maandag, oktober 30, 2017

Jason Bourne - Paul Greengrass

Jason Bourne op IMDb (6,7)
Zo, heb de schijf flink opgeruimd gisteren. Maar liefst drie films er doorheen gejast. Dit was de laatste van de avond. Wie mij kent, weet dat dit soort films niks voor mij zijn. Ik probeer ze echter altijd (achteraf) omdat je nooit weet of er een gesprek van komt of dat het in een filmquiz bruikbaar wordt). Anyways: actiefilm dus!

Bourne is een afvallige CIA-agent die op een of andere manier toch de hele tijd met de CIA in aanraking wil komen. Of wordt gebracht. In deze film begint dat in Griekenland waar een meissie een stickie aan hem geeft met gevoelige informatie. Gevoelig zowel voor hem als voor de CIA.
Hij gaat verhaal halen, moet daarvoor om een of andere reden in Berlijn en Londen en Las Vegas zijn. En uiteindelijk vindt ie in een gefrustreerde CIA-medewerker een medestander, zij houdt hem waar nodig uit de wind. Nodeloos ingewikkeld af en toe, maar het blijft steeds gaan over spionage en tegengestelde belangen rondom (de aanpak van) staatsveiligheid.

Met : Matt Damon, Alicia Vikander, Tommy Lee Jones, Vincent Cassel

zondag, oktober 29, 2017

The Idol (Ya Tayr El Tayer) - Habu-Any Assad

The Idol op IMDb (6,2)
Bloedserieus verhaal (waargebeurd) verpakt in een soort jeugdfilm.
Mohammed Assaf woont in de Gazastrook , zijn familie en vrienden hebben zwaar te leiden onder de Israëlische bezetting. Zijn enige afleiding bestaat uit zingen, samen met zijn zusje en vrienden begint hij een bandje. Al gauw blijkt dat hij talent heeft en ze beginnen er een bijverdienste aan te krijgen.
Wanneer zijn zus nierpatiënte blijkt, steken ze samen alle centjes in de behandeling. Helaas, het mag niet baten: ze overlijdt op veel te jonge leeftijd.
Mohammed heeft haar beloofd te blijven zingen, maar het gaat steeds moeilijker in het door oorlog vernielde en zwaar onderdrukte Gaza. Hij wil mee gaan doen aan Arab Idols, maar daarvoor moet hij het land ontvluchten.
Dat lukt, hij regelt een vals paspoort en vlucht over de grens naar Egypte. Daar werkt hij zich naar binnen bij de audities en het lukt hem deel te nemen aan de competitie. Zijn voortvarende succes in de competitie maakt dat zijn thuisland even de oorlog kan vergeten en gewoon weer even kan hopen.
U snapt: hij wint.

Waargebeurd verhaal, ik weet het allemaal nog. Het is serieus, maar in deze film is het luchtig verpakt.

Met : Tawfeek Barhom

The Big Year - David Frankel

The Big Year op IMDb (6,2)
Tamelijk niemendalletje, maar dat is niet erg voor een regenachtige zondagmiddag.
The Big Year is de uitdrukking die onder ornithologen staat voor de uitdaging om in één kalenderjaar zoveel mogelijk verschillende vogelsoorten te aanschouwen. Je kunt daar blijkbaar heel goed in zijn want er zijn wereldrecords, titels en prijzen.
Kenny Bostick staat op het ongenaakbare record van 732 vogelsoorten in zijn beste Big Year. Als hij hoort dat anderen van plan zijn dat record aan te vallen, gaat hij uiteraard in de verdediging.
We ontmoeten de sukkelaar Brad, die nog niets noemenswaardigs in zijn leven gepresteerd heeft. En we ontmoeten de geslaagde zakenman Stuart, die er steeds maar niet aan toe komt om zijn drukke baan opzij te zetten voor een jaar lang vogelkijken. Spotten. Waarnemen. Signaleren. Het is topsport en het is harde concurrentie zo blijkt.
Bostick is een naar en eigenwijs mannetje met trucjes, die in het wereldje zowel bewonderd wordt als verguisd. Zijn prestatiedrang heeft hem al een huwelijk gekost en we zijn getuigen van de problemen in zijn volgende. Meisje wil graag kindjes maar Kenny is steeds weg.
Brad heeft te maken met de druk van zijn vader die wil dat ie eindelijk iets nuttigs met zijn leven gaat doen. Stuart heeft te maken met de druk van zijn medewerkers om steeds maar zakelijke problemen op te lossen én heeft te maken met belangrijker levenszaken die aanstaande zijn: hij gaat opa worden.

Toch zetten alledrie hun wedstrijd door, tot aan het einde toe weten ze niet van elkaar wie er de leiding heeft, wie de eeuwige roem gaat opstrijken. Wel weten we ondertussen wie er wijze levenslessen op doen en wie niet.

Met : Jack Black, Steve Martin. Owen Wilson, Rosamund Pike.


Being Flynn - Paul Weitz

Being Flynn op IMDb (6,4)
Aangename verrassing deze, ik kende hem niet maar heb de acteurscombinatie zeer weten te waarderen. Het aarzelende wereldvreemde van Paul Dano wordt gekoppeld aan de hysterie, de waanzin van Robert De Niro. En dat pakt goed uit. Volbloed Newyorkse film, als je dat als genre wilt zien. En, ook tekenend: het verhaal is nog waargebeurd ook.

Nick is een 12 ambachten/13 ongelukken- jongeman wiens leven al vroeg getekend is. Vader altijd afwezig en zijn slovende moeder pleegde uiteindelijk zelfmoord toen het allemaal te veel werd. Paul heeft schrijversambities, iets dat hem volgens de vele brieven die hij van zijn vader krijgt met de paplepel ingegoten is. Die vader was toch afwezig, zegt u? Klopt. En we leren al snel de reden kennen: vader heeft nog meer ambachten en ongelukken gehad dan zoonlief en belandt na een fraudezaak in het gevang. Hij overlaadt zijn zoon met brieven en schrijft daarin over de succesvolle roman die hij aan het schrijven is. En die al die tijd nog steeds moet worden uitgebracht.
Op een avond staat vader, na 18 jaar absentie, plots voor zijn deur: hij is uit zijn huis gezet en zoonlief moet hem helpen. Nick helpt met de verhuizing, vader gaat in zijn taxi slapen en lijkt van daaruit aan zijn toekomst te gaan werken. Dat gaat natuurlijk mis en hij belandt in de daklozenopvang. En laat in die opvang nu net zoon Nick sinds een halfjaar aan het werk te zijn, omdat hij iets "met betekenis" wilde gaan doen met zijn leven. Het kan niet anders of het clasht: terwijl vader overduidelijk aan de grond en in de goot zit, blijft hij zijn verslavingsgevoelige zoon verwijten dat die niets van zijn leven heeft gemaakt, dat ie ook zijn schrijverstalenten te grabbel gooit met dit baantje.
Er volgt catharsis, de twee kunnen overduidelijk niet al te lang samen zijn zonder in geruzie uit te barsten. Langzaam ontvouwt zich de ontstaansgeschiedenis van dit alles.

Goed acteerwerk, fijn sfeertje en ook een mooie indicatie van het wereldje van daklozen en verslaafden. Dat maakt de film geen feelgood, maar zeker het bekijken waard.

Met : Paul Dano, Robert de Niro, Julianne Moore

zaterdag, oktober 28, 2017

La La Land - Damien Chazelle

La La Land op IMDb (8,2)
Het is dan tóch gebeurd. Eindelijk de grote feelgoodfilm van vorig jaar gezien. Tijdens de roulatie-periode had ik hem laten passeren, denkende dat het niet helemaal voor mij gemaakt was. Het afgelopen jaar ben ik er meermaals op gewezen dat dat misschien wel een misvatting was: 'ga m nou maar gewoon kijken, je zult zien dat het je verrast". De film draait nu op Film1 dus ik ging het proberen.
Aan de ene kant ben ik blij dat ik mijn intuïtieve filmkeuze niet voor niets heb. Het is voor mij niet de film waar ik destijds hardrennend naar toe had gemoeten. De brede waardering en de Oscarregen maken natuurlijk dat het geen kwaad kan als ik hem wél gezien heb, al is het maar om mee te praten. Verder doet de film mij niet zoveel als ie bij anderen doet. Hou me ten goede, het is allemaal niet slecht. Het is doorgaans behoorlijk vrolijk en visueel is het heel niet vervelend. Maar toch wringt het bij mij: het onnatuurlijke gevoel van twee mensen die tegen elkaar een dialoog staan te zingen. Dat blijft voor mij een moeilijk begaanbaar gebied. Mijn aandacht verslapt en de vele moeite van regisseur en acteurs sijpelt bij mij met mijn aandacht weg. Dat is míjn makke, dat snap ik. Ik weet dat hier miljoenen mensen van genoten hebben. Dat is fijn.

Na een reeks toevallige ontmoetingen botsen Mia en Seb dan uiteindelijk toch tegen elkaar aan. Tegengestelde karakters maar ze hebben ook iets gemeenschappelijks: ze hebben allebei een toekomstdroom waarvoor ze bereid zijn veel opzij te gooien. Dat blijkt. Ze krijgen een relatie , de relatie verdiept en ze raken zeer aan elkaar gehecht. Maar voor allebei blijft er iets knagen: ik zou toch...? Als ze elk voor zich uiteindelijk de kans krijgen hun droom te verwezenlijken, kan het dan ook niet anders of er ontstaat afstand tussen de twee. Eerst letterlijk, elk in een verschillende stad. Maar langzamerhand natuurlijk ook geestelijk. Hunkering naar elkaar verliest het steeds maar weer van de ambitie. Maar u snapt dat ze elkaar later in de film natuurlijk toch weer gaan zien. Ze stellen zichzelf de wezensvraag waarvan ze nu het gelukkigst worden.

Met : Emma Stone, Ryan Gosling

dinsdag, oktober 24, 2017

Kleine IJstijd - Paula van der Oest

Kleine IJstijd op IMDb (6,7)
Vermakelijke film. Als je een beetje door de zure randjes van de rock-n-roll zelfkant heen kunt kijken, that is. Je kunt deze film op 2 manieren ervaren: of je ergert je g&g aan het botte gedrag van de hoofdrolspelers of je ziet de humor van de zwarte kanten van onbezorgd gedrag in.
Erg sympathiek zijn de meeste personages namelijk niet: elk hun eigen problemen of merkwaardigheden waar je je wel of niet mee identificeert. Maar ook vormen ze al meer dan 30 jaar een hechte vriendengroep die ondanks alle heftigheid toch een strakke elastieken band heeft opgebouwd waardoor je zeker weet dat men elkaar nooit helemáál los zal laten. Dat laatste is voor mij de meerwaarde van de film, de reden om hem leuk te noemen en aan te bevelen.

Zeven maanden na het overlijden van zanger Kas (Peter te Bos, mensen. Dé Peter te Bos) komen de oud-leden van zijn band met aanhang bijeen om zijn as te gaan verstrooien. Ze zijn elk hun eigen tiepje: de vergoelijkende, de zweverige, de hard-zakelijke, de midlife-jeugdige. Aan de vooravond van de plechtigheid komt er onder een borrel een heleboel vuil naar buiten over de onderlinge verhoudingen. Toch nog wel iets anders dan goeds over de overledene, maar ook veel minder fraais over de overige bandleden. Denk aan "The Big Chill"
Er voltrekken zich een aantal onthullingen en ontboezemingen waardoor de situatie op scherp komt te staan. De zoon van de zanger, die er uiteraard niet zo R&R inzit als de rest, veroordeelt het gedrag van de mensen die zich volwassenen noemen. Maar, meer dan terecht ook, krijgt hij repliek van enkelen die aangeven dat die "onverantwoordelijke volwassenen" wel altijd voor elkaar klaargestaan hebben in mindere tijden. Al 30 jaar lang. En dat zullen ze ook in de toekomst blijven doen.
De rek die er in vriendschapsbanden zit, dat is wat mij betreft de kern van de film.

Met : oa Ariane Schlüter, Cees Geel, Monic Hendrickx

maandag, oktober 23, 2017

Room - Lenny Abrahamson

Room op IMDb (8,2)
Wat een goede film, dit. Met minimale middelen het maximale vertellen. Wat mij betreft een karrevracht aan maatschappelijke beeldspraak en , goed voor mijn filmhart, uitmuntend acteerwerk. Vooral de kleine Jack overtuigt aan alle kanten, de jonge Jacob Tremblay speelt het fantastisch.

Room is de plek waar de twee hoofdrolspelers leren kennen. Room is ook hun hele wereld. Vier muren rondom een kleine ruimte, die achteraf gesitueerd blijkt in een tuinschuurtje. Die tuin is eigendom van een mafketel die zeven jaar geleden de argeloze Joy belazerde met een hulpvraag en die haar vervolgens ontvoerde. De man blijkt de zaadgever te zijn geweest waaruit het jongetje is geboren en nog altijd komt hij dagelijks even de kamer binnen om de boodschappen te brengen en daarna zijn seksueel gerief te halen.
Die onderdanige situatie krijgt de beide bewoners echter niet klein. Moeder heeft zich vol gestort op het goed houden van de moraal en op het kundig onderwijzen van haar fantasierijke jongetje. Die realiseert zich dat er een "tv-wereld" bestaat naast de wereld die voor hem door de muren begrensd is.
Als het jongetje vijf jaar is geworden, acht moeder hem oud en wijs genoeg om mee te gaan werken aan pogingen om uit te breken. De pogingen slagen niet allemaal, maar er hoeft er ook maar één te lukken.

Eind goed, al goed, zou je denken. Maar een heel sterk deel van de film is dat ie aantoont dat het dan eigenlijk pas begint. Want natuurlijk heeft de wereld een oordeel: men is uiteraard hulpvaardig, medisch worden de beide gegijzelden goed begeleid maar er is meer: er is die buitenwacht die van alles wil weten. Media voorop, maar ook politievragen en de bijzonder beschuldigende blik van Joy's vader richting het jongetje maken dat de twee in eerste instantie weinig vreugde beleven aan hun "vrijheid'. Het lijkt dan ook heel snel opnieuw mis te gaan voor moeder en dochter.

Met: Brie Larson, Jacob Tremblay

De Zevende Hemel - Job Gosschalk

De Zevende Hemel op IMDb (6,7)
Toch weer erin getrapt, toch weer een Nederlandse mozaiekfilm geprobeerd. Hij kwam voorbij op mijn Film1-abonnement, wil ik er ter zelfverdediging bij zeggen. Maar goed: ik had hem ook kunnen afzetten, ik had er zelfs ook niet aan kunnen beginnen. Niet gedaan, zondagavond met vrouw op de bank gespendeerd nu. Dat is ook wat waard.

Een ouder echtpaar runt een succesvol Italiaans restaurant. Papa is een nurks die het achteraf best wel goed voor heeft met zijn kinderen. Een is de ambitieuze dochter, een ander is de artistieke dromer en weer een ander is de dwarsligger die na een ruzie uit de familie wordt gezet en zelf een foodtruck begint.
Het 30 jarig jubileum van het restaurant nadert en mamma wil al haar kinderen erbij. Vader wil die ene dwarse zoon niet, dochterlief zet in de feestweek haar echtgenoot buiten de deur, andere zoon hoort toevallig die week dat ie vader wordt terwijl ie er niet aan toe is. Dat werk.

De film wordt - oh gruwel- doorspekt met Nederlandstalige hitjes, die door de acteurs worden gezongen. Het is ver gezocht, het leidt af en het is ook nog eens niet goed. Maar ja, daar mag iedereen anders over denken.

Met : Huub Stapel, Henriette Tol. Halina Reijn

zondag, oktober 15, 2017

HhhH (The Man With The Iron Heart) - Cédric Jimenez

HhhH (The man with the iron heart) op IMDb (6,3)
Als je een overbekend verhaal vertelt over een bijkans uitgemolken thema, dan moet je er echt wat voor doen om positief gehoord en gezien te worden. Het verhaal over de moordaanslag op SS-er Reinhard Heydrich mag genoegzaam bekend verondersteld worden, zeker nadat het boek dat Laurent Binet hierover schreef zeer succesvol en breed gewaardeerd werd.
De regisseur kiest voor een sterk sfeervolle aanpak van het verhaal: het visuele is uitermate belangrijk en de ondersteunde kerkorgel-muziek doet de sfeer van de film regelmatig stevig zwellen. En terecht: het gaat over een van de donkerdere geesten uit de wereldgeschiedenis. Heydrich was een volbloed nazi, een overtuigd mensenhater (als het om mensen van buiten zijn eigen Arische wereldje ging, natuurlijk).
De film neemt je mee door de wording van de bloeddorstige SS-baas die hij wordt. Van de oneer die hem ten deel viel als marinier, waardoor zijn gekrenkte waardigheid elders opgevijzeld moet worden. De dame die hij ontmoet (van gegoede komaf, maar overtuigd naziste) zet hem op dat spoor: hij maakt carrière in de troepen van Hitler. Zodanig carrière dat het ten koste gaat van het welslagen van zijn huwelijk, maar dat is Heydrich langzamerhand steeds minder een zorg. Zijn rijzende ster brengt hem naar Praag, waar hij Reichsprotektor wordt : de man die de Jodenvervolging in Tsjechoslowakije moet uitvoeren. De man ook die mede aan de beginselverklaring van de Endlösung meeschrijft.
Die man, u snapt, is gehaat bij de Tsjechen. Een verzetscommando bereidt een aanslag voor en die slaagt. Nee, dit is geen spoiler alert : al aan het begin van de film zijn we getuige van de ultieme verzetsdaad die duizenden Tsjechen uiteindelijk het leven zal kosten.
Want daarheen verschuift langzaam de focus van de film: het reilen en zeilen van Heydrich brengt wat teweeg in het verzet. We zien de langzame voorbereidingen van een kleine overtuigde groep antifascisten. Op weg naar een bloedig einde, allemaal.

Zoals gezegd: de regisseur kiest voor een sterk visuele vorm, de cameravoering is bepalend. Het maakt dat dit naargeestige verhaal toch als boeiende film bij je binnenkomt. Zonder verrassingen maar met meer dan voldoende indruk(ken).

Met : Jason Clarke, Rosamund Pike, Jack Reynor, Jack O'Connell, Mia Wasikowska

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...