L'apparition - Xavier Giannoli

L 'apparition op IMDb (6,5)
Mooi gedragen film die aan het eind een beetje ontspoort in drakerigheid. Maar dan heb je in de twee uur daarvoor al wel een fraai gedragen verhaal gezien over een sociaal geëngageerde journalist die door het Vaticaan verzocht wordt om een onderzoek te doen naar een Maria-verschijning in een Frans bergdorp.
Het Vaticaan ziet het toerisme toenemen, ziet gevaren van exploitatie op de loer liggen en wil zekerheid. Oorlogsjournalist Jacques Mayano is net zijn jarenlange partner kwijtgeraakt bij een aanslag en ziet in dit onderzoek de kans om even tot bezinning te komen.
Dat laatste is ook daadwerkelijk het geval: hij raakt onder de indruk van de electrificerende persoonlijkheid van de jonge Anna, het meisje dat Maria daadwerkelijk ontmoet zou hebben. Veel persoonlijke gesprekken met haar doen hem steeds meer denken dat ze het met de mensheid goed voor heeft, waardoor hij twijfelt of ze dit wel allemaal verzonnen kan hebben.
Gaande het onderzoek haalt Jacques steeds meer zaken naar boven die zijn gebeurd in de kindertehuizen waar Anna is opgegroeid. Daar ligt volgens hem ook het antwoord op de vraag of het allemaal echt is of een commercieel verzinsel.

Alleen al door het uitstekende spel van Vincent Lindon - as ever - vond ik de film de moeite waard. En dat einde, dat slik ik wel door.

Met: Vincent Lindon, Galatea Bellugi

Good Time- Josh & Bennie Safdie

Good Time op IMDb (7,3)
Dat verbaast mij, die 7,3 op IMDb. Er zijn heel veel films die dat niet halen en ik reken deze nou niet bepaald tot de categorie die dat wel zou moeten. Te afgeraffeld, te eenzijdig, te wazig , wat mij betreft.
Insteek van de film is goed: randcrimineeltje blijft het steeds maar opnemen voor zijn verstandelijk minder succesvolle broertje, maar gaat in zijn zorg steeds dusdanig te ver dat hij broerlief in lastige situaties brengt. Waar hij dan weer met de nodige complicaties voor oplossingen moet zorgen. De film schiet heen en weer en heeft vast ergens een diepere bedoeling zitten, maar ik haal hem er niet uit.

Met: Robert Pattinson, Bennie Safdie, Jennifer Jason Leigh

Borg McEnroe - Janus Metz

Borg McEnroe op IMDb (7,0)
Best een spannende onderneming, een film van anderhalf uur ophangen aan één enkele tennismatch. Nu wil het verhaal dat het een van de meest memorabele (nee, niet memorabelste) potjes uit de geschiedenis is. En, wat deze film dan ook echt het bekijken waard maakt, één die op het hoogtepunt van psychologische oorlogvoering werd gespeeld.

1980, Wimbledon. Borg is -hoewel nog relatief jong - al een aantal jaren de onbetwiste tenniskoning, de Federer van zijn tijd. Vier jaar achtereen won hij de titel in het beroemdste toernooi ter wereld. Iedereen (nou ja, bijna iedereen) verwacht dat hij geschiedenis gaat schrijven met een volgende titel, maar er is een outsider waarmee rekening gehouden dient te worden.  In het grote contingent Amerikaanse tennissers is er een coming man die agressief speelt en ageert, maar die wel tennis van een onwaarschijnlijk niveau speelt. Borg voelt de spanning, is helemaal niet zo zeker van zijn zaak als velen denken.
Wat de film goed doet, is het weergeven van de aanloop: hoe werd McEnroe die scheldende, smijtende en tierende wondermepper? Was Borg altijd die koele kikker die schier emotieloos zijn partijen afrondt? We leren dat voor beiden de achtergrond, het opgroeien, een trainer bepalend zijn geweest voor hun publieke optredens. Feitelijk blijken de mannen karakterologisch best dicht bij elkaar te zitten. Dat blijkt ook wel als we bij de aftiteling lezen dat de mannen een vriendschap voor het leven hebben over gehouden aan deze match vol tegenstrijdigheden.
Maar goed, eerst die wedstrijd. Spannend!

Met : Sverrir Gudnason, Shia Labeouf, Stellan Skarsgaard

Mektoub, my love : Canto Uno - Abdellatif Kechiche

Mektoub, my love: Canto Uno op IMDb (7,1)
Helaas, Kechiche heeft wat mij betreft het hoge niveau van zijn vorige film(s) lang niet kunnen halen. Wat hij te zeggen heeft, zegt hij in mooie beelden maar hij zegt het zeker anderhalf uur te lang. De film duurt om en nabij de drie uur, terwijl dat minstens de helft korter had gekund.

De film draait om sensualiteit, om het zinnenspel. Koningin van dat spel is de waarlijk prachtige Ophélie, een voluptueze vrouw die voorbestemd is te trouwen met een lokale soldaat die continu op missie is. Zij doodt de tijd met zwoelen op het strand, een beetje werken op de boerderij van paps en vreemdgaan met lokale playboy Tony. Officieel weet niemand daarvan, maar er wordt gepraat -heel veel gepraat- in dit strandplaatsje. En daarmee dus ook in de deze film.
Feitelijke hoofdpersoon in de film is Amin , die voor een vakantie terugkeert van zijn studie-/werkplek Parijs. Van jongs af aan heeft hij een crush op Ophélie , maar die is onuitgesproken gebleven en blijft dat ook nu. Wij zien echter de blikken wel, die haar volgen in haar verleidelijke spel met mannelijke bezoekers van het stadje en zelfs met een enkele toeriste.
Het draait om het zomers gevoel, verleiden is van alle tijden en Ophélie lijkt zich van geen kwaad bewust. Amin daarentegen vindt het pijnlijk om te zien en houdt om moverende redenen elke toenadering van andere vrouwen af. Nou ja, van alle vrouwen?

Er zitten prachtige scenes in: de watergevechten tussen de koppels, de dansscènes op - overigens ontzettend lekkere - Arabische ritmes en Europese disco en de ietwat vreemd geplaatste scene van het tweevoudig lammeren van een schaap. Plots is er onthaasting, Amin woont de geboorte in alle rust bij.

Met : Shain Boumediene , Ophélie Bau , Salim Kechiouche

Franny (aka The Benefactor) - Andrew Renzi

Franny op IMDb (5,1)
Kleine Sundance-titel, die eigenlijk klein blijft en maar niet groot wil worden.

Franny is een rijke filantroop, die een ziekenhuis bezit. Ooit deed hij dat samen met zijn beste vriend Bobby, maar die is vijf jaar geleden - samen met zijn vrouw- verongelukt. Frannu zat ook in de auto maar overleefde. Sindsdien heeft hij zich altijd schuldig gevoeld over de dood van zijn beste vrienden.
Als na vijf jaar hun dochter zich bij hem meldt met het verzoek een baan in het ziekenhuis te regelen voor haar man, aarzelt Franny dan ook geen moment. Luke krijgt een baan als dokter en Franny koopt er meteen ook maar een huis bij voor het stel. Hij kan het zich veroorloven, maar het hoeft natuurlijk allemaal niet. Luke en Olivia denken er het hunne van.
Al snel blijkt de opdringerigheid van de weldoener het stel zwaar te vallen, zeker als ze gaandeweg de oorzaken van Franny's goedgeefsheid doorkrijgen. De sfeer wordt steeds minder vriendschappelijk.

Met : Richard Gere, Dakota Fanning, Theo James 

120 Battiments Per M(inute(120 BPM) - Robin Campillohoe

120 Battiments Per Minuto op IMDb (7,5)
Stevige film, aangrijpende film. Men neemt de tijd ervoor, maar het is dan ook een loodzwaar onderwerp. Ik kan me de periode dat het voor het eerst in het nieuws kwam nog goed herinneren. Was dermate onder de indruk van het probleem dat ik direct donateur ben geworden en dat ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds.

Act Up Paris is een actiebeweging die strijdt voor bewustwording van de dodelijke ziekte AIDS. In de beginjaren was de wetenschap in paniek, er was geen afdoende medicijn beschikbaar en al snel nam het aantal getroffenen epidemische vormen aan.
Binnen de beweging waren er uiteraard diverse bloedgroepen (excuses voor de woordkeus), er waren hardliners en debaters. Er waren fulltime activisten en er waren mensen die gaandeweg teleurgesteld raakten in de beweging. In deze film volgen we een aantal van hen, maar vooral volgen we de ontluikende liefde tussen twee van hen: Sean is seropositief , is daar ook volstrekt duidelijk over, en Nathan is nog ongeschonden. Wellicht maakt dat laatste hem roekelozer, want hij neemt risico's.
Gek genoeg is dat omgekeerd bij de auitng van hun activisme, daarin is Sean vele malen radicaler. Invallen bij pharmagiganten, het gooien van nepbloed, confronterende acties. Die acties beperken tegelijkertijd de beweging, want het maakt het makkelijk voor politie, politici en chemiereuzen om de beweging in een kwaad, gewelddadig daglicht te zetten.
Sean gaat steeds verder, terwijl Nathan eigenlijk steeds verder gaat in zijn liefde. Ze lijken ermee te spelen, ze leven op de grenzen van hun levenskansen. De eerste Kaposi-vlekken beginnen zich af te tekenen bij Sean en dan weten we eigenlijk al in welke richting hun relatie zich ontwikkelt.

Act Up ontstond naar Amerikaans voorbeeld, maar heeft in Frankrijk haar waarde bewezen door de politiek en de chemiereuzen aan tafel te krijge, door een serieus gesprekspartner te worden.

Met : Nahuel Perez Biscayart, Arnoud Valois, Adele Haenel

Alles voor elkaar - Danny Stolker

Alles voor elkaar op IMDb (5,4)

Voorspelbare en daardoor tamelijk slappe komedie. Aan alle kanten wordt geprobeerd om het "Alles is liefde" concept te kopiëren, dan krijg je producten als dit. Het mozaïekthema er in, vriendinnengroepje in de hoofdrol en gaan.

Vier vriendinnen komen bij elkaar op de 30e verjaardag van een van hen. De jarige is diep ongelukkig, want nog steeds geen man in haar leven, voornamelijk door gebrek aan durf. Ze herinneren elkaar aan de afspraken die ze op hun 18e verjaardag maakten. Ze gaan elkaar helpen die dromen uit te laten komen, nog voordat de volgende 30 wordt.
Dus wordt de ene geholpen met een doorbraak als zangeres, wordt de andere geholpen bij haar marketingcarrière, wordt de bleue dame aan een vriend geholpen en wordt de vierde , een ongelukkige moeder , aan wat geluk en tevredenheid geholpen.

Met : Maryam Hassouni, Esmee van Kampen, Yootha Wong-Loi-Sing, Sarah Chronis

Patti Cake$ - Geremy Jasper

Patti Cake$ op IMDb (6,6)
Het afgelopen jaar hadden we een scene uit deze film in (een leader van) onze filmquiz maar ik kende hem nog niet. Gisteravond ingehaald.
Sympathieke film, *begin spoiler* van het bekende principe dat iemand die het wil maken in de showbizz eerst diverse malen zal moeten struikelen, het bijna zal moeten opgeven en dan toch opeens het laatste strohalmpje zal moeten vastgrijpen om uiteindelijk toch ergens te komen. *Einde spoiler*.

Patti lijkt alles tegen te hebben in het leven. Groot trailtertrash gehalte, alcoholische moeder, zieke oma, geen inkomsten en bovendien is ze zelf gezegend met een obees postuur. Niet direct het type dat je op een podium ziet vlammen. Toch wil ze dat graag, ze schrijft excellente teksten en is gezegend met een scherp ritmegevoel. De hiphopbattles die ze af en toe bijwoont, geven haar - wanneer ze wordt uitgedaagd door een moiboirapper - plots de kans zichzelf te etaleren. Ze bijt met het nodige gif hard van zich af en vermorzelt de jongetjes verbaal. Dat wekt natuurlijk de aandacht.
Vriend Jheri overtuigt haar dit door te zetten en ronselt een band en studioruimte bij elkaar. Het gaat allemaal niet vanzelf, Patti moet om de opnamen te bekostigen fors aan de bak bij haar duobaantjes in catering en horeca. Maar ze flikt het. Of toch niet: ze verpest het.

Zoals gezegd: sympathieke film en je hoeft geen hiphopliefhebber te zijn om toch het verhaal te kunnen volgen. Deed ik ook.

Met : Danielle Macdonald , Siddharth Dhananjay, Mamadou Athie

Duck Butter - Miguel Arteta

Duck Butter op IMDb (5,4)
De afgelopen twee weken film kijken leken wel paarsgewijs te gaan: twee keer een film over verloren zijn op de oceaan, twee keer een nonnenkloosterfilm en gisteravond zag ik de tweede film over lesbische liefde in een week tijd. Het is allemaal gescript, denk ik dan maar.

Duck Butter kreeg gisteren een aardige recensie in de krant, dus ik probeerde hem meteen maar 's avonds. De film is expliciet seksueel, niet in de pornografische zin maar in de zin van het onderwerp. De beide hoofdrolspeelsters worstelen niet zozeer met hun homoseksualiteit, als wel met de manier waarop ze dat inpassen in hun creatieve leven. Actrice Naima en zangeres Sergio ontmoeten elkaar in een gaybar en voelen beiden een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Na een eerste afgebroken poging ontmoeten ze elkaar opnieuw en gaan ze een gevaarlijke weddenschap aan: de komende 24 zijn ze bij elkaar en zullen ze elk uur seks met elkaar hebben.
Dat klinkt vooraf natuurlijk geweldig, even met elkaar rommelen en daarna dagelijkse dingen doen als koken, praten, toilet maken, de hond uitlaten. Maar onverbiddelijk gaat het klokje weer een uurtje rond: uiteindelijk wordt het mogen een moeten en gaan er spanningen op staan. Wat een idylle lijkt, kan al snel vervallen tot sleur en ongemak. De dames komen niet alleen steeds elkaar, maar ook zichzelf tegen.

Met : Alia Shawkat, Laila Costa

Adrift- Baltasar Kormakur

Adrift op IMDb (6,7)
Regisseur Baltasar Kormakur heeft iets met de zee. Niet gek als je weet dat hij van Ijsland komt. Eerdere titels die ik van hem zag (Reykjavik-Rotterdam en The Sea bijvoorbeeld) verbeelden al het leven op woest water, maar zo ver als in "Adrift" ging hij nog niet eerder.

"Adrift" is een simpel te vertellen verhaal, de kijker moet het van de beleving hebben. Jong meisje op wereldreis ontmoet een stoere schipper, die al enkele jaren niets anders doet dan de wereldzeeën bevaren. Ze valt voor hem en besluit toe te happen op zijn verzoek met hem mee te varen. Hij krijgt een leuke opdracht van een rijke zakenman die hem vraagt zijn boot over de Stille Oceaan naar Californië te varen,
Het stel krijgt de kans om volledig van elkaar, het varen en de zee te genieten: ze zijn volledig op elkaar aangewezen, net zoals ze volledig aan de elementen zijn overgeleverd. Dat gaat natuurlijk mis: schipbreuk , man slaat overboord, na angstige uren vindt ze hem toch weer terug, het lukt haar hem aan boord te krijgen, ze verzorgt hem, het lukt haar zelfs om de boot weer op een miniem zeiltje aan het varen te krijgen. Maar dan: met weinig eten en drinken aan boord en min of meer stuurloos op de Pacific, met een man die koorts krijgt van alle breuken en wonden, het is maar de vraag hoe lang ze het volhouden.

De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waardoor u een deel van de afloop al kunt raden.
Het is één grote Shailene Woodley-show (ze produceerde deze film ook), maar die speelt dan ook een aardig overtuigende rol. Ze is zowel het zoete argeloze poppetje dat verliefd wordt als het stoere schipperswijf dat zorgt dat er nog enigszins te overleven valt op de ruige zee.
Waar de vergelijkbare film "The Mercy' veel meer inspeelt op de psyche , is "Adrift" een verslag van overlevingsdrang. En bij vlagen is dat best doorbijten.

Met: Shailene Woodley, Sam Claflin

Disobedience - Sebastian Lelio

Disobedience op IMDb (6,7)
Sterke film, goed geacteerd. Zinnelijke film ook, het is bijzonder om de (wel)lust te zien borrelen die diep verborgen zit onder de orthodoxie.
Ronit is de dochter van een van de bekendste rabbi's van Engeland. Ze woont in New York en keert terug naar haar geboorteland wanneer ze bericht krijgt van het overlijden van haar vader. Al snel leren we waarom Ronit zo ver van huis leeft. Ze is verbannen nadat ze betrapt is op intimiteiten. Met een vrouw.
In de orthodoxe leer van het jodendom is dat ver buiten het betamelijke en de verbanning is het gevolg. Al snel blijkt dat het daar niet bij is gebleven, ze is ook nog eens onterfd. Toch wil ze afscheid nemen van haar vader en daartoe zoekt ze contact met een oude vriend, die de beste leerling van haar vader blijkt te zijn geweest. Aarzelende ontmoeting volgt, ook nu leren we al snel waarom: hij blijkt getrouwd te zijn met het onderwerp van Ronit's amoureuze escapades.
Er ontwikkelt zich een spannend spel: tussen de regels van de rouw en de gelovige gemeenschap, tussen Ronit en haar beide jeugdvrienden en tussen vrijdenken en religie in het algemeen. Ronit's komst blijkt alles opnieuw op scherp te zetten. Ze mag dan niet meedelen in de nalatenschap van haar vader, de erfenis van haar gedrag destijds heeft een veel grotere impact op de bekrompen joodse gemeenschap.

Rachel Weisz speelt sterk, vooral non-verbaal. Haar spiedende blik, haar verbazing en de minzame glimlachjes op haar mond: het spreekt tot de verbeelding. Goede film.

Met : Rachel Weisz, Rachel McAdams, Alessandro Nivola

The Return (Vozvrashchenie)- Andre Zvyagintsev

The Return op IMDb (8,0)
Stond nog op mijn misserslijstje , deze. Van de week was ie op Canvas te zien: de kans gepakt! Sterke film, ik snap de waarderingen wel.

Ivan en Andrey zijn broertjes zoals er duizenden zijn: ze spelen samen, delen vrienden en gedragen zich naar hun leeftijd als het om kattenkwaad gaat. Hardlopend rennen ze van het spelen naar huis en plots wordt alles anders: aan de eettafel zit opeens hun vader, die zich 12 jaar lang niet heeft laten zien. Moeder heeft altijd goed voor ze gezorgd maar schuift direct weer in een onderdanige rol, een houding die vader blijkbaar afdwingt. Ook dwingt hij af dat zijn zoons hem "papa" noeme, hetgeen vooral Ivan als jongste met de nodige tegenzin doet.
Alsof er niets gebeurd is, belooft vader ze een uitstapje de volgende dag. Andrey vindt het leuk, spannend vooral , en schikt zich al snel in de nieuwe omstandigheden. Ivan echter blijft weerbarstig, hij vertrouwt het voor geen cent. Wie zegt dat vader niet weer net zo makkelijk verdwijnt als de vorige keer? En voor lang zal dat dan deze keer zijn?

Vader neemt ze mee op een kampeertocht naar een eiland en plots komen alle obstakels in de verstandhouding naar buiten. Hij wil zijn kinderen echt wat leren, maar bezit niet de skills en de pedagogiek om dat over te brengen. Er ontstaat weerstand, zoveel weerstand dat beide zoons beweren "hun vader wel te kunnen vermoorden". Als Ivan op een gegeven moment een mes pakt en denkt dat te gaan uitvoeren, bedenkt hij zich net op tijd en zet het op een lopen.

De film is zwaar, maar prachtig. Intiem maar knalhard. De titel had niet treffender gekozen kunnen worden: niet alleen in de betekenis van terugkeer, maar ook die van terugreis en terugwedstrijd. In alles gaat deze film over omwenteling, over het kantelen van principes en meningen. Heel heel mooi.

Met : Vladimir Garin, Ivan Dobronravov, Konstantin Lavronenko, Natalia Vdovina

The Little Hours- Jeff Baena

The Little Hours op IMDb (5,8)
En nog een nonnen/kloosterfilm. Maar deze is echt wel beduidend slechter, om niet te zeggen abominabel. Het mag dan wel gebaseerd zijn op de Decamerone van Boccaccio - hetgeen toch een roman is van historische waarde -, het ontsteeg het niveau van amateurtoneel niet en kwam op een gegeven moment zelfs gevaarlijk dicht in de buurt van Tiroler sekskomedie. Plat, voorspelbaar, jammer.

Situatie: klooster in de Italiaanse bergen, een aantal eeuwen geleden. Priester zuipt teveel, heeft een verhouding met moeder-overste. De nonnetjes hebben een onderlinge competitie en houden er vreemde hobbies op na, die later zullen verwijzen naar hekserij. Ze pesten de knecht van het terrein af omdat hij "onheus" zou hebben aangesproken.
Precies die dag komt een man op de vlucht langs het klooster. Hij is ontsnapt aan de wachters van zijn landheer, die hem moesten vangen omdat hij de vreemdganger-van-dienst was bij de landlady.
De priester vangt de man op, ziet de mogelijkheid om zijn vertrokken knecht te vervangen en bedenkt een plan: als we hem als doofstom voordoen, kan hij prima de nieuwe knecht spelen en zullen de oude verwijten van de zusters zich niet voordoen.
Zuks dus. De zusters zijn stuk voor stuk gecharmeerd van de knappe knecht en zoeken, na enig aftasten, hem allemaal op voor een heimelijke wip. Die ze van elkaar natuurlijk allemaal niet mogen weten. De knecht wordt zo populair dat ie wordt gekidnapt door de heksen./nonnen.

Raar, zegt u? Ja, dat zeker. Maar dat hoeft niet het grootste bezwaar te zijn. Het grootste bezwaar was het niveau.

Met : Alison Brie, Dave Franco, Aubrey Plaza, John C. Reilly

Novitiate - Maggie Betts

Novitiate op IMDb (6,6)
Wie niet enigszins is ingevoerd in riten en regels van het katholieke geloof zal moeilijk door deze film heen komen. Sowieso is het een taai geheel, maar als je er blanco ingaat zal het moeilijk voor te stellen zijn hoe het er nog maar 50 jaar geleden in de katholieke kerk aan toe ging.
Wat de film goed doet, is niet de nadruk leggen op het geloof zelf maar op de worsteling van de volgelingen om oude gebruiken te ondergaan in een veranderende, naar modernisme hunkerende werel
Het is 1964, Cathleen is de 17 jarige dochter van een alleenstaande moeder. Vader is al jaren geleden ruziënd vertrokken, moeder doet haar best maar kan haar dochter weinig bieden. Deze zoekt dan ook geborgenheid bij de nabijgelegen zusterschool. De nonnen aldaar hebben aandacht voor het meisje en masseren haar langzaam een geloofsovertuiging in. Cathleen weet het zeker. Van de ene op de andere dag meldt ze haar moeder dat ze non wil worden, dat ze intern gaat en dat ze ervoor kiest om met meneer Jezus te trouwen ipv met een willekeurige andere man (die wellicht net zo'n drankzuchtige ruziezoeker zou kunnen zijn als haar vader, immers).
We beleven de intreding van zuster Cathleen, ze stroomt mee met een hele groep jonge meiden (zo ging dat nog destijds, ik weet het uit zeer nabije kring). Het jonge meisje gedraagt zich voorbeeldig, is een ambitieuze leerling en is hard op weg naar haar noviciaat. Nog geen spoortje van twijfel heeft ze, zoals ze dat wel ziet bij sommige medezusters, die dan ook druppelsgewijs afvallen en weer de buitenwereld instromen. Cathleen is hard voor zichzelf, ze moet zich focussen maar het is lastig om de strenge regels van moeder-overste te volgen. Deze probeert wanhopig de veranderingen van het Vaticaanse Concilie tegen te houden, maar dat blijkt onbegonnen werk. Ook bij Cathleen wankelt het: is ze echt volledig overtuigd van de devotie, de gelofte van armoede en - niet onbelangrijk- het afwijzen van menselijke gevoelens? Gaat ze door, gaat ze voor een levenslang huwelijk dat bezegeld wordt met een kruis in plaats van met een ring?

De film is taai, kent enkele wrange momenten die er echter terecht in voor komen omdat schuld en boete hoofdkenmerken zijn van de katholiek. En schuld bekennen betekent pijn lijden, fysiek dan wel geestelijk. Het is hard, maar het is ongetwijfeld zo gegaan.

Met : Margaret Qualley, Julianne Nicholson , Melissa Leo

The Wilde Wedding - Damian Harris

The Wilde Wedding op IMDb (4,9)
Ondanks een keur aan grote namen en bekende gezichten stelt deze film aan alle kanten teleur. Niets van de opwinding die het belooft, is terug te vinden in beeld. Gezapig geacteerd (met als enige lichtpuntje de vlagen van genialiteit die je van John Malkovich kent) , voorspelbaar verhaaltje, stompzinnige plotwendingen en een kunstmatig familie-geheel.

In het kort: filmdiva op leeftijd staat op het punt haar vijfde huwelijk in te stappen. Enige ex met wie ze nog contact heeft, is haar eerste man. Die is dan ook ruim op tijd aanwezig, gaat in gesprek met zijn opvolger (ruim gezien , he) en voorziet de hele familie van advies. Er zijn perikelen, u snapt.
Ook de overige familieleden zitten in diverse stadia van scheidingen, ruzies en/of verliefdheden. Het buitelt over elkaar, kort gezegd.

Met : Glenn Close, John Malkovich, Patrick Stewart , Minnie Driver

The Mercy - James Marsh

The Mercy op IMDb
Uitstekend spel van Colin Firth maakt dat deze film intrigeert. Aanvankelijk lijkt het langdradig te worden, maar de manier waarop Firth gestalte geeft aan een man die door schuld en boete-gevoelens langzaam doordraait , is fascinerend om te zien.

Gebaseerd op een waar verhaal, de hoofdpersoon Donald Crowhurst heeft echt bestaan. Type keurig Britse ondernemer, beetje uitvinder maar zeker ook family man. Als hij een apparaatje bedenkt waarmee men op zee moeiteloos posities kan bepalen, denkt hij dat de praktijk de beste manier is om dat aan de man te brengen. Hij schrijft in op een oceaanrace, een die nog nooit door een mens is volbracht: een non-stop race om de wereld. De Britten kenden al sir Francis Chichester (zelfs ik kende die naam nog) , die de wereld ook al varend gerond had maar die daarbij diverse havens aandeed. Crowhurst schrijft zich in met nog een viertal anderen maar hij heeft een probleem: hij heeft geen zeewaardige boot.
Dus bouwt hij die, hij zoekt sponsors en tekent wurgcontracten. Hij kan niet meer terug, ondanks dat hij weet dat hij zijn gezin niet alleen met zijn lange afwezigheid opzadelt, maar ook met ernstige gevolgen als hij faalt. Zijn huis is onderpand en dat betekent dat niet winnen zich beperkt tot gezichtsverlies, nee, het is ook meteen faillissement en huis kwijt. Met alle gevolgen vandien.
Crowhurst gaat dus de race tegen de tijd aan maar moet genoegen nemen met een niet geheel afgeronde bouw voordat hij het zeegat kiest. Het komt hem duur te staan: averij dwingt hem - na dagenlang dobberen- aan land te gaan in Argentinië. Hij verzwijgt dat echter voor het thuisfront, heeft het radiocontact uit voorzorg gebroken. Eenmaal weer op zee rijpt het plan dat er nog maar één manier is om zichzelf te redden: hij moet liegen, hij moet voor de buitenwereld doen alsof hij alweer op de terugweg is , doen alsof de oceanische onberekenbaarheid de reden is geweest voor zijn gebrek aan contact. Niet alleen de tijd begint te knagen, zijn geweten ook.

Natuurlijk zit er een flauwe kant aan de film, want we drijven wel erg lang met hem mee. Maar als je daar doorheen durft te kijken en je focust op de transformatie van de eenzame zeeman, dan golf je mee met een prima film. Enneh: Rachel Weisz is een mooie vrouw.

Met : Colin Firth, Rachel Weisz , David Thewlis

Nerve - Henry Joost/ Ariel Schulman

Nerve op IMDb (6,6)
Omdat de jonge generatie waarschijnlijk nooit "The Game" gekeken heeft, maakten deze regisseurs hem opnieuw. Ze vermaakten hem een beetje, zodat er ook een soort highschool-competitie tussen het populairste meisje en het muurbloempje ontstond en hup, je hebt "Nerve" al voor de helft gezien.

Synopsis: beetje nerdy meisje (gek van fotografie, dat is de hint) is niet zo'n durfal. Dat blijkt als ze mee wil doen aan het populaire underground-spel "Nerve". Dat is truth or dare, maar zonder truth: je kunt geld verdienen als je dingen durft. Je kunt kijker zijn, of speler. En degene met de meeste kijkers verdient het meest en gaat naar de finale. U, snapt dat het allemaal niet zo simpel is, de makers blijken een anarchistische en ontwrichtende inslag te hebben.
Maar goed, het meissie wil zich profileren ten opzichte van haar populaire doch ietwat lege vriendin. Het wordt haar natuurlijk afgeraden door nerdy vriend, die wel vriend is maar niet haar vriend. Volgt u het nog?
Het gaat van kwaad tot erger en zo, het meissie doet steeds gekkere dingen en komt in gevaar. Nerdy vriendje moet te hulp schieten!

Met : Emma Roberts, Dave Franco , Emily Meade, Juliette Lewis

Victoria and Abdul - Stephen Frears

Victoria and Abdul op IMDb (6,8)
Judi Dench. Onnavolgbaar goed. Ik ben de filmwereld zeer dankbaar dat zij er is. Alles wat jonge acteurs moeten leren op academies, laat zij zien. Ze is een wandelende tegenstrijdigheid, met haar komische chagrijnigheid, met haar bitchy lieve-oma-uitstraling. Ik probeer geen film van haar over te slaan.

Victoria and Abdul is een onwaarschijnlijk verhaal, toch is het min of meer waar gebeurd. Eind 19e eeuw: de koningin Victoria, aan wie de term Victoriaanse waarden zijn ontleend, is dan al de mopperende, knorrige, sukkelende koningin die ze nog maar een paar jaar zal blijven. Niets doet ze om zich beter voor te doen dan ze zich op dat moment voelt: botte eetgewoonten, afkappen en afblaffen van personeel (en vooral van haar eigen nietsnutzoon Bertie). Er is weinig sprookjesachtig aan haar.
Alles verandert als ze tijdens een banket een ceremoniële munt aangeboden krijgt door twee mannen uit een ver deel van haar koninkrijk. Deze twee zijn er speciaal voor aan komen varen uit India. Abdul is de charmante van de twee en tevens degene met de grootste onbevangenheid. Al direct overtreed hij het gebod "NOOIT de koningin aankijken".
Victoria vindt hem charmant en wat nooit gebeurt, gebeurt nu wel: ze ontbiedt de man na de ceremonie opnieuw voor een gesprek. Ze krijgt van Abdul een klein inkijkje in een voor haar onbekende wereld. Het intrigeert haar en de gesprekken worden inniger. Wanneer ze Abdul aanstelt aan het hof als haar leraar in Oosterse wijzen en gebruiken, is het hof te klein. Alle oude adel, alle knipmessende lakeien, iedereen is in rep en roer: "Maar. Maar. Maar hij is een Indiër!",

Victoria trekt zich er niets van aan en vervolgt haar lessen, terwijl haar huishouding langzaam in opstand komt. Zij is vast van plan nog iets te leren aan het eind van haar leven, terwijl haar omring krampachtig probeert vast te houden wat ze altijd zo lekker voor zichzelf konden houden.

Het klinkt allemaal niet heel logisch en geloofwaardig, maar toch is het echt zo gebeurd. Een beetje Greet Hofmans avant la lettre, eigenlijk. En dat maakt het verhaal menselijk en sympathiek.

Met : Judi Dench, Ali Fazal, Eddie Izzard, Tim Pigott-Smith

The Lovers - Azazel Jacobs

The Lovers op IMDb (6,1)
Sympathiek filmpje met een originele invalshoek. Uitgeblust koppel is al jaren op elkaar uitgekeken, elk houdt er een minnaar op na. Liegen en bedriegen is key bij deze twee. Als ze bericht krijgen van hun zoon dat hij langs wil komen om zijn aanstaande te komen showen, moeten er toch afspraken gemaakt worden. En verdomd: langzaam, heel langzaam blijken ze toch allebei kleine lichtpuntjes in de ander te zien. Daarmee wakkert het vlammetje tussen hen weer aan en hebben ze vervolgens beiden iets aan hun minnaars uit te leggen. Het liegen en bedriegen gaat dus door, maar nu de andere kant op.
Zoonlief is nog immer in de veronderstelling dat zijn ouders elkaar spuugzat zijn en is dus bij thuiskomst (on)aangenaam verrast door hun onderlinge verstandhouding. Wie speelt er een spelletje en hoe lang gaat diegene dat spelen?

Met : Debra Winger, Aidan Gillen, Tracy Letts

On Chesil Beach - Dominic Cooke

On Chesil Beach op IMDb (6,5)
Hoewel ik me goed kan voorstellen dat mensen het een saaie film vonden, had ik daar in het geheel geen last van. Fantastisch gefilmd, uitstekend acteerwerk en een juiste dosis spanning om niks.

Florence is een nerveus meisje van goede komaf, Edward is een twijfelende geschiedenisstudent uit armere kringen. Wanneer Edward zijn graad heeft behaald, vindt hij niemand om het mee te vieren. Bij zijn zwerftocht ontmoet hij de dame die later zijn vrouw zal worden.
Aanvankelijk loopt alles naar wens: ze tasten elkaar af in wandelingen en vaartochten. beider thuisfront leert de nieuwe familie-aanwinst te accepteren. Ze hebben een lot uit de loterij in handen, zo ervaren ze het allebei.
In het hotel aan Chesil Beach, direct na de bruiloft. Alles is goed gegaan, vinden ze. Edward's psychotische moeder heeft niets geks gedaan, Florence's  arrogante ouders hebben geen roet in het eten gegooid. Ze dineren op de hotelkamer en bereiden zich langzaam voor op iets wat moet leiden tot de eerste huwelijksnacht. Keer op keer worden Edward's onhandige toenaderingspogingen door Florence afgekapt , ondanks dat ze snapt dat ze er toch aan moet geloven. Ze hebben immers gezworen "op elkaars lichaam en geest". Maar het gaat niet zonder pijn. Al is dat in dit geval misschien een onhandige omschrijving.

Ze is de rijzende ster van de cinema, hoofdrolspeelster Saoirse Ronan. En ik vind het tamelijk terecht: een uitermate expressieve actrice die met kleine bewegingen in gezicht of met haar handen een enorme geestelijke strijd kan uitdrukken. Ze is het scharnierpunt van de film.

Met : Saoirse Ronan , Billy Howle, Anne-Marie Duff, Emily Watson

Girls'Night Out (aka Rough Night) - Philippe Gagnon

Girls Night Out op IMDb (5,2)
Iedereen doet wel eens een niemendalletje. Dat geldt voor acteurs en actrices (nietwaar, Scarlett Johansson) maar dat geldt ook voor filmkijkers (nietwaar, schrijver dezes?). Deze dus

Vijf vriendinnen gaan op pad voor een vrijgezellenfeest van de meest succesvolle van de vijf. Zij staat op het punt om senator te worden en moet dus opletten op wat ze doet, een reputatie sneuvelt snel. Uiteraard komen de vijf in de problemen: de stripper die op bestelling arriveert, sterft na een onhandige val. De vijf proberen het lijk weg te werken, onderling ontstaan spanningen. Of zoiets.

Met : Scarlett Johansson , Zoë Kravitz , Jillian Bell

Suzanne - Katell Quillévéré

Suzanne op IMDb (6,7)
Moeizame film, maar dat is an sich niet zo'n probleem. Meer moeite had ik met het feit dat ik een antipathie kweekte voor de hoofdrolspeelster en naamgeefster van deze film. Wat een irritant, zelfingenomen, leeg mens zet ze neer. Gelukkig dat het maar film is, hoofdrolspeelster Sara Forrestier kwam begin dit jaar met haar debuut als regisseur/speler en daarin zette ze - naar wat ik begreep- een meer menslievend figuur neer. Het kan verkeren.

Suzanne is dochter van een vrachtwagenchauffeur, die veel te vroeg weduwnaar is geworden. Hij doet zijn best om het leven voor zijn jonge meisjes draaiende te houden maar is daardoor vaak van huis. Als de dames in de puberleeftijd komen , gaan ze beiden een andere kant op. De jongste trekt naar Marseille en gaat aan het werk in een naaiatelier, maar de oudste loopt in de val van het tienermoederschap. Nog een mond te voeden in dit armlastige gezien.
Aanvankelijk doet Suzanne haar best een echte moeder te zijn maar ze is te jong, het is te veel. Ze valt voor het volgende verkeerde vriendje en laat pardoes alles uit haar handen vallen. Zus en vader krijgen de zorg voor het jongetje, de verliefdheid beweegt Suzanne tot rare dingen. Vriendje blijkt bijzondere bezigheden te hebben, uiteindelijk brengt dat Suzanne in de gevangenis.
Brengt deze periode haar weer nader tot haar familie of is ze uiteindelijk te ver het verkeerde pad opgelopen?

Met : Sara Forrestier , Francois Damiens, Adele Haenel