zaterdag, december 31, 2016

Mission Impossible Ghost Protocol - Brad Bird

Mission Impossible Ghost Protocol op IMDb (7,4)
Laatste film van het jaar is een oude actiefilm. Omdat ik thuis op de bank zat, voordat ik naar een feestje ga. Dan krijg je dat.

MIGP is een actiefilm van de klassieke soort. Geheim agenten, nucleaire wapens, de Russen als slechterik maar toch weer niet en de Amerikaanse geheime dienst als superhelden die van alles kunnen. Beetje veel James Bond, maar dan op z'n Amerikaans.

Ethan Hunt moet een supercrimineel oppakken die Rusland en de VS tegen elkaar probeert op te zetten. Hunt wordt van alles verdacht door beide partijen maar het lukt hem uiteindelijk toch om de boef te pakken en de reeds gelanceerde nucleaire bom van koers te doen veranderen. Oef!

Met Tom Cruise, Jeremy Renner, Paula Patton, Simon Pegg, Michael Nyqvist

vrijdag, december 30, 2016

London has fallen - Babak Najafi

London has fallen op IMDb (5,9)
Terrorisme is de excuustruus van het wederzijdse geweld. Om het te bestrijden schaft men wapens aan van types die tegelijkertijd met je vijand handelen. Als je dus een cel uitschakelt, kun je er zeker van zijn dat er een nieuwe opstaat. Die je weer moet bestrijden, voordat ie jou bestrijdt.
Dit spelletje heeft een naam gekregen en heet "wapenwedloop". We zullen er nooit vanaf raken, niet in our lifetime.

Dat gezegd hebbende kun je deze film in ieder geval iets beter accepteren: het is een pief-paf-poef verhaal dat dit keer in London handelt. Opnieuw wordt de Amerikaanse president belaagd door terroristen uit het Midden Oosten. Dit keer heeft de onheilsprofeet Aamir Barkawi ook nog een persoonlijke reden om het verfoeide westen te attaqueren: zij hebben immers een bom laten droppen op het huwelijksfeest van zijn dochter, waarbij een groot deel van de familie omkwam. Nog meer dan wereldheerschappij is wraak dus de drijfveer voor zijn misdaden.
De Britse premier wordt in een ziekenhuis vergiftigd en alle wereldleiders draven op voor de begrafenis. Een mega-operatie natuurlijk, die ook om mega-beveiliging vraagt. Helaas: politie en geheime dienst blijken geinfiltreerd door kwaadwillende terroristen. Drie a vier wereldleiders komen om, half London stort ineen maar de zo vurig gewenste scalp van de Amerikaanse president hebben ze nog niet. Een klopjacht volgt. Met opnieuw veel heldendaden van de super-agent Mike Banning, die niet alleen persoonlijk beveiliger maar ook persoonlijke vriend van de president is. Dus waagt hij zijn leven een keer of zeven. En , spoileralert, hij wint het van de boeven.

Met Gerard Butler, Aaron Eckhardt, Morgan Freeman

zondag, december 25, 2016

Belgica - Felix van Groeningen

Belgica op IMDb (6,8)
Het is eigenlijk nooit een goed idee om films in delen te bekijken. De betrokkenheid bij het verhaal sijpelt weg en je komt er lastig weer in. Bij deze film deed ik dat toch: twee dagen achtereen in de opstartende uren van de nacht bekeek ik hem. Het maakte dat ik met een minder goed gevoel naar keek als ik wellicht had gehad als ik hem gewoon in de zaal had gezien. Iets te vlot kwam ik tot een "oh ja, zo zat het' gevoel. Jammer, want er zitten mooie kanten in dit verhaal. Advies dus: kijk hem in één ruk.

Dan zie je een mooi dramatisch verhaal over de groeiende verwijdering tussen twee broers. Heel enthousiast beginnen ze aan hun project: ze kopen een kroeg/concertzaal in de stad en willen hem ombouwen tot de hottest spot in town. Dat lukt inderdaad, de zaken gaan aanvankelijk zeer goed.
Maar waar de ene broer de boekhouding doet en ziet dat er wel heel veel geld gespendeerd wordt aan(consumpties van) het personeel zelf, waant de andere broer zich god op aarde.
Deze broer leeft op van alle aandacht. Jarenlang van baantje naar baantje gesappeld en nu opeens staat ie in het midden van de aandacht. Hij verwaarloost zijn vrouw en kind, begint met hoeren en snoeren, snuift zich de versuffing (ja, letterlijk) en ziet niet in dat ie Jan en alleman van zich vervreemdt.  De andere broer ondertussen wil zo zoetjes aan weg van het feestleven, hij is eigenlijk toe aan de opbouw van een gezin maar treft nu juist een vriendin die nog niet klaar is met het vreugdevolle leven. En die derhalve de ongeboren vrucht van hun samenzijn laat verwijderen.

Aan alle kanten is duidelijk dat men danst op de vulkaan. Het succes kan niet anders dan tijdelijk zijn.

Met : Stef Aarts, Tom Vermeir

zaterdag, december 24, 2016

Krigen (A war) - Tobias Lindholm

Krigen op IMDb (7,1)
Wat aanvankelijk de zoveelste oorlogsfilm over Irak of Afghanistan lijkt, pakt uiteindelijk toch interessant uit. Krigen is namelijk wel een oorlogsfilm, maar dan een die zich gaandeweg richt op het lastige onderdeel "oorlogsrecht" en "mensenrechten". En dat dan verpakt in een menselijk verhaal over een commandant die de beste beslissingen voor zijn personeel wenst te nemen, die een liefhebbende vader voor zijn kindertjes in het thuisland is, die idealen heeft over hoe de wereld eruit zou moeten zien maar die het een niet met het ander verenigd krijgt.

Claus Michael Pedersen leidt een compagnie Deense soldaten middenin de brandhaarden van Afghanistan. Dagelijks voert zijn groep patrouilles uit om Taliban-strijders te pakken en uit te bannen. Wantrouwen van en naar de bevolking: wie is zuiver, wie is dubieus en wie is hoe dan ook fout? Achter elke muur zit een vijand, totdat het tegendeel bewezen is.
Bij een van die patrouilles gaat het faliekant mis, een van zijn mannen raakt zwaargewond. Uitgerekend de man die hij enkele weken "binnendienst" had beloofd omdat deze bang was nadat een van zijn maten was omgekomen. In het heftige vuurgevecht dat volgt neemt Claus overhaast een zware beslissing: hij vraagt om luchtsteun zodat de plek waar de schoten vandaan komen tot stilte wordt gebombardeerd. Zodat hij zijn mannen weg kan dirigeren van deze plek des onheils.
Bij die bombardementen komen elf onschuldige burgers om. Het maakt niet uit dat er ook Taliban tussen verstopt zaten, de burgerslachtoffers worden Pedersen zwaar aangerekend. Hij moet stoppen, hij moet naar huis en hij moet voor de krijgsraad.
Een zwaar proces volgt, het OM is vastberaden haar morele gelijk te halen en Pedersen voor vier jaar achter de tralies te krijgen. Maar dan is er buiten de compagnie gerekend: stuk voor stuk laten de mannen in hun antwoorden zien dat het hier om een hele complexe situatie ging, dat er snel gehandeld en besloten moest worden. Te snel wellicht, maar dat is acheraf makkelijk praten vanuit het thuisland

Interessant spel , het maakt de film een morele test voor jezelf. Oorlog is natuurlijk nooit goed, maar kun je je verplaatsen in de beslissingen van mensen die daar hun nare werk moeten doen?

Een keur aan bekende Deense acteurs komt voorbij, alsof de film tussen de opnamen van Borgen en nog wat is opgenomen.

Met: Pilou Asbaek, Tuva Novotny, Soren Malling, Dar Salim

donderdag, december 22, 2016

Filth- Jon S. Baird

Filth op IMDb (7,1)
Binnen de minuut valt de naam "Trainspotting" als men het over deze film heeft. Dat is logisch, want beide verhalen kennen dezelfde oorspronkelijke schrijver. En beide films kennen dus de gekte van deze Irvin Welsh. Echter, waar "Trainspotting" overtuigt door originaliteit en geloofwaardigheid, daar komt deze film er slechts moeilijk mee weg. Eenzelfde gehalte aan bizarre scenes, maar geen een is zo memorabel als enkelen van de baanbrekende 90's film. Daarvan is eerder dit jaar een vervolg beloofd, daar kijk ik wel naar uit maar ik vrees met groten vreze.

James McAvoy speelt Bruce Robertson, een in alle opzichten foute agent. Hij is ambitieus maar louter ten koste van zijn collega's. Hij speelt mensen uit, misbruikt hun vrouwen en vertrouwen, hij zuipt en hoert en snoert. Desondanks blijft hij in de race voor de promotie waar zijn gehele team op aast. Eigenlijk is het klip en klaar : degene die de pas gepleegde moord op de Japanse toerist oplost, zal hoge ogen gooien bij de aanstaande benoeming.
Bruce doet dus z'n best maar schoffeert daarbij de ene na de andere getuige en verdachte. Veel informatie krijgt ie nog niet los. In de tussentijd lapt ie een vriend erbij als zijnde de telefonische stalker van diens vrouw, waar in werkelijk die stalker natuurlijk, juist ja, onze Bruce is.
Uiteindelijk leidt al dit wangedrag tot een exces en Bruce maakt tijd voor berouw. Maar ja, is dat niet too little , too late? 

Het is allemaal iets te gezocht, wat mij betreft. Wel een fijne keur aan acteurs en bij vlagen wat excentriek scene-gebruik. Onderhoudend is de film dus wel, maar hij had een iets coherenter uitvoering verdiend.

Met : James McAvoy, Jamie Bell, Jim Broadbent, Eddie Marsan en heel veel anderen

dinsdag, december 20, 2016

Mal de Pierres - Nicole Garcia

Mal de Pierres op IMDb (6,8)
Zo mooi als ze als vrouw is, zo onuitstaanbaar is het personage in deze film. Gabrielle (een rol van de nooit tegenvallende Marion Cotillard) is een jonge vrouw die niet helemaal lekker is. Dat uit zich in fysieke klachten (een soort nier- of galsteentjes, die in Frankrijk "mal de pierres' worden genoemd), maar het uit zich ook in pyschisch nogal labiel gedrag. De leraar die haar boeken leent, belaagt ze met avances en brieven die niets te raden overlaten. Hij geeft haar niet gewoon leestips, nee, de man laat haar toch niet voor niets al die romantische passages lezen?
Haar ouders zijn wanhopig en overwegen haar te laten opnemen. Voor het zover komt, rest ze nog 1 optie: ze huwelijken haar uit aan een van de buitenlandse werknemers die op hun landerijen rondloopt. Een geforceerd huwelijk derhalve, waar Gabrielle wel mee instemt maar dat is louter om weg te zijn onder het juk van haar kille moeder.
Ze voorspelt haar man José dat ze nooit van hem zal houden, dat ze hem pijn zal doen. Hij stemt desondanks in omdat Gabrielle's moeder hem financiering belooft voor het opzetten van een eigen bedrijf. Al snel leven de twee in hun eigen pijnlijke werelden. José doet zijn best een lieve man te zijn, maar het is water naar de zee.
De pijnen van Gabrielle nemen toe en ze moet - wil ze ooit nog eens kinderen kunnen baren- opgenomen worden in een sanatorium in de bergen. Gek genoeg komt ze daar tot rust, ondanks dat ze niet gelooft in de therapie. Haar voornaamste reden om het daar prettig te hebben is een jonge Franse soldaat, die daar herstelt van zijn oorlogsinspanningen in Indochina. Ze ontwikkelt amoureuze gevoelens voor hem, die zo ver gaan dat ze uiteindelijk Jose ermee probeert te schofferen. Die ondergaat het allemaal zonder veel weerstand, zo lijkt het. Weet hij meer? Waarom is hij niet meer verontwaardigd dat ze nu wel zwanger is geraakt? Als ze genezen wordt verklaard en weer thuis is, zijn de ruzies nog niet voorbij, Gabrielle berust nog niet in haar lot: ze heeft het gevoel dat ze de liefde van haar leven misloopt.

Met : Marion Cotillard, Alex Brendemuhl en Louis Garrel

maandag, december 19, 2016

Knight of Cups - Terrence Mallick

Meerdere films zag ik van deze regisseur, maar ik moet er maar eens mee ophouden. Zijn "Tree of life" kon ik nog grotendeels waarderen, maar verder is de man me te ongrijpbaar, te onhelder. Wazig als een vloeistofdia zijn zijn films. Neuzelende commentaarstemmen, veel opgesneden beelden en behoorlijke wat "it's in your head"- statement.
Wel moet ik zeggen dat ik de beelden prachtig vind, maar louter op beeldvoering blijft een film niet staan. Althans moeilijk.
Verder is deze film een artistieke, pretentieuze vertelling van een man die zich maar niet kan hechten aan de vrouwen die hij in zijn glamoureuze leventje ontmoet. Stuk voor stuk verwijten ze hem besluiteloosheid, ze verwijten hem hechtingsproblematiek. Dat krijgen we dus een keer of zes te zien.

Met : Christian Bale, Cate Blanchett, Natalie Portman en heeeeel veel anderen


Dobra Zena (A good wife) - Mirjana Karanovic

Dobra Zena op IMDb (6,9)
Je moet er van houden, maar dat is - zie filmtitels hieronder - altijd zo. Balkanfilms hebben een overheersende triestheid , die juist bij mij heel prettig overkomt. Zo ook deze. Niks bijzonders, niks groots en meeslepends, gewoon een klein menselijk verhaal dat iets van je inlevingsvermogen vraagt.

Milena is een vrouw van middelbare leeftijd met een ietwat onderdanige inslag. Ze slooft en slooft, niets zullen haar man en kinderen tekort komen. Altijd is er taart, een luisterend oor en 's nachts ontvangt ze haar behoeftige man met welwillendheid. Alles voor de goede vrede, van iedereen.

Die vrede, die is broos. Nog maar twee decennia geleden stond het hele gebied om haar heen in brand, de Balkan-oorlog sloeg gaten en deed dingen met mensen die ze nooit achter hen gezocht had. Haar man , een sterk nationalistische vent, draagt nog steeds het juk van zijn soldatentijd mee. Gaandeweg de film komt Milena er achter dat die man. de vent die ze voor haar balans zo nodig heeft, mogelijk oorlogsmisdaden heeft begaan. Ze vindt een videoband die ze aanvankelijk niet af durft te kijken. Bang dat alle zekerheden uit haar leven zullen worden weggeslagen, dat haar kinderen hun vader anders zullen gaan zien, dat ze de mensen uit het dorp moelijk onder ogen kan komen.
Als bij haar dan ook nog eens een knobbeltje in haar borst wordt ontdekt, durft ze het aan niemand te vertellen. Zo onzeker is ze van zichzelf dat ze denkt dat niemand op haar pijnlijke verhalen zit te wachten. Ze moddert voort maar de druk wordt groot. Onweerstaanbaar groot.

Met Mirjana Karanovic, Boris Isakovic

zondag, december 18, 2016

Deadpool - Tim Miller

Deadpool op IMDb (8,1)
Wassen vouwen. Ramen lappen. Avondwandeling maken. Kort verhaal schrijven. De zaterdagkrant uitlezen. Playlistje samenstellen van de song van het jaar. Kattenbak schoonmaken. Mails en berichten doorlezen.
Allemaal dingen die ik had kunnen doen in de 108 minuten dat ik naar deze film keek. (Sssst, ik kan u verklappen dat ik twee dingen uit het lijstje ook daadwerkelijk tussendoor heb gedaan.)
De film boeide me namelijk hoegenaamd niet, sterker nog: ik vond hem ergerlijk. En ik schijn daar behoorlijk alleen in te staan want ik ken de reputatie van deze film en een 8,1 op IMDb is ook onwaarschijnlijk hoog, Noord-Koreaans hoog bijna.
Ik wist waar ik aan begon, ik wist dat ie out of my league was maar dat ie daar zó ver buiten zou liggen, dat wist ik niet. Ik wilde mee kunnen praten, ik wilde wel eens weten waar de superlatieven vandaan kwamen. Hadden die een technische oorzaak? (Ook als je een gevechtsscene vertraagt en opknipt, blijft het een gevechtsscene). Was het vanwege de humor? (toegegeven, als ik dan één positief ding moet opnoemen, is het dat ze zichzelf ook niet serieus nemen). Is het vanwege de mythische almacht van superhelden? (Dan zou ik begrijpen dat ik de film helemaal niet door heb, dat ik hem overbodig vind. Want ik vind dat potsierlijk).
Ik heb mijn eigen favoriete genres, maar ik probeer heus waar regelmatig andere dingen te zien. Al was het maar vanwege blogleven en filmquiz-makelaardij. Veel van die films gaan het ene oog in, het andere weer uit. Maar zelden vind ik ze irritant. En dat had ik nu wel een beetje. Ik had na 10 minuten de neiging om hem uit te zetten, maar weet dat het dan gaat kriebelen in mijn hoofd: wat als ie nou wél leuk wordt? Ik houd het er dus maar op dat dit soort films niet voor mij gemaakt zijn.

Het verhaaltje? Oh ja, dat moet ik toch nog even vermelden natuurlijk. Het gaat over een man die ernstig ziek wordt en uit wanhoop contact opneemt met types die zeggen dat ze de kankercellen kunnen wegnemen en vervangen door een soort onverwoestbaarheid. Dat ie dan superkrachten krijgt en zo.
Dat gebeurt dus, alleen is zijn huidje daarbij een beetje verschrompeld waardoor hij een masker moet gaan dragen. En zo kan ie natuurlijk niet terug naar zijn vrouw. Dus zoekt ie toch maar weer contact met die maffiose cel die hem behandeld heeft. Beetje vechten om dichterbij te komen en zo, maar hij krijgt de baas maar niet te pakken. En die nare vent, die raakt geïrriteerd door het opvallende gedrag van Pool, Dead Pool. Dus gijzelt ie diens vrouw. Zodat hij uiteindelijk wel tegen hem moet gaan vechten. Met superkracht!!

Met Ryan Reynolds, Morena Baccarin
,

Spy - Paul Feig

Spy op IMDb (7,1)
Ja, dat leest u goed. Een 7,1 op IMDb! Dat is goed, niet veel films halen dat gemiddelde.
Het komt ongetwijfeld door de tongue-in-cheeck humor die er in zit. Want dat maakte deze niemendal draagbaar, er zitten momenten in dat je een glimlach niet kunt onderdrukken ondanks dat je alles al mijlenver van tevoren voelt aankomen. Dondert niet, voor plat vermaak is dit ok.

Law. Jude Law. Die speelt in deze film Bradley Fine, een soort James Bond. Echter, hij kan zijn moorddadige activiteiten niet succesvol doen zonder de continue steun van zijn assistente Susan Cooper. Susan is een gezette tante (filmtype "gezelligerd") die hem bij al zijn acties met raad en daad bijstaat. Middels een oortje en een beeldscherm zijn ze met elkaar verbonden bij alle operaties.
Dat gaat goed totdat de spion tegen een Oostblok-bende aanloopt die kernwapens wil verhandelen. Voor het oog van Susan wordt Fine door de Bulgaarse schone omgebracht. De dienst is in rouw, maar er moet nog steeds iemand gevonden worden die de nucleaire terroristen kan bestrijden. Susan werpt zich op, maar iedereen moet een beetje gniffelen. Ze is niet het prototype afgetrainde geheimedienst-medewerker. Haar motivatie om de dood van Fine te wreken is echter geloofwaardig en ze krijgt het voordeel van de twijfel.
Ze trekt naar Europa en er gebeuren vervolgens grappige dingen. Want ze is natuurlijk een stuntelspion. Met een goed hart en een blakend enthousiasme. Maar is dat genoeg om de hardcore misdadigers aan te pakken?

Met Melissa McCarthy, Jude Law , Rose Byrne , Miranda Hart


Dying of the light - Paul Schrader

Dying of the light op IMDb (4,4)

"Rage rage
against the dying of the light".

Maak haast, straks kun je dingen niet meer doen. De prachtige woorden van Dylan Thomas vormen de leidraad van het huidige leven van Evan Lake, een FBI-detective op leeftijd. Ooit, meer dan twintig jaar geleden, is hij gegijzeld geweest door opkomende moslimactivisten. De martelingen en het verhoor staan hem nog levendig bij, ook dat hij niet is geknakt, niet bezweken onder de keiharde ondervraging.
Nu, 22 jaar later, begint zijn fysiek hem in de steek te laten. Een vorm van dementie meldt zich bij hem en hij weet dat zijn tijd spaarzaam wordt. Hij heeft nooit geloofd dat zijn ondervrager is omgekomen bij de bevrijdingsactie die de FBI voor hem inzette. Hij wordt daarin gesterkt door signalen die hij doorkrijgt van een FBI-collega, die hem meldt dat plotseling in Roemenië weer de vraag opduikt voor een bepaald medicijn. Een medicijn dat gebruikt wordt bij de bestrijding van een zeldzame ziekte, toevallig een ziekte die zijn ondervrager genetisch had overgenomen.
Terwijl zijn dagelijks werk steeds lastiger wordt, hetgeen uiteindelijk tot zijn ontslag leidt, neemt zijn vastberadenheid toe. Hij gaat niet verongelijkt thuis zitten, hij gaat zijn oude rivaal proberen op te sporen. Een race tegen de tijd, want niet alleen hij staat op instorten: hoe langer zijn rivaal het medicijn ontbeert, hoe dichter hij bij de dood komt.

Matige thriller, opnieuw een Nicolas Cage-actievehikel. Zoals er al zoveel zijn.

Met Nicolas Cage, Anton Yelchin, Alexander Karim

zaterdag, december 17, 2016

Juste la fin du monde - Xavier Dolan

Juste la fin du monde op IMDb (7,2)
Het zal geen makkelijk ventje zijn, die Xavier Dolan. 27 jaar oud en al een filmisch oeuvre dat staat als een huis. Na het fabuleuze "Mommy" pakt hij nu opnieuw uit met een verhaal dat bol staat van de agressie. Louter verbale agressie, dat wel, maar de kijker zit continu te wachten op het moment dat het mis gaat. Dat is razend knap, als een regisseur je een verhaal weet in te trekken, als je in de zaal bereid bent om acteurs ter verantwoording te roepen dan wel tot actie over te halen. Manipulatief gefilmd, dus. En dat is een prestatie.

Het verhaal is eigenlijk simpel. Louis heeft een ziekte onder de leden waarvan hij niet meer zal genezen. Zijn turbulente leven heeft hem dit bezorgd. Voor het eerst in meer dan 10 jaar gaat hij naar huis, om de familie op de hoogte te brengen. Daar komt het echter steeds maar niet van.
Ten eerste niet omdat de verwijten van de familie niet van de lucht zijn. Waarom heeft hij zo lang niets van zich laten horen? Was zijn elitaire schrijversleventje dan zoveel beter dan hun geploeter? Is hij niet geïnteresseerd in de kinderen van zijn broer? Waarom heeft hij eigenlijk zijn schoonzus nog nooit ontmoet? En waar was hij toen zijn jonge zusje opgroeide?
Stuk voor stuk vragen die gesteld worden maar door de bedeesde Louis amper beantwoord kunnen worden. Steeds is er een nieuwe interruptie, steeds is er verbolgenheid en zijn er verwijten. De situatie staat dermate op spanning dat Louis tijdens de lunch voortdurend zijn mededeling uitstelt. Waar is hij bang voor?

Prachtig spannend gespeeld. Vincent Cassel blinkt uit als de miskende etterbak, de passief agressieve broer. En ook Marion Cotillard neemt zich voor je in door haar onderdanige gedrag, ze lijdt onder de tirannie van haar verbaal giftige man. De film is explosief. Om niks. Echt om niks.

Met : Gaspard Ulliel, Vincent Cassel, Marion Cotillard, Lea Seaydoux

woensdag, december 14, 2016

Familieweekend - Pieter van Rijn/Willem de Beukelaer

Familieweekend op IMDb (5,5)
Er is een genre films waar je eigenlijk het bestaan niet van wilt kennen. Tuurlijk, elke film heeft bestaansrecht, voor elke variant is er publiek. Zelf zit ik in een heel andere hoek van de cinemawereld, maar ik weet dat films als deze drommen mensen naar de zaal kunnen trekken. Sinds "Alles is liefde" probeert de vaderlandse filmscene alles om dat succes te kopiëren. Formulefilms dus. Ik laat deze met plezier aan u over.

Rijke pa nodigt zijn drie kinderen op het landgoed uit voor een belangrijke mededelingen. Zij denken: "ach , pa heeft net een hartaanval gehad dus dat gaat over de erfenis." Nope. Vader meldt dat ie in het ziekenhuis een hertje heeft ontmoet waarmee ie nu wil gaan trouwen. De drie, elk met hun eigen (financiële) problemen, zien de erfenis volledig naar die ietwat volkse dame gaan.
De bruiloft staat al gepland, dát weekend zelfs. Pa is niet van gedachten te brengen, zelfs niet als de kinderen hem proberen te vertellen dat zij waarschijnlijk op zijn geld uit is. De voorbereidingen gaan door en de zaak loopt nog meer uit de hand als haar familie ten tonele verschijnt. Op zijn zachtst gezegd "bijzondere mensen" , in ieder geval een ander slag dan het adellijke clubje waar we tot dan naar keken. Er volgt een serie verwikkelingen die ik niet eens hoef op te schrijven.

Met : Derek de Lint, Dirk Zeelenberg, Jelka van Houten ea

dinsdag, december 13, 2016

Neruda - Pablo Larrain

Neruda op IMDb (7,5)
Bijzondere film. Voor mij viel het allemaal goed uit, maar ik kan me voorstellen dat mensen het geheel pretentieus dan wel vaag vonden. Ieder het zijne, maar ik kon hier wel wat mee.
Er wordt wat gevraagd van de kijker. De regisseur wil dat je meedenkt in het spel dat de achtervolgde dichter en de jagende politieman spelen. Volcontinu zijn ze met elkaar bezig, maar op wonderlijke wijze weten ze lijfelijke ontmoetingen steeds te voorkomen.

Pablo Neruda is een van de bekendste dichters van zijn land (en van zijn tijd). In de jaren 50 en 60 een gevierd romanticus maar ook een onverbeterlijke communist die een horzel is voor het steeds fanatieker opererende dictatoriaal regime. Neruda is onverschrokken en neemt geen blad voor de mond. Er komt een moment dat het regime van hem af wil, senator of niet. Oa de latere dictator Pinochet is een van de aanjagers van het besluit om Neruda op te pakken.
De dichter wenst aanvankelijk niet te wijken, zijn copieuze levensstijl is hem te lief. Maar de grond onder de voeten wordt op een gegeven moment dusdanig heet dat hij zijn vrouw moet beloven om uit te wijken. Zeker als hij doorheeft dat het regime de fanatieke agent Oscar Peluchonneau op zijn pad heeft gezet. Die detective (een ambivalente rol van Gael Garcia Bernal) is een pitbull , die ver gaat om Neruda in te rekenen.
Er volgt een prachtig spel, althans: de regisseur verbeeldt het alsof het romantisch en poëtisch is, terwijl het feitelijk om leven en dood gaat. Schitterend taalgebruik, mooie mijmermomenten en soms wonderlijke misvattingen. Het maakt de film ondanks het spannende biografische karakter toch lieflijk. Dat komt mede door de gedichten van Neruda, waar je niet omheen kunt.

Met : Gael Garcia Bernal, Luis Gnecco

donderdag, december 08, 2016

Mountain Men - Cameron Labine

Mountain Men op IMDb (5,9)
Vriendelijke film over twee uit elkaar gegroeide broers die plots op elkaar zijn aangewezen. Dat gebeurt allemaal als Cooper, de jongste, sinds lange tijd weer eens thuis komt. Dart is ter gelegenheid van het huwelijk van zijn moeder, die na het plotseling verdwijnen van vader toch nog een nieuwe liefde gevonden heeft. Hij heeft er niet zo'n zin in, dat heeft zijn redenen.
Zijn oudere broer Toph leeft er een beetje op los: blowen, dj'en, dealen, dat is het wel zo'n beetje. Hij heeft net te horen gekregen dat zijn vriendin zwanger is en moet plots nadenken over een serieuze toekomst. Dat wil ie graag met zijn broertje bespreken, dat is immers de geslaagde New Yorker met verstand van de wereld.
Hun gesprekken moeten plaats vinden in het vakantiehuisje van de familie, dat ooit door vader is gekocht. Ze hopen daar in de bergen iets terug te vinden van hun pa, maar ook van zichzelf. Aanvankelijk lukt dat maar als door een stom ongeluk de boel afbrandt moeten ze de tocht naar huis maken, dwars door het berglandschap en dwars door de sneeuw. De twee zijn op elkaar aangewezen , helemaal als Cooper een ongeluk krijgt en zijn been breekt . Alles hangt nu af van het improvisatietalent van Toph. Hoe goed is hij daarmee? En heeft hij dat allemaal wel voor zijn broer over?

Sympathieke film, an sich. Niet geweldig, wel een stukkie feelgood.

Met Chase Crawford, Tyler Labine

Lost Boy - Tara Miele

Lost Boy op IMDb (4,7)
Niet al te sterke "thriller" rond een vermissing. Jongetje verdwijnt op mysterieuze wijze tijdens het spelen bij een meer. Jarenlang blijven zijn ouders proberen hem terug te vinden en tegelijkertijd een nieuw leven op te bouwen. Dat laatste lukt niet al te best. Uit elkaar gegroeid, gescheiden, hij probeert wat nieuws maar zij houdt krampachtig vast aan wat ze had.
Maar dan. Dan staat er opeens een jongvolwassen man voor de deur die zomaar haar zoon zou kunnen zijn. Dolblij is ze, ze omarmt hem moeiteloos. Voor ons, de kijkers, blijkt al snel dat de jongen op zijn minst dubieus is en door manipulatie probeert binnen te dringen in het gezin. Maar dan nog he, hij zou het zomaar wel kunnen zijn.

Met : Virginia Madsen , Matthew Fahey

dinsdag, december 06, 2016

Unknown Brood - Dennis Alink

Unknown Brood op IMDb (8,2)
Bono? Frank Black?  Heb ik die dan even gemist? Er zaten veel, heel veel pratende hoofden in deze documentaire over wat de onbekende kant van Brood heet. Uiteraard zult u zeggen dat de man geen onbekende kanten had omdat zijn artiestenleven zich volledig in de schijnwerpers heeft afgespeeld.
Ja maar toch.

Een keur aan muzikanten komt voorbij. Uiteraard. Maar ook zijn zus, zijn vrouw , zijn dochter. Die laten toch wel een fors stuk zien van wat er onder de sluier allemaal gebeurde. Onomwonden verklaart de dochter haar vader een klootzak en een lul omdat hij vanwege zijn diverse verslavingen zo gemakkelijk zijn gezin op het tweede of derde plan stelde.
Er komt geen sympathiek mens naar voren uit de footage, maar dat was wellicht niet de bedoeling. De bedoeling was mystificatie, vermoed ik . Want de documentaire maakt dat je alleen maar meer vragen en twijfels hebt over het dusdanig monomane gedrag van iemand dan in aanleg een aardige, verlegen jongen bleek te zijn geweest.

Los daarvan is Unknown Brood perfect materiaal voor de mensen van ongeveer mijn leeftijd: het komt allemaal terug: de rijs en val van een gedreven muzikant. Ik heb er met plezier naar gekeken. Voor de liefhebber dus.

Before I Disappear - Shawn Christensen

Before I Dissapear op IMDb (7,2)
Fijne kleine film, wat ben ik toch blij met die Sundance zender. Daar komen films voorbij die Europa niet halen maar die best de moeite waard zijn. Deze, het verhaal is opnieuw oersimpel, maar het is die kleine creatieve sfeer die het hem doet.

Richie is een verliezer. Hondenbaantje, verlaten door zijn vriendin, diep in de schulden, lusteloos en initiatiefloos. Nadat hij bij zijn nachtelijke schoonmaakwerk een heroineslachtoffer aantreft in het toilet dat hij moet opknappen, is voor hem de maat vol. Dit leven is niet voor hem gemaakt. We treffen hem aan in bad waar het water langzaam rood kleurt.
Op dat moment gaat de telefoon. Zijn zus. Boos maar wel met een verzoek: of hij haar dochter op kan kan halen van school want zijzelf zit in "een moeilijke situatie". Zowaar, zowaar: Ritchie vermant zich, komt uit bad , verschoont en bepleistert zichzelf en gaat het meisje halen.
Er ontstaat - je verwacht het niet - een periode van afstoten en aantrekken. Het meisje is bloedirritant, een verwende wijsneus die hem genadeloos confronteert met al zijn tekortkomingen. Maar ze is ook een talentrijke en intelligente tiener die hem bepaalde lessen leert. Zoals hij haar lessen leert. Maar eerst moet er nog een heel traject worden afgelegd langs wederzijdse verplichtingen. De moeder is nog even niet in beeld, die is nog niet uit haar "moeilijke situatie' vandaan.
Zodra ze dat wel is, begint ze direct met haar aanval op Richie. Lusteloos als hij is, ondergaat hij de bestraffing gelaten. Maar dan hebben ze beiden niet op de dochter gerekend. Die springt in de bres.

met : Shawn Christensen, Fatima Ptacek , Emmy Rossum

10 Cloverfield Lane - Dan Trachtenberg

10 Cloverfield Lane op IMDb (7,3)
Thriller met 2 gezichten. Waarvan het ene me zeer aanstond en het andere me belachelijk toekwam. Gelukkig zat dat belachelijke deel pas aan het eind. Daardoor kon ik een aardig deel van de ruim twee uur meegaan in een spannend ontvoeringsverhaal. Claustrofobia galore!

Michelle komt bij na een stevig auto-ongeluk. Maar waar is ze in vredesnaam? Ze vindt zichzelf terug aan een infuus, op een matras, in een cel. Al snel blijkt dat ze daarin is vastgezet door Howard, een ex-marineman die volledig leeft op samenzweringstheorieën. Hij meldt haar dat hij hulp verleende bij het ongeluk , haar uit de auto heeft gehaald en hier heeft verpleegd. Maar, zo meldt hij erbij, ze mag blij zijn dat hij haar vond want de aarde staat in brand. Het ongeluk was -aldus Howard- het gevolg van de lichtflits van de nucleaire klap die plaatsvond toen buitenaardse krachten Amerika aanvielen. Maar bij hem zit ze veilig.
Inderdaad merkt ze al snel dat hij goed voorbereid is. Het huis is afgesloten van de gevaarlijke, want stralende, buitenwereld. Eten genoeg en er blijkt zelfs een andere man in huis te zitten die vrijwillig het huis in is gevlucht.
Gaandeweg begint Michelle te twijfelen aan de goede bedoelingen van Howard, zeker als hij de andere man belaagt en tenslotte uit de weg werkt. Is hij dan toch niet de redder, is hij gewoon een ordinaire ontvoerder? Maar wat als het wel waar is, hoe redt ze zich dan buiten het huis?

Zoals gezegd: het beklemmende eerste deel van de film is goed. De rest moet u zelf maar beleven.

Met : John Goodman, Mary Elisabeth Winstead

vrijdag, december 02, 2016

Frantz - Francois Ozon

Frantz op IMDb (7,6)
Onmogelijk verhaal. On mo ge lijk. Maar daarom zo mooi vervlochten.
We schrijven 1919, het jaar direct na het eindigen van de Eerste Wereldoorlog.We bevinden ons in Duitsland, alwaar in een klein dorpje de wonden van de nederlaag worden gelikt. Vaders en moeders rouwen om hun verloren zonen, maar beseffen terdege dat ze zelf degenen zijn geweest die hun kinderen ten oorlog hebben gestuurd. Jonge vrouwen rouwen om het verlies van hun aanstaanden, de verloofden met wie ze een heel ander leven in gedachten hadden. De boel is stuk. Zoveel is duidelijk.

Anna is een mooie jonge vrouw die inwoont bij wat haar schoonouders hadden moeten worden. Dagelijks wandelt ze naar het dorpskerkhof om het graf te verzorgen van haar Frantz. Plots wordt dat ritueel verstoord als ze er bloemen ziet liggen waarvan ze zeker weet dat zij die daar niet geplaatst heeft. Na het nodige schaduwwerk ontdekt ze dat de bloemen gelegd zijn door een (aantrekkelijke) jongeman. Ze komt in contact en het blijkt een Fransman te zijn. Een Fransman! Juist de aartsvijand van de oorlog, juist een mogelijk veroorzaker van de dood van haar man staat aan hetzelfde graf te rouwen als zij doet.
Er volgen gesprekken, er volgen bekentenissen waar ik hier even niet over moet uitwijden omdat dat teveel zou sturen in de manier waarop u naar de film gaat kijken. En dat zou zonde zijn, want het script is doorwrocht.

Sterk visuele film, dat is Ozon wel toevertrouwd. Niet dat er heel veel gebeurt maar toch zegt de veelzijde regisseur in deze twee uur een heleboel. Ik zou m gaan zien als ik u was.

Met: Pierre Niney en Paula Beer

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...