donderdag, mei 30, 2019

Shéhérazade - Jean-Bernard Marlin

Shéhérazade op IMDb (7.1)
Goed ontvangen film, die her en der ook in de kijktips voorkwam. Ik proberen, maar ik had er moeite mee. Het lukte me simpelweg niet om sympathie op te wekken voor de acteurs, die feitelijk allemaal een nare persoonlijkheid spelen. Er zit weinig licht in de film, luchtigheid is ver te zoeken. Het enige lichtpuntje zal de zich ontwikkelende liefde tussen kleine crimineel Zachary en prostituee Shéhérazade zijn, al komt die liefde gaandeweg steeds meer van 1 kant.

Zachary (17 jaar) wordt ontslagen uit de jeugdgevangenis, de cipiers zeggen eerder "Tot diens" dan "vaarwel" tegen hem. Ze weten immers dat het jongetje eigenlijk geen enkele kans heeft aan het criminele milieu. Niet door zijn familiaire afkomst, niet door de troosteloze wijk waar hij vandaan komt, niet door de achterstanden die er in Marseille op vele gebieden zijn.
Het gaat dan ook al gauw mis: de ongedurige (en onsympathieke) Zach vlucht uit de opvang waar hij geplaatst is, zoekt wat oude vriendjes op en duikt al snel het oude leven in. Wanneer de vrienden hem een bezoek aan een prostituee cadeau doen, draait Zach a snel om: dat ene speciale meisje , dat daar tussen die andere dames loopt, dat meisje betovert hem . In no time ontwikkelt hij een verliefdheid , waarbij hij haar werkzaamheden voor lief neemt. Sterker nog: hij gaat optreden als haar pooier en voorziet zich op die manier zelfs van "vaste" inkomsten.
Hoewel dat an sich natuurlijk al een bestaan met duistere en gevaarlijke randjes is, lijkt Zach steeds stabieler te worden. Totdat hem een kunstje geflikt wordt door zijn oude maatjes. Zach draait door en blijkt moeilijk in toom te houden. Zijn relatie wankelt, zijn vriendschappen staan op scherp en het wachten is op de daad die er uiteindelijk voor zal zorgen dat hij zijn cipiers weer terugziet.

Met: Dylan Robert, Kenza Fortas , Idir Azougli

woensdag, mei 29, 2019

Contraband - Baltasar Kormakur

Contraband op IMDb (6,5)
Smokkelverhaaltje dat nog op de harddisk stond. Voor de liefhebber (en dat ik ben dus niet echt).

Chris is zoon van een crimineel, is ex-crimineel en is aanstaand crimineel. Maar dat laatste weten we aan het begin van de film eigenlijk nog niet. Hij is uit het wereldje gestapt en een bedrijfje in beveiliging begonnen op het moment dat zijn vader voor lange tijd achter de celdeur ging. Een gezin gesticht, nieuw leven kortom.
Dat leven staat op zijn kop wanneer hij erachter komt dat zijn zwagertje de handschoen heeft opgepakt en nu een mislukte drugsssmokkel op zijn naam heeft staan. De opdrachtgever komt verhaal halen en eist geld. Chris besluit nog 1 x de stoute schoenen aan te trekken en de boel voor zijn zwager (dus eigenlijk voor zijn vrouw) op te lossen. Daarvoor moet ie een wel heel ingenieuze geld- en drugsdeal op poten zetten. En dat in hele korte tijd.
Wie de film uitzit, weet hoe dat afloopt.

Met : Mark Wahlberg, Giovanni Ribisi, Kate Beckinsale, Ben Foster

zondag, mei 26, 2019

Certain Women - Kelly Reichardt

Certain Women op IMDb (6,3)
Moeizaam drieluik over vrouwen in de verdrukking. De drie verhalen hebben niets met elkaar te maken , maar raken elkaar in een soort Midwest-malaise. Vrolijk werd ik er niet van. We leven allemaal ons lastige leven en hoop gaat vaak teloor, zoiets haalde ik eruit. En dus moet je maar doorgaan.

We volgen een advocate die een doorgedraaide man moet vertegenwoordigen in een tamelijk hopeloze zaak, we kijken naar een slovende vrouw wiens puberdochter en introverte man het haar lastig maken in de strijd om een beetje knus bestaan op te bouwen in het huis van hun dromen dat ze zo graag wil bouwen. Tenslotte volgen we een ingetogen paardenverzorgerster die een uitweg uit haar miserabele bestaan ziet door colleges recht te gaan volgen.
Elk lijken ze wat momenten te vinden waarop het lijkt te gaan lukken, maar steeds komt er weer een kinkje in de kabel.

Met : Laura Dern, Michelle Williams, Kristen Stewart


Christo : Walking on water - Andrey Paounov

Walking on Water op IMDb (8,4)
Een geestverruimende gebeurtenis, het aanschouwen van deze documentaire. Onvoorstelbaar dat een project als dit kan voortkomen uit één enkel brein, uit het hoofd van een man die op een immense schaal kan denken. Die dingen voor zich kan zien die niemand anders kan zien. Natuurlijk is de man niet altijd sympathiek (dat kan bijna niet met zo'n versnelde hersenpan) maar mij blijft bij dat iemand in een klein ateliertje kan bedenken dat ie een compleet meer kan veranderen in een voetgangerszone, dat ie meer dan 50000 mensen per dag over water kan laten lopen. Het is een fascinerend schouwspel, de omtovering van de wonderschone omgeving van Lago Iseo in Italië.

Maar het is niet alleen maar artistieke weelde. Uit alles blijkt dat je "projectmanager of the year" moet zijn om dit te kunnen uitvoeren, dat je de term "procesmanagement" opnieuw uitvindt en een compleet nieuwe lading geeft. Het is duidelijk dat de ruim 80-jarige Bulgaar Christo Yavachev niet is gemaakt om te denken in bureaucratische lijnen, daarvoor is hij teveel opgewonden standje. Om te voorkomen dat hij zich de hele dag met conflictsituaties moet bezighouden formeert hij een team van adviseurs en toegewijde medewerkers om zich heen, aangevoerd door zoon Vladimir. Die knokt tegen de regelgeving, die doet het overleg met de overheidsinstanties en die grijpt in als crowd control niet meer volstaat om de toegestormde menigte af te remmen.

De twee grote lijnen van deze documentaire (creativiteit en projectorganisatie) komen samen bij Christo, een ongelooflijk belangrijk kunstenaar. Had ik maar een fractie van zijn inlevingsvermogen..

Met : Christo Yavachev, Vladimir Yavachev

zaterdag, mei 25, 2019

Rocketman - Dexter Fletcher

Rocketman op IMDb (7,8)
Hoewel ik wist dat de boel over the top zou gaan, was dit meer musical dan ik aankan. Extravaganza viert hoogtij in deze film en de collectieve zangscenes leiden mij af. Dat is mijn probleem, dat weet ik, maar het beïnvloedt mijn beoordeling van films als deze. En dat is jammer, want het is wél een dynamisch verhaal. Zo turbulent als het leven van Reginald Dwight Jones, to put it mildly.

Affectieve verwaarlozing is de rode draad in het leven van Reggie: vader is afstandelijk en niet tot enige intimiteit in staat, moeder beklaagt zichzelf over de zwaarte van haar bestaan terwijl ze eigenlijk weinig anders doet dan feesten en de opvoeding van haar zoon aan zijn oma over te laten. Die oma is lief, die oma geeft hem tenminste nog een beetje zelfvertrouwen en helpt hem op weg bij zijn eerste muzieklessen. Al snel blijkt de jongen een enorm talent te hebben : een geweldig gehoor en gevoel voor ritme maken dat hij alles na kan spelen wat ie hoort. Eenmaal tiener stapt de jongen over van klassiek werk naar de eerste schuchtere rock'n'roll akkoorden en -schema's . Het zal zijn leven gaan bepalen.
De film draait om drie belangrijke issues: de moeizame jeugd van Elton (zoals Reggie zich gaat noemen wanneer hij zijn eerste verdiensten in de muziek begint te maken), de ontluikende maar steeds weer verborgen homoseksualiteit en de onvoorwaardelijke vriendschap die ontstaat wanneer Elton tekstschrijver Bernie Taupin ontmoet. Die twee matchen, ze matchen zo goed dat ze decennialang onafscheidelijk zijn. Niet op een seksuele basis (Elton zou graag willen maar Bernie is "straight as fuck") maar wel in de zin dat ze elkaar verstaan en dat ze elkaar dwingen om steeds creatiever en productiever te zijn in hun werk.
Wanneer het balletje eenmaal rolt, schiet de zanger/pianist al snel door tot de toppen van wereldroem, een weelde die hij -gezien zijn afkomst - maar moeilijk kan dragen. Vanaf het begin van de film weten we dat hij worstelt met drank- en drugsproblematiek, we zien het gaandeweg ontstaan. Het onvermogen van Elton om de liefde te vinden die hij zo vaak fraai bezingt, duwt hem naar escapisme: hij vlucht in de drugs, hij zwelgt in de drank: alles om zijn eenzaamheid maar te maskeren. Dát, mensen, dat is het sterke deel van de film. Zeker als je weet dat de echte meneer John de executive producer van deze film is, hij staat toe dat we een slecht beeld van hem voorgeschoteld krijgen. Maar hij zorgt er uiteraard ook voor dat we een loutering te zien krijgen.

Ambivalent gevoel dus voor mij: verhaaltechnisch en acteertechnisch klopt het allemaal zeer goed, maar de musical-aanpak waarin iedereen te pas en te onpas in zingen uitbarst, dat trek ik slecht.
Derhalve: het is aan u , ga het zien.

Met : Taron Egerton, Jamie Bell, Richard Madden

vrijdag, mei 24, 2019

Wild Rose - Tom Harper


Wild Rose op IMDb (7,5)
Drakerigheid ligt op de loer maar als je daar omheen kijkt, zie je in deze film voornamelijk één groot lichtpunt: het fenomenale acteerwerk van Jessie Buckley is hartverwarmend. Vanaf het begin van de film pakt ze je bij de kladden en sleept je een mallemolen van emoties door. Met humor en zelfspot, maar ook met intens verdriet en hevige twijfel. Eerder zag ik haar al in "Beast" , haar prestaties daarin bleven me bij. In een middelmatige verhaaltje zo schijnen, dan kun je wat.

Rose-Lynn kan vertrekken. Haar celstraf zit erop, het drugsmokkel kan terug de maatschappij in. Schuchter keert ze terug in haar buurtje: we leren al snel dat haar moeder (een uitstekende rol van Julie Walters) voor de kinderen heeft gezorgd tijdens de detentie. We leren ook al snel dat moeder, hoe zorgzaam ook, de levensstijl van haar dochter behoorlijk beu is. Ze hoopt dat dochterlief afstapt van haar leven in kroegen en op podia, dat ze haar droom om het te maken in Nashville achter zich laat en dat ze haar kinderen nu eens zicht op een toekomst gaat bieden.
Rose-Lynn zit in een impasse: zingen is haar lust en haar leven, veel meer dan moeder zijn is dat haar bestemming. Maar ja: geen geld, een slechte trackrecord en nul vooruitzichten. Ze moet ergens een besluit nemen. Dat doet ze. En vervolgens toch weer niet. Of toch?

Het is Brits (meer specifiek: Schots) drama zoals we het kennen: lowlife , kansarm en toch trots ergens voor knokken. Best wel een beetje mijn type film.

Met: Jessie Buckley, Julie Walters, Sophie Okonedo


woensdag, mei 22, 2019

Goodbye Christopher Robin - Simon Curtis

Goodbye Christopher Robin op IMDb (7,1)
Dat je vooraf nihil nothing niks van een film verwacht en dat ie dan toch onverwacht fijn blijkt.
Ik ervoer het gisteren bij het bekijken van dit verhaal. Ik was bang dat het half animatie, half menselijk zou zijn en daar kan ik doorgaans niet zo veel mee. Niets van dit alles:een verhaal van vlees en bloed onderging ik.

Alan Milne komt beschadigd terug uit de Eerste Wereldoorlog. Veel ellende heeft hij gezien en hij herbeleeft met enige regelmaat de bombardementen. Sla niet een deur  te hard dicht in zijn nabijheid, dat idee. De geboorte van zijn zoon compliceert het verhaal alleen maar: een krijsend kind associeert hij met heel andere zaken. 
Het kost hem lange tijd om weer enigszins in productie te komen , uiteindelijk weet hij toch weer een toneelstuk op West End in uitvoering te krijgen. Hij wil eigenlijk weg van de toneelstukken, hij wil een realistisch werk schrijven over "nooit meer oorlog". Zijn inspiratie stokt, zijn creativiteit sijpelt weg. Hij moet weg uit London.
Eenmaal in een fraai land(elijk)huis in Sussex aanbeland, doet de frisheid hem wonderen. Hij timmert, hij krijgt zelfs schoorvoetend contact met zijn zoon. Vrouwlief vindt het allemaal niets en vlucht terug naar de stad, maar samen met zoon Billy Moon (zijn koosnaam, officieel is hij Christopher Robin Milne gedoopt) begint hij aan natuurwandelingen waarbij hij fantastische verhalen vertelt. Langzamerhand valt alles op zijn plaats en begint Alan zijn verhalen op te pennen
Het is een begin van een enorm succes. Maar het is ook het begin van de verwijdering tussen vader en zoon. Alan wordt opgeslokt door media en notabelen, uitgeverijen vechten om zijn aandacht. Of eigenlijk om de aandacht van de hoofdpersoon van zijn boek: Christopher Robin. En die blijkt er helemaal niet zo van gediend en neemt dat zijn vader zeer kwalijk.

Fraai en integer gefilmd, ik was aangenaam verrast dat ik me door deze film zo aangesproken voelde.

Met: Domhnall Gleeson, Margot Robbie, Will Tilston, Alex Lawther

dinsdag, mei 21, 2019

Buddha collapsed out of shame (Buda as sham foru rikht) - Hana Makhmalbaf

Buddha collapsed out of shame op IMDB (7,4)
Filmclub-avond, de laatste van het seizoen. "Godsdienstwaanzin" was het onderwerp. En dat kwam binnen.
Hoewel prachtig geschoten en ontwapenend gespeeld (sorry voor de woordkeus) komt de gitzwarte ondergrond van deze film knalhard binnen. De pijn en de verdeeldheid, die mensen treft wanneer religieuze regels verkeerd worden geïnterpreteerd, zijn in deze film volop voelbaar. De gimmick van Hana Makhmalbaf (telg van de vooraanstaande Iraanse film-familie, waarin vader , broers en zussen allen regisseur zijn) is dat de hoofdrollen alleen voor kinderen zijn. In hun spel simuleren ze de grotemensenwereld . En dat geeft geen prettig beeld.

Bamyan, begin deze eeuw.
BaktayHazara- is een piepjong meisje dat gedwongen is voor haar jonge broertje te zorgen als mama op pad is om water en eten te halen. Ze is tamelijk jaloers op haar olijke buurjongetje Abbas die wél naar school mag en luid zijn woordjes en spelling declameert. Zo luid dat Baktay het de hele dag hoort.
Ze  besluit de stoute schoenen aan te trekken, ze gaat op pad om een schrift te kopen en daarmee zelf naar school te gaan. Maar hoe doe je dat, zonder geld en kennis?
Als ze het schriftje in handen heeft, grist ze snel de lippenstif t van mama mee, bij gebrek aan geld voor een pen. Met Abbas wandelt ze naar school maar pas dan merktt ze hoe "anders" ze is: meisjes horen niet naar school te gaan, zo wordt haar duidelijk gemaakt. En het groepje spelende jongens dat ze onderweg passeert, maakt dat gruwelijk duidelijk. Die spelen het oorlogs"spel" na en nemen Baktay gevangen. Ze verdient steniging immers, voor haar plannen om onderwijs te gaan volgen.

Het is ludiek gebracht , in deze film, maar de ondertoon is pure horror. Dat maakt de uitstekende film direct duidelijk

Met : Nihbakt Noruz, Abbas Alijome.

zaterdag, mei 18, 2019

This is your death (aka The Show) - Giancarlo Esposito

This is your death op IMDb (5,6)
Lang dacht ik dat naar een dertien-in-een-dozijn-filmpje zat te kijken maar aan het eind krijgt de film me dan toch te pakken. Pluim derhalve voor regisseur Giancarlo "Gus Frings" Esposito, die het verhaal goed weet op te bouwen. Want het begint allemaal tamelijk doorsnee:

Adam is presentator van een tv-show waarin een miljonair een bruid moet uitkiezen. Wanneer tijdens de finale de verliezende kandidaat op gruwelijke wijze wraak neemt, moet Adam - net als zijn producenten en tv-bazen - zich bezinnen op hun daden. Waar zijn ze mee bezig? Hoe belangrijk zijn de kijkcijfers nu eigenlijk, zeker als je dat op een mensenleven (of twee) bekijkt.

Adam besluit het roer om te gooien : ja, hij wil nog spelshows blijven doen. En ja, hij garandeert kijkcijfers. Maar hij wil tussen alle ellende ook iets constructiefs doen: hij zoekt naar kandidaten die bereid zijn om live op tv zelfmoord te plegen maar met die daad wel geld in te zamelen voor hun nabestaanden zodat die onbezorgd kunnen , eh, na bestaan. Een gruwelijk moreel dilemma natuurlijk.

Zijn tv-bazen zijn de moraliteit voorbij, die zien er geen been in om dit gruwelijk morele dilemma aan de kijkers te tonen. Maar het volk spreekt schande. En kijkt stiekem toch in groten getale naar de film. Adam's zus, die een kommervolle baan heeft als verpleegkundige van terminale patiënten, probeert Adam tot rede te brengen, net zoals Adam's producente doet. Maar hij is er rotsvast van overtuigd dat hij iets goeds doet: zijn show gaat niet over degene die zijn leven beëindigt, maar om de familieleden die achterblijven en dat in relatieve weelde zullen kunnen doen. Adam is bereid de nodige grenzen te overschrijden om de show spraakmakend te houden.

Na een denderend kijkcijfer-seizoen groeit het programma "This is your death" naar een alles overtreffende finale. Over the top, maar voor de kijker reflecterend en confronterend.


Met: Josh Duhamel, Famke Janssen, Giancarlo Esposito , Carlin Fitzgerald

Only the Brave- Joseph Kosinski

Only the Brave op IMDb (7,7)
Heldenverhaal ter meerdere eer en glorie van een omgekomen brandweerteam uit de VS. Wij hebben er hier geen weet van, maar blijkbaar is branden bestrijden in het midden van de VS een commerciële tak van sport. Veel bosbranden door de droogte in gebieden rondom Grand Canyon en de berggebieden erom heen. Als je zorgt dat je als team je certificaten bemachtigt - via heuse examens - dan wordt je door gemeentes ingehuurd en ingezet om bosbranden te bestrijden.
Midden jaren 90 zitten we, bij aanvang van de film. Stoere en sterke man Eric Marsh (hardboiled weergegeven door Josh Brolin) wil zo'n brandweerteam opzetten maar merkt dat ze steeds weer voor de kleine klusjes worden ingezet. Met man en macht en door strenge trainingen weten ze hun papieren te halen en hun status naar Hotshots te upgraden. Los gaan ze.
In het hechte mannenteam is recent een jonge kerel aangesloten die probeert zijn loser-verleden van zich af te schudden. Brendan is junk, slappeling én kersvers vader. Er is maar één kans dat hij zijn dochter een toekomst kan bieden en dat is werk en regelmaat. Hij meldt zich aan bij de Granite Mountain Hotshots en dat moet ie in eerste instantie bezuren. Zijn verzwakte lichaam is de trainingen en vooral de arbeid niet gewend maar hij zet door. Na de nodige pesterijen integreert hij in het team en wordt een belangrijk firefighter.
Deze film was niet gemaakt geworden als er niet een zeer dramatische wending aan de geschiedenis van het team zit. En nee, die dramatiek zit hem niet in de thuissituaties van de verschillende brandweermannen. Hot stuff.

Met: Josh Brolin, Miles Teller, Jeff Bridges, Jennifer Connelly, Andie McDowell

donderdag, mei 16, 2019

Breaking in - James McTeige

Breaking in op IMDb (5,4)
Simpel verhaaltje , niet eens heel beroerd uitgevoerd. Valt niet heel veel over te vertellen.

Moeder komt - met zoon en dochter - bij groot huis van haar net overleden vader aan om de verkoop ervan te regelen. Vader blijkt stevige crimineel en dat zal ze merken. In huis wordt ze opgewacht door een bende criminelen, die direct de kinderen gijzelen. Ze blijken op zoek naar een kluis met geld. Moeder weet net uit handen te blijven van de boeven maar moet nu van buitenaf haar kinderen proberen te bevrijden. Breaking in, zeg maar.

Met : Gabrielle Union, Billy Burke

woensdag, mei 15, 2019

Unsane - Steven Soderbergh

Unsane op IMDb (6,4)
Helemaal helder is Sawyer niet, maar om zichzelf nu terug te vinden op de gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek gaat deze data-analiste (!) veel te ver. Ze kwam voor een goed gesprek over haar problemen , maar wordt niet meer losgelaten. Ze wordt opgesloten tussen "de gekkies" en vindt zichzelf daar veel te goed voor. Zeven dagen moet ze blijven.
Door gesprekken met andere cliënten komt ze al gauw achter dat het met het opstrijken van verzekeringsgeld te maken heeft, dat maakt het voor haar al een stuk inzichtelijker. Hoewel ze weerbarstig is tegen haar verplegers en therapeuten ziet ze toch een mogelijkheid om los te komen. Totdat..

Totdat ze in een van de verplegers het gezicht van haar stalker herkent , de reden van haar verhuizing en de oorzaak van de noodzaak elders een nieuw leven op te bouwen. Maar: is het hem wel of is er met Sawyer toch meer aan de hand dan zij (en wij) denken?

Matige thriller, maar wel ok spel van Claire 'The Queen" Foy.

Met : Claire Foy, Amy Irving, Joshua Leonard , Juno Temple

dinsdag, mei 07, 2019

Im Labyrinth des Schweigens (labyrinth of lies) - Giuilio Ricciarrelli

Herzien. Beter dan de eerste keer nog vielen me de regie-keuzes op. Heb me "vermaakt'

https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7061359#editor/target=post;postID=2276053357876041820;onPublishedMenu=allposts;onClosedMenu=allposts;postNum=1;src=postname

maandag, mei 06, 2019

Thank you for your service - Jason Hall


Oorlogsfilm die gelukkig al vrij snel een andere kant op gaat. Want na de inmiddels tamelijk bekende beelden van tanks, soldaten, explosies en schietpartijen wordt dit een andere film. Een film over thuiskomen, maar in je hoofd altijd in oorlog blijven. 
3 vrienden die elk al meerdere missies hebben volbracht, komen thuis en beleven het elk op een andere manier. De ene ziet uit naar zijn aanstaande huwelijk, de ander heeft moeite met het ordenen van zijn geheugen en daardoor ook van zijn gevoelens en de derde heeft problemen om zich in het dagelijkse ritme van gezin en woonomgeving te voegen. Ze zijn namelijk alle drie op hun eigen manier gehavend. 
Bij de ene pakt dat gruwelijk uit , want met nieuwe tegenslagen kan hij niet meer om gaan. Nummer 2 zwalkt en klungelt, maar komt dankzij de hulp van nummer 3 net niet in de zevende sloot terecht. Die nummer 3, dat is onze hoofdpersoon. Groot rechtvaardigheidsgevoel , zorgzaam voor zijn maatjes. Maar binnen zijn gezin heeft ie moeite om zich staande te houden. Zijn vrouw smeekt hem opener te zijn, maar hij kan niet. Hij kan niet alles vertellen wat ie deze laatste missie heeft meegemaakt. 

Miles Teller doet het behoorlijk goed: zowel de twijfel als de ferme zekerheid zitten in zijn spel. Het maakt de film onderhoudend.

Met: Miles Teller, Beulah Koale, Joe Cole, Haley Bennett, Amy Schumer

vrijdag, mei 03, 2019

Una- Benedict Andrews

Una op IMDb (6,2)
Ongemakkelijke film. Maar dat komt volledig door de onderwerpkeuze, zeker niet door het spel. Dat laatste is namelijk  in uitstekende handen bij Rooney Mara en Ben Mendelssohn. Het ongeloofwaardige verhaal wordt daardoor juist uitermate geloofwaardig gebracht.

Middels tijdssprongen weten we al snel dat er met Una, een mooie jonge vrouw, iets gebeurd is waardoor ze is zoals ze is. We leren van misbruik in haar tienerjaren. Maar we leren ook dat er toch ook een zekere mate van bewust gedrag in zat bij deze puber (voor zover je op die leeftijd van bewust gedrag kunt praten, that is).
Ze is rebels naar haar beschermende moeder en we weten waarom: in haar hoofd is het plan gerijpt om de dader, buurman Ray, op te sporen. Als dat gebeurt, merken we al snel dat het verhaal genuanceerder ligt dan je instinctief zou willen oordelen. De rol van Una in die verhouding is dubbel, buurman Ray heeft een aantal jaren in de cel doorgebracht en lijkt gelouterd aan een nieuw leven te zijn begonnen. Een leven dat nu door de komst van Una weer op zijn kop wordt gezet.
De confrontatie tussen de twee scheert langs alle kanten van het emotionele spectrum, wat maakt dat je als kijker niet moet oordelen voordat je alles hebt gehoord en gezien. Dat is sterk aan deze film.

Met : Rooney Mara, Ben Mendelssohn
 

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...