dinsdag, juli 31, 2012

The son of no one - Dito Montiel

The son on no one - IMDB

Op papier sterk thrillerverhaal. Man wordt politieagent om in de voetsporen van zijn overleden vader te treden. Op het district waar hij werkt worden brieven bezorgd die wijzen op twee onopgeloste moorden uit de jaren 80 van de vorige eeuw.
In flashbacks zien we dat de agent als jongetje van die moorden heeft geweten en zien we hem ondervraagd worden door de dienstdoende rechercheur. Hij wordt met rust gelaten en krijgt de kans een leven op te bouwen.
Tot nu dus. Hij moet plichtmatig in de zaak duiken en komt steeds dieper in een vieze zaak.

Film oogt spannend, heeft an sich ook een zeer sterke bezetting (Al Pacino, Ray Liotta, Juliette Binoche) maar m.i. komt het er niet uit. Niet genoeg.

maandag, juli 30, 2012

Garden State- Zach Braff

Garden State imdb

Een oudje. Was me ooit door een collega aangeraden, vorige week zag ik m opeens op film1 voorbijkomen. Die moest dus even voor de eeuwigheid vast worden gelegd.

Een film die in stappen tot je komt , eigenlijk. Eerste deel is ietwat absurd, op een gegeven moment wordt ie grappig en het einde is emotioneel nogal knap.

Het verhaal draait om Andrew Largeman ("Large" voor vrienden) , die in zijn oude stad terugkeert wegens het overlijden van zijn moeder. Een sentimental journey langs oude vrienden volgt, alsmede een opheldering van de relatie met zijn vader. Kern van het verhaal blijkt de relatie van Largeman met zijn moeder te zijn geweest.
De love interest in het verhaal blijkt - een ietwat irritante - Nathalie Portman te zijn. Gaandeweg ontpopt zij zich als de dame die Large de schellen van de ogen laat vallen.

Onderhoudend, zo noem je zo'n film!


Isabelle - Ben Sombogaart

Nogal tegenaan zitten te hikken of ik deze ging kijken. Heb het toch maar gedaan en dat is vooral omdat ik op een of andere manier Halina Reijn een geloofwaardige actrice vind.

Hierin word ik geenszins teleurgesteld met deze film: een staaltje method-acting van de bovenste plank. Ze levert een soort omgekeerde Robert-de-Niro-prestatie: een Christian Bale-achtige uithongering van zichzelf om maar geloofwaardig te zijn in deze rol.
Welke rol? Die van de succesvolle filmster Isabelle , die door een jaloerse dame gegijzeld wordt vanwege haar schoonheid. De dame in kwestie blijkt aan alle kanten door het leven afgewezen te worden en zint op wraak. Dat doet ze door de vergankelijkheid van het leven in schilderijen vast te leggen.
Met Isabelle heeft ze hetzelfde plan: die wordt dus opgesloten en uitgehongerd om gaandeweg de portrettenreeks te verworden tot een geportretteerd gratenpakhuis.

Niet de allerbeste en boeiendste film, edoch door de sterke acteerprestatie van Reijn toch -althans voor mij- de moeite van het bekijken waard.

Isabelle IMDB

maandag, juli 23, 2012

Never let me go - Mark Romanek


Never let me go IMDB
Ik weet niet meer of deze nou door de ballotage van onze commissie gekomen was, ik heb er in ieder geval al heel lang geleden over horen praten en heb m toch niet gezien. Volgens mij is de film niet echt een publiek succes geworden , terwijl script en spel dat juist wel verdienen. Ik zeg "+1" voor deze.

Engeland, jaren 70 vorige eeuw. Bepaalde kostscholen hebben een bijbedoeling met het zorgen voor armeluis- en weeskindjes. Niet het voorbereiden op de grote-mensen-maatschappij is het grote doel, maar het leveren van frisse, ongeschonden mensen met gezond werkende organen wordt nagestreefd. Die organen dienen namelijk voor transplantatie ten behoeve van zieke mensen in de Britse standenmaatschappij.
Logischerwijze kunnen ze dat een keer of 3, max 4 keer doen, om nog te kunnen overleven.

De film volgt drie jongeren die van kinds af aan zijn voorbestemd om hun "bijdrage" te leveren aan het project. Compleet afgeschermd van de buitenwereld groeien ze op, eerst op de kostschool, later op een "voorbereidende " boerderij. Wat knap is aan de film is dat de spelers zich meer zorgen maken over de onderlinge relaties (of het gebrek daaraan) dan over de zelfopoffering die hen hoe dan ook te wachten staat.

Keur aan bekende artiesten treden op : Charlotte Rampling, Sally Hawkins, een opnieuw loeisterke Carey Mulligan, de eng-magere Keira Knightley en Andrew "Boy A" Garfield. Dat is aan de film af te zien, het acteerwerk is goed. Behoorlijk goed.

Ondanks het onwaarschijnlijke verhaal toch een knap pakkende film maken, da's behoorlijk goed!

Somewhere - Sofia Coppola



Ze is getalenteerd, absoluut. Sofia Coppola heeft de fijnproevers reeds vroeg ingepakt met prachtfilms als "The Virgin Suicides" en "Lost in Translation".
Wat die films en hier te beschrijven titel verbindt, is het uitdagende gebrek aan snelheid in de film. Als ware het een protest tegen de huidige Hollywood-trend (én wellicht tegen sommige producties van haar vader ) haalt Coppola heel bewust de vaart uit vele scenes. En daar kan niet iedereen goed tegen.

Arthouse-liefhebbers zijn echter wel wat gewend, die zien in deze film een soort omgekeerde coming-of-age story. Johnny Marco , heerlijk "leeg" gespeeld door Stephen Dorff, is een beroemd acteur die zijn dagen slijt met pimpelen, vrouwenjacht en overige nietsnuttigheid. Dat houdt ie aardig vol, ook al jaagt hij  menig vrouw tegen zich in het harnas door zijn sociale desinteresse.
Alles verandert als hij door z'n ex wordt opgezadeld met de zorg voor hun 11-jarige dochter. Dat komt hem niet goed uit omdat ie net naar Italië moet vliegen voor een filmpremière, omdat zijn hotelkamer bevolkt wordt door plots opduikende paaldanseressen en omdat er ook vele andere partycrashers dingen naar zijn aandacht. De dochter moet dus mee, overal naar toe. Naar vliegtuigen, naar filmsets en naar prijsuitreikingen.
Gaandeweg ontpopt Marco zich als een meer een meer toegewijde vader en vraagt hij zich af waarom hij zijn leven tot dan toe zo met ledigheid heeft kunnen vullen.

Lang uitgesponnen film met een kort verhaal, ik doe het ervoor.

vrijdag, juli 20, 2012

The Trip - Michael Winterbottom

Uitermate vermakelijke film, al moet je er wel tegen kunnen. De film is namelijk uitgerust met een extreem hoge dosis "Britishness" ,  en dat zal vast niet iedereen kunnen waarderen.


Steve Coogan speelt Steve Coogan, Rob Brydon speelt Rob Brydon. Twee erkende Engelse komieken, die een weekje met elkaar worden opgezadeld als Coogan door een krant wordt gevraagd om een verslag te schrijven van een rondrit langs 's lands beste restaurants. Omdat de vriendin van Coogan heb net "more or less" heeft gedumpt, wordt Brydon meegevraagd.
Tijdens de lange ritten in de auto is het een komen en gaan van imitaties van BB'ers . Beide mannen proberen elkaar te overtroeven: de ene doet nog een betere Michael Caine dan de andere. Vindt ie zelf.

Tussendoor pik je en passant een aantal prachtige beelden mee van de fantastische countrysides : uitgestrekte velden, weidse heuvels en ommuurde straatjes. Smullen.

Ik zat in mn eentje op de bank, maar ging regelmatig onderuit van het lachen. Zal vast niet door iedereen gedeeld worden, maar een beetje Britse comedy liefhebber kan zn hart ophalen. Topvermaak.
Enneh: respect voor de regisseur, die zomaar even weer een ander genre aan zijn toch al imposante oeuvre toevoegt. 

donderdag, juli 19, 2012

Unter dir die Stadt - Christoph Hochhäusler

Hinderlijke film, die door art direction en script - de schijn wekt interessant te kunnen worden.
Ik heb m voornamelijk uitgezeten, hopend op die ene twist of dat ene hoogtepuntje.
In plaats daarvan kabbelde de film door naar n quasi-open-einde.

Het speelt allemaal in de Duitse bankenwereld, een topbankier ontmoet op een expositie een interessante vrouw. Zij blijkt net in de stad te zijn komen wonen omdat haar man bij een bank is komen werken. U raadt wel welke.
De topman regelt een overplaatsing van de nieuwe werknemer naar een bank in het buitenland, om openlijk jacht te maken op de dame in kwestie. En om gaandeweg tot inkeer te komen over zijn dagelijkse zelfbedrog.

zoiets.

woensdag, juli 18, 2012

Avant L'Aube- Raphael Jacoulot


Behoorlijk geslaagde thriller. Van film1 geplukt, kan me geen recensie herinneren waaruit zou blijken dat ie eerder hier in de bioscopen draaide.

Jongen is net vrijgekomen na 3 maanden gevangenis wegens geweldpleging. Hij krijgt een stageplek bij een ingesneeuwd hotel aan de Franse kant vd Pyreneëen.
Tijdens zijn dienst ziet hij de hotelbaas en diens zoon een auto wegmoffelen die duidelijk gehavend is. Al snel komt hij er achter waarom:  zoonlief heeft een dodelijk ongeluk veroorzaakt. Slachtoffer is een klant van het hotel.

Er ontspint zich een spel tussen de baas, de zoon, de stageair en de politie. Gaandeweg het zoeken naar de oplossing wordt de situatie voor enkele spelers steeds uitzichtlozer.

Boeiend gemaakt, lekker kil gefilmd.

dinsdag, juli 17, 2012

Feed the Fish - Michael Matzdorf




Niemendalletje over schrijver met, komt ie weer, een writer's block. Met zn zwager trekt hij erop uit om in een onherbergzaam ijzig "pool"gebied tot inkeer te komen en zijn boek af te maken. Kan ie meteen de ruzies met zijn partner achter zich laten.
De zwager gaat al snel na aankomst de mist in en belandt op komische manier in het ziekenhuis. De schrijver krijgt langzamerhand inspiratie, vooral nadat hij in het saaie dorp gaandeweg wat mensen ontmoet: de oude wijze dorpeling, de schone koffieserveerster en de norse dorpssheriff. En die hebben allemaal wat met elkaar te maken.

U raadt het al: het boek komt af en wordt zelfs een kleine getuigenis van geluk.

It's kind of a funny story- Anna Boden/ Ryan Fleck

Hoewel handelend over een zware problematiek, eigenlijk best een leuke en onderhoudende film.

Craig is een puber met problemen. Depressieve klachten, die hem zelfmoordneigingen bezorgen. Om erger te voorkomen, zoekt hij hulp en komt terecht in een "mental hospital' .
Al snel krijgt Craig spijt en wil hij eruit en naar zijn ouder terug, maar de leiding staat erop dat hij een week lang ter observatie blijft.
In die week komt Craig tot vele sterke inzichten , bovendien weet hij een aantal mede-cliënten dusdanig te motiveren dat er sprankjes hoop in de verder sombere levens op komen dagen.

Het verhaal klinkt somberder dan het uiteindelijk gebracht wordt: de film gaat niet zo diep als "One flew"  , is bij vlagen zelfs luchtig. Best te doen!

zondag, juli 08, 2012

Le prénom - Alexandre de la Patelliere/ Matthieu de la Porte

Kort na "Carnage" opnieuw een praatfilm die zich welhaast compleet in één ruimte afspeelt. De makers hebben er lol in gehad de bezoeker de rillingen op het lijf te bezorgen als die zegt "niet van Franse films tehouden".
Het eerste deel van de film zit dusdanig tjokvol uitleg en conversatie dat het je duizelt. En dat zou kunnen afschrikken. Pas als het vliegwiel van deze film aangejaagd wordt, komt de film in een prachtig vaarwater terecht om vervolgens heerlijk door te stromen.
 De complete film draait om een etentje dat een druk echtpaar geeft voor broer en schoonzus , aangevuld met de jarenlange familievriend. Tot zover niets bijzonders, tot het vliegwiel wordt aangejaagd:
de bekendmaking van de voornaam van een baby op komst. De broer van de dame des huizes vertelt wat hij in gedachten heeft, nog voordat zijn vrouw bij het etentje is gearriveerd.
Wat volgt is een comedy of errors middels een schitterende serie ontboezemingen en verdachtmakingen.
Prachtige verwarring, schitterende schofferingen en een opgehoopte berg onbegrip.

Hier durf ik de bezoeker best op af te sturen, fijne film.

maandag, juli 02, 2012

The Devil's Double - Lee Tamahori



Had niet echt zin om de EK-finale te kijken, dus pikten we deze uit de lange film1-titels die we op de harddisk opsloegen. Geen spijt van.

Het verhaal wordt verkocht als "op waarheid gebaseerd". Als er maar een kwart van waar is, dan nog houd je een smerige smaak in je mond over van de verbeelding van de duivel in kwestie. Die duivelse rol is namelijk Uday Saddam Hoessein, de hysterische zoon van de voormalig leider van Irak.
Uday is een verwend kind dat stampvoet als ie zijn zin niet krijgt. Dat stampvoeten gebeurt bij hem overigens met messen en pistolen, dit voor de nuance. Snuivend, hoerend en snoerend misbruikt Uday de macht die door zijn familie zo ruw over het volk is gegrepen.
De double in dit verhaal is Latif, die zo onfortuinlijk is om uiterlijk als twee druppels water te lijken op de presidentszoon. Hij wordt gedwongen de body-double te worden van Uday, om diens schietschijf en incidentele vervanger te worden.
Latif heeft daar geen trek in maar heeft geen enkele keuze. Hij weet dat zn familie de dupe wordt van zijn eventuele weigering. Dus schikt hij zich in zijn trieste lot: met afkeer beziet hij de gedragingen van een beestachtig mens. Waarmee ik de beesten te kort doe.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...