vrijdag, oktober 31, 2014

Jeune & jolie - Francois Ozon

Jeune & Jolie op IMDb
Ik ben nogal geporteerd van de films van Francois Ozon. Zelden heeft hij een alledaags probleem of voorval op een normale wijze weergegeven. Als je deze film afzet tegen beauties als "Swimming Pool" en vooral "Sous le sable" dan lijkt ie een beetje te normaliseren, al ben ik wel blij dat hij met J&J weer van het komedie-niveau af is. Zo bijzonder was "Potiche" immers niet.

Je bent 17, je bent bloedmooi en je verveelt je danig. De ideale ingrediënten voor een jonge vrouw om zich toch aangesproken te voelen als een volwassen man op straat vraagt of ze geld wil verdienen door met hem mee te gaan. Vreest niet, ze slaat echt oorspronkelijk het aanbod af. Maar in haar hoofd rijpt het gevoel van "waarom niet? Wie doe ik er kwaad mee?".
Ze speelt met verve een dubbelleven, ze is een jonge hoer en ze is ook een dochter in een aan de buitenkant prima gezin. Oudere mannen vallen bij bosjes voor haar natuurlijke schoonheid, met het groter worden van het geheim stroomt het geld binnen.
Dat kan natuurlijk niet goed gaan. Een van haar beter betalende klanten (waarin we Johan Leysen herkennen) begeeft het onder haar zinnelijk gedrag, een hartaanval in het actieve hotelbed velt hem.
Isabelle/Lea raakt in paniek en vlucht naar huis. Het komt uiteraard uit omdat ze op de hotelcamera's te zien is. Als de politie aan de deur komt, vallen alle facades van het gezin af. Moeder ontpopt zich als feeks, stiefvader doet zijn stinkende best maar blijkt een speelbal te zijn tussen de zich van geen kwaad bewuste dochter en de in duigen gevallen moeder.
Mooi spel, sterke hoofdrol van deze jonge actrice. Echte Ozon, ik was wel gepakt ja..

donderdag, oktober 30, 2014

Mommy- Xavier Dolan

Mommy op IMDb
Een ziekelijk irritant joch. Met een hart van goud.
Zo kun je de jonge Steve toch wel omschrijven. ADHD kwadraat. En een hyperkort lontje.

Moeder is onderweg naar het instituut dat Steve moet verlaten omdat ie met zijn "kwajongensgedrag" een andere jongen voor het leven heeft verminkt. Er is geen houden meer aan. Moeder moet hem weer in huis nemen.
Mommy is een lowlife mama, papa is al jaren overleden en zij strijdt voor een beter leven. Baantje in, baantje uit, maar het zet allemaal geen zoden aan de dijk. De enige drijfveer is nog een beter leven voor haar zoon. En dat gaat niet meevallen.
Meerdere malen staan moeder en zoon dreigend tegenover elkaar, meerdere keren blijkt dat ze beide struikelen over goede bedoelingen die kwaadaardig uitpakken. Schelden, schreeuwen en slaan worden regel ipv uitzondering.
Hulp komt als de overbuurvrouw in beeld komt. Een complexe, moeilijk communicerende onderwijzeres die een sabbatical heeft. Zij besluit Steve bijlessen te geven omdat educatie de enige uitweg is uit het marginale bestaan. De drie groeien naar elkaar toe en overwinnen veel. Maar niet alles.

Adembenemend goede film, schokkend maar o zo liefdevol gemaakt door wonderkind Xavier Dolan. Een moderne variant op de mij zo dierbare Ken Loach-school. Hard sociaal drama, boordevol pijn maar immer met het oog op een sprankje hoop. IJ ZER STERK top 10-werk.



Diana- Oliver Hirschbiegel

Diana op IMDb
Nog niet gezien, deze met veel bombarie aangekondigde en in Engeland flink verguisde biopic.
De film vertelt vooral het laatste deel van het tragische leven van The People's Princess. Het beschrijft dan ook niet the rise maar vooral the fall van Diana Spencer, het burgermeisje dat ongekend populair werd en daarmee de Maxima van het Verenigd Koninkrijk was.

Ik moet zeggen: film viel me behoorlijk mee. Onder andere door sterk spel van Naomi Watts , die de rol de nodige rebellie én de nodige betrokkenheid geeft.

De film start na haar scheiding van vreemdganger Charles. Ze doet wat goede-doelen-dingetjes maar zucht naar een doel in haar leven. Die vindt ze, tweeledig zelfs. Ze raakt betrokken bij de strijd tegen landmijnen, boekt daarbij ook succes. Daarnaast ontmoet ze een spannende, intelligente en vooral zeer maatschappelijke man, die daarmee de liefde van haar leven wordt. Hij is hartchirurg en toegewijd aan zijn werk. "Mensenlevens redden is mijn werk" zegt hij. Hetgeen meteen de link is naar Diana's leven in charity.
De toenadering groeit, maar wordt abrupt onderbroken als de relatie uitlekt. De griezelige Britse pers (kan die nog gruwelijker zijn dan dáár?) duikt erop en het is gedaan met de privacy. De arts kiest daar niet voor, het wringt. Daar komt nog bij dat zijn Pakistaanse afkomst hem dwingt te zoeken naar een dienstbare vrouw die opgaat in zijn familie.

Alle ingredienten voor ongelukkig samenzijn. Het loopt mis, Diana vindt een ander die louter compensatie en afleidingsmanoeuvre blijkt. En hoe die jacht, en de jacht van de perscriminelen, afliep, dat weet u maar al te goed.

Killing them softly - Andrew Dominik

Killing them softly op IMDb
Niet helemaal mijn kopje kruidenthee, misdaadfilms. Maar ach, samen op de bank een film kijken, dat is al een 1 voor de moeite. Deze haalt uiteindelijk wel net iets meer, maar ik weet zeker dat anderen hem beter waarderen dan ik.

Brad Pitt is een huurling, in dienst van een misdaadsyndicaat dat het ondergrondse kaart- en gokcircuit controleert. Als een stel ongecontroleerde junkie-criminelen een (geslaagde) overval doet op een kaartende zaal en er met veel poet vandoor gaat, wordt Pitt gevraagd om te onderzoeken wie er achter zit. Immers, de handel valt stil omdat er minder gegokt wordt en de vingers naar elkaar wijzen.
Er volgt veel geweld , onderweg naar de uiteindelijke daders. Die het natuurlijk ook niet fijn overleven.


zondag, oktober 26, 2014

Aanmodderfakker - Michiel ten Horn

Aanmodderfakker op IMDb
Prettig gestoorde prijzenpakker. Film in de traditie van de Van Warmerdams: lichtelijk absurd, buitenbeentjes en onaangepasten in de hoofdrol. Eigenlijk zegt IMDb het het mooist van alle recensies: About men who stay boys for too long and girls who want to be women too quickly.

Thijs is een dertiger, een nietsnut, een mislukte student. Hij wil ook niets. Moeder (prototype Gooise vrouw) probeert hem te motiveren, probeert hem weer in contact te brengen met zijn wel geslaagde ex. Maar Gijs wil eigenlijk niets. Zelfs zijn baantje bij de electronicagigant verpest ie bijna door zijn frequente laatkom-gedrag.
Hij ontmoet het jonge zusje van zijn zwager als die oppast in het huis van zijn zus, waar hij nog steeds trouw met zijn vuile was langskomt. Er ontstaat een band tussen de twee, die vervolgens net iets te stevig wordt.
Alles begint uit elkaar te vallen: de band met zijn familie, de band met zijn huisgenoot, de band met de maatschappij in het algemeen. Hij staat op het punt van doordraaien, hij staat op het punt van afstand nemen van alles. Op het punt he, op het punt...


Elle s'en va - Emmanuelle Bercot

Elle s'en va
Vorig jaar om deze tijd draaide deze film tijdens de Hoornse filmdagen. Hij werd niet onverdeeld positief ontvangen: te traag, te weinig verhaal. Ik begrijp die kritiek, maar deel hem niet. Dat zal wel komen door mijn voorliefde voor langzaam vertelde verhalen. Doordat het plot zich moeizaam ontvouwt, wordt er immers wat gevraagd van de acteurs. Die moeten door de film heen een ontwikkeling tonen waardoor ze bij de uiteindelijke pointe uitkomen.

Catherine Deneuve is daarin natuurlijk een koningin. De ooit zo prachtige vrouw (ze was immers la "belle du jour") die nog steeds een belle is maar overduidelijk met haar veroudering worstelt, heeft een reeks blikken en uitdrukkingen in haar repertoire die feilloos weergeeft wat de gesteldheid van de dame in haar rol is. Dat is het hele sterke aan deze film, je groeit met Deneuve mee.
Verder is het verhaal een beknopt geheel: hardwerkende vrouw wordt gedumpt door haar minnaar en laat van het ene op het andere moment alles uit haar handen vallen. Moeder, werk, medewerkers: ze laat ze allemaal achter en begint haar eigen roadmovie. In de zoektocht naar zichzelf ontmoet ze vele niet al te beste types maar uitendelijk komt ze uit bij haar kleinzoon. Ze zag hem zelden en voelt zich nog niet heel erg geroepen om hem naar zijn andere opa te brengen. Gedurende de confronterende trip verandert er bij beiden iets, waarna de catharsis aan het eind van de film compleet is.
Plotseling begrijpen moeder, dochter, kleinzoon, medewerkers en anderen meer van wat Bettie, de dame in kwestie drijft.

Puur Frans, deze film. Ik trek dat wel.

donderdag, oktober 23, 2014

Echoes from the dead (Skumtimmen) - Daniel Alfredson

Echoes from the dead op IMDb

En Scandinavisch én krimi. Tegenwoordig bijna altijd een geslaagde combinatie, zou je zeggen. Niet altijd dus. Althans, in dit geval komt het er gewoon niet uit. Aanzet lijkt ok maar de uitwerking wil maar niet boeiend worden, het lijkt er allemaal iets te dik op te liggen.

Vrouw keert na jaren terug in haar geboortedorp (jawel, nét aan de andere kant van die beroemde brug). Ze moet met haar vader in gesprek over de verkoop van het geboortehuis. Ze blijkt vertrokken omdat haar zoontje al jaren vermist wordt en zij het niet langer kon dragen in diens oude omgeving te verblijven. Haar vader zit in een verzorgingshuis en probeert ondertussen een oud dorpsmysterie over een lokale moordenaar te ontrafelen. Is die nu wel of niet naar het buitenland verdwenen, is die nu wel of niet van die reis teruggekeerd?
De lokale politieman zit verwikkeld in beide zaken en blijkt als ongetrouwde man ook interesse te hebben in de vrouw.

Ziehier de lijntjes van het plot. Er valt genoeg te knopen maar de verbintenissen zijn net iets te zwak.


woensdag, oktober 22, 2014

Kreuzweg - Dietrich Brüggemann

Kreuzweg op IMDb
Uiteraard moet iedereen dat voor zichzelf uitmaken. Religie is persoonlijk. Het wordt pas een probleem als mensen anderen dwingen tot overtuiging. En dwingen die overtuiging vervolgens weer over te brengen. Dat werkt zo met geloof, dat werkt zo met markteconomie en geld verdienen, dat werkt zo met gezondheidsfreaks en dat werkt zo met de meeste -isme-fanatici.

Deze film laat heel goed zien hoe destructief deze weg is, ondanks goede bedoelingen aan beide zijden. De uitleg van de opdrachten van de een kunnen voor de ander leiden tot een radicalisme waarbij slachtoffers vallen. Tot zelfopoffering zelfs. We zien er maar al te veel voorbeelden van in deze dagen.

Maria is een tienermeisje dat in een streng gelovig gezin opgroeit. Het is voor ons makkelijk om te zien dat haar moeder een eredivisie-takkewijf is, maar Maria volgt het vierde gebod: ze moet haar moeder eren, ze mag haar geen overlast bezorgen, ze moet haar taken in de opvoeding van het "zieke" broertje op zich nemen, ze mag zelfs niet tegenspreken. Dat staat in de bijbel en de bijbel is het kompas waar dit gezin gedwongen wordt op te varen.
Maria staat aan de rand van haar vormsel, is in een leeftijd dat klasgenoten beginnen te denken aan seksualiteit, aan popmuziek, aan feestjes wellicht. Voor haar niets van dit alles: Maria is zuiver en puur. Want zo wil ze naar God. Ze wil geen negatieve beoordeling krijgen aan de hemelpoort.
Maria gaat zelfs zo ver dat ze bereid is haar eigen leven te offeren om haar jonge broertje maar te genezen, dat wil zeggen: aan het praten te krijgen.

De film is opgebouwd aan de hand van de veertien staties van de kruisweg van meneer Jezus. In dezelfde fasering zien we Maria leren, radicaliseren en vervolgens verslechteren. Heftig, bij vlagen echt adembenemend zwaar. Ik zou bijna zeggen: je gelóóft het niet.
Ikzelf was al genezen, maar eenieder die iets van overtuiging heeft dat ie nog op een ander wil overbrengen, die zou deze film minstens één keer moeten zien. Erg goed, tegen het briljante aan.

Enneh: zoek in deze film zelf uw duivel!


maandag, oktober 20, 2014

The counsellor - Ridley Scott

The counsellor op IMDb
Zo af en toe heb ik dat : dat ik na het zien van een film op zoek ga naar een dubbele bodem. Omdat ik dan blijkbaar na het zien van de film denk: "was dit het nou al?".
Dat heb ik dus ook bij deze. Regisseur van faam, acteurs van nog grotere. Maar er lijkt maar geen dragend verhaal uit te komen. Michael Fassbender, Penelope Cruz, Cameron Diaz, Javier Bardem en Brad Pitt: ze doen allemaal hun dingetje maar het lijkt zwaar plichtmatig. Of ik zie het niet, dat kan ook.
Misdaadverhaaltje: advocaat in geldproblemen wil een slag slaan om boven jan te komen, maar dat gaat natuurlijk mis. Drugsdeal gaat fout, het hele syndicaat komt achter hem aan. Zijn oorspronkelijk inschikkelijke partners dekken zichzelf allemaal in. De een overleeft het ,de ander niet.
En de derde gaat ermee heen. Blijkbaar loont misdaad niet.
Zoiets.


zaterdag, oktober 18, 2014

Grand Central - Rebecco Zlotowski

Grand Central op IMDb
Dat had ik kunnen weten. Met Tahar Rahim (Un prophete, Le Passé) en Lea Seydoux (Les Adieux a a la reine, La Vie d'Adele) en Olivier Gourmet (álle Dardenne-films) in de cast, weet je dat je zomaar tegen een klein pareltje aan kunt lopen.
Deze film haalt net geen negen, maar een zeer stevige voldoende pakt ie met gemak. Beetje rauw, beetje dreigend en daarnaast een complex existentieel verhaal. Goede ingrediënten voor een arthouse-titel.

Gary is niet heel succesvol op de arbeidsmarkt. Ongeschoold ook. In arren moede meldt hij zich aan bij een bedrijf dat zich richt op het schoonmaken en stralingvrij krijgen van kerncentrales. Omdat hij ongediplomeerd is, komt Gary onderaan de ladder in een ploeg die hard is. Hard tegen elkaar, hard voor zichzelf: men doet zijn best om te overleven. De dagelijkse dreiging om besmet te raken als men de veiligheidsvoorschriften niet goed naleeft, die angst is allesbepalend.
Buiten de diensten om is het ledigheid alom wat de klok slaat. Het caravanpark waar het personeel verblijft is vergeven van de alcoholische feestjes. Bij een daarvan komt Gary in contact met de fraaie Karole. Zij heeft al een relatie met iemand anders in de groep maar ziet er geen been in er eentje naast te knopen.
Het is Gary's uitlaatklep, het wordt zijn obsessie en het dreigt ook zijn ondergang te worden. Als Karole aangeeft niet van plan te zijn haar oorspronkelijke vriend te verlaten, maakt Gary rare sprongen. En verliest hij zijn accuratesse in het ontsmettings- en veiligheidsbeleid.
Er staat een bommetje op springen, om maar eens verkeerde beeldspraak te gebruiken.

Goede film.

Paris Manhattan - Sophie Lellouche



Opnieuw een feelgoodje. Blijkbaar was ik er na wat heftige gesprekken die dag aan toe. Deze stond nog op mijn schijf omdat ik eerder redelijke positieve ervaringen had met zanger Patrick Bruel als komisch acteur. Als dan in de filmbeschrijving ook nog de naam Woody Allen valt, komt ie al snel op mijn lijstje.

Dat zit zo: Alice, apotheker (en apothekersdochter) hangt aan Woody Allen. Niet alleen vindt ze zijn films geweldig, ze praat ook met hem. De levensgrote poster aan de muur van haar woonkamer luistert naar haar en in haar beleving praat ie ook terug. 
De familie van Alice is op desperate wijze bezig haar aan de man te brengen maar weinig helpt. Op de Woody Allen-meetlat krijgen de meeste mannen een onvoldoende. Daarnaast is Alice ook nog eens behoorlijk mondig en dat staat niet iedereen aan.
U begrijpt, de wetten der feelgoed/romkom schrijven voor dat er door toevalligheden een kandidaat in haar leven komt, die uiteraard eerst afgestoten dient te worden. En dan hoort de filmbeschrijver vervolgens de vraag te stellen: zal het haar lukken om uiteindelijk .....  Etcetera.

Aan het eind van de film komt de Newyorkse grootmeester zelf ook nog even live optreden. U begrijpt dat het dan naar een climax toe werkt. 

Niets bijzonders, deze film. Maar ook niets vervelends. 


vrijdag, oktober 17, 2014

The Dark Knight Rises- Christopher Nolan




Elke keer probeer ik het weer. Om er telkens weer achter te komen dat dit genre gewoon echt niet voor mij gemaakt is. Mij niet ligt, simpel. Het zal technisch allemaal reuze knap zijn, maar dit actie-scifi-fantasy wereldje is van een heel andere orde dan de wereld waarover ik films laat zien.
Gek genoeg vond ik de Batmanfilm hiervoor wél enigszins te pruimen, simpelweg omdat ie me iets minder sensationeel en irrealistisch leek gemaakt. Leek he, want ook daarin zat een boel nonsens, maar daar werd in ieder geval nog woest sterk geacteerd. 

Gotham zucht onder de knoet van een onder de grond levend leger van onaangepasten die de stad vernietigd willen zien. Is vaker gebeurd, maar toen was er altijd Batman die te hulp schoot. Das war einmal. Bruce "Batman" Wayne heeft zich teruggetrokken uit het heldenvak, na de teleurstellende uitkomsten van de vorige keer.
Uiteraard wordt er op hem ingepraat, omdat het nu toch wel hard gaat met de terreur in de stad. Wat denkt u, zal ie te hulp schieten? Heeft u de titel gezien? Nou, dat dus.



donderdag, oktober 16, 2014

The Food Guide To Love- Dominic Harari/Teresa Pelegri

The Food Guide To Love op IMDb
Romkom zoals romkom bedoeld is. In mijn versie dan: niets-aan-de-hand film , meerdere momenten die goed zijn voor een glimlach, een goed uitziende hij en een zo mogelijk nog betere zij, een klein conflictje op 2/3 van de film (meestal al lang nadat u het voorspelde) en aan het eind een bak feelgood waar je u tegen zegt.
Klinkt afstandelijk als ik het zo neerschrijf, maar ik had gisteravond (na werkdag, na diepgaand sportuurtje) voldoende aan dit geheel. Soms heeft film die functie, dan hoeft het niet zo diep en soms ben je er ook vatbaarder voor dan de andere keer.

Oliver is een gevierd columnist. Zijn colums gaan over eten, maar altijd in combinatie met beleving. En daarbij is de beleving van romantiek en seks zijn USP, hij bindt vele lezers met schrijver over de overduidelijke link tussen liefde voor eten en liefde voor liefde, lees seks.
Hij "verslindt" dan ook de ene dame na de andere en als dat misgaat, ontmoet hij wel weer een ander. Zo ontmoet hij ook Bibiana. Zij is - u voelt hem al- anders. Hij voelt verliefdheid en moet verdorie zelfs hard werken om deze buit binnen te slepen. En , eenmaal binnen, slaat de twijfel toe.
Nou ja, ik hoef eigenlijk niet meer op te schrijven......

woensdag, oktober 15, 2014

Dazed and confused - Richard Linklater

Dazed and confused op IMDb
Een 7,7 op IMDb. Wat zegt dat?
Deze film werd vertoond in aansluiting op de derde avond van de cursus "Filmverhalen" (een prachtige reeks overigens, gisteren opnieuw zeer kundig aaneen gepraat door Dana Linssen, hoofdredacteur van de Filmkrant).
Waar ik de avond en het cursusmateriaal zeer interessant vond, vond ik de keuze voor deze film een bijzondere. Tuurlijk was ie wel vermakelijk, tuurlijk zaten er wel aardige dialogen in maar was ie nou zo illustratief voor de veranderingen van de jaren 90? Ik vond het opmerkelijk.

Hoe dan ook, de film is niet vervelend en durft zeker een beetje andere aanpak te doen dan de reguliere highschool-films. En de regisseur is op dit moment hot, dus dat begrijp ik ook nog. Maar verder?

De film toont het verloop van de laatste schooldag op een all-American-highschool. De ouderejaars narren en sarren de eerstejaars (de freshmen krijgen een pak op de  broek, legaal). De jongens willen zuipen en blowen, de meisjes willen zoenen en zo.
Er wordt gecruised, er wordt geplaagd en gevochten, er wordt gezocht naar feestlocaties en die wordt gevonden. Daar komt alles en iedereen samen: de stoere naast de schlemiel. De beginneling naast de zittenblijver en de filosoof naast de down-to-earthman.

Veel bekende beginnersgezichten (Matthew McConnaghey - heet ie zo?-  en Ben Affleck o.a.). Verder voor mij niet opzienbarend genoeg.

maandag, oktober 13, 2014

Das letzte Schweigen- Baran Bo Odar

Das letzte Schweigen op IMDb
We kennen de gevallen vanuit de media, ook in Nederland. Jong meisje fietst naar huis maar komt daar nooit aan. Ze wordt gevonden - al dan niet meteen. Vermoord, meestens ook misbruikt.

Deze film, afgelopen weekend op Canvas vertoond, behandelt zo'n geval. En het toont de diepe wonden die een misdaad slaat in gezin, samenleving, familie, politie-apparaat. Zeker als de dader(s) eigenlijk nooit worden gepakt.

In een klein (Oost-?)Duits dorpje wordt een meisjesfiets gevonden in het koren. Van het meisje zelf nog geen spoor. Dat meisje wordt later opgediept, ze blijkt gedumpt in een meer. Politie zet fors in maar slaagt er niet in de zaak op te lossen.
De verantwoordelijke rechercheur gaat 23 jaar later met pensioen. Ook op zijn afscheidsfeest komt de cold case ter sprake. Het wrange geval wil dat op de kop af 23 jaar na de eerste verdwijning een nieuw geval van meisjesmoord en vermissing voorval.
De politie heeft net afscheid genomen van de rechercheur en wil het graag zonder hem doen. Ze hebben moeite dit geval aan het andere te koppelen, maar worden geholpen door de onbenullige actie door een van de twee daders van 23 jaar geleden. Ditmaal heeft deze niets met de zaak te maken, maar het oprakelen van het verhaal maakt hem onrustig en hij begint fouten te maken.

Een griezelig verhaal over kindermisbruik, kinderporno en de verholen verlangens van eenzame mannen in schimmige kamers. Griezelig, maar wel erg goed verbeeld.

woensdag, oktober 08, 2014

Jules et Jim - Francois Truffaut

Jules et Jim op IMDb
Cursus filmverhalen. Rete-interessant en bij vlagen behoorlijk verhelderend en vernieuwend.
In de eerste aflevering werd de beginperiode van de film behandeld, inclusief vertoning van Un Chien Andalou uit 1929.
Gisteren zaten we in het neo-realisme en de nouvelle vague van de jaren 60. Meer individualisme, meer experiment en vooral meer existentialisme.
Als illustratiemateriaal kregen we deze film uit 1962 te zien. Ooit, begin jaren 80 zag ik hem al eens, maar alleen de hoofdrolspelers én het thema driehoeksverhouding waren me daarvan bijgebleven.
Fijn om nu, met een beetje andere kennis, deze film nog eens opnieuw te zien.

Bij vlagen gedateerd, maar in het kader van de besproken inzichten toch duidelijk een bepalende film. Met af en toe zelfs grappige momenten.


dinsdag, oktober 07, 2014

Snabba Cash- Livet deluxe - Jens Jonsson

Snabba Cash- Livet deluxe op IMDb

Deel 3 van de Snel Geld-boekenreeks van Jens Lapidus.

En ach, het is wel weer spannend opgebouwd. En er zit her en der wel wat spektakel in.
Maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik op het puntje van mijn stoel heb gezeten.

Meerdere verhalen uit de eerste twee reeksen komen in dit deel tesamen. Jorge bereidt zich voor op de grootste geldtransport-overval uit de geschiedenis, JW zoekt nog steeds zijn zussen en de Balkan-maffia is nog immer fout bezig.
Door bijzondere omstandigheden komen de respectievelijke criminelen in elkaars vaaarwater. En dat leidt tot vuurwerk.

Voor de liefhebber


maandag, oktober 06, 2014

Lovelace- Rob Epstein/ Jeffrey Friedman

Lovelace op IMDb
Biopic. Over de orale koningin van de jaren 70. Dat betekent een sexueel getinte film, zonder dat het porno wordt. Het zoete filmlievelingetje Amanda Seyfried neemt wat afstand van haar mierzoete eerdere rolletjes (Dear John, Letters to Juliet etc) en speelt gedreven de dame die de moraal van het preutse Amerika in die jaren danig op de proef stelde.
Ze is een all-american-girl op het moment dat ze verkering krijgt met Chuck, een nare en bazige man. Bezitterig bovendien, hetgeen al snel leidt tot de volledige exploitatie van zijn vriendin. Haar vaardigheden op het gebied van orale bevrediging bezorgen haar de titelrol in "Deep Throat".
Wat dat vervolgens betekende, mag redelijk bekend verondersteld worden: ze wordt beroemd, ze wordt verguisd, ze leeft van party naar party.

Als ze daar vervolgens genoeg van krijgt en , ahum, de pijp aan Maarten wil geven , ziet ze dat ze dat slechts op een manier kan bereiken: breken met haar man. Dat gaat niet zonder slag of stoot, maar het lukt. Jaren later speelt ze de berouwvolle , welhaast religieuze, dame die in een boek haar trieste levenswandel van zich afschrijft.

Geen goede film, maar het verhaal boeit op zich wel.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...