zondag, juni 30, 2019

Alles ist gut - Eva Trobisch

Alles ist gut op IMDb (6,5)
Moeizaam is het leven van Janne. Zaak failliet, haar zakelijk en levenspartner stug, haar moeder bezorgd en Janna zelf is een in zichzelf gekeerde vrouw. Niet echt ingrediënten voor een olijk leven, laat staan voor een olijke film. Dat blijkt.

Tijdens een schoolreünie wordt Janne op tamelijk knullige wijze overweldigd en verkracht. Zelf weet ze eigenlijk ook niet precies wat er gebeurt, eigenlijk is zelfs haar verzet iets wat buiten haarzelf om gebeurt. De dader is, naast oude schoolgenoot, ook de zwager van Janne's nieuwe baas. Na het faillissement heeft ze de door oudere bekende obert aangeboden baan met twee handen aangegrepen. Robert worstelt met zijn huwelijk en ziet in Janne een soulmate waar hij zijn verhalen aan kwijt kan.
Niets goed kan er komen van dit complexe verhaal: niet van Janne's relatie met de nukkige Piet, niet van de ongelijke verhouding met haar afhankelijke baas, niet van de gedwongen samenwerking met haar verkrachter, niet van de gesprekken met haar overbezorgde moeder.
Hoewel ze zich ogenschijnlijk onafhankelijk opstelt, krijgt Janne steeds meer moeite met het plaatsen van gruwelijkeheden die ze heeft moeten ondergaan. Er blijft niet veel overeind staan van alles wat ze had opgebouwd.

Met : Aenne Schwartz, Andreas Dohler, Tilo Nest

zaterdag, juni 29, 2019

Yesterday - Danny Boyle

Yesterday op IMDb (6,9)
In de recensie hieronder schreef ik over het moeilijke begrip "komedie". Gisteren vond ik geen raakvlakken, maar vandaag stond het filmgenre toch ook weer bij de beschrijving. En verdomd, deze kan ik wél goed hebben. Misschien is het verschil tussen Brits en Amerikaans voor mij belangrijk, ik weet niet, maar deze kwam heel goed binnen. Heb me uitstekend vermaakt, ondanks dat de film rust op één wonderlijk, maar bloedsimpel gegeven. Maar het werkt. En het werkt ook goed uit. Prima onderhoudende film.

Plots staat de hele wereld in het donker. Van de westkant van Amerika tot de oostkant van Japan, gitzwart all over. Twaalf seconden duurt het slechts, maar da's lang genoeg om het leven van Jack voorgoed te veranderen. Tot die tijd is hij een matig singer-songwriter die amper in zichzelf gelooft, laat staan dat anderen dat doen. In die twaalf seconden donkerte wordt Jack aangereden door een bus en maakt een smak op het wegdek. Als hij ontwaakt, is de wereld veranderd. Aanvankelijk alleen voor hem, maar al snel merkt ie dat de hele wereld veranderd is.
Net ontslagen uit het ziekenhuis krijgt hij van zijn vrienden een gitaar cadeau en hij speelt een liedje voor ze. Stomverbaasd is hij als men het liedje niet blijkt te kennen. "Yesterday, all my troubles seemed so far away" zingt ie en men kijkt hem schaapachtig aan. Razend knap vinden ze het dat hij zoiets poëtisch kan maken. Jack sputtert tegen en zegt dat het werk van The Beatles is maar dat doet geen belletje rinkelen. Niemand, nergens in de wereld of op het internet, kent nog het bestaan van de Beatles (en Harry Potter, en Coca Cola, maar dat zijn zijsporen). Jack is verbaasd en speelt thuis een ander liedje voor zijn ouders. "Let it be" klinkt als nieuw en men is razend trots. Dat prachtige werk, die onverwoestbare liedjes, slaan aan . Overal waar Jack speelt , volgt succes en hij vangt al snel de blik van superster Ed Sheeran. Die vraagt hem mee op toernee en de rest is geschiedenis. Sheeran is verbluft door het songschrijverschap van Jack en erkent al ras zijn meerdere. En zo gaat de hele wereld om.
Jack ondertussen , die worstelt. Hij worstelt met zijn geheim, hij worstelt met zijn liefdevolle manager Ellie , die hem altijd heeft gesteund maar hierin niet mee kan. Jack staat - als ware hij Robert Johnson- op een crossroad: kiest hij voor de liefde of kiest hij voor de duivel (in dit geval de roem en de eer, die eigenlijk niet van hemzelf zijn).

Het dilemma wordt kundig naar vorig gebracht, maar Jack is niet de man die in deze film de show steelt. Dat is ten tweede de onweerstaanbare Lily James, een doodgewoon buurmeisje waar elke kijker voor valt (wat ze al een aantal films achtereen voor elkaar krijgt). Maar bovenal is de hoofdrol in deze film voor het onwaarschijnlijk goede werk van the Beatles. Hoe onverwoestbaar zijn die songs, je merkt nu pas goed hoezeer ze deel uitmaken van ons dagelijks DNA. Je weet gelijk weer waarom het opeens 'popular" music heette. Vele malen komt er een glimlach op je gezicht als er plots een strofe uit dat rijke oeuvre voorbij komt. En je weet dat iedereen in de zaal in zijn hoofd aan het zingen is. Ijzersterk. Hele fijne film, als je het mij vraagt.

Met: Himesh Patel, Lily James, Ed Sheeran, Joel Fry

A million ways to die in the West - Seth MacFarlane

A Million Ways To Die In The West op IMDb (6,1)
Hoewel ik toch niet door het leven ga als zuurpruim, heb ik blijkbaar nogal moeite met wat men in de filmwereld "komedie" pleegt te noemen. Want zo komisch vind ik het allemaal niet. Of mijn slag van humor is afwijkend van het gemiddelde , dat kan natuurlijk ook. Hoe dan ook, ik heb deze film ook weer doorstaan.

In het ruige Wilde Westen is Albert een buitenbeentje. Hij heeft niet echt de vermogens om de held te spelen, hij is geen stoere man. Waar anderen zich te buiten gaan aan duels en knokpartijen probeert hij alles pratend op te lossen dan wel keurig weg te duiken als het spannend wordt.
Om die weinig manhaftige opstellingen verlaat zijn vriendin Louise hem, ze kiest ervoor al golddiggend een relatie aan te knopen met de keurige zakenman van de drugstore/verzorgingswinkel. Daar kan Albert als eenvoudige schapenboer niet tegenop.
Desondanks ontmoet hij een andere, zo mogelijk nog schonere, vrouw. Anna heeft het op hem gemunt omdat ze probeert te ontvluchten aan het wrede gedrag van haar man Clinch (ja joh, die namen kiezen ze niet zomaar).
Anna helpt Albert met wat stoerder gedragingen, ze helpt hem zelfs in de voorbereidingen van een heus duel met zijn geparfumeerde tegenstander op amoureus gebied. En u snapt: door deze samenwerking vergeet Albert zijn Louise en raakt langzamerhand in een fling met Anna. Dat gaat allemaal best goed, totdat die vechtersbaas van een Clinch zijn vrouw komt ophalen.

Met : Seth MacFarlane, Charlize Theron, Amanda Seyfried, Liam Neeson

woensdag, juni 26, 2019

Der Goldene Handschuh - Fatih Akin


Waar is de brille van Fatih Akin gebleven? De man won mij voor zich met "Gegen die Wand" en - in iets mindere mate "Auf den anderen seite".
Maar gisteren stelde hij me ongelooflijk op de proef. Meermaals de aanvechting bestreden om de zaal te verlaten, uiteindelijk niet gedaan. Maar het had heel goed gekund en misschien zelfs gemoeten. Met deze film voelde ik geen enkele verbintenis, louter irritatie en bij vlagen zelfs walging. Het is nihilisme, misogynie en geweld. Nergens een sprankje hoop, nergens een oplossing. Echt, ik kan heel veel hebben qua scenes maar dit heb ik toch echt niet vaak gezien.
Fiete is een in vele opzichten mislukte man. Dat ie het niet getroffen heeft met zijn uiterlijk, daar kan ie niks aan doen. Aan zijn wereldbeeld, aan zijn vrouwenhaat, aan zijn alcoholisme en aan zijn zelfzorg echter des te meer. Fiete is een gedrocht, waar mensen - niet geheel onterecht- in een grote boog omheen gaan.
Hij begeeft zich daarom louter in kringen waar minstens zoveel kansarmen en kanslozen rondhangen: in de kroegen in Sankt Pauli, de hoerenwijk van Hamburg. Met enige regelmaat sleept hij een van de vrouwelijke bezoekers van café "Zum goldene Handschuh" mee naar huis. En dat loopt zelden goed af. Na de commerciële handelingen gaat hij zich doorgaans te buiten aan geweld tegen deze vrouwen, bijna altijd met fatale afloop. Hij demonteert de lichamen en slaat het restant op in zijn bergruimtes. Bezoekers die vragen waar de stank vandaan komt, verwijst hij steevast naar zijn Griekse onderburen die immers steeds "rare gerechten maken".
Na slachtpartij nummer zoveel komt er plots een kentering wanneer hij van zijn sokken gereden wordt als hij dronken oversteekt. Eenmaal in het gips besluit hij zijn leven te beteren: nieuwe baan, geen drank meer en wegblijven van de verlokkingen van dat rare café.
Het gaat eventjes goed, hij krijgt zelfs een vriendelijk contact met de schoonmaakster op zijn nieuwe werk. Helaas krijgt hij dat ook met haar man en al snel staat de boel weer op scherp.
Fiete is onverbeterlijk, Fiete is een hopeloos mens.
Het was even slikken, ik heb het twee uur doorstaan. 

Met: Jonas Dassler


dinsdag, juni 25, 2019

Queen of Hearts (aka Dronningen) - May El-Toukhy

Queen of Hearts op IMDb (7,9)
De avond was warm, de zaal was koel. Perfecte setting voor deze film.
Immers, deze film varieert van dampende hitsigheid naar botte koelte. Sterker nog: het lijkt of beide extremen in één persoon , onze hoofdpersoon Anne, klinisch naast elkaar leven. Een waarlijk fantastische rol van Trine Dyrholm, die opnieuw aangeeft een van de beste (en belangrijkste) actrices van haar tijd te zijn. Durf en kunde, er zijn er niet veel die dat combineren.

Anne is - zoals dat heet - een vrouw die alles heeft. Een succesvolle carrière (ze leidt een juristenkantoor), een net zo succesvolle man (arts), een kast van een villa en een schattige tweeling. Maar u snapt het al: onderhuids speelt er van alles. Manlief is veel weg , manlief heeft tamelijk wat te stellen met zijn zoon uit zijn eerdere huwelijk. Het grote hart van Anne (ze doet veel jeugdzorgzaken en is daar somtijds iets te veel bij betrokken) zorgt ervoor dat de adolescente Gustav bij hen in huis komt om zo te proberen samen met vaders aan zijn toekomst te werken.
Gustav is een probleemjochie en de start is dan ook moeilijk. Na een heftig incident ziet Anne zich gedwongen om hem voor de keuze te stellen: of ze klapt uit de school (waarna hij zeker richting kostschool zal moeten vertrekken) of hij gaat meewerken en meeleven in het gezin. Gustav kiest voor het laatste en bouwt een goede band op met zijn stiefzusjes. Ook met zijn stiefmoeder komt het gaandeweg tot gesprekken en een groeiend begrip.
De veelvuldige afwezigheid van vader begint zich te wreken bij Anne: langzaam broeit de lust , steeds meer zoekt ze toenadering tot het fysiek van haar stiefzoon. Zozeer zelfs, dat ze op een avond zijn slaapkamer binnenstapt en zich volledig aan hem te buiten gaat. Een spetterende affaire ontstaat, het is sterker dan henzelf. Steeds meer moeite hebben ze om het in toom en - dat vooral- geheim te houden.
Wanneer Anne's zus hen op een feestje zwijmelend betrapt, komt alles in een stroomversnelling.Anne wil kappen, maar Gustav neemt daar geen vrede mee, wetende dat Anne grote moeite zal hebben alles onder de pet te houden. Het zal escaleren, zoveel is duidelijk. De vraag is echter nog wie of wat het grootste slachtoffer gaat worden.

Met : Trine Dyrholm, Gustav Lindh, Magnus Krepper


zondag, juni 23, 2019

The Lincoln Lawyer - Brad Furman

The Lincoln Lawyer op IMDb (7,3)
Prima film dit. Oudje al, maar dat geeft niks als het plot boeit. Matthew McConaughey is uitstekend op dreef als Mick Haller, een ritselende advocaat die opeens met een zwaar moreel dilemma wordt geconfronteerd.
Doorgaans wordt hem verweten dat hij met het winnen van zijn zaken vaak stevige criminelen buiten het gevang weet te houden. Het boeit Haller niet: zolang het recht zijn beloop krijgt, kan hij leven met die gedachte. Maar deze zaak is anders.
Haller neemt de verdediging op zich van een verwend miljonairszoontje, die een geweldsmisdrijf op zijn conto krijgt. Naar zijn advocaat toe pleit hij volledig onschuldig te zijn, hij is erin geluisd en wil van alle smetten vrij worden gepleit.
De advocaat bijt zich erin vast, gaat de confrontatie aan met zijn ex die aan de Openbaar Ministerie-kant zit. Populair maakt hij zich niet , maar dat maakt niet uit als het voor de goede zaak is.
De zaak gaat echter kantelen wanneer zijn verdachte hem vertelt dat ie helemaal niet onschuldig is: hij was wel degelijk de dader en hij weet dat hij Haller met een probleem opzadelt nu hij hem dit verteld heeft. Het verwende ventje plaatst zijn advocaat in een lastig parket: die moet hem zo goed mogelijk verdedigen terwijl hij weet dat het allemaal juist zo gegaan is als het OM opsomt. Haller moet snel iets verzinnen , wil hij zijn eigen positie niet totaal onmogelijk maken.

Spannend, listig, tamelijk goed geacteerd door een fijne keur aan mooie namen. Prima dit.

Met: Matthew McConaughey , Marisa Tomei, Ryan Philippe, William H. Macy, Bryan Cranston, John Leguizamo

zaterdag, juni 22, 2019

Crooked House - Giles Paquet-Brenner

Crooked House op IMDb (6,3)
De titel doet vermoeden dat we naar een horrorfilm gaan kijken maar nee, dit is een ouderwetse Agatha Christie-verfilming. En met ouderwets bedoel ik dat alles erop en eraan zit: het gaat over welstand (een adellijke familie in verval ditmaal), het gaat over intriges (hoe lopen de lijntjes binnen de familie), er gebeurt een moord en uiteraard kan werkelijk iedereen het gedaan hebben. Motieven volop, maar wie bezit de juiste?

De oude kasteelheer Leonides wordt dood aangetroffen. Hij , suikerpatiënt, is omgebracht met een dodelijke injectie: de dader heeft stiekem 's mans oogdruppels vermengd met zijn diabetesinjectie. Hartaanval.
Zijn kleindochter Sophie neemt contact op met Charles Hayward, een beginnend rechercheur die gebukt gaat onder het legendarische Scotland Yard-imago van zijn vader. Charles en Sophie hebben elkaar eerder ontmoet en leken op weg naar een relatie totdat Sophie bruusk de contacten stopte. Om die reden is Charles niet happig om de zaak aan te pakken, maar hij snapt ook dat het zijn kans is om te bewijzen dat hij zich met zijn vader kan meten.
In het kasteel aangekomen treft hij van alles aan : de oudste zoon en zijn vrouw, beiden uitgerangeerd in de toneelwereld. De jongste zoon, meermaals bijna failliet en daardoor nog steeds dapper aan het handje van zijn vader levend. De rancuneuze schoonzus, die Leonides nog steeds de dood van haar zus verwijt. De tweede vrouw van de kasteelheer, veel jonger dan iedereen en gespeend van de adellijke klasse die nodig is in deze omgeving. De kleinzoon, een gehandicapte en daardoor cynische jongeman. En tenslotte de andere kleindochter, Josephine, die alles en iedereen wantrouwt in deze familie en die om die reden iedereen bespioneert en volgt.
Ga er maar aan staan, Charles.

Ondanks de sterrencast komt de film niet echt tot leven. Het is iets te keurig allemaal.

Met : Max Irons, Glenn Close, Stephanie Martini, Julian Sands, Gillian Anderson, Terence Stamp

donderdag, juni 20, 2019

The Biggest Little Farm - John Chester

The Biggest Little Farm op IMDb (8,0)
Hoewel feitelijk een eco-natuurdocumentaire kijkt de film weg als een thriller. Schitterend geschoten (niet zo gek als je bedenkt dat John Chester al cameraman voor natuurfilms was voordat hij aan dit avontuur begon). Spannend opgebouwd ook, al snel word je in het verhaal gezogen. En dat is knap, want het is hún verhaal, het is hún leven.
Zelden waren documentaires zo onderhoudend, zelden waren natuurfilms zo invoelend en catchy. Uitstekende documentaire derhalve; ik raad iedereen aan die ook maar iets met groen, natuur, eco, dieren of met levensveranderende keuzes heeft om deze docu te gaan zien.

Het verhaal? Da's simpel. Zij , Molly, maakt een internet-kookprogramma en hij, John,  is cameraman. Wanneer hij door zijn werk geconfronteerd wordt met het fenomeen asielhonden wordt zijn hart week en neemt hij er een mee naar huis. Dat kan natuurlijk niet in die flat, uitzetting dreigt en ze besluiten radicaal te vertrekken: weg uit de stad. Zij wilde altijd al groente verbouwen, hij was natuur- en dierenliefhebber. De oplossing ligt in een groot stuk land een uur verderop, middenin het dorre en dode stuk van California. Zeker , er valt wat van te maken, maar daar gaat een boel geld en nog veel meer energie n verloren. De strijd lijkt zinloos: hoe krijgen ze ooit die grond weer levend? Ze schakelen een eco-goeroe in. Deze meneer Alan York heeft radicaal traditionele opvattingen maar hij overtuigt het stel om het gevecht met de natuur aan te gaan. Wat volgt: veel vallen, heel veel vallen. Maar gelukkig ook minstens zo veel opstaan. Voor de kijker is het leerzaam en louterend, vooral omdat bewezen wordt dat logica kan helpen in het omgaan met natuurlijke vijanden. Er wordt aangetoond hoe moeilijk het is om zuiver in de leer te blijven, er komt een catharsis, maar er komt loutering, heel veel loutering. Apricot Lane Farm is een pareltje in de wereld.

Met : John Chester, Molly Chester,

zondag, juni 16, 2019

Louise en hiver - Jean-Francois Laguionie

Louise en hiver op IMDb (7,1)
Sympathieke animatiefilm. Dat zult u mij niet vaak zien opschrijven, maar ik maak met plezier een uitzondering. Heb goede dingen gehoord over deze film, dus ik zette me over mijn zelf opgeworpen drempeltjes heen en ging eens een tekenfilm kijken. En dat beviel wel. Fijn kabbelend verhaal, vriendelijk personage en een mooie gelaagde weergave van de state of mind van de dame in kwestie.

Louise is een oudere mevrouw die haar zomers doorbrengt in een badplaats die ze al sinds haar jeugd bezoekt. Wanneer de zomer voorbij is, kuiert ze op haar gemak naar het station om de laatste trein van het seizoen te pakken en de terugreis naar "de wereld " te aanvaarden.
Ze blijkt te laat voor de trein, haar klok bleek stil te hebben gestaan. Ze is daarmee dus alleen achtergebleven in het kleine stadje aan het strand. Alles zal ze alleen moeten doen, ze moet aardig aan de bak om te overleven en zal zichzelf een aantal malen moeten overwinnen.
Op hetzelfde moment blijkt eigenlijk dat ze het allemaal ook wel prettig vindt: het is veel minder lawaaiig, geen vervelende types om zich heen en de tijd en de dagindeling geheel aan haarzelf.

Gaandeweg de film leren we dat dit een fraai symbolische weergave is van Louise's geestelijke gesteldheid. Ze blijkt aan enorme vergeetachtigheid te lijden en zit daardoor eigenlijk opgesloten in haar hoofd en in haar leven. Alleen, dat wordt al snel duidelijk. Natuurlijk zijn er flarden, natuurlijk komen er jeugdervaringen terug, waardoor Louise in ieder geval enigszins kan ordenen hoe het nu allemaal zo gekomen is. Ze blijft razend optimistisch, ze is er eigenlijk enorm geschikt voor: de eenzaamheid is soms ook haar uitkomst.


donderdag, juni 13, 2019

Loving Pablo (aka Escobar) - Fernando Leon de Aranoa

Loving Pablo op IMDb (6,3)
Loving Pablo, Hating Escobar.
Met de subtitel erbij is het verhaal van deze film eigenlijk snel verteld. Mensen die de Narcos-serie gevolgd hebben, kennen eigenlijk het plot van de film al. Tevens zullen ze veel van de beeldvoering herkennen: sommige scenes zijn bijna identiek aan die van de serie. Dat moet dus wel waarheidsgetrouw zijn.
Journaliste , nou ja, tv-presentatrice Virginia Vallejo krijgt de kans de nouveau riche van haar land te portretteren. Een van hen - eigenlijk de grote leider - is Pablo Escobar. Al snel doorziet Virginia de dubbele laag in Escobar's verschijning: hij doet zich voor als een man van het volk, maar is daarnaast een nietsontziende moordenaar, een drugscrimineel zonder scrupules. De voorspelbare "goede daden" van de cocaïne-magnaat winnen het bij Virginia van de slechte verhalen die ze over hem hoort: ze wordt verliefd en ze wordt bijvrouw. Mannen als Escobar zullen nooit hun vrouw en kinderen in de steek laten, maar een behoorlijk luxe leventje voor hun maitresse  kunnen ze best regelen.
De successen van zijn imperium stijgen naar zijn bol , hij wil de politiek in en het land veranderen. Hetgeen natuurlijk een utopie blijkt , want er zijn teveel oude machines die daar hun stokje voor steken. Virginia meldt zich in doodsangst bij de DEA, zij lijken de enigen die haar kunnen beschermen in de drugsoorlog die zowel Escobar als zijn tegenstanders ontketenen. Het kan niet anders dan eindigen in een tranendal.

Houterig gespeeld, karikaturale rollen. Het is niet best, als ik het zeggen mag. En ik ben toch best liefhebber van dit acteurskoppel.

Met : Javier Bardem, Penelope Cruz, Peter Sarsgaard

zaterdag, juni 08, 2019

Elisa y Marcela - Isabel Coixet

Elisa y Marcela op IMDb (5,7)
Galicië, Spanje, eind 19e eeuw.
Het is haar eerste schooldag op de strenge nonnenschool en ze is nog verregend en te laat ook. Marcela voelt dus duidelijk opluchting als ze wordt opgevangen door het iets oudere meisje Elisa, die haar een handdoek geeft en haar daarmee een klein beetje warmte geeft. Elisa is een nichtje van een van de nonnen en voelt zich verantwoordelijk voor het nieuwe meisje, dat vanuit huis al helemaal niet gestimuleerd wordt om te gaan leren.
De twee ontwikkelen genegenheid voor elkaar die onvermijdelijk uitdraait op een verliefdheid. "Boeie' , denken wij met de kennis van nu , maar we kijken naar een waargebeurd verhaal van bijna een-en-een-kwart eeuw geleden. U voelt de complicaties.
Beiden schoppen het tot onderwijzeres en komen op ver van elkaar afgelegen locaties te werken. Dat verandert als Marcela solliciteert op een school in een dorpje op 10 km afstand van Elisa. De twee zien elkaar vaker e besluiten te gaan samenwonen. Dat gaat een tijdje goed maar er ontstaat argwaan in het dorp als een boerenknecht avances wil maken met Marcela en zij dat omzichtig afwijst. De man ontdekt haar geheim en de situatie wordt onleefbaar voor de twee. Er is nog maar 1 oplossing.
Elisa verdwijnt en Marcela kwijnt. Totdat enkele maanden later de frêle jongeman Mario op de proppen komt. Hij trekt bij haar in, ze trouwen in het stadje verderop en proberen hun leven op te bouwen. De bevolking is nog niet erg overtuigd: is die Mario wel wie hij zegt dat hij is?

De politieke gevoeligheid van deze film kan niet worden onderschat, we kunnen ons goed voorstellen hoe lastig de geliefden het moeten hebben gehad op het streng katholieke Iberisch schiereiland. Met een beetje goede wil zouden we ze "voorvechters" kunnen noemen. Zeker als je de aftiteling leest.

Met : Greta Fernandez, Natalia de Molina,

vrijdag, juni 07, 2019

Hotel Mumbai - Anthony Maras

Hotel Mumbai op IMDb (7,8)
Films als deze hebben altijd eenzelfde (wonderlijk) effect op mij. Hoewel je - omdat het op ware feiten berust- de uitkomst al weet én je de opbouw van de film redelijk kunt voorspellen, schuif ik toch langzaam richting het puntje van mijn stoel. Spanning en boosheid strijden om mijn aandacht, betrokkenheid bij de acteurs is gegarandeerd. En dat is knap. En dat maakt het dus tóch een goede film, want het gaat uiteindelijk om de emoties die het bij de kijker losmaakt.

2008, Mumbai, India. Vanuit het niets (nou ja, gewoon vanaf zee) komt een georganiseerde groep terroristen aan bij de zoemende wereldstad. Hun plan is goed opgezet - als je het tenminste heel even van hun kant bekijkt - : eerst wat kleine speldenprikken verdeeld over de stad, waardoor de beperkt aanwezige politiemacht verspreid aan de bestrijding moet beginnen. De meeste legertroepen zitten immers in Delhi, dus het kan uren duren voordat het zelfmoorcommando gestoord raken in haar destructieve daden. Een druk treinstation, een goed bezocht toeristisch café ; zij vormen de aanloop naar hun major opus: het Taj Hotel, een enorm hotel met louter steenrijke internationale klanten, moet worden vernietigd, inclusief bezoekers en personeel.
Dat personeel nu, dat blijkt hierin een grotere opponent voor de terroristen dan de politiek uiteindelijk zijn. "Guest is god" is het mantra van de medewerkers en zo handelen zij ook: desnoods stellen ze hun eigen leven in de waagschaal, maar zij zullen alles wat in hun macht ligt proberen om zoveel mogelijk gasten tot de overlevenden te laten horen. Een klein aantal van de gasten wordt uitgelicht in de film, maar vooral kijken we naar de heldenrollen van Arjun , de simpele gerant die meer dan honderd mensen weet weg te sluizen naar veiliger havens, en de fantastisch gedreven inzet van Oberoi, de chef-kok die een grote groep gasten via de keukens en de diensttrappen in de chique én afsluitbare toplounge weet te krijgen vanwaar ze een safe-haven hebben die hen de tijd moet geven om te wachten op leger en politie.
Zoals gezegd: uiteraard is een deel van de film volgens formule gemaakt (inclusief de harde én de softe dader) , maar dat deed bij mij allemaal geen afbreuk. Natuurlijk ga ik niet zeggen dat ik heb genoten, maar ik zeg wél dat ik het een goede film vind.

Met: Dev Patel, Armie Hammer, Anupam Kher, Nazanin Boniadi


Blockers- Kay Cannon

Blockers op IMDb (6,2)
Alles aan deze formulefilm is cliché: het script, de opzet, het acteerwerk (clichématig slecht dus), alles. Maar ja, ik had hem aangezet en ik loop alleen weg bij gruwelijk geweld, dus ik keek hem uit.

Daarom kan ik jullie vertellen dat dit een film is over drie vriendinnen die vanaf de eerste schooldag alles samen doen en nu bij hun prom night zijn aanbeland. De knappe blondine weet zeker dat ze seks gaat hebben, de donkere stoere denkt dat ze daar dan ook maar voor gaat, de wat kleinere sullige durft haar vriendinnen niet te vertellen dat ze lesbisch is. Hun respectievelijke ouders (alleenstaande moeder, een macho vader en een flamboyante vader-op-afstand) vinden het een griezelige gedachte dat ze hun grut moeten loslaten en proberen de geplande orgie te voorkomen. Dus reizen ze achter hun kinderen aan op de prom night. En dan gebeurt er van alles.

Met: Leslie Mann, John Cena , Ike Barenholtz, Kathryn Newton

zondag, juni 02, 2019

Love, Simon - Greg Berlanti

Love, Simon op IMDb (7,6)
Achteraf niet eens zo slechte film. In eerste instantie vrees je tamelijk terecht de voorspelbaarheid in het script, maar er komt dan toch her en der een kentering waardoor het allemaal draaglijk wordt.
En, naar ik vermoed, een belangrijke film voor de leeftijdsgenoten van de hoofdrol, zeker zij die worstelen met hetzelfde probleem als Simon.

Simon is namelijk gay. Zelf weet ie het al een tijdje , maar hij weet niet waar ie ermee naar toe moet: niet naar zijn toch begripvolle moeder, zeker niet naar zijn macho-vader. Ook niet naar zijn vriendenkring , zelfs niet naar zijn beste vriendin Leah , met wie hij zogenaamd "alles bespreekt".
Natuurlijk weet Simon dat er zich op zijn highschool mensen zoals hij moeten bevinden, maar ook daar zit alles under the surface. Een lichtpuntje komt er als er op de website van de school een stukje geplaatst wordt door een jongen die in hetzelfde schuitje zit. Anoniem weliswaar, maar het is het begin van een coming out.
Simon begint- net zo anoniem- met de jongen te mailen , het is voornamelijk om zichzelf voor te bereiden op die moedige maar noodzakelijke stap. Door een slordigheidje in de schoolbibliotheek komt een andere jongen achter Simon's geheim en hij zet hem voor het blok: als Simon niet bemiddelt in een koppeling tussen de jongen en Abby, een goede vriendin van Simon én een van de leukste meisjes van de school, dan zal de jongen het verhaal in de openbaarheid gooien.
Simon zwicht voor de chantage maar krijgt daar al spoedig spijt van. Alles komt in een stroomversnelling, Simon komt geïsoleerd te staan. Hoe werkt hij zich hier - zonder gezichtsverlies - uit?

Met : Nick Robinson, Josh Duhamel, Jennifer Garner, Katherine Langford, Alexandra Shipp

zaterdag, juni 01, 2019

Rimetti a noi i nostri debiti (Forgive us our debts) - Antonio Morabito

Rimetti a noi i nostri debiti op IMDb (6,2)
Wrange doch vermakelijke komedie over schuldenaren en schuldeisers. We volgen Guido, die de eindjes niet meer aan elkaar kan knopen. Eerst al ontslagen uit zijn IT-baan, nu wordt ie ook nog eens weggestuurd bij het magazijn waar hij sindsdien tegen zijn zin aan het werk was. Hij ziet geen uitweg meer: bij de buurman- een professor in ruste - kan hij niet blijven bedelen , zijn mogelijkheden zijn uitgespeeld.
Hij trekt de stoute schoenen aan en meldt zich bij het incassobureau: de enige manier om hun geld terug te krijgen, is Guido klussen voor ze te laten uitvoeren. Hij wil voor niets werken, als daarmee maar langzamerhand zijn schuld wordt weggewerkt. Hij wordt gekoppeld aan Franco, een gepokt en gemazelde deurwaarder die er tamelijk onconventionele methoden op na houdt maar daardoor wel succesvol is in het innen van schulden.
Franco leidt Guido op maar al snel gebeurt wat we allemaal zagen aankomen: Guido krijgt gewetenswroeging omdat hij zich de positie van de armoedige mensen zo goed kan inbeelden. Nog maar kort geleden stond hij aan dezelfde kant en nu moet hij een hardvochtige houding aannemen. Hij heeft er moeite mee en probeert het zo lang als hij kan vol te houden. Maar ja...

Met : Claudio Santamaria , Marco Giallini

Extremely wicked, shockingly evil and vile - Joe Berlinger

EXtremely wicked, shockingly evil and vile op IMDb (6,7)
Liz is een jonge alleenstaande moeder. Ze is niet echt op zoek naar een relatie maar dat verandert als ze tegen de knappe en innemende Ted aanloopt. Ze blijven aan elkaar plakken en rechtenstudent Ted ontpopt zich als een lieve partner die ook nog eens goed is voor dochter Molly.
Wat wij dan al vermoeden, maar Liz nog niet , is dat er iets vreemds is aan Ted. Al spoedig wordt hij gekoppeld aan een aantal moorden en aanrandingen in de regio. Hij bezweert Liz dat dit allemaal op toeval berust (hij rijdt toevallig ook Volkwagen maar echt in een andere kleur en die compositietekening, ja , daar leek elke man in de regio zo ongeveer wel op). Hij zet zijn kennis van het recht in om zichzelf vrij te pleiten maar het lukt hem niet helemaal. Steeds duiken er weer nieuwe verhalen op waar Ted aan gelinkt wordt en uiteindelijk wordt hij - in afwachting van zijn rechtszaak- vastgezet.
Ted ontsnapt en opnieuw komen er moordgevallen bij in de regio waar hij toevallig is. Het net sluit zich, Liz is steeds meer overtuigd van de juistheid van haar beslissing: uiteindelijk blijkt zij de aanzet gegeven te hebben tot Ted's arrestatie. De rechtszaak die volgt, is een aparte: steeds meer zet Bundy (want hij is het, de moordenaar waar we het over hebben) zijn eigen raadsman aan de kant om de verdediging zelf op zich te nemen. En hoe dat afloopt, dat is geschiedenis gebleken.

Met : Lily Collins , Zac Efron , Angela Sarafyan, John Malkovich

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...