vrijdag, mei 31, 2013

There will be blood- Paul Thomas Anderson

There will be blood op IMDb
Dat doe ik niet gauw, hier een film bespreken die ik al eerder zag. Meerdere keren eerder zag, zelfs. Maar voor deze maak ik graag een uitzondering omdat het een film is die alle zintuigen raakt: twee-en-half uur van intens mooie plaatjes, intens acteerwerk, intens en ten dele historisch verhaal, intens zware onderwerpen : dat werkt in op een mens. En zeker op een filmliefhebber, die doorgaans toch al zo zintuiglijk bezig is.

Het verhaal hoef ik hier niet opnieuw te vertellen toch? Het enige dat ik nogmaals meld: ALS je deze nog niet kent, ga m zien. Om de combi van religie en handel, om vader-zoon relaties, om armoede en ongekende rijkdom. Maar vooral om ongekend goed acteerwerk. Ga m zien, ga m zien. Enneh: ga m toch zien!!

woensdag, mei 29, 2013

Hot Fuzz - Edgar Wright

Hot Fuzz op IMDb
Tijd voor een no-brainer, na een paar zware werkdagen. Gisteravond deze van de filmzender geplukt.

Vooropgesteld: erg fijn om een keur van bekende Britse acteurskoppen voorbij te zien komen. Dat maakte het heel plezierig, want het leidde tot een stukje tongue-in-cheek humor die mij goed ligt.
Daarnaast: de film heet actiekomedie en dat gaat bij mij niet goed samen. Komedie , prima .maar actie ben ik niet zo van. Vandaar dat ik het einde allemaal nogal overdone vond.
Overall: fijne film , maar geen hoogvlieger. Wel een mondhoekenkruller bij vlagen.

Nicholas Angel is model-agent. Hij doet de meeste arrestaties, lost de meeste zaken op en wint tussendoor nog alle politiepersoneel-wedstrijden. Erg knap. Maar blijkbaar ook erg irritant.
Hij wordt weggepromoveerd , door zn collega's notabene, naar een dorpje dat al jarenlang de winnaar is van "Beste dorp van Engeland". Oftewel: waar geen enkele misdaad te bespeuren valt. Denk je.

Angel begint (te) ambiteus, kweekt antipathie maar toch ook her en der waardering omdat hij blijkbaar een aantal zaken boven water krijgt. Sterker nog: hij ontdekt dat er iets serieus mis is in het dorp. Dat moet wel fout aflopen....

maandag, mei 27, 2013

Stranger than fiction - Marc Forster

Stranger than fiction op IMDb
Op dringend advies van mijn filmvriend deze gaan kijken. Want ik zou dit vast wel leuk vinden. Niet zo leuk als hij het vindt, maar toch wel leuk. Ik nam de film dus op.

Tja, na het bekijken wil ik deze film scharen in de "4weddings and a funeral" traditie: er zitten momenten in dat de mondhoeken omhoog krullen, er is niets dat echt heel irritant is maar ook niets dat er waanzinnig bovenuit springt. Ofte wel: een prima film om - als 2e film van de avond - het weekend mee af te sluiten en lekker met een leeg hoofd naar bed te gaan. Dat deed ik.

Script is op zich wel geestig: belastingambtenaar ervaart een stem. Niet IN zijn hoofd, maar OM zn hoofd. Die stem becommentarieert alles wat ie doet en wat ie gáát doen. Dat wordt irritant, vooral als de stem de spoedige dood van de belastingboer aankondigt.
Hij gaat op zoek, raadpleegt een literatuurkenner en stukje bij beetje deduceren ze wie er achter die stem kan zitten. Vervolgens zoekt hij de schrijfster op en gaat z;n uiterste best doen om zijn noodlot te laten herschikken.

Aardig. Punt.

zondag, mei 26, 2013

Holy Motors - Leos Carax

Holy Motors op IMDb
Niet vergelijkbaar met enig andere film die ik gezien heb. En dat zijn er nogal wat. Ik ging er nogal sceptisch in, had sterk wisselende verhalen gehoord en die begrijp ik nu. Maar ik heb me van begin tot t eind vermaakt met deze bizarre, monsterlijke, complexe, onlogische en vooral onuitlegbare film. Schitterend.

Monsieur Oscar zegt z;n kinderen gedag en wandelt naar de auto met chauffeur die voor hem klaar staat. Nou ja, auto: tis ongeveer anderhalve limousine waarin Oscar van werkplek naar werkplek gereden wordt. Oorspronkelijk denk je met een zakenman van doen te hebben, maar al ras blijkt dat hij een rol speelt.
Wat zeg ik: vele rollen. Een stuk of acht per dag. Dit is dan ook geen mozaïekfilm. Denis Lavant is een mozaiek-acteur. En hoe.
Uitermate geloofwaardig speelt hij menselijke monsters , zakenlui, op sterven liggende ooms, moordenaar én vermoorde, oud-geliefde. Zonder enige verhaallijn belanden we van t ene verkleedfeest in t andere, en Oscar moet hard werken voor zijn geld.

Belachelijk. En belachelijk goed. Zelden zag ik een film die zo niet klopte en toch zo binnenkwam. Ik zeg: plus één!

Headhunters (Hodejegerne) - Morten Tyldum

Headhunters op IMDb
De naam van de scriptschrijver kende ik van de boeken op het nachtkastje van mijn vrouw. Succesvol thrillerschrijver, en aangezien we een bankhang-zaterdagavond hadden gaven we ons over aan deze.

Achteraf concluderend ga ik ervan uit dat de boeken spannender weglezen dan dat de film zich laat kijken. De zogenaamd ingenieus opgezette verhaallijn liet zich dikwijls vooraf raden. Maar goed..

Jonge succesvolle headhunter leidt dubbelleven als kunstdief. Mensen voor wie hij een gesprek bij een bedrijf regelt, zijn op dat moment niet thuis. En hij zorgt dat ie dan het huis in kan door een deal met een of andere beveiliger. Dat werk.
Zijn vrouw is galeriehoudster en introduceert hem bij een kunstkenner en -bezitter die een zeer waardevol schilderij in bezit heeft. En die toevallig ook een baan zoekt. Voelt u hem..

Niet voor mij gemaakt, ik laat deze over aan de thriller-kenners.

maandag, mei 20, 2013

The Ages of Love (Manuale d'Am3re ) - Giovanni Veronesi

The ages of love op IMDb

Luchtig niemendalletje over verliefdheid in verschillende levensfasen. Jong, middelbaar of oud: verliefdheid kan bij iedereen toeslaan.
De film is een drieluik en een mozaiek, spelers uit deel 1 en 2 vervullen weer een bijrol in deel 3. Nooit ingewikkeld, behoorlijk hap-slik-weg en voldoende voorzien van (vooral vrouwelijk) schoon.

In deel 1 wordt een op trouwen staande advocaat naar een klein dorpje in Toscane gezonden om daar een onteigeningszaak te behandelen. Hij maakt kennis met de lokale bevolking en met la Bella van het dorp. Kan dat goed blijven gaan?

In deel 2 ontmoet een bekende tv-presentator een bijzonder vrouw, die zich alras tot stalker ontpopt. Meneertje piest naast de pot en moet dat een beetje bezuren.

Deel 3 toont een gepensioneerde wetenschapper (Robert de Niro) die in een flat bevriend raakt met de portier en vervolgens diens dochter ontmoet. Hij is oud, heeft een nieuw hart, maar dat hart doet het nog prima.

Luchtig, as i said.

The sum of all fears - Phil Alden Robinson

The sum of all fears op IMDb
Beetje jammer deze. Waarom ik er toch altijd intrap en telkens opnieuw voor een actiefilm ga zitten? Ik weet t niet.
Morgan Freeman misschien. Koude Oorlog als thema misschien. Anti-Israël én anti-nazi misschien. Ik weet t niet.

Hoe deze film te beschrijven, ik weet t niet. Lang, iets met explosies, iets met kernwapen-knoppen en iets met de CIA die probeert te pendelen tussen de Russische en de Amerikaanse president. En beiden zijn dat geen leuke mannen.
Idee van de film is dat nabestaanden van de nazi's een kernwapen kopen dat in één van Israéls oorlogen (1973 in dit geval)  in een neergestort vliegtuig zat. Die nazi wil het wapen in Amerika inzetten en hoopt dat de Bush van die tijd meteen de verdenking op Rusland legt. En dus ook wapens in gaat zetten.
Ontregeling van de wereldorde, zoiets. En dan de CIA als wijze redder die eenieder tot rede brengt.

Ik weet het niet.

zondag, mei 19, 2013

Sex and drugs and rock and roll - Mat Whitecross



Sex and drugs and rock and roll op IMDb

Mateloos intrigerend heb ik de man altijd gevonden: rebel en poëet in één. Dichter en rocknrolla in één. Foute alcoholist en weergaloos performer in één. Zielig polioslachtoffer en macho-selfkicker in één.

Ian Dury was enig in zijn soort. Ik wist niet alles van zijn jeugd af , maar weet wel dat ik verkocht was vanaf het moment dat ik m op mn 17e voor t eerst een stadion zag inpakken. Een voetbalstadion trouwens, maar dit terzijde, vandaag was t poppodium.
De film verhaalt over de moeizame jeugd van de speelse en sportieve Ian, die door een besmet zwembad plots polio oploopt en de spot van klasgenoten en buurjongens oploopt. Na vele pesterijen belandt hij in kostschool, waar t ook niet veel beter is, zeker omdat het een kostschool voor lotgenoten is.
T gaat van kwaad tot erger, totdat hij de muziek ontdekt. Althans, totdat de muziek hem erkent als creatief tekstschrijver en genadeloos goed performer. Gaat wel ten koste van z'n gezin, maar succes zál er komen.

De film ontheiligt bij mij het beeld van de man behoorlijk, maar ik ga morgen toch lekker wat plaatjes van 'm draaien. Daarvoor is er namelijk te veel te vertellen.
Geen beste film, maar voor mij precies oké! (enneh: best veel bekende britse acteursgezichten)

vrijdag, mei 17, 2013

Late Bloomers- Julie Gavras

Late Bloomers op IMDb
Prettig kleine film over hét modieuze onderwerp in films van de laatste jaren: ouder worden.

De fijne acteurs Isabella Rossellini en William Hurt spelen een stel op leeftijd (nou ja, halverwege vijftig: "the big six O is nearing"). Hij is succesvol architect, zij lerares in ruste.
Net op de dag dat manlief een prestigieuze prijs wint, krijgt zij een black-out. Boem, geheugen even weg.
Ze maakt zich zorgen, is bang voor alzheimer en begint een checkup.
Hij daarentegen denkt er nog niet over om zich met zn werk te beperken tot het bouwen van bejaardenhuizen. Sterker nog, hij start met een jonge club architecten ook nog eens een nieuw eigen bureautje op om hippe projecten te doen.
Ze groeien uit elkaar, zoveel is duidelijk. Het is aan hun kinderen , en aan de immer aanwezige grootmoeder, om de beide geesten tot inkeer en inzicht te brengen.

The Great Gatsby - Baz Luhrmann

The Great Gatsby op IMDb

Na een overdonderend begin had ik t al gauw gehad met deze film. Alles was vorm, pure vorm.
Baz Luhrmann is al niet van dat benauwde (Moulin Rouge, need i say more) maar nu lijkt het echt alsof de man een speeltje voor zn verjaardag heeft gekregen en alles wil uitproberen.

Tweeënhalf uur heeft hij nodig om het an sich niet al te moeilijke verhaaltje te vertellen van de driehoeksverhouding rond beursmannetje Nick Carraway, zijn lieve en redelijk schone nichtje Daisy en de puissant rijke Jay Gatsby.
Er gaat wat mis in de aanloop, maar gaandeweg de film weten ze elkaar te vinden, de geliefden van weleer. En neefje Nick mag het aan elkaar denken en praten.
Pas aan het eind van de film komt er enige diepgang, voor die tijd moet je eerst door een overdaad aan groots opgezette galafeesten en scheurende ouwe auto's heen. Het duizelt je af en toe.

Zal best Luhrmann's bedoeling geweest zjin, dat duizelen, maar bij mij kwam het over als een langdradige en bij vlagen zelfs vervelende gimmick. Niet voor mij gemaakt , deze Cannes-opener. Oordeelt u zelf!


dinsdag, mei 14, 2013

Martha Marcy May Marlene - Sean Durkin

Martha Marcy May Marlene op IMDb

Behoorlijk zware, maar tevens behoorlijk sterke film. Traag waar t moet, heftig waar nodig. Maar indringend all the way.

Martha rent weg. Weg van daar, van die sekteboerderij.
Zo opent de film. ze belt haar zus en wordt opgehaald, zuslief brengt haar naar het buitenhuis, op drie uur rijden van de plek waar ze haar vindt. Op dat moment nog totaal onwetend van de situatie van haar zus, begint ze de zorg op zich te nemen om Martha weer te laten aansterken.

Wij als kijker weten dan al t een en ander, en we weten gaandeweg de film steeds meer. Razend knap schakelt de film tussen heden en verleden, waardoor steeds meer de opstelling en de terughoudendheid van Martha verklaard worden.
Oordeel zelf, het is mijns inziens ingenieus opgezet.

Sterke rol van de mij tot nu toe onbekende Elizabeth Olsen. Heel sterk eigenlijk

maandag, mei 13, 2013

Quartet - Dustin Hoffmann

Quartet op IMDb
Een draak van formaat, deze licht bejubelde film. En toch kan ik dat jubelen en sterren smijten wel begrijpen.
Er wordt prima in geacteerd en de casting is uitmuntend. Wat zeg ik: die is fenomenaal.

Maggie Smith speelde eerder zure ouwe tantes, Pauline Collins speelt haar oude glansrol van Shirley Valentine 30 jaar later gewoon nog s over en Billy Connolly heeft op menig podium laten zien dat ie grappenmaker is.
Dit geheel maakt dat deze film, de tweede van Dustin Hoffmann the director, op een goede manier blijft hangen.
Je vergeet het ietwat oubollige script, je vergeet de bij vlagen belegen grapjes , die vooral bestaan uit geriatrische humor. Het is alles bij elkaar gewoon een prettig anderhalf-uurtje steracteren. Want dat beklijft!

Verhaal: een soort Rosa Spierhuis voor oude muzikanten zit in geldnood. Er moet een benefiet komen maar de ene na de andere bewoner haakt af of mist kwaliteit. Gelukkig komt er een nieuwe bewoonster die vroeger internationaal de sterren van de hemel zong. Zij blijkt echter niet van plan ooit nog te zingen en heeft eerst nog een appeltje te schillen met enkele bewoners, waar ze een blijkbaar roerig verleden mee deelt.

donderdag, mei 09, 2013

The impossible - Juan Antonio Bayona

The impossible op IMDb
Gezin boekt met kerst een vakantietje aan een strand in Thailand. Goed plan. Meestal.
Maar niet in 2004, het jaar dat de grote tsunami vele Aziatische kusten overspoelde.

Na een idyllisch begin verwordt de film al snel tot rampenfilm. of beter: post-rampenfilm. Het geheel staat in het teken van overleven, van de zoektocht naar familieleden en van het streven niet te overlijden aan het bloedverlies van de vele wonden.
Naomi Watts werd Oscar-genomineerd voor deze rol, m.i. iets teveel eer. Maar ze speelt zeker knap de moeder die met één van haar zoontjes overblijft. Het moeilijke jongetje bovendien, die zich over zn pre-puberteit heen moet zetten en al spoedig de grootste hoeder van zn moeder wordt.
Ewan McGregor spoelde weg met de andere twee zoontjes.

Wie ziet wie nog terug en in wat voor toestand treft men elkaar aan. Film zit knap in elkaar, is gebaseerd op de ware belevenissen van een Amerikaans gezin. Kan geen kwaad om deze te kijken.

zondag, mei 05, 2013

Les neiges du Kilimandjaro - Robert Gueduigan

Les Neiges du Kilimandjaro op IMDb
Hier vergiste ik me danig. Ik had gedacht dat ik film 2 van vandaag al na n half uurtje uit kon zetten want te kabbelend en voorspelbaar, maar dat pakte anders uit. Gunstig uit. Achterafgevoel is dat ik een fijne film gezien over menselijke warmte.

Michel is vakbondsman en havenarbeider op leeftijd. in moeilijke tijden moet de baas mensen ontslaan en Michel zet een loterij op, wel zo eerlijk. Hij is zelfs dusdanig eerlijk dat ie zijn eigen naam ook in de pot doet, terwijl dat niet eens hoeft. En raad s wie er bij de 20 mensen hoort die vertrekken moeten.

Hij moet aan de gewonnen tijd wennen, maar t gaat. Als ze dan ook nog s 25 jaar getrouwd zijn en een reis cadeau krijgen van kinderen en kleinkinderen, staat niets een nieuwe stap in hun leven in de weg.
Dus wel. Een brute overval in huis maakt dat ze het bruiloftsgeld én de tickets al snel weer kwijt zijn. Dat slaat een bres in hun onderlinge gevoelens, in hun zekerheid , in hun nieuw bestaan.
De boot slaat helemaal om als Michel ook nog eens toevallig op het spoor van de dader komt/


Bijzondere ontwikkelingen en vooral heel warm spel . Michel wordt gespeeld door Jean Pierre Daroussin, die men zou kunnen kennen van de Cedric Klapitsch-films. Ontspannen en sympathiek spelend leidt hij ons door een reflecterende film.

Hannah Arendt - Margarethe von Trotta

Hannah Arendt op IMDb
Ontzaglijk belangwekkende film, Althans voor mij. Maar wellicht voor meer medeleden van de mensheid.
De film is , hoewel biopic, eigenlijk een ode aan het denken. En meer specifiek: aan het vrijdenken, het onafhankelijke denken.
Hannah Arendt had reeds enkele belangrijke werken op haar naam staan op het moment dat de Mossad meneer Adolf Eichmann op Zuid-Amerikaans grondgebied gijzelde en ter berechting ontvoerde naar Israël,
Arendt, zelf joods vluchtelinge voor diverse regimes, besluit dat het aanstaande proces een uitstekende gelegenheid is om haar filosofische denkbeelden op los te laten en toe te passen.
Ze chartert een correspondentenklus bij the NewYorker en vaart af naar Jeruzalem. Hoewel dat voor haar een thuiskomst zou moeten zijn in dat tijdsgewricht, begint het hier pas voor haar.
Is ze nou echt de enige die in de rechtszaal Eichmann als een andere man leert bekijken? Als een simpele uitvoerder van bevelen ipv een kwade genius? Als een niet mondige ambtenaar ipv een alwetende genadeloze moordenaar?
Ze worstelt met haar verslaglegging en negeert bij thuiskomst in eerste instantie de druk van deadlines. Als ze dan daadwerkelijk met haar stukken komt , barst de bom.
Vanaf hier komt de vrijheid van denken in het gedrang van Pavlov-reacties, komt onafhankelijkheid onder druk te staan van massapsychose. Komt een eigen mening knel tussen een lawine van gesundes Volksempfinden.

Op schitterende wijze vecht Arendt zih terug als ze zich verlaten ziet door oude vrienden, als ze haar baan dreigt te verliezen en als ze dagelijks bedreigd wordt in hatelijke fanmail.
Een ware levensles voor iedereen, onnavolgbaar bij vlagen maar een geweldig appèl aan het intellect, aan het menszijn zonder ras te zijn, aan het denken óver het denken. Impressive.

En ja, deze film is zo belangwekkend van toon dat je het amateurtoneel dat je voorgeschoteld krijgt makkelijk vergeet. Slechts enkele acteurs halen een persoonlijke voldoende, maar het maakt dat script en zeggingskracht van de film alleen maar beter uitkomen. Ga m zien! En ga denken!!!


vrijdag, mei 03, 2013

Oslo, 31 August - Joachim Trier

Oslo, 31 august op IMDb
Of "het leven uit een dag".
Of "onthaasten in beeld en geluid".

Anders is het leven moe. Der dagen zat. Hij zit aan t eind van zijn afkickprogramma in de kliniek, maar ziet geen reden tot juichen dat ie zover gekomen is. Herwonnen levenskracht, het mocht wat. Voor wie en voor wat leeft ie eigenlijk nog?
Vrienden zitten allemaal in de kinderen (met wisselend succes, zo blijkt) , z'n voormalige meisje wil m niet meer zien en ook de familie heeft met hem gebroken.
We krijgen niet te zien waarom dat is en waarom hij dus in de kliniek is beland, maar het moge duidelijk dat Anders een heftige klootzak is geweest.

Geheel strijdig met dit stevige verhaal is het tempo van de film. Een chronologische vertelling van de dag dat Anders de kliniek verlaat en besluit er niet meer terug te keren. Wat, gezien het verloop en gedrag die dag, ook onmogelijk gekund zou hebben.

Boeiend: niet al te veel dialoog, niet al te volgepropt, een lekker veeleisende traagheid. Deze film is, eh...sorry: Anders.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...