Don't worry he won't get far on foot op IMDb (6,9)Eindelijk! Ik zag m staan in de digitale mappen van Prime, waar we afgelopen jaar een abonnement op namen omdat de echte zalen steeds maar buiten bereik blijven. Deze film destijds gemist en dat is wonderlijk want er zijn voor mij twee grote redenen om deze film te zien: de regisseur (Gus van Sant is een eigenwijze en onafhankelijke filmer met een mooie titellijst) , maar vooral de hoofdrolspeler. Voor mij is Joaquin Phoenix de beste acteur van zijn generatie, een speler met een ongekende mimiek en een voortdurende spanning om zich heen. In enkele oogbewegingen kan hij overgaan van sullig naar gevaarlijk, van sukkel naar krankzinnige. Elke keer weer raak ik daarvan onder de indruk.
Zo ook weer bij deze film, al is het op waarheid gebaseerdeverhaal eigenlijk in enkele zinnen te vertellen: Phoenix speelt John Callahan, een doordrenkte alcoholist die na een ongeval in een rolstoel belandt en daarna met zichzelf in het reine moet komen. Dat klinkt natuurlijk allemaal rechtlijnig, maar laat dat maar aan bovengenoemd duo over: regelmatig ontspoort de film, randje over the top. Alles staat in dienst van de weergave van de getroebleerde geest die Callahan is.
John Callahan belandt in die rolstoel na een drankrijke nacht waarbij hij, op zoek naar meer, in de auto stapt bij een stomdronken vent die hij net ontmoette. We ontwaken met Callahan in het ziekenhuis , waar een lange herstelperiode begint met de keiharde introductie dat hij zijn lichaam nooit meer zal kunnen gebruiken: hoofd en nek werken nog, zijn armen nog maar ten dele. That's it. Dankzij de morele steun die vrijwilligster Annu hem verleent, begint Callahan toch aan de revalidatie.
Een elektrische rolstoel geeft hem weer de dynamiek om in ieder geval weer buiten te komen , een thuiswerker verzorgt hem dagelijks maar nog steeds staat veel in het teken van de drank. Pas als hij zich opnieuw totaal verliest en de hulp van iedereen om hem heen dreigt kwijt te raken, begint bij Callahan de acceptatie. De woede maakt plaats voor de wens tot heling, hij stapt naar de AA waarbij vooral de gespreksleider Donny van grote invloed (pun intended) op hem is. Zijn agressieve houding tegenover zijn praatgroep-genoten verandert langzaam in een schreeuw om hulp. Hij begint de zaken zo goed en kwaad als het gaat op te tekenen in cartoons, waarin hij niets en niemand spaart. Het helpt. Hij maakt stappen (pun intended).
Met : Joaquin Phoenix, Jonah Hill, Rooney Mara, Beth Ditto, Kim Gordon, Jack Black , Tony Greenhand
