijn zusje tijdelijk in huis te nemen. Consternatie alom, ze verstoort zijn werkritme en zijn vergaderingen en leidt hem uiteindelijk zelfs naar ontslag.
Er komt redding van de medische wetenschap: een arts beweert een nieuw techniek te hebben ontwikkeld van hersenpulsering , waarbij hij bepaalde delen zou kunnen stimuleren die stoornissen ïn het autistisch spectrum" kunnen tegengaan.
En verdomd, Molly knapt op en wordt een communicatieve vrouw. Die plots alle boeken kan reciteren die ze ooit gelezen heeft. En die meer handige autistische dingetjes kan. Ze kan alleen nog niet zo goed aarden in sociale omgangsvormen. Dat leidt dan weer tot "hilarische" situaties in restaurants en zo.
Tot zover het succesverhaal, daarna beginnen uiteraard de bijwerkingen van de behandeling. En dat trekt weer een wissel op de broer-zus-verhouding.
Tja. deze kan wmb zo de vergetelheid in.
Met: Elisabeth Shue en Aaron Eckhardt
maandag, november 21, 2016
Toni Erdmann - Maren Ade
Toni Erdmann op IMDb (8,2)
Hoe raar wil je het hebben? Als je me vooraf verteld zou hebben dat ik naar een tragikomische poppenkast zou kijken met verklede acteurs met valse tanden en pruiken, dan weet ik niet of ik m wel had willen zien. Echter: deze film was me van dusdanig veel kanten aangeraden dat ik hem wel moest zien. Iets te lang soms, maar zeer zeer onderhoudend en een heel sterk einde, ben blij dat ik hem ben gaan zien.
Een verstoorde vader-dochter-relatie, dat is de kern van dit verhaal. Vader doet iets onbestemds als pianoleraar en medewerker van een middelbare school, maar dochter gaat sky high in de wereld van het harde zakendoen. Ze werkt als expat in Roemenie, is bezig met een project voor een grote bouwondernemer om massa-ontslag te genereren en dat zo geruisloos mogelijk te laten verlopen. Echter, de deal is nog niet helemaal beklonken en ze is dan ook onaangenaam verrast door het plotseling opduiken van haar vader. Die wil weten hoe het met zijn dochter gaat, waarom hij niks hoort.
Ze heeft weinig tijd voor hem en hij lijkt, na wat korte ontmoetingen met haar , haar vrienden en haar collega's weer terug te reizen naar Duitsland. Lijkt. Want plotseling duikt hij op de vreemdste momenten op: als Ines met vriendinnen in een restaurant zit, als Ines een zakelijke delegatie door kantoor begeleidt et cetera. En steeds is vader daarbij verkleed: vals gebit in en rare pruik op, hij doet zich voor als mental coach. Wat volgt is een reeks ongemakkelijke verhandelingen, waarbij Ines steeds in een conflictsituatie terecht komt. Moet ze nu het spel meespelen of moet ze kiezen voor haar zakelijke wereld, die aan alle kanten net zo nep is als de vermomming van paps?
U snapt, het kan maar twee kanten op: het wordt óf loutering óf het wordt catharsis. Trek daar maar even 2,5 uur voor uit.
Sandra Huller , die we kennen van Requiem en van Brownian Movement, speelt de sterren van de hemel. Top acteerwerk.
Met oa Sandra Huller, Peter Simonischek
Hoe raar wil je het hebben? Als je me vooraf verteld zou hebben dat ik naar een tragikomische poppenkast zou kijken met verklede acteurs met valse tanden en pruiken, dan weet ik niet of ik m wel had willen zien. Echter: deze film was me van dusdanig veel kanten aangeraden dat ik hem wel moest zien. Iets te lang soms, maar zeer zeer onderhoudend en een heel sterk einde, ben blij dat ik hem ben gaan zien.
Een verstoorde vader-dochter-relatie, dat is de kern van dit verhaal. Vader doet iets onbestemds als pianoleraar en medewerker van een middelbare school, maar dochter gaat sky high in de wereld van het harde zakendoen. Ze werkt als expat in Roemenie, is bezig met een project voor een grote bouwondernemer om massa-ontslag te genereren en dat zo geruisloos mogelijk te laten verlopen. Echter, de deal is nog niet helemaal beklonken en ze is dan ook onaangenaam verrast door het plotseling opduiken van haar vader. Die wil weten hoe het met zijn dochter gaat, waarom hij niks hoort.
Ze heeft weinig tijd voor hem en hij lijkt, na wat korte ontmoetingen met haar , haar vrienden en haar collega's weer terug te reizen naar Duitsland. Lijkt. Want plotseling duikt hij op de vreemdste momenten op: als Ines met vriendinnen in een restaurant zit, als Ines een zakelijke delegatie door kantoor begeleidt et cetera. En steeds is vader daarbij verkleed: vals gebit in en rare pruik op, hij doet zich voor als mental coach. Wat volgt is een reeks ongemakkelijke verhandelingen, waarbij Ines steeds in een conflictsituatie terecht komt. Moet ze nu het spel meespelen of moet ze kiezen voor haar zakelijke wereld, die aan alle kanten net zo nep is als de vermomming van paps?
U snapt, het kan maar twee kanten op: het wordt óf loutering óf het wordt catharsis. Trek daar maar even 2,5 uur voor uit.
Sandra Huller , die we kennen van Requiem en van Brownian Movement, speelt de sterren van de hemel. Top acteerwerk.
Met oa Sandra Huller, Peter Simonischek
woensdag, november 16, 2016
Knielen op een bed violen - Ben Sombogaart
Knielen op een bed violen op IMDb (5,8)
Over nut en onnut van boekverfilmingen. Voor de schrijver is het een groot goed, dunkt me, als zijn boek dermate goed of succesvol is dat het een verfilming krijgt. Maar voor de lezer respectievelijk de kijker is het maar zeer de vraag of het beeld dat de schrijver wenst te scheppen, kan worden getransporteerd naar het grote doek. Dat kan uiteraard lukken, neem de intense verfilming van "Tonio".
Maar ja, Barry Atsma is geen Pierre Bokma en Noortje Herlaar is geen Rifka Lodeizen. Ik las beide boeken (toegegeven, ik was al meer onder de indruk van AFTH omdat zijn weelderige stijl mij lokt) , helaas heb ik bij deze de platte toevoeging "ik vond het boek beter". Wat mij betreft is de film te karikaturaal, is het toch niet oninteressante onderwerp 'religie' hier teveel gevisualiseerd als een bende potsierlijk geklede slechterikken met een aktentas.
Hans Sieves is bloemenkweker. En een tamelijk armlastige. Het is , zo kort na de oorlog, sappelen om het bedrijf en het gezin de kop boven water te laten houden. Een tweede kind op komst , de toekomst ziet er ondanks alles weelderig uit. Maar dan slaat het noodlot toe: het kind overlijdt bij geboorte en al snel staan er allerlei christelijken op de stoep. Zij weten Hans wijs te maken dat het leven in dienst staat van godsvruchtigheid, van vrees voor de toorn van de hemelse heer. Anders gezegd: anders moet meer bidden, moet meer lijden, moet minder het aardse leven leiden en stichtelijker denken. Dat gaat eerst heimelijk ( hij verstopt zijn boeken in de bloemenkas) maar al snel komen de partners tegenover elkaar te staan.
Lijdzaam ziet zijn vrouw dat Hans steeds meer in de ban komt van het groepje griezelige gelovigen dat offer na offer van hem vraagt. Ten helle gedoemd, zij allen.
Het is mij te klungelig. Zelf kom ik uit een gezin en een regio dat de straffe hand van de kerk heeft ervaren. Dus ik had het allemaal interessant kunnen vinden. Maar het komt er niet uit.
Met : Barry Atsma, Noortje Herlaar, Marcel Rensema
Over nut en onnut van boekverfilmingen. Voor de schrijver is het een groot goed, dunkt me, als zijn boek dermate goed of succesvol is dat het een verfilming krijgt. Maar voor de lezer respectievelijk de kijker is het maar zeer de vraag of het beeld dat de schrijver wenst te scheppen, kan worden getransporteerd naar het grote doek. Dat kan uiteraard lukken, neem de intense verfilming van "Tonio".
Maar ja, Barry Atsma is geen Pierre Bokma en Noortje Herlaar is geen Rifka Lodeizen. Ik las beide boeken (toegegeven, ik was al meer onder de indruk van AFTH omdat zijn weelderige stijl mij lokt) , helaas heb ik bij deze de platte toevoeging "ik vond het boek beter". Wat mij betreft is de film te karikaturaal, is het toch niet oninteressante onderwerp 'religie' hier teveel gevisualiseerd als een bende potsierlijk geklede slechterikken met een aktentas.
Hans Sieves is bloemenkweker. En een tamelijk armlastige. Het is , zo kort na de oorlog, sappelen om het bedrijf en het gezin de kop boven water te laten houden. Een tweede kind op komst , de toekomst ziet er ondanks alles weelderig uit. Maar dan slaat het noodlot toe: het kind overlijdt bij geboorte en al snel staan er allerlei christelijken op de stoep. Zij weten Hans wijs te maken dat het leven in dienst staat van godsvruchtigheid, van vrees voor de toorn van de hemelse heer. Anders gezegd: anders moet meer bidden, moet meer lijden, moet minder het aardse leven leiden en stichtelijker denken. Dat gaat eerst heimelijk ( hij verstopt zijn boeken in de bloemenkas) maar al snel komen de partners tegenover elkaar te staan.
Lijdzaam ziet zijn vrouw dat Hans steeds meer in de ban komt van het groepje griezelige gelovigen dat offer na offer van hem vraagt. Ten helle gedoemd, zij allen.
Het is mij te klungelig. Zelf kom ik uit een gezin en een regio dat de straffe hand van de kerk heeft ervaren. Dus ik had het allemaal interessant kunnen vinden. Maar het komt er niet uit.
Met : Barry Atsma, Noortje Herlaar, Marcel Rensema
zondag, november 06, 2016
Perfetti Sconosciutti - Paolo Genovese
Perfetti Sconosciuti op IMDb (7,7)
Onweerstaanbaar Italiaans. Veel gebaren, veel theater, veel gesprekken en veel verontwaardiging. Wat ontzettend lekker vind ik dat toch. Heel begrijpelijk vind ik het als mensen niks hebben met deze vorm van cinema, maar ik kan er wel wat mee.
De gehele film (nou vooruit, 98 procent) speelt zich in een huiskamer. Zes vrienden gaan dineren, ze wachten nog op het vierde stel. Daarvan blijkt alleen de man te komen, hij verontschuldigt zich dat zijn partner koorts heeft en niet kan komen.
De vier mannen zijn jeugdvrienden en trekken - nu allemaal om en nabij de 40- nog steeds met elkaar op.
Tijdens het diner komt het gesprek op de allesbepalende rol van de mobiele telefooon, `de zwarte doos van ons bestaan´. Wat ze zich afvragen is of iedereen elkaar echt wel zo goed kent, of ie niet geheimen heeft voor de partner en/of de vriendengroep. En hoeveel van die geheimen zich dan in die contactuele wereld van die telefoon afspelen. Ze nemen een besluit.
Deze avond gaan alle smartphones op tafel en iedereen zal alle binnenkomende berichten publiekelijk delen. Apps en berichten zullen worden voorgelezen, gesprekken gaan op de speaker.
Dat gaat eventjes goed. Dat snapt u. Truth or dare.
Al snel begint het : gedraai, uitvluchten, twijfelachtige motivaties, vragen, onbegrip, boosheid, leugens, ruzies. Binnen het hele tijdsbestek van dit diner komen er zeer openhartige dingen aan het licht, staan relaties op springen en ontpoppen sommigen zich tot het lichtend voorbeeld dat niemand eerder in ze zag. Kennen de vrienden elkaar nou te goed of kennen ze elkaar nou juist totaal niet?
Prachtig, prachtig. Relatiefilms, praatfilms. Gotta love ´em. En ik ben fan van Alba Rohrwacher.
Met oa : Alba Rohrwacher , Giuseppe Battiston, Anna Foglietta
Onweerstaanbaar Italiaans. Veel gebaren, veel theater, veel gesprekken en veel verontwaardiging. Wat ontzettend lekker vind ik dat toch. Heel begrijpelijk vind ik het als mensen niks hebben met deze vorm van cinema, maar ik kan er wel wat mee.
De gehele film (nou vooruit, 98 procent) speelt zich in een huiskamer. Zes vrienden gaan dineren, ze wachten nog op het vierde stel. Daarvan blijkt alleen de man te komen, hij verontschuldigt zich dat zijn partner koorts heeft en niet kan komen.
De vier mannen zijn jeugdvrienden en trekken - nu allemaal om en nabij de 40- nog steeds met elkaar op.
Tijdens het diner komt het gesprek op de allesbepalende rol van de mobiele telefooon, `de zwarte doos van ons bestaan´. Wat ze zich afvragen is of iedereen elkaar echt wel zo goed kent, of ie niet geheimen heeft voor de partner en/of de vriendengroep. En hoeveel van die geheimen zich dan in die contactuele wereld van die telefoon afspelen. Ze nemen een besluit.
Deze avond gaan alle smartphones op tafel en iedereen zal alle binnenkomende berichten publiekelijk delen. Apps en berichten zullen worden voorgelezen, gesprekken gaan op de speaker.
Dat gaat eventjes goed. Dat snapt u. Truth or dare.
Al snel begint het : gedraai, uitvluchten, twijfelachtige motivaties, vragen, onbegrip, boosheid, leugens, ruzies. Binnen het hele tijdsbestek van dit diner komen er zeer openhartige dingen aan het licht, staan relaties op springen en ontpoppen sommigen zich tot het lichtend voorbeeld dat niemand eerder in ze zag. Kennen de vrienden elkaar nou te goed of kennen ze elkaar nou juist totaal niet?
Prachtig, prachtig. Relatiefilms, praatfilms. Gotta love ´em. En ik ben fan van Alba Rohrwacher.
Met oa : Alba Rohrwacher , Giuseppe Battiston, Anna Foglietta
zaterdag, november 05, 2016
Beyond sleep - Boudewijn Koole
Beyond sleep op IMDb (6,6)
Moeizame film. Waarmee niet gezegd is dat de film niet interessant of niet goed is. Nee, het is meer dat ie een moeizaam verhaal vertelt, deze WF Hermans-boekverfilming.
Alfred is een zonderlinge man. Geoloog. In zichzelf gekeerd, meervoudige persoonlijkheid-achtig. Continu in gesprek met zichzelf, maar blijkbaar nog constanter in gesprek met zijn overleden vader. Hij heeft wat te bewijzen.
De film speelt zich bijna in zijn geheel af in het Noorse fjorden- en bergengebied waar hij heentrekt om onderzoek te doen naar de aanwezigheid van kraters. Niet zomaar kraters , nee , ze moeten aantoonbaar zijn ontstaan door inslagen van meteorieten. Ooit publiceerde zijn vader, een vooraanstaand geoloog, daarover en Alfred wil zijn werk afmaken en nader onderzoek publiceren.
Alles wijst erop dat hij daarin niet zal slagen: de lange wandeltocht die hij ervoor moet ondernemen toont dat hij voor ontberingen niet geschikt is. De drie begeleiders die met hem meelopen zijn in alles fitter, opener , ruimdenkender en beter voorbereid. Elke dag, elke tocht blijkt Alfred achterop te raken, vast te lopen in drassige velden, problemen te hebben met apparatuur en zich slecht te kunnen aanpassen aan de eisen van de natuur. Uiteindelijk blijft hij alleen over met een Noorse bioloog, die vastbesloten is hem naar zijn doel te begeleiden. Maar lukt dat Alfred allemaal wel op tijd? Bezwijkt hij niet aan de natuurwetten voordat hij zijn doel bereikt?
Als het spel en het verhaal je niet aanstaan, is er nog een USP die het de moeite waard maakt deze film te bekijken: de natuurbeelden zijn onnavolgbaar mooi. Man man man, wat is het daar prachtig.
Met Reinout Scholten van Aschat , Jakop Ahlbom
Moeizame film. Waarmee niet gezegd is dat de film niet interessant of niet goed is. Nee, het is meer dat ie een moeizaam verhaal vertelt, deze WF Hermans-boekverfilming.
Alfred is een zonderlinge man. Geoloog. In zichzelf gekeerd, meervoudige persoonlijkheid-achtig. Continu in gesprek met zichzelf, maar blijkbaar nog constanter in gesprek met zijn overleden vader. Hij heeft wat te bewijzen.
De film speelt zich bijna in zijn geheel af in het Noorse fjorden- en bergengebied waar hij heentrekt om onderzoek te doen naar de aanwezigheid van kraters. Niet zomaar kraters , nee , ze moeten aantoonbaar zijn ontstaan door inslagen van meteorieten. Ooit publiceerde zijn vader, een vooraanstaand geoloog, daarover en Alfred wil zijn werk afmaken en nader onderzoek publiceren.
Alles wijst erop dat hij daarin niet zal slagen: de lange wandeltocht die hij ervoor moet ondernemen toont dat hij voor ontberingen niet geschikt is. De drie begeleiders die met hem meelopen zijn in alles fitter, opener , ruimdenkender en beter voorbereid. Elke dag, elke tocht blijkt Alfred achterop te raken, vast te lopen in drassige velden, problemen te hebben met apparatuur en zich slecht te kunnen aanpassen aan de eisen van de natuur. Uiteindelijk blijft hij alleen over met een Noorse bioloog, die vastbesloten is hem naar zijn doel te begeleiden. Maar lukt dat Alfred allemaal wel op tijd? Bezwijkt hij niet aan de natuurwetten voordat hij zijn doel bereikt?
Als het spel en het verhaal je niet aanstaan, is er nog een USP die het de moeite waard maakt deze film te bekijken: de natuurbeelden zijn onnavolgbaar mooi. Man man man, wat is het daar prachtig.
Met Reinout Scholten van Aschat , Jakop Ahlbom
The Wannabe - Nick Sandow
The Wannabe op IMDb (5,1)
Mislukte film, wat mij betreft. Omdat ik niet weet of de regisseur nou een pastiche wilde maken op de maffiafilm of juist een maffiafilm zelf. Hoe dan ook, het rolt en het slentert en het is amateurisch.
Nogmaals, ik weet het niet. Het kan echt zijn dat de regisseur de bedoeling heeft gehad om te laten zien hoe doorzichtig die wereld in elkaar zit en hoe makkelijk het uiteen kan vallen.
Anyways, de film draait om Thomas. Een jong ventje in een flitsend pak en trots bezitter van een fout snorretje. Hij is vast bijwoner van het proces tegen John Gotti, de grote maffiakoning van New York in de jaren 80 en 90. Thomas droomt van een belangrijke rol in de organisatie van Gotti, ziet een voorbeeld in hem zelfs. Zelf is ie armzalig bloemist , veel liever ziet hij zichzelf als man met gouden ringen en grote bolides met aan zijn arm een wulpse golddigger.
De organisatie ziet hem niet staan en dus moet hij zelf zijn naam vestigen. Het lukt hem inderdaad om een dame te vinden die iets ziet in zijn carriereplannen en samen bereiden ze een reeks overvallen voor. Als hij maar steeds de gokhallen van de maffiosi binnenvalt en hen van hun dollars berooft, dan moet hij toch een naam opbouwen van gevreesd gangster, zo is zijn motto.
Ik weet niet of u liefhebber bent van het genre. Nog minder weet ik of ik u deze dan moet aanbevelen. Ik vind het wannabe-all-over.
Met Vincent Piazza, Patricia Arquettte
Mislukte film, wat mij betreft. Omdat ik niet weet of de regisseur nou een pastiche wilde maken op de maffiafilm of juist een maffiafilm zelf. Hoe dan ook, het rolt en het slentert en het is amateurisch.
Nogmaals, ik weet het niet. Het kan echt zijn dat de regisseur de bedoeling heeft gehad om te laten zien hoe doorzichtig die wereld in elkaar zit en hoe makkelijk het uiteen kan vallen.
Anyways, de film draait om Thomas. Een jong ventje in een flitsend pak en trots bezitter van een fout snorretje. Hij is vast bijwoner van het proces tegen John Gotti, de grote maffiakoning van New York in de jaren 80 en 90. Thomas droomt van een belangrijke rol in de organisatie van Gotti, ziet een voorbeeld in hem zelfs. Zelf is ie armzalig bloemist , veel liever ziet hij zichzelf als man met gouden ringen en grote bolides met aan zijn arm een wulpse golddigger.
De organisatie ziet hem niet staan en dus moet hij zelf zijn naam vestigen. Het lukt hem inderdaad om een dame te vinden die iets ziet in zijn carriereplannen en samen bereiden ze een reeks overvallen voor. Als hij maar steeds de gokhallen van de maffiosi binnenvalt en hen van hun dollars berooft, dan moet hij toch een naam opbouwen van gevreesd gangster, zo is zijn motto.
Ik weet niet of u liefhebber bent van het genre. Nog minder weet ik of ik u deze dan moet aanbevelen. Ik vind het wannabe-all-over.
Met Vincent Piazza, Patricia Arquettte
The Third Side Of The River (La Tercera Orilla) - Celina Murga
Third side of the river op IMDb (6,0)
Lome vertelling maar zeer zeker een indringend verhaal. Af en toe ga ik er eens voor zitten, voor de Zuidamerikaanse cinema. Ze zijn niet allemaal even geslaagd maar af en toe zit er een tussen die ik zeker kan waarderen. Het is wat mij betreft een totaal afwijkende manier van vertellen ten opzichte van de westerse verbeelding van film. Veel kleiner is het verhaal terwijl de emoties veel meer uitvergroot zijn.
Bij Nico, de hoofdpersoon van deze fil, komt die emotie pas later in de film tot uiting. Maar iedereen kan zien dat het broeit en borrelt. Hij is adolescent, jongvolwassen zo u wilt. Voorbestemd om als aankomend arts in het laboratorium van zijn succesvolle vader aan het werk te gaan. Vader maakt graag een man van hem maar als er iets is waar Nico van gruwt dan is het net zo te worden als zijn vader.
Immers, hij vertrouwt de vent niet. Nico weet dat paps van twee walletjes eet, hij weet dat ie er meerdere liefdes op na houdt en de charmeur speelt. De zorg voor zijn broertje en zusje en zelfs die voor zijn moeder beletten Nico om uit te spreken wat hij allemaal weet. Maar dat moment gaat komen. Hopelijk nog voor het grote sweetsixteen-feest (nou ja, 15 dan) voor zijn zusje, want in het gezin staat alles in het teken van de onbezorgde voorbereidingen op dat feest, waarin de sociale status van het gezin nog eens geetaleerd dient te worden. Nico speelt het spel mee.
Met : Alian Devetac, Daniel Veronese, Gabriela Ferrero, Irina Wetzel
Lome vertelling maar zeer zeker een indringend verhaal. Af en toe ga ik er eens voor zitten, voor de Zuidamerikaanse cinema. Ze zijn niet allemaal even geslaagd maar af en toe zit er een tussen die ik zeker kan waarderen. Het is wat mij betreft een totaal afwijkende manier van vertellen ten opzichte van de westerse verbeelding van film. Veel kleiner is het verhaal terwijl de emoties veel meer uitvergroot zijn.
Bij Nico, de hoofdpersoon van deze fil, komt die emotie pas later in de film tot uiting. Maar iedereen kan zien dat het broeit en borrelt. Hij is adolescent, jongvolwassen zo u wilt. Voorbestemd om als aankomend arts in het laboratorium van zijn succesvolle vader aan het werk te gaan. Vader maakt graag een man van hem maar als er iets is waar Nico van gruwt dan is het net zo te worden als zijn vader.
Immers, hij vertrouwt de vent niet. Nico weet dat paps van twee walletjes eet, hij weet dat ie er meerdere liefdes op na houdt en de charmeur speelt. De zorg voor zijn broertje en zusje en zelfs die voor zijn moeder beletten Nico om uit te spreken wat hij allemaal weet. Maar dat moment gaat komen. Hopelijk nog voor het grote sweetsixteen-feest (nou ja, 15 dan) voor zijn zusje, want in het gezin staat alles in het teken van de onbezorgde voorbereidingen op dat feest, waarin de sociale status van het gezin nog eens geetaleerd dient te worden. Nico speelt het spel mee.
Met : Alian Devetac, Daniel Veronese, Gabriela Ferrero, Irina Wetzel
woensdag, november 02, 2016
Bridge of Spies - Steven Spielberg
Bridge of Spies op IMDb (7,6)
Robuuste spionagethriller. Zelfs als je het - zoals ik - moeilijk vindt om in Tom Hanks een heldhaftige vent te zien, is deze film goed te doen. Want Hanks acteert wel degelijk degelijk. En hij krijgt daarin bijstand van de indrukwekkende Mark Rylance. Het spel is goed, het verhaal ontwikkelt zich volgens verwachting en de sfeer in de film is prettig. Dat dat allemaal maar vast gezegd is.
We zitten middenin de koude oorlog, begin jaren 60 van de vorige eeuw. James Donovan is advocaat bij een gerenommeerd kantoor en krijgt een netelige zaak toegewezen. Hij moet een Sovjet-spion gaan verdedigen. Dat is in deze era een ondankbare taak: Russen zijn bij voorbaat veroordeeld want vijand en uit op onze vernietiging. Donovan ervaart dat ook, zelfs de rechters beginnen vooringenomen aan hun taak.
Hetgeen hem alleen maar meer vastberaden maakt, hij is overtuigd van de noodzaak van zuivere en onbevooroordeelde rechtspraak. Dat levert hem uiteraard hoon en bedreiging op, maar hij kan niet anders.
Tegelijkertijd wordt in de Sovjet-unie een VS-piloot gearresteerd (voor de trivia-liefhebbers: Gary Powers inderdaad) en al snel denkt men aan een ruil. Complicerende factor blijkt de gelijktijdige bouw van de Berlijnse Muur. Dit zorgt ervoor dat op dat moment ook een argeloze Amerikaanse economie-student gevangen raakt. Donovan zet in op het allerhoogste resultaat: die ene Russische zwaargewicht moet geruild worden tegen én de piloot én de student. Het probleem is dat daarvoor drie partijen nodig zijn en daarmee is het natuurlijk lastig overeenkomen. Immers, elke partij probeert het maximale uit de onderhandelingen te halen.
Ik weet niet of ik veel verklap als ik zeg dat de film eindigt op een brug met aan weerszijden een ruilmiddel. Nu nog de gelijktijdigheid.
Met: Tom Hanks, Mark Rylance, Alan Alda
Robuuste spionagethriller. Zelfs als je het - zoals ik - moeilijk vindt om in Tom Hanks een heldhaftige vent te zien, is deze film goed te doen. Want Hanks acteert wel degelijk degelijk. En hij krijgt daarin bijstand van de indrukwekkende Mark Rylance. Het spel is goed, het verhaal ontwikkelt zich volgens verwachting en de sfeer in de film is prettig. Dat dat allemaal maar vast gezegd is.
We zitten middenin de koude oorlog, begin jaren 60 van de vorige eeuw. James Donovan is advocaat bij een gerenommeerd kantoor en krijgt een netelige zaak toegewezen. Hij moet een Sovjet-spion gaan verdedigen. Dat is in deze era een ondankbare taak: Russen zijn bij voorbaat veroordeeld want vijand en uit op onze vernietiging. Donovan ervaart dat ook, zelfs de rechters beginnen vooringenomen aan hun taak.
Hetgeen hem alleen maar meer vastberaden maakt, hij is overtuigd van de noodzaak van zuivere en onbevooroordeelde rechtspraak. Dat levert hem uiteraard hoon en bedreiging op, maar hij kan niet anders.
Tegelijkertijd wordt in de Sovjet-unie een VS-piloot gearresteerd (voor de trivia-liefhebbers: Gary Powers inderdaad) en al snel denkt men aan een ruil. Complicerende factor blijkt de gelijktijdige bouw van de Berlijnse Muur. Dit zorgt ervoor dat op dat moment ook een argeloze Amerikaanse economie-student gevangen raakt. Donovan zet in op het allerhoogste resultaat: die ene Russische zwaargewicht moet geruild worden tegen én de piloot én de student. Het probleem is dat daarvoor drie partijen nodig zijn en daarmee is het natuurlijk lastig overeenkomen. Immers, elke partij probeert het maximale uit de onderhandelingen te halen.
Ik weet niet of ik veel verklap als ik zeg dat de film eindigt op een brug met aan weerszijden een ruilmiddel. Nu nog de gelijktijdigheid.
Met: Tom Hanks, Mark Rylance, Alan Alda
Abonneren op:
Posts (Atom)
Anora - Sean Baker
Anora op IMDb (8,2) Anora op Moviemeter (4,05) Gouden Palm -winnaar in Cannes, deze film . Dat schept verwachtingen. Die gingen bij mij ui...
-
Poor things op IMDb (8,4) Poor Things op Moviemeter (4,10) De eerste de beste kans na mijn vakantie aangegrepen om deze te gaan zien. Ben ...
-
The Zone of Interest op IMDb (7,9) The Zone of Interest op Moviemeter (3,68) Deur in huis: wat Glazer hier neerzet, is fenomenaal. Nee, d...
-
de verkiezingen van gisteren tonen aan dat ons land zichzelf definitief de vernieling in heeft geholpen. de gespletenheid is dermate groot d...