Duelles (aka Mother's Instinct) - Olivier Masset-Depasse

Duelles op IMDb (6,5)
 Duelles op Moviemeter (3,20)

Aardig sinister sfeertje, in dit Belgische suburbs-drama. Veerle Baetens speelt een goede rol als vriendelijke buurvrouw waar op de achtergrond toch wel een en ander mee aan de hand lijkt te zijn.

Jaren 60, Belgische buitenwijk, twee-onder-een-kap. De beide stellen gaan goed met elkaar overweg, hun zoontjes spelen veel met elkaar en ze verzorgen zelfs elkaars verrassingsfeestjes.

Alles verandert als het ene zoontje Maxime omkomt bij een val uit het raam. Buurvrouw Alice ziet het gebeuren maar haar hulp komt te laat. Maxime's moeder Celine laat duidelijk blijken dat ze Alice verwijt dat ze niet op het jongetje is blijven toezien maar zijn moeder is gaan zoeken. 

De vriendschap tussen de stellen blijkt flinterdun, het ongeluk heeft een krater geslagen in hun omgang. Alice's zoontje Theo begrijpt het allemaal niet: niet alleen is hij zijn speelmaatje kwijt, het wordt hem vervolgens ook nog bemoeilijkt om bij diens moeder binnen te lopen. Alice vreest de wraak van Celine (en die van haar man, die na het ongeluk in een zelfgekozen isolement is geraakt). Deze opstelling wekt ergernis op bij haar man, die Alice waandenkbeelden verwijt en zegt dat ze moet snappen door welke periode de buren heen gaan. 

Wat de regisseur hier heel knap doet, is de sympathie en de verdenkingen beurtelings van woning en dus van stel te laten verspringen. Een oordeel vellen is riskant, zo blijkt.

Met : Veerle Baetens, Anne Cousens, Mehdi Nebbou, Arieh Worthalter, Jules Lefebvre

FIN - song : Forgotten Arts- Tribal Point

The Program - Stephen Frears

The Program op IMDb (6,5)
 The Program op Moviemeter (2,95)

Erg interessante aanpak, deze film. Een bekend verhaal over een wereldberoemde sporter als een biografische thriller weergeven, dat is niet heel veel regisseurs gegeven. Maar uiteraard kun je dat aan meester-regisseur Stephen Frears wel overlaten. Mijn interesse in (het kijken naar) sport is de afgelopen jaren om diverse redenen flink afgenomen, maar de filmische aanpak van dit schandaal staat me zeer aan. 

We stonden er allemaal bij en keken ernaar: het was zo'n prachtig heldenverhaal immers, van de man die een ziekte overleefde om vervolgens met een onvoorstelbare hoeveelheid sportieve successen de wereld te tonen dat "alles kan, als je maar wilt." .Lance Armstrong flikte het allemaal. 

Begonnen als onbeduidende meerijder in het grote peloton raakt hij plots op een zijspoor door teelbalkanker. Herstellend van de noodzakelijke ingreep verdiept Armstrong zich in de medicatie die daarvoor nodig is en al snel legt hij de verbanden met dopingmogelijkheden. Hij richt zich tot de mysterieuze wonderdokter Ferrari, die hem een ingenieus opgebouwd programma oplegt. Armstrong weet dat hij alleen kan winnen als hij het spel oneerlijk speelt. Hij sterkt aan, kwalificeert zich voor de Tour de France en rijdt daar vervolgens iedereen uit de wielen. En dat jarenlang. 

Kijkers en liefhebbers vinden het prachtig, zo ook de journalistiek. Slechts mondjesmaat is er in die wereld aandacht voor de wonderbaarlijke wederopstanding. Journalist David Walsh is een roepende in de woestijn; niet alleen krijgt hij weerstand van zijn bazen en zijn redactie, ook wordt hij door Armstrong en zijn ploeg dreigend toegesproken. Ze zullen hem kapot procederen als hij zijn verdachtmakingen publiceert. Dat plan dreigt te gaan lukken, totdat Armstrong's ploeggenoot Floyd Landis de omerta doorbreekt. 

Met ; Ben Foster, Chris o' Dowd, Guillaume Canet, Jesse Plemons, Denis Menochet, Dustin Hoffmann

FIN - song : Leonard Cohen - Everybody knows

Phoenix - Christian Petzold

Phoenix op IMDb (7,3)
 Phoenix op Moviemeter (3,04)

Alsof het niet moeilijk genoeg is om zo veel als mogelijk de nieuw verschenen films bij te houden, doe ik af toe ook nog eens aan het opnieuw ondergaan van eerder bekeken films. Deze zag ik in 2015, maar daarna nooit meer dus toen mijn partner hem tegenkwam op een van de streamers zei ik grif ja.
Niet alleen omdat ik nog wel wist dat ik m eerder gezien had en dat ik onder de indruk was van het acteerwerk van Nina Hoss, maar ook omdat ik daarna nog meerdere films van regisseur Christian Petzold heb gekeken en nimmer ben teleurgesteld. "KLIK" dus, en dat was goed want de film heeft nog niet veel aan kwaliteit ingeboet (hoge cijfers ook, zie bovenstaande links naar de filmsites). 

Met: Nina Hoss, Ronald Zehrfeld, Nina Kunzendorf

Acht jaar geleden schreef ik er deze recensie over: 
http://begt.blogspot.com/2015/04/phoenix-christian-petzold.html

FIN - song : Igor Stravinky, Beatrice Rana - Three Movements from Petrushka/1. Russian Dance

Rumba la vie (aka Rumba Therapy) - Frank Dubosc

Rumba la vie op IMDb (6,2)
 Rumba la vie op Moviemeter (2,25)

En nog een Franse sociale komedie er bovenop. Jaartje ouder, ander onderwerp, maar wel met dezelfde feelgood-vibe, waardoor je toch met een kleine glimlach "The end" aanschouwt. 

Het is geen gezellige vent, die Tony Quentin. Hij leidt een cynisch en teruggetrokken leven en het duurt even voordat we daarvan de oorzaken ontdekken. Tony is een stuurse (!) buschauffeur voor schoolkinderen, die er plezier in schept de kinderen allerlei vuilbek-dingen in zijn bus te laten roepen terwijl hij het anders naar hen vertaalt. Ook met zijn collega's gaat de kettingrokende Tony niet heel hartelijk om, alleen de zonderlinge Gilles gaat nog regelmatig met hem in gesprek. 

Alles verandert als hij instort en van de dokter te horen krijgt dat zijn hart op het punt staat het te begeven als hij niet snel zijn levenswijze verandert en in ieder geval stopt met roken. Dat is Tony heel niet van plan, dan maar in sneltreinvaart richting het einde. Maar toch, maar toch: er bekruipt hem het gevoel dat hij nog iets goed te maken heeft. We leren dat hij in het verleden een zwangere vriendin in de steek heeft gelaten en dat hij dus al die jaren vader-op-afstand is geweest. Als hij nog iets wil rechtzetten in zijn leven, dan moet dat nu. En snel.

Hij zoekt contact met zijn vroegere vriendin, achterhaalt daar dat zijn dochter in Parijs een dansschool runt en meldt zich daar. Hij vindt het moeilijk om zijn identiteit te onthullen, maar wil wel dichtbij haar zijn. De enige oplossing is dus: danslessen volgen , dat zal zijn dokter ook nog eens ervaren als "werken aan herstel. Tony zoekt naar een geschikt moment om zijn dochter aan te spreken, om de verloren tijd versneld in te halen. 

Met : Frank Dubosc, Louna Espinosa, Jean-Pierre Daroussin, Marie-Philomène Nga

FIN - song : Seemone - Tous les deux

Quand tu seras grand (aka Big Kids) - Andréa Bescond & Eric Métayer

Quand tu seras grand op IMDb (6,2)
 Quand tu seras grand op Moviemeter (2,90)

Hier zijn de Fransen gewoon enorm goed in. In een niet aflatende stroom produceren ze lichtvoetige komedies die op een vederlichte manier sociale thema's aankaarten. Ze zijn lang niet allemaal even goed - deze haalt ook maar een krappe voldoende- maar het zijn wel vaak films die het goed doen in de bioscoopzalen. En dat is natuurlijk prijzenswaardig. 

Het armlastige bejaardenhuis krijgt nieuwe bewoners. De directeur heeft aan de nabijgelegen school aangeboden dat de kinderen in zijn eetzaal mogen komen lunchen zolang hun kantine verbouwd wordt. Weg is de rust van de oudjes.

Het verzorgend personeel is zeer verdeeld over dit besluit "Veel te druk voor onze cliënten", "het verstoort hun oude dag" aan de ene kant en "wat een fijne afleiding" en "zo duren de dagen veel minder lang voor ze" aan de andere. Hoofdverpleger Yannick begint aan de sceptische kant, ik ga u nog niet verklappen waar hij eindigt. 

Niet alleen voor de ouderen is het een omslag, ook de kinderen moeten enorm wennen. Ze worden plots geconfronteerd met zieke of zwakke mensen die bepaalde dingen niet meer kunnen, dood en ziekte zijn dagelijkse onderwerpen en echte speelmaatjes zijn die oude mensen ook niet. Maar er zijn lichtpuntjes, u snapt dat er aan beide zijden verandering optreedt. Het stuurse en opstandige jongetje Brieuc vindt een soulmate in de oude circusartiest Yvon, verpleegkundigen Yannick en Aude zien ook de meerwaarde toenemen van de nieuwe sigtuatie. Van "tegenover elkaar" komen de beide groepen hier en daar toch echt "met elkaar" terecht. 

Met : Vincent Macaigne, Aïssa Maïga, Christian Sinniger, Kristen Billon

FIN - song : Rob - Geranium Rouge

Entertain me - Beek Groot

Entertain me op IMDb (7,4)
 Entertain me op Moviemeter (0,50)

De laatste uit de reeks van de Nacht van de Korte Film. En waar kun je die beter eindigen dan aan de zelfkant van nachtelijk Amsterdam?

Revi wil het gaan maken. Hij is zeer van zichzelf overtuigd en ziet een grote carrière als artiest voor zichzelf weggelegd. Vooralsnog beperkt zich dat tot het presenteren van de bingo op riviercruiseschepen, maar een mens mag dromen. 

Als hij weer een keer heet geprobeerd om verhalen aan zijn act toe te voegen, wordt hij gecorrigeerd door de baas. En dat pikt Revi niet. Hij neemt stante pede ontslag en struint via de IJ-kade de kansrijke stad Amsterdam in: ergens moet toch wel iemand zijn die op een volbloed entertainer zit te wachten? Het wordt een lange, kille nacht. Totdat het licht begint te gloren.

Met : Thomas van Luin, 

FIN - song : Adam Claussen - Entertain me

Killers of the flower moon - Martin Scorsese

Killers of the flower moon op IMDb (8,2)
 Killers of the Flower Moon op Moviemeter (4,08)

Huizenhoge waarderingen op bovengenoemde filmwebsites, zo zie ik ze echt niet vaak. Komt natuurlijke mede door de versheid van de film (die gaat echt nog wel een stukje dalen op de ranglijsten) maar feit is wel dat de film van meet af aan op een goede ontvangst kon rekenen. De reputaties van de hoofdrolspelers maar zeker ook die van regisseur Martin Scorsese maken de filmkijker nieuwsgierig en doet de verwachtingen omhoogschieten.

De film is avondvullend (drieënhalf uur, wij hadden voor het eerst sinds jaren een pauze in ons lokale filmtheater) en dat gaat waarschijnlijk de enige reden zijn waarom dit niet een ongelooflijke box-office knaller gaat worden. Grote namen op het affiche, een pakkend verhaal dat bovendien ook nog eens op waarheid gebaseerd is. Zitvlees is nodig, maar je krijgt zeer zeker waar voor je geld.

Begin vorige eeuw, net na de Eerste Wereldoorlog. Ernest Burkhart arriveert in het pioniersstadje Fairfax, waar hij zich direct bij zijn oom Bill "King" Hale meldt. Hale is een invloedrijk man in de regio en dat is bijzonder. Hale is namelijk White America, terwijl Fairfax middenin Osage County ligt. Het indianenvolk de Osage is de meest welgestelde van alle indianenvolken: het gebied waarop zij leefden, bleek olie te bevatten en door slim handelen verkreeg de indianenstam alle rechten op de exploitatie. Geen tipi's maar villa's, geen armlastig veedrijven maar lucratief olievelden ontginnen. Klinkt allemaal prachtig, maar het heeft een brute keerzijde: drankmisbruik, geldzucht, het ontgroeien van hun volkse rituelen maakt veel van hen ongelukkig. En dat blijkt nog niet het ergste: waar geld is, zijn aasgieren en de blanke bevolking van Amerika laat zich daarmee uitstekend typeren. 

Hale heeft zich voorgedaan als weldoener (scholen, zorg, dat werk) en heeft zich daarmee een invloedrijke positie verworven. Hij arrangeert gemengde huwelijken om daarmee een deel van de olierechten bij blanken terecht te laten komen (en liefst natuurlijk bij hemzelf). Ernest Burkhart is daartoe door hem ook uitverkoren: neefje moet trouwen met de zwijgzame doch kranige indiaanse Mollie Brown. Mollie heeft een moeder en meerdere zusters, dus Burkhart gaat niet direct in aanmerking komen voor erfrecht. Daarvoor moet hij opdrachten uitvoeren die Mollie doen stijgen in de successie-ranglijst. Een morbide en weldoordacht plan maar waar niemand rekening mee heeft gehouden, is dat de niet al te snuggere Ernest simpelweg van zijn vrouw blijkt te houden. Meer nog dan van het lonkende geld. Gekweld door wroeging voert hij de opdrachten van de grote touwtrekker Hale uit. Kan niet goed gaan.

Een keur aan grote namen komt voorbij, waarbij ik vooral onder de indruk was van het ingetogen spel van Lily Gladstone. Tevens vond ik de enigszins documentaire-achtige start van de film erg goed. Minder vond ik het rare maniertje van DiCaprio waarmee hij zich een plattelandsaccent probeerde aan te meten, op een gegeven moment vond ik het zelfs storend. Alles overziend zeg ik: een echt filmepos, onderhoudend en verhalend. Goed verhaal, maar dus niet lekker kort.

Met : Leonardo DiCaprio. Robert de Niro, Lily Gladstone, Jesse Plemons, John Litgow, Brendan Fraser, Cara Jade Myers, Jason Isbell, William Belleau, Scott Shepherd

FIN - song : Osage Tribal Singers- Whazhazhe (a song for my people)

Hamilton : I nationens intresse (aka Hamilton: in interest of the nation) - Kathrine Windfeld

Hamilton I nationens interesse op IMDb (6,3)

Hamilton I nationens intresse op Moviemeter (3,34)

Na onderstaande, pittig zware film had mijn vrouw behoefte aan iets minder diepgravends. We kwamen op deze : actie, beetje James Bond, beetje Mission Impossinle en ferm Scandinavisch. Te doen. Niet goed, maar te doen. 

Carl Hamilton is een special agent van de Zweedse veiligheidsdienst, met de uitzonderlijke bevoegdheid om tegenstanders te doden als dat in het belang van de natie is. Nou, dat gaat wel lukken in deze film.

Hij neemt undercover deel aan een uitlevering van geavanceerde Zweedse raketten aan de zuidgrens van Afghanistan, maar de deal loopt mis. Niet de Taliban, niet de Russische partij waarin Hamilton is geïnfiltreerd, lopen weg met de raketten maar een derde, vooralsnog onbekende partij. 

Eenmaal terug in Zweden denkt Hamilton weg te komen met de mislukte opdracht maar al snel wordt hij weer tot actie opgetrommeld omdat de raketten in Somalië blijken op te duiken , waar een Amerikaanse geheime organisatie (gerund door de CIA) achter zit. Het komt Hamilton goed uit dat hij weer op pad moet, want door een traumatische reflex brengt hij zijn vriendin om het leven. Deze daad wordt zorgvuldig weggepoetst door de Zweedse regering want Hamilton is nodig om elders in de wereld de Zweedse belangen te verdedigen: men staat onder druk omdat het hun raketten zijn die daar in Somalië en Eritrea voor dood en verderf gaan zorgen. Hamilton haalt steunende krachten op in Libanon en trekt verder Afrika in. Hij neemt het op tegen grote en gevaarlijke organisaties, terwijl hij het diep in zijn hart helemaal niet erg zou vinden als hij de opdracht niet overleeft, zo veel spijt heeft hij van het ongeluk met zijn vriendin.

Met : Mikael Persbrandt, Saba Mubarak, Pernilla August, Jason Flemyng, Ray Fearon, David Dencik

 

Entre deux mondes (aka Ouistreham / aka Between two worlds) - Emmanuel Carrère

Entre deux mondes op IMDb (6,9)
 Entre deux monde op Moviemeter (3,27)

Zacht uitgedrukt wellicht, maar ik heb een zwak voor Juliette Binoche. Haar minzaamheid, haar vele gezichten, haar emotionele spel en sowieso haar verschijning: alles samen maakt dat ik me zelden teleurgesteld voel wanneer ik een film met haar bekijk. Ook deze weer, een die je best als een sociaal experiment mag omschrijven. 

Marianne Winckler pakt het voortvarend aan. Nog maar net is ze in het stadje Caen aangekomen en ze gaat direct op zoek naar werk. Op de vraag van de arbeidsconsulent waarom er zo'n lang gat zit tussen haar sociologische studie en deze sollicitatie geeft ze een ontwijkend antwoord, vooralsnog komen we niet achter haar drijfveren. 

Ze is bereid om alles aan te pakken, ze zegt daarom geen nee tegen het zware en vieze schoonmaakwerk dat haar wordt aangeboden. Stuntelig zet ze haar eerste stappen in het wereldje, waarbij ze al snel leert dat schoonmakers een hechte gemeenschap vormen en dat ze veel te vaak voor een habbekrats hun werk moeten doen, doorgaans in een dwingend tempo dat hen door de uitbuitende werkgever wordt opgedrongen. Marianne leert stukje bij beetje - en met vallen en opstaan- het vak, al wordt ze wel bij de eerste klus ontslagen omdat ze niet onderdanig genoeg reageert op de barse baas. Het lukt haar uiteindelijk om uren te krijgen in de schoonmaak van de dagelijks arriverende ferry in Ouistreham. In anderhalf uur tijd moet het schoonmakersteam langs de cabines trekken om bedden te verschonen, toiletten te laten blinken en de stofzuiger door de gangen en kamers heen te jagen. Topsport, dat is het. 

Onderhaar collega's rijzen de vraagtekens: waarom doet deze vrouw die overduidelijk hoger geschoold en onderlegd is dan zij dit werk? Wij weten dan het antwoord al, Marianne probeert lang voor haar collega's verborgen te houden dat ze met een boek over het schoonmaakwereldje bezig is. Ze vreest dat ze geen ingangen meer krijgt wanneer bekend wordt dat ze eigenlijk undercover aan het werk is.
NB: groot pluspunt van deze film is dat veel van de acteurs daadwerkelijk schoonmakers zijn, het geeft realisme aan het verhaal.

Met : Juliette Binoche,  Helene Lambert, 

Anatomy of a fall (aka Anatomie d'une Chute) - Justine Triet

Anatomy of a fall op IMDb (7,9)
 Anatomy of a fall op Moviemeter (3,79)

Het gaat nog dringen worden op mijn topfilm-van-het-jaar-lijstje. Wat was dit een onweerstaanbaar goede film. Niet alleen de content (rechtbankdrama, whodunit, psychologisch én sociaal drama kenmerken zich allemaal in deze film), maar vooral ook door de on-na-volg-baar goede Sandra Hüller. Zij is een fenomenaal actrice met een enorm scala aan kwaliteiten: ze spreekt meerdere talen (waardoor ze in zowel Duitse, Nederlandse als Franse en Engelse films terecht kan), ze heeft een mimiek die alles tussen griezelig en vriendelijk kan weergeven, ze is afwisselend dwingend en onderdanig, ze is simpelweg een compleet actrice. Wat mij betreft Oscarkandidaat.

Terwijl schrijfster Sandra Voyter beneden een interview heeft met een literatuurstudente, zet haar man boven de muziek op standje bulderstorm. Overduidelijk om te pesten, maar Sandra blijft ogenschijnlijk kalm. Ze spreekt met de studente af het interview later in het nabijgelegen Grenoble voort te zetten.

Sandra gaat naar boven, zoonlief gaat een rondje met de hond wandelen en doet een uur later bij zijn thuiskomst een vreselijke ontdekking: daar ligt zijn vader in de sneeuw, bebloed en bewegingloos. Vanaf dat moment heerst er nog maar één vraag: hoe is dit gebeurd? Alle scenario's komen voorbij maar er blijft uiteindelijk slechts een keuze uit twee: het is moord of zelfmoord. 

Doordat voor deze vraag uiteraard een rechtsgang moet worden gevolgd, neemt Sandra advocaat Vincent Renzi in de arm. Samen moeten zij lijdzaam toezien hoe ook zoonlief Daniel het proces ingezogen wordt: uiteindelijk heeft die de sleutel tot oplossing in handen. Niet alleen de val van zijn vader wordt geanalyseerd, ook de relatie van zijn ouders wordt tot in gruwelijke details gefileerd. Elke speler in dit macabere spel heeft een rol gespeeld, een oordeel vellen lijkt ondoenlijk.

Met: Sandra Hüller, Swann Arlaud, Mila Machado Graner, Antoine Reinartz, Jehnny Beth, 

FIN - song : Benoît Daniel - Variations autour d'une prelude

Joan's theme - Kiefer Eijckelhof

Joan's theme op IMDb (6,6)
 Joan's theme op Moviemeter (0,75)

Nog maar weer eentje uit "De Nacht van de korte film" (ik hoop zeer dat er binnenkort weer een editie langskomt op de NPO). Ze zijn niet allemaal even sterk maar het blijft zeer interessant om motivaties en werkwijzes van jonge filmmakers te proeven. De ene staat aan de voet van grootse daden, de ander moet het antwoord schuldig blijven. 

Joan zit in een lastige periode. Vooral mentaal heeft ze het zwaar. Het aanstaande examen voor haar conservatoriumopleiding drukt stevig op haar gemoed, maar nog vele malen moeilijker heeft ze het met de verergerende ziekte van haar moeder. Terwijl ze eigenlijk moet repeteren, hangt Joan rond in het ziekenhuis en hoort ze dat haar moeder verplaatst wordt naar de intensive care.

Het heeft zijn weerslag op alles: in plaats van te ontspannen met haar huisgenoot gooit Joan al haar spanningen eruit en ontstaat een ruziënde sfeer. Het examen verloopt stroef, de jury vindt haar werk emotieloos. Joan vindt dat ze recht heeft op een herkansing, niet alleen bij haar muziekdocenten maar ook bij haar huisgenoot en haar vrienden. Richting climax.

Met : Judith Schuur, Roan ten Cate, Nazmiye Oral

Piccolo Corpo (aka Small Body) - Laura Samani

Piccolo Corpo op IMDb (7,0)
 Piccolo Corpo op Moviemeter (3,26)

Gitzwarte, sombere film. Kolfje (onthoud dat woord) naar mijn hand dus, ik ben daarvan. Anderhalf uur verzengend leed, het biedt zoveel kans op echte zeggingskracht. Dat maakt het misschien wel mijn geliefdste filmtype. Al is dit niet de beste die ik gezien heb, maar feit is wel dat ik er vol in mee ga.

19e eeuw, Italiaans platteland. Agata heeft een zware bevalling. Waar zij al bijna het loodje legt in het kraambed, doet haar dochtertje dat helemaal. Niet dat Agata zich daar bewust van is, nee: de kraamkoorts houdt haar enkele dagen buiten westen. Zodra ze wakker is, vraagt ze naar haar baby waarop haar man zegt deze al te hebben begraven.

Radeloos is Agata, niet eens zozeer vanwege het verlies maar vooral dat het kind geen moment geleefd heeft en dus geen "eerste ademtocht" heeft gekend. Dat laatste is een absolute vereiste voor de priester van haar kerk om haar kind alsnog te dopen: de baby zal voor eeuwig in het voorgeborchte verblijven.

Agata vindt dat een verschrikkelijke gedachte en vraagt overal om raad. Ze belandt bij een zonderlinge dorpsbewoner die haar zegt dat ze over het meer en de bergen moet gaan: daar is een klein bergdorpje waar een priester kinderen "tot leven wekt" (wat in feite een trucje is om de baby eenmalig even de mond te laten openen). In het holst van de nacht graaft de moeder het kinderlijkje op , stopt het in een kistje dat ze op haar rug bindt. Op pad.

Hoe nobel en vroom de gedachte van Agata ook is, haar geloof wordt onderweg zwaar op de proef gesteld: ze wordt beroofd, ze wordt geschaakt om bij een adellijke familie als min haar moedermelk te laten kolven en ze ontmoet een aparteling die ze niet vertrouwd maar die de enige is die haar over de bergen kan loodsen. Wat een pelgrimage zou moeten zijn, wordt een helletocht.

FIN - song : Fredrika Stahl/Celeste Cesciutti - Piccolo Corpo

A Capella in D mineur - Malu Janssen

A Capella in D mineur op IMDb (6,8)
 A Capella in D Mineur op Moviemeter (1,75)

"Het Diner", maar dan anders. En veel korter, want ook dit was er een uit de "Nacht van de Korte Film" van vorig jaar.

Twee bevriende stellen dineren samen in de tuin van het mini-kasteeltje dat ze gehuurd hebben. Nou ja, "bevriend" is een grote term in deze: het ene stel is gescheiden en het andere schuift louter aan omdat hun dochter een relatie is aan gegaan met de zoon van het andere stel. 

Terwijl de wijn vloeit en de eerste aftastende gesprekken zijn gevoerd, gooit Annelies een heet hangijzer op tafel: Marie, de dochter van het andere stel, kwam een week geleden bij haar om haar even in vertrouwen te nemen. "Vond Annelies het oké als Mees en zij seks zouden hebben tijdens dit kasteelweekendje?" Na een weekje wikken en wegen is Annelies nu zover dat ze dit aan de wederzijdse ouders wil voorleggen: wat vinden jullie, hoe staan jullie daar in? Er ontstaat een weerstandig gesprek waarbij de normen en waarden van de ouderstellen behoorlijk worden getest.

Met : Julien Croiset, Astrid van Eck, Hannah van Lunteren, Guido Pollemans

Eos - Razan Hassan/Wessel van Wanrooij

Eos op IMDb (6,0)

Eos op Moviemeter (1,33)
 

Het schrijven van deze recensie duurt langer dan het kijken van deze film. Van alle titels van de "Nacht van de korte film" van vorig jaar was dit namelijk de allerkortste. 4 minuten maar liefst, en toch lijken kosten nog moeite gespaard om deze te maken. 

We belanden in een toekomstige wereld waar het gelijkheidsbeginsel dermate ver is doorgevoerd dat iedereen hetzelfde masker moet dragen. Hierdoor zal er geen onderscheid tussen mensen zijn, iedereen in hetzelfde schuitje. Aarzelend laat onze hoofdpersoon Eos zich het masker aanmeten, maar ze voelt zich niet senang. Op zoek naar zichzelf vindt ze een weg om los te komen van de eenheidsworst.

Met : Lina Heijmans

Whatever works - Woody Allen

Whatever works op IMDb (7,1)

Whatever works op Moviemeter (3,20)

Zowaar een Woody Allen-film die ik nog niet gezien had. Niet gek misschien, gezien zijn enorme productie, maar meestal maak ik elk jaar wel een keertje tijd om zijn nieuwe te aanschouwen. Ik weet niet meer wat ik in 2009 deed, het is dus maar goed dat ik nog een keertje de kans kreeg. Welnu, het is niet zijn beste, dus misschien niet onlogisch dat ie destijds niet veel deed. 

 Boris Yelnikoff is geen prettige man. Dat weet ie zelf ook, maar hij grijpt elke kans aan om dat naar anderen uit te stralen. Cynisch, verbitterd, levensmoe, hautain, veroordelend: een hele bult negatieve kwalificaties die giftig uitpakken als ze in één mens tezamen komen. Zo iemand.

Als Boris op een avond de dakloze Melody voor zijn deur aantreft, barst hij dan ook vanouds los. Wat die boerentrien in zijn New York moet, ga terug naar je moeder, je gaat het hier niet redden, je bent geen licht: dat werk. Hoewel hij dus volledig los gaat op de jonge vrouw weet ze hem toch te overtuigen haar in ieder geval iets te eten te geven. Zo gezegd, zo gedaan, ze krijgt een plekje op de bank en blijft een paar nachtjes. 

Gaandeweg weet ze met haar naïeve opstelling Boris te overtuigen dat ze best te kneden is. Ze leert snel van deze intelligente man (gesjeesde wetenschapper) en blijkt het best goed te doen in de wervelende wereldstad. De twee groeien naar elkaar toe en gaan uiteindelijk na een jaar een huwelijk aan. 
Eind goed, al goed? Nee nee, zeker niet: plots komt moeder opdagen en het hele circus begint opnieuw. En dan heeft vader zich nog niet eens laten zien. Boris kan helemaal los met zijn spervuur aan negativiteit. 
Met : Larry David, Evan Rachel Wood, Patricia Clarkson, Henry Cavill, Ed Begley jr.

FIN - song : Jackie Gleason - If i could be with you

Fahim - Pierre Francois Martin Laval

 Fahim op IMDb (6,8)

Fahim op Moviemeter (3,12)

Prettige jeugdfilm met een ouderwets knorrige rol van Gerard Depardieu. 

Nadat een opstand bloedig wordt neergeslagen, is de vader van Fahim zijn leven in Bangladesh niet meer zeker. Hij moet vluchten, maar wil daarbij zijn zoon meenemen. Fahim blijkt een uitzonderlijk schaaktalent te zijn die meewerkt aan het gezinsinkomen door op straat schaakpartijtjes te spelen (en te winnen). Vader Nura moet zijn vrouw beloven in Europa direct voor werk en een woning te zorgen, pas daarna zullen zij overkomen.

Ze belanden in Frankrijk en het bestaan blijkt zwaar. Als het geld opraakt, worden ze op straat gezet en belanden ze in een asielopvang. Gelukkig pakt Fahim de Franse taal snel op waarmee hij zich binnen weet te praten op de schaakopleiding van de oude kampioen Sylvain Charpentier. Deze nukkige hork stoort zich opzichtig aan het "Aziatische" gedrag van Fahim (en vooral dat van diens vader). Gelukkig is het talent van de jongen overduidelijk. Charpentier wil hem dan ook klaarstomen voor het Franse jeugdschaakkampioenschap, maar weet best dat daar geen illegalen aan deel mogen nemen. Terwijl zijn vader op straat overleeft, begint Fahim zich steeds meer in te vlechten in de Franse maatschappij.

Met : Assam Ahmed, Gerard Depardieu, Mizanur Rahaman, Isabelle Nanty

Bastille Day (aka The Take) - James Watkins

Bastille Day op IMDb (6,3)
 Bastille Day op Moviemeter (3,08)

Op een of andere manier flikt Idris Elba het hier ten huize altijd: hij lijkt boven elke twijfel verheven, het lijkt alsof ie simpelweg geen slechte film of serie kan maken. Is natuurlijk niet zo (ook dit is een niet al te verheven verhaaltje) maar het lukt hem wel altijd om de film een beetje op te tillen. Zo ook deze.

Elba is hier Briar, een nukkige CIA-agent met een slechte reputatie. Hij is onconventioneel maar zeer doelmatig. Ditmaal wordt hij naar Parijs geroepen omdat er signalen zijn dat een activistische groep de aanstaande viering van Quatorze Juillet wil versjteren. Briar waarschuwt zijn leidinggevenden alvast dat hij niet al hun regeltjes zal opvolgen maar dat hij wel de mogelijke problemen zal gaan voorkomen.

Daarvoor blijkt hij de hulp nodig te hebben van Michael Mason, een inventieve zakkenroller die door het stelen van een tas betrokken raakt bij een aanslag. De tas bevat explosieven, Mason stal hem van een jonge vrouw die spijtoptante blijkt. Ze kreeg wroeging bij de eerste aanstalten van een aanslag op een leegstaand kantoorgebouw: het bleek niet leeg. 

Door de knal - en vooral door de 4 doden die dit tot gevolg heeft- wordt Mason opeens terrorismeverdachte, voortvluchtige. Hij heeft er dus baat bij dat Briar hem inzet om de bende te ontmaskeren die hierachter zit. En die bende, die blijkt uit tamelijk onverwachte kringen te komen.

Met: Idris Elba, Richard Madden, Charlotte le Bon, Kelly Reilly, Jose Garcia

FIN - song : Idris Elba & Norman Cook - The road less travelled

Competentia Official (aka Official Competition) - Mariano Cohn & Gaston Duprat

Competentia Official op IMDb (7,0)
 Competentia Official op Moviemeter (3,06)

Veelbelovend affiche, potentieel lekker script ook maar het komt er allemaal iets te weinig uit naar voren, is mijn bescheiden mening. Iets te satirisch, iets te schmierend. Wel veel leuke Almodovar-achtige momenten, waardoor het geheel gelukkig net niet verzuipt. 

Steenrijke magnaat wil herinnerd worden. En liefst anders dan "hij had een hoop geld". Hij overweegt zijn stad een brug te schenken maar bedenkt plots een beter idee: hij koopt de filmrechten op een boek en wil onsterfelijkheid bereiken door de producent te worden van een spraakmakende film. 

Daartoe huurt hij de onconventionele Lola Cuevas in, een lesbisch-feministische regisseuse die elke keer weer alle regels overboord gooit om haar films spraakmakend te krijgen. In overleg met de magnaat huurt zij de twee grootste sterren van het moment in. Totaal tegenovergestelde persoonlijkheden zijn ze: de solide en strenge Ivan Torres en de flamboyante zelfoverschatter Felix Rivero. 

De heren moeten twee strijdende broers verbeelden, ze willen het elk op hun eigen manier doen maar krijgen daar de kans niet voor. Dit doordat Lola ze vrij frequent op het verkeerde been zet: ze ontregelt de acteurs continu om hun ego af te breken en zo het beste uit hun personage naar boven te halen. Dat heeft nogal wat gevolgen.

Met : Penelope Cruz, Antonio Banderas, Oscar Martinez, José Luis Gomez , Irena Escolar

FIN - song : Keith Jarrett - The rich and the poor