vrijdag, november 30, 2018

Becoming Astrid (Unga Astrid) - Pernille Fischer Christensen

Becoming Astrid op IMDb (7,3)
De film heeft een stevige neiging naar drakerigheid, maar wordt gered door het soevereine acteerwerk van hoofdrolspeelster Alba August. Meer nog dan in haar gedragingen zit alles in haar blik: beurtelings guitig en onderzoekend en brutaal en angstig en verdrietig. Ze draagt de film, deze jonge Alba August, dochter van filmechtpaar Bille en Pernille August.

Hiep hiep hoera, het is feest. Astrid is jarig , we vieren het mee wanneer ze ongeveer haar 75e verjaardag viert. Zakken vol met post krijgt ze, want ze is geliefd. Ze is de beste kinderboekenschrijfster van haar tijd, samen met Roald Dahl staat ze op dat podium, op eenzame hoogte. Generaties lang heeft ze kinderen plezier gebracht met verhalen over dappere, licht onaangepaste kinderen die het vaak in hun eentje opnemen tegen ouders of bestuurders.
In de film merken we al snel dat veel van deze kinderboekfiguren iets hebben meegekregen van het anti-autoritaire karakter van Astrid zelf. Ze is nog maar net puber wanneer ze al verhalen instuurt naar de krant, die dan ook gepubliceerd worden. Het leven op het Zweedse platteland is dan (we spreken over ongeveer een eeuw geleden, jaren 10 en 20 ) zwaar en strikt. Astrid's ouders zijn streng gelovig en bestraffen hun dochter dan ook wanneer ze op speelse wijze Bijbelverhalen aanpast.
Houd dat beeld in gedachten, dan snap je waarom ze met beide handen de kans aanpakt om als 16-jarig meisje op de redactie van de lokale krant te gaan werken. Nou ja, redactie: we hebben het hier over meneer Blomberg, een wat weifelende man die volop in scheiding ligt. Hij is zeer gecharmeerd van Astrid. Aanvankelijk alleen om haar werk maar al snel blijken er andere gevoelens te spelen bij deze man, de huwelijksproblemen spelen hem kennelijk parten.
Van het een komt het ander, Astrid wordt ongewenst zwanger en dat gaat een schandaal worden als er niet wordt ingegrepen. Ze bevalt in het buitenland, in Denemarken, waar haar zoontje opgevangen wordt door de lieve moeke Marie, die belooft voor hem te zorgen totdat Astrid in Zweden haar zaakjes voor elkaar heeft. U snapt Astrid's dilemma: ze zit klem tussen godsvruchtige ouders, een twijfelende oudere man die van ontucht met een minderjarige wordt beschuldigd , tussen de noodzaak om te werken voor de kost om ergens een plek te creëren waar ze ooit met zoontje Lasse zal kunnen wonen. Dat gaat nog pijnlijk worden, voordat er op deze terreinen een doorbraak kan worden geforceerd. De goedlachse en ondernemende Astrid dreigt een sombere probleemdame te worden.

Met : Alba August , Trine Dyrholm , Hendrik Rafaelsen, Magnus Krepper

maandag, november 26, 2018

The Kindergarten Teacher- Sara Colangelo

The Kindergarten Teacher op IMDb (6,7)
Vreemde film, maar dan in positieve zin. Als waardering omslaat in aanbidding, als aandacht omslaat in stalking, dan is er iets goed mis met je. We zien het bij kinderjuf Lisa. Ze doet haar werk weliswaar met toewijding maar droomt toch stiekem nog van een artistieke carrière. Ze volgt daarom een poëziecursus waarbij ze in de klas lauwe reacties krijgt op haar obligate gedichtjes.
Alles verandert als ze onder haar leerlingen er eentje opmerkt die bijzondere gaven heeft. De vijfjarige Jimmy dreunt uit het niets gedichten op die hij zelf blijkt te hebben bedacht. Aanvankelijk doet Lisa haar best ze op te schrijven en met haar man te bespreken, maar dat gaat al snel verder. Te ver zelfs: in haar poëzieklas draagt ze de gedichten van de vijfjarige voor als waren het haar eigen bedenksels. Plots oogst ze waardering, instemmend geven de klasgenoten blijk van het diepgravende van haar teksten.
Het is het signaal voor Lisa om alle remmen los te gooien: ze laat het jong niet meer los. Ze eist zijn pauzetijd op, ze bezoekt zijn familie en doet alles om maar meer gedichten los te krijgen: naar het zeggen voor de ontwikkeling van dit bijzondere kind, maar ze ziet het steeds meer als haar ontsnappingsroute uit de dagelijkse routine van gezin en werk. Het loopt uit de hand, al gauw is het geen support en pedagogische aandacht meer die ze aan het jongetje schenkt.

Met : Maggie Gyllenhaal, Gael Garcia Bernal , Michael Chernus, Parker Sevak

zondag, november 25, 2018

Outlaw/King - David Mackenzie

Outlaw/Kings op IMDb (7,0)
Tweede VPRO-Netflix tip was al iets beter te pruimen. De film valt te zien als een soort vervolg op "Braveheart". Het begint namelijk op het moment dat William Wallace in ondergedoken na de slag bij Falkirk. Engeland neemt de macht in Schotland weer terug en dat valt maar moeilijk. Hoewel de koning leniging van de noden belooft, eist hij toch nog steeds belastingbetaling wegens alle geleden schade.
Robert the Bruce (hij heeft echt bestaan) gaat in eerste instantie mee met het verhaal maar wanneer zijn vader sterft, belooft hij toch plechtig om Schotland te ontdoen van het Engelse juk. En dat gaat niet zomaar: uiteraard is de overmacht te groot, bovendien erkennen niet alle Schotse clans Robert als hun koning to be.
Er wordt hard gevochten, Robert's vrouw en dochter worden natuurlijk gevangen genomen maar hij vecht dapper door. Aan u om de film uit te zien en te kijken of hij uiteindelijk slaagt in zijn missie.

Met : Chris Pine , Florence Pugh, Stephen Dillane

Cam - Daniel Goldhaber

Cam op IMDb (6,0)
Getipt in de VPRO-cinema nieuwsbrief , dus ik kijken. Niet voor mij gemaakt, te flashy Amerikaans en te onwerkelijk voor mijn bevindingen. Heb de film ook niet als sexy ervaren , terwijl ik denk dat dat echt wel de bedoeling was.

Alice is webcammeisje. Gewoon, omdat ze gek is op de aandacht, maar zeker ook omdat het goed verdient. Ze hikt - onder de artiestennaam Lola_Lola -  tegen de top50 van de webcammeisjes-hitlijst aan. En ze wil hogerop. Steeds gekker worden haar showtjes , steeds harder tikken de donaties. Ze redt het, ze weet nummer 50 te halen.
Direct daarop echter gaat er van alles mis: haar account blijkt gehackt. Ze kan niet meer zelf inloggen maar ze ziet nog wel dagelijks nieuwe shows. Van haarzelf. En als je dacht dat het niet meer kon, dan toch: de shows worden nog extremer. Alles voor de pegels, zeg maar.
Alice gaat op onderzoek uit. Eerst zoekt ze onder haar collega's , vervolgens onder haar topdonateurs. Stukje bij beetje vindt ze uit wie en wat er achter haar nieuwe persoonlijkheid zitten. Een confrontatie kan niet uitblijven.

Met : Madeline Brewer, Patch Darragh. Melora Walters 

zaterdag, november 24, 2018

Loveless ( Nelyubov) - Andrey Zvyagintsev

Loveless op IMDb (7,7)
De tweede film van gisteren was een loodzware. Maar man man man, wat mooi. Het duistere en droevige onderwerp staat in schril contrast met de schoonheid van de beelden en de overtuigingskracht van de acteurs. Had al veel over deze film gehoord, maar heb m vorig jaar gemist in de filmhuizen. Gelukkig is daar mijn setje filmzenders, daar kwam ie opeens voorbij. Klik!

In een langgerekte scene leren we onze eerste hoofdpersoon kennen : Aleksej is een wat stille, beetje eenzame jongen die afgezonderd van de vriendengroepjes naar huis loopt na schooltijd. Hij sluit zich op op zijn kamer en we leren al snel waarom. Hij blijkt op te groeien als ongewenst kind in een liefdeloos gezin. De relatie is geklapt, het huis moet verkocht, maar geen van beiden wenst de verantwoordelijkheid te nemen om het jongetje in huis te nemen. Vader niet omdat hij steeds maar moet werken (en omdat hij zijn nieuwe vriendin al bezwangerd heeft en dus dit grotere kind er niet zomaar bij kan hebben). Moeder niet omdat ze haar zoon maar een hinderlijke onderbreking vindt van haar mobiele telefoon, haar o zo geslaagde nieuwe vriend en haar bezoekjes aan de beautysalon.
Achter de deur van zijn kamer hoort Aleksej zijn ouders ruziën , de ellende van liefdeloze ongewenstheid snijdt hem door het hart, huilend kruipt hij eenzaam onder zijn dekbed. Hij neemt een besluit: hij besluit de benen te nemen, weg uit dit gruwelijke spel van onvriendelijkheid. We zullen hem niet meer terugzien.
Pas anderhalve dag later komt moeder erachter dat haar zoon niet op school is verschenen , maar ook niet thuis is gekomen. Hoe gek ze het zelf ook vindt, ze raakt toch bezorgd. Uiteraard richten haar verwijten zich eerst op haar man, maar die blijkt nergens van op de hoogte. Het jarenlange spel van elkaar afstoten zal nu toch even kalltgestellt moeten worden, ze zullen moeten samenwerken om hun zoon terug te vinden. Dat kost moeite, liever vechten ze elkaar de tent uit en richten ze zich op hun nieuwe leven. Maar ze beseffen maar al te goed dat het moet: als ze niet op zoek gaan, worden ze net als hun ouders die ze zo vervloeken vanwege hun eigen moeizame opvoeding.

Toegegeven: als je het zo leest, is het een bak ellende. Dat zal ik niet ontkennen. Maar toch, maar toch: er zit enorm veel schoonheid in de film. Visueel vooral, maar ook in de ontbolstering van die kille persoonlijkheden zit af toe iets moois. We moeten het ermee doen, de maatschappij is nu eenmaal geen feestje.

Met : Maryana Spivak , Aleksey Rozin, Matvey Novikov,

The Nile Hilton Incident - Tarik Saleh

The Nile Hilton Incident op IMDb (6,8)
Moeizame film, ondanks alle goede bedoelingen. Het verhaal is goed, het camerawerk is een prettige mix van Arabische en Scandinavische blik, maar toch komt het niet los. Kan aan het her en der matige acteerwerk liggen. Niet van hoofdpersoon Fares Fares, die we zouden kunnen kennen van Zweedse komedies als "Jalla Jalla". Hou me ten goede, het is niet slecht maar op een of andere manier raakte ik er niet helemaal in.

Nourdin is rechercheur op een van de grotere bureaus van Cairo. Hij ontkomt er niet aan om het spel mee te spelen zoals het daar gespeeld wordt: niet recht en rechtvaardigheid spelen hier de belangrijkste rol, nee, er moet geld verdiend worden. Links en rechts pakken agenten geld aan om dan even bewust de andere kant op te kijken. Nourdin's oom is chef de bureau en is volcontinue bezig om te kijken waar er nieuwe geldstromen kunnen worden aangeboord.
Deze setting heeft u even nodig om vervolgens te snappen waarom Nourdin zo wordt tegengewerkt als hij op een echte zaak stuit: in het Hilton hotel is een vrouw vermoord. Een zangeres met banden in hoge kringen. De officiële stellingname van de politie is "zelfmoord', maar Nourdin ziet ter plaatse dat daarvan geen sprake kan zijn. Er is een getuige , een kamermeisje, dat kan bevestigen dat het hier om een moord gaat. Dit meisje is echter illegaal in het land en moet voortdurend onderduiken om aan de handen van de daders te ontkomen.
Nourdin wroet en poert en stuit daarbij op stinkende handeltjes. Zijn vastberadenheid wordt hem niet in dank afgenomen, zeker niet als hij op het spoor raakt van een van 's lands rijkste industriëlen. Er dreigt een confrontatie waarbij Nourdin moet kiezen tussen rechtvaardigheid en (sommigen van) zijn collega's. Met gevaar voor eigen leven, ook dat nog.

Met : Fares Fares , Mari Malek , Yasser Ali Maher

Persoonlijke noot: ooit zat ik op het terras van datzelfde Nijl Hilton een gesprek te voeren met een goede vriend. We schrijven 1986, dat gesprek zou mijn leven danig veranderen. 

vrijdag, november 23, 2018

The Wife - Björn L Runge

The Wife op IMDb (7,3)
Best gevaarlijk, als de kritieken en recensies huizenhoog lovend zijn. Dat beïnvloedt voor een deel al de perceptie van de kijker. Het beïnvloedt in ieder geval het zaalbezoek, want het was gisteravond prettig vol op de première-avond. Dat is fijn voor  het theater.

Wat de kritieken betreft (Glenn Close zou nu eindelijk in februari haar langverdiende Oscar kunnen ophalen): ze maakt het waar. Meer dan waar. Met een ingetogen personage toch een explosieve zeggingskracht neerzetten, dat is wat ze doet. Minzaam ondergaat ze alle gebeurtenissen, maar wij weten dat het kookt van binnen. En dat is knap.

Close speelt Joan, de vrouw van een succesvol schrijver. We vallen haar gezin binnen op het moment dat manlief Joe een telefoontje krijgt van het Nobelprijs-comité. Die wil graag dat Joe naar Stockholm komt op de felbegeerde literatuurprijs in ontvangst te nemen.
Niemand die de terechte toekenning van die lauwerkrans betwist, maar wij krijgen als kijker middels flashbacks een kans om te zien hoe Joe aan die status gekomen is. En vooral, wat daarin de rol van Joan is geweest. Ze is veel meer dan de muze. Ze is ook de immer steunende vrouw op de achtergrond, de moeder die het gezin draaiende houdt en tegelijkertijd haar man helpt bij het creatieproces. Joe komt er niet goed af in deze film, het is moeilijk om sympathie te kweken voor deze narcistische borrelaar die zich veelvuldig laaft aan de roem en de iets te spannende randgebeurtenissen van het sterrendom. Bovendien is Joe voortdurend in conflict met zijn zoon, die hunkert naar een beetje erkenning van paps.
Tijdens de reis naar Stockholm leren we ook Nathaniel kennen, een literatuurjournalist die er op gebrand is een biografie te schrijven van de succesauteur. Hij pookt op ongenadige wijze in de op spannen staande relatie van het echtpaar. Terwijl Joan kalm en doelmatig de voorbereidingen treft op de ceremonie raakt Joe ver van het padje, daarbij zijn toch al niet zo sterke gezondheid veronachtzamend. Er hangt een catharsis in de lucht.

Met : Glenn Close, Max Irons, Christian Slater, Jonathan Pryce, Annie Starke

donderdag, november 22, 2018

Queen of Katwe - Mira Nair


Het is hard gegaan dit jaar. De opgedane verdieping betaalt zich uit: veel leeswerk gedaan maar vooral de reis die we afgelopen maand maakten, zorgde dat warme gevoelens mij bekomen als ik aan Afrika denk. Van alle regio's in de wereld is dit degene waar de wens om de kloof te overbruggen het grootst is. Iedereen droomt er van ontsnappen aan de armoede, iedereen wil een stukje van de taart. En men is bereid daar ver voor te gaan, zonder daarbij de trots op eigen achtergronden te vergeten.
Een van diegenen die zich aan hun afkomst willen ontworstelen, is het jonge meisje Phiona. Ze groeit op in Katwe, een van de straatarme sloppenwijken van Kampala , Uganda. Dagelijks staat ze bij de stoplichten klaar met haar mandje met maïskolven: er moet inkomen gegenereerd worden voor het arme gezin, haar alleenstaande moeder probeert vier kindertjes te onderhouden terwijl manlief er niet meer is. Phiona is toegewijd, haar zus zoekt het op andere plekken en belandt in het dubieuze circuit. De speelsheid van haar broertje brengt haar op een dag bij een voor haar totaal onbekende wereld: op zoek naar de reden waarom hij onder zijn verkoopplichten probeert uit te komen, treft ze hem in aan in een klein provisorisch klaslokaal.
De klas is van Robert Katende, hij probeert de kinderen de beginselen van het edele schaakspel bij te brengen. En passant geeft hij ze allemaal ook een dagelijkse portie pap, velen komen uit de hongerhoek. Schoorvoetend schuift Phiona aan, ze blijkt een waanzinnig schaaktalent. Robert moet in overleg met haar moeder om toestemming te vragen voor scholing en training. Gaandeweg stijgt de naam en faam van Phiona: na het winnen van een schooltoernooi gaat ze eerst op het nationale en vervolgens zelfs op het internationale schaakpad. Het is haar way out: ze leert lezen, ze leert denken en rekenen en ze blijkt die skills op meesterlijke wijze te kunnen toepassen op het schaakbord.
Het is een waargebeurd verhaal, dat is wat vooral ontroert bij het kijken van deze film. Er is gekozen voor een mengeling van "bekende" acteurs (Robert en moeder ) en totaal onbekende: alle schaakkinderen zijn van de straat geplukt. Dat pakt qua spel weliswaar amateuristisch uit, maar het verhaal en de overtuiging wordt er alleen maar sterker door. Ik heb geboeid zitten kijken. 



woensdag, november 21, 2018

Dead Draw - Brian Klemesrud



13-in-een-dozijn-film over bankrovers die - pas na de succesvolle kraak- met elkaar in conflict komen over de afronding en de verdeling. Niemand vertrouwt elkaar meer, dat werk. En wie is dan precies de mol?

Het viertal dat hier de hoofdrollen speelt, blijkt een reeks van geslaagde overvallen achter de rug te hebben en dit moet de  laatste, allesomvattende worden. So far so good. Overval lukt , opdracht- en tipgever is blij maar tijdens de vlucht stokt het succesverhaal.
De loods waar ze naartoe racen om vervolgens met een klein vliegtuigje de grens over te gaan, blijkt overvallen. Hun waakzame compagnon ter plaatse is omgebracht: dit betekent dat er iemand buiten hun eigen groep bekend moet zijn met hun overvalplannen. Er begint een spel van verdachtmakingen: iedereen kan de onbetrouwbare zijn. En het gaat hard tegen hard.

Met : Gil Bellows, Michael Eklund, Elisabeth Tulloch

A Royal Winter- Ernie Barbarash

A Royal Winter op IMDb (6,7)
Nooit zullen we weten wat er in uw recensent gevaren was toen hij deze film op "opnemen" drukte. En nog minder weten we waarom hij later op "afspelen" klikte. Maar het is wel gebeurd. Laten we het wijten aan de verplichting om de filmwereld genrebreed te blijven volgen.

Deze dus. Suikerspinnenzoet. Net afgestudeerde advocate twijfelt of ze aan grote baan moet beginnen, want liever werkt ze met kinderen. Direct na haar sollicitatiegesprek neemt ze uit onvrede met zichzelf een weekje vakantie, ze reist met een vriendin naar Europa om even tot zichzelf te komen. Ze gaat naar het koninkrijkje Calpurnia (jaja mensen, in Europa! Volgens de beschrijving
"een minimonarchie ten zuidwesten van de Franse Alpen".
Op haar eerste wandeling komt Maggie ruw in contact met een motormuis, die - pas veel later- de kroonprins blijkt te zijn. Die toevallig ook die week gekroond zal worden tot koning. Maar die niet zo formalistisch wil zijn als zijn vader en zijn moeder. Tekent u svp de rest zelf uit: u snapt dat Maggie aanvankelijk hapt op de avances van Adrian, vervolgens weer afstoot vanwege zijn rol van betekenis. E u snapt ook dat pas na beider loutering - en die van de bitchy koningin - er mogelijkheid tot toenadering zal zijn.

Met : Merritt Patterson , Jack Donnelly

zondag, november 18, 2018

Gun City (La sombra de la ley) - Dani de la Torre

Gun City op IMDb (6,5)
Tamelijk clichématige verfilming van een op zich boeiend verhaal. Had meer in gezeten.

Begin jaren 20, vorige eeuw. Spanje is onrustig, diverse partijen staan tegenover elkaar en wanorde heerst. Met de kennis van nu zeggen we dat dit de aankondiging is van de latere burgeroorlog.

In Barcelona wordt een trein overvallen die beladen is met wapens. De verdenkingen gaan direct uit naar de anarchistische beweging, die in die fase druk bezig is om weerstand te bieden tegen bazen en industriëlen. Die laatsten weten zich dan vaak weer gesteund door de politie, die hierbij niet altijd zuiver speelt.
Om de zaak kracht bij te zetten krijgt de Barcelonese divisie versterking van een mysterieuze Madrileense agent. Genadeloos prikt deze Anibal Uriarte door de ontstane machtsverhoudingen heen: hij ziet hoe de politie in de zak zit van de grote nachtclubeigenaren, hij ziet hoe de anarchistische beweging verdeeld is in zijn strijd voor betere arbeidsomstandigheden. Uriarte snapt hoe het spel gespeeld moet worden en sluit regelmatig een pact met de duivel: alles om informatie te verkrijgen over de verblijfplaats van de wapens. Immers, de partij die die in handen heeft , kan een grote slag slaan in de onderlinge strijd.
Slim speelt Uriarte de mensen tegen elkaar uit, maar de geoefende kijker ziet allang dat deze werkwijze de rechtvaardige agent op een bepaald moment moet gaan opbreken. Op naar de climax.

Veel pief-paf-poef werk in deze film, veel karikaturale aanpak van de rollen. Wel mooi gefilmd, dat dan weer wel. Tegenlicht doet het goed in de strijdende straten.

Met : Luis Tosar, Michelle Jenner, Vicente Romero, Manolo Solo

dinsdag, november 13, 2018

Gräns - Ali Abassi

Gräns op IMDb (7,2)
Magische film. Vooral letterlijk, trouwens, maar ik moet gewoon eerlijk toegeven dat ik me goed vermaakt heb bij deze tamelijk aparte vertoning.

Tina heeft niet echt vooraan gestaan bij het uitdelen van de zeven schoonheden, ze lijkt slecht bedeeld door moeder natuur. Toch heeft ze een aantal bovenmenselijke gaven: ze kan gevoelens ruiken bij andere mensen. Dat klinkt raar, maar het helpt haar uitstekend bij haar werk als douane-medewerker: slechts door enkele snifjes lukt het haar steeds genadeloos de smokkelaars en de slechteriken uit de rij te pikken. Haar collega's vinden haar vreemd maar profiteren maar wat graag van haar kundigheid. Dat neemt een enorme vlucht als ze hierdoor een kinderporno-netwerk helpt op te rollen.
Privé gaat het Tina allemaal wat moeizamer af. Omdat ze zo anders is dan de mensen om haar heen, voelt ze plotseling wel verwantschap als ze een zonderlinge man aan haar controle-tafel krijgt. De man oogt net zo prehistorisch als Tina zelf en al snel leren we wie deze Vorej is en wat hij komt doen.
Tina zorgt dat ze van haar egoïstische partner afscheid neemt en richt zich op romantisch contact met Vore. Dat lijkt allemaal wel meant to be, maar de man blijkt wel wat onmenselijke eisen te stellen aan Tina. In haar zoektocht naar haar eigen identiteit gaat Tina ver. Maar gaat ze ver genoeg?

Eigenlijk is deze film niet te beschrijven: het is fantasy, maar het is ook romantiek. Het is een stukje bovennatuurlijk maar het is ook weer hartstikke menselijk. Een knappe regie-prestatie.

Met : Eva Melander, Eero Milonoff

Mijn familie in tijden van oorlog - Chris de Ceuninck van Capelle



Met speciale belangstelling naar de zaal getogen: niet alleen omdat persoonlijke oorlogsontboezemingen vaak zeer interessant zijn om te volgen, maar ook omdat ik in dit geval de hoofdpersoon gekend heb: ik heb les van hem gehad. Daarvan waren er meer in de zaal overigens, gisteravond.

Na het overlijden van zijn vader Archibald vond zijn zoon in diens persoonlijke spullen een doos. Een Rode Kruis-box die speciaal voor krijgsgevangenen was samengesteld. Mijn oude aardrijkskundeleraar bleek lang geïnterneerd te hebben gezeten in Jappenkampen: eerst in Bandung, later een paar eilanden verderop en uiteindelijk belandde hij in het Aziatische vasteland. Gruwelijke ontberingen, ziektes en mishandelingen: de verhalen zijn op zich bekend maar het heeft toch nog steeds een mokerend effect als je het hoort voorlezen. Zoonlief vond vele brieven, correspondentie tussen zijn vader en zijn tevens geïnterneerde moeder. 

Naar is het om te horen wat deze mensen allemaal is overkomen, bijzonder is het om te leren hoe krachtdadig zij uit hun problematiek vandaan proberen te komen en een gewoon (gezins)leven te leiden wanneer de oorlog eenmaal is afgelopen. Ik vond het indrukwekkend. 




zondag, november 11, 2018

Loro - Paolo Sorrentino

Loro op IMDb (6,7)
Nooit laten lopen, de kans om een Paolo Sorrentino-film te zien. Steeds verder gaat de regisseur in het verzamelen van visuele pracht. Hoogtepunt was natuurlijk "La grande bellezza" maar ook opvolger "Youth" was bij vlagen oogstrelend.
Deze film is een combinatie van vele dingen: het is een beetje biografsch, het is moralistisch en het is fantasie. Maar het is ook wervelend, , protserig en het kent ook een heuse serieuze afronding.
De film geeft een beeld van wat er allemaal gebeurd zou kunnen zijn aan het hof van Silvio Berlusconi. Ondanks de openingstitels waarin gezegd worden dat gelijkenis met bestaande personen toeval zou kunnen zijn, wordt "De kaaiman" gewoon met naam en toenaam genoemd. We vallen er als kijker in als het politieke imperium van de playboy-president begint te wankelen. Zakelijk gaat het best nog oké, maar tegenstanders en pers hebben echt wel in de smiezen welke tactieken Berlusconi hanteert om macht te verkrijgen en te behouden.
Veel mensen ruiken hun kans om ook een stuiver te verdienen aan het naar corruptie riekende handelen van de narcistische ijdeltuit. Pooiers bij de vleet, damessterretjes in de dop en veel jet-set ambities, het lijkt alsof de politieke wereld één grote poolparty is.
Wij weten wel beter, als kijker worden wij op de hoogte gehouden van de groeiende twijfel van Berlusconi, van de door zijn vingers glippende invloed en van zijn krampachtige poging om jong te blijven overkomen. Meer en meer zien we dat het over lijkt met de carrière. MAAR: dan hebben we dus geen rekening gehouden met deze politieke overlever. Alles kantelt.

De film kent een veel te lange aanloop, het duurt zeker anderhalf uur voordat de showbizz plaatsmaakt voor gevoel en karakter maar wie blijft zitten, krijgt dan een prachtige apotheose waarbij Toni Servillo het schmieren opzij zet en plots fantastisch begint te acteren. Waarmee het alsnog een goede film wordt.

Met: Toni Servillo, Riccardo Scamarcio, Elena Sofia Ricci , Kasia Smutniak

The Commuter - Jaume Collet-Serra

The Commuter op IMDb (6,3)
Als je hier net na de introductie-titels in was gevallen, zou je gedacht hebben dat je naar "Taken 4" zat te kijken. Alles in deze rol ademt de wraakzucht en daadkracht die Liam Neeson een bepaald type karakteracteur hebben gemaakt. Maar nee, het is niet zo, dit is een op zichzelf staande film. Een film die wat mij betreft bedroevend weinig brengt. De actie is matig, het acteerwerk dito en het verhaaltje is onwaarschijnlijk. Maar goed, we doen een poging:

Michael MacAuley is een jaar of 10 geleden teleurgesteld uit het politiekorps gestapt en is verzekeringen gaan verkopen. Dat ging ok, totdat de financiële crisis er overheen kwam. Nu moet hij met dubbele hypotheken en leningen de eindjes aan elkaar knopen: naast het huis moeten ook de studies van de kinderen worden betaald. Ziehier de situatieschets van de noden van onze held van de dag.
Van de ene op de andere dag krijgt hij te horen dat hij overbodig is op zijn werk. Hij schrikt. Niet alleen vanwege zijn deplorabele financiële status, maar ook omdat hij al 60 is en dus lastig opnieuw kan beginnen met andere jobs. Aarzelend pakt hij - na een borrel met een oude politiemaat- de trein naar huis om te bedenken hoe hij het zijn vrouw en gezin gaat vertellen. De trein is vol, vol met dezelfde mensen waarvan hij al tien jaar tegen dezelfde koppen aankijkt. Als hij eindelijk een zitplekje vindt, komt een vrouw tegenover hem zitten. Ze stelt hem wat hypothetische vragen die uiteindelijk eerder dwingend dan hypothetisch blijken te zijn: er ligt voor Michael een enorm geldbedrag klaar - in deze trein, jawel- als hij een bepaalde reiziger opspoort die ook in deze trein zit. Die zou in zijn tas iets bij zich dragen wat de opdrachtgevers graag willen hebben.
Al snel leren we dat ze het serieus menen en dat ze daarvoor over lijken gaan. In zijn zoektocht komt onze held diverse mogelijke verdachten tegen, hij moet goed selecteren tussen alle gezichten die hij kent van zijn dagelijkse forensentrip. Steeds nauwer sluit zich het web, nog maar twee haltes resten Michael om zijn zoekobject te vinden, het is hem inmiddels duidelijk dat anders de wraak zich op hem en zijn gezin (Taken!) zal richten.

Met: Liam Neeson , Sam Neill, Vera Farmiga , Patrick Wilson, Jonathan Banks

vrijdag, november 09, 2018

The Vanishing of Sidney Hall - Shawn Christensen






The Vanishing of Sidney Hall op IMDb (6,9)

Flinke meevaller, deze Amerikaanse schrijversfilm. Bij films met een titel als deze verwacht ik doorgaans thrillerachtige spooksituaties, geen sprake van bij deze film. Het spookt wel, maar dan voornamelijk in het hoofd van onze hoofdpersoon.
Sidney is een highschoolstudent die the American way of life van een afstandje bekijkt. Hij duikt in de literatuur, daarbij aangemoedigd door zijn leraar Engels. Wanneer hij begint met schrijven, raakt alles in een stroomversnelling. Zijn sombere boek lijkt een uiting van complete depressiviteit en onvrede met het leven, maar gek genoeg slaat het enorm aan. Hij vindt een uitgever en boekt enorme successen.
Dit alles staat in schril contrast tot zijn sociale vermogens. Hij communiceert lastig, weet zich in de klas geen houding te geven en is ronduit verlegen en stuntelig naar meisjes toe. Ook naar die prachtige dame die hem een brief schrijft en , na enig gepuzzel, aan de overkant blijkt te wonen.
Terwijl Sidney's schrijverschap alleen maar groter wordt en hij richting de fameuze prijzen gaat, terwijl hij vorderingen maakt in de omgang met dat mooie meisje Melody, begint zijn hoofd steeds vreemder kronkels te krijgen. Via grote sprongen in de tijd weten we dat hij vervreemdt van de wereld, dat hij als een kluizenaar door de wereld strompelt en daarbij semi-misdadige dingen uithaalt. Heel langzaam ontdekken we hoe het zover gekomen is.

Die Elle Fanning, ze is nog maar net 20 maar ze heeft toch al een mirakels mooi portfolio opgebouwd.

Met : Logan Lerman, Elle Fanning, Kyle Chandler


woensdag, november 07, 2018

Our souls at night- Ritesh Batra


Mierzoete maar daarom nog niet onprettige film. Dat komt vooral door het naturelle spel van zowel de heer (Robert Redford) als de dame (Jane Fonda) die deze film kleuren.

Louis is een man op leeftijd, richting krakkemikkig. Hij redt zich prima in zijn huisje, af en toe eens een telefoontje van zijn dochter en regelmatig een bakkie in het koffiehuis waar zijn oude maten met hem de dagen aftellen. Maar dan ineens...
Een rimpeling! Zijn overbuurvrouw Addie staat voor de deur. Net zo op leeftijd, net zo getekend door het leven en aarzelend komt ze tot haar vraag: wat hij ervan vindt om een keer samen te slapen.
Ze blijkt het letterlijk te bedoelen: ze komt slecht de nachten door en denkt dat het wellicht anders wordt wanneer er iemand naast haar ligt. Verder niks, no strings attached. Louis vraagt om een dagje bedenktijd, het is immers niet niks. Zijn knopen tellend komt hij tot de conclusie dat hij de gok maar eens moet wagen. Hij sluipt achterom (want ja, wat zullen de andere buren wel zeggen als ze hem het pad van de alleenstaande weduwe op zien sluipen?).
De eerste nachten zijn ongemakkelijk: hij is geen prater en zij is een ongeduldig luisteraar. Maar het eerste doel is bereikt: ze valt weer eens makkelijk in slaap. Ze voeren de frequentie op en er ontstaat genegenheid. Maar verder niks. Er gaan praatjes  door het dorp en hoe meer dat toeneemt, hoe opener het nieuwbakken koppel wenst te zijn. Provocatief wandelen ze door het dorp, men went er maar aan. De zoon van Addie reageert dwars en afstandelijk, terwijl Louis' dochter groot voorstander is van een nieuw elan voor haar vader.

Gaat alles dan maar goed in deze film? Nee, natuurlijk niet. Zo tegen het einde van de film ervaren we dat het niet allemaal maar zonder slag of stoot gaat, zo'n liefde op leeftijd ontwikkelen.

Met :Robert Redford, Jane Fonda, Matthias Schoenaerts




Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...