Pig - Michael Sarnoski

Pig op IMDb (6,9)
 Pig op Moviemeter (3,15)

Het is een zelfgekozen isolement waarin de verwilderde Rob Feld leeft. Een cabin in the woods waar hij alleen leeft met zijn varken. Niet zomaar een varken trouwens, nee: zijn geliefde dier (bijna schreef ik geliefde/dier, want hij houdt echt van haar) is een meester in het vinden van truffels in het bos. Rob zet haar op het spoor, zij graaft ze uit en Rob verkoopt ze vervolgens aan enkele afnemers. Dik voldoende om in zijn eentje van te leven, ver weg van de bewoonde wereld waar hij -om later verklaarde redenen- ver van wegblijft.

Maar dat Rob er zo'n dikke boterham van eet, is ook anderen opgevallen. Een setje criminelen overvalt en overmeester Rob en gaat er met zijn prijsvarken vandoor. Rob is woedend en zoekt contact met zijn vaste afnemer/wederverkoperAmir. Die moet hem naar de stad brengen waar Rob verhaal gaat halen. Al snel vinden ze het restaurant dat plots bijzondere truffelrecepten op de kaart heeft staan. Amir aarzelt om Rob verder te helpen omdat hij zeker weet dat een van de machtigste mannen van de stad, die toevallig ook zijn vader is, hier achter zit. Rob laat zich echter niet tegenhouden en trekt ten strijde tegen het syndicaat dat even snel over dat kleine truffelmannetje heen dacht te lopen.

Met : Nicholas Cage, Alex Wolff, Adam Arkin

Vele hemels (boven de zevende) (aka Many heavens) - Jan Matthys

Vele hemels op IMDb (7,0)
 Vele hemels op Moviemeter (3,17)

Kwam voorbij om mijn filmzenders, dus maar weer eens aangeklikt. Dit keer kwam ie wat minder binnen, dit voornamelijk doordat ik geen ondertiteling kon vinden en daardoor meer moeite had met het vetVlaamse taalgebruik dat wordt gebezigd. De grote lijnen van het verhaal blijven natuurlijk overeind: alles is gedaan, niemand is gelukkig, wees niemand!

Recensie van destijds (december 2017) : 

https://begt.blogspot.com/2017/12/vele-hemels-boven-de-zevende-jan-matthys.html

FIN - song : Spinvis - Kom Terug

May December - Todd Haynes

May December op IMDb (7,4)
 May December op Moviemeter (3,22)

Terwijl ik de zaal verliet, sprak ik een bezoeker die meldde dat de film haar aan "The Graduate" deed denken. Thematisch uiteraard heel logisch, maar ik had toch ook heel andere associaties (uiteindelijk kwam zelfs "Single White Female" in mijn hoofd naar voren, niet zozeer qua thriller maar wel qua intense verstandhouding tussen de twee hoofdrolspeelsters).

De voorbereidingen voor de barbecue gaan gestaag, zo op het oog belanden we bij een zonnig gezin aan de eettafel. Toch niet! De gastvrouw is hyperzenuwachtig en dat heeft een reden: de actrice die de rol van háár leven zal gaan spelen, komt ook een vorkje mee prikken. Veldwerk, studie, method acting. U snapt.

We hebben namelijk niet met zomaar een gastvrouw te maken: de enthousiaste doch nerveuze Gracie Atherton-Yoo blijkt een gevangenisstraf te hebben uitgezeten voor het aangaan van een relatie met een 13-jarige jongen. ze verliet er haar gezin voor en hield er uiteindelijk een langdurige, op het oog zeer stabiele relatie aan over. Eind goed al goed, zo zegt men dan.

Topactrice Elizabeth Berry verblijft een tijd in de omgeving van het gezin, spreekt alle belanghebbenden: uiteraard Gracie's man Joe en hun kinderen, maar ook de ex-man en de kinderen uit dat gezin. Er komt een beeld uit naar voren van een vrouw die boete gedaan heeft maar die desondanks nog steeds achter haar beslissingen staat. En waarom zou ze ook niet? De kinderen die ze met de jonge Joe kreeg, gaan met goede resultaten van school af richting studie, thuis verloopt het ogenschijnlijk allemaal zeer soepel. Ogenschijnlijk, zeg ik, want de speldenprikken die buitenstaander Elizabeth in de pijnpunten van het gezin steekt, halen alles overhoop. Wat standvastig en harmonieus lijkt, is dat misschien niet altijd. 

Met: Julianne Moore, Natalie Portman, Charles Melton, Gabriel Chung, Elizabeth Yu

Jägarna 2 (aka False Trail-the Hunters 2) - Kjell Sundvall

Jägarna 2 op IMDb (6,5)
 False Trail op Moviemeter (3,43)

Vooral aangeklikt omdat acteur Peter Stormare bij mij sinds zijn indrukwekkende "Small Town Murder Songs" weinig kwaad meer kan doen. En dan krijg je in deze film de betrouwbare Rolf Lassgard er nog bij, een Scandinavische topacteur die zelden teleurstelt. Daarmee heb ik ook direct de pluspunten van de film wel gehad, want verder is het allemaal niet bijzonder. 

Tegen zijn zin wordt rechercheur Erik Bäckström teruggeroepen naar zijn oude regio, om daar een moord te helpen oplossen. Een aanvankelijk vermiste vrouw wordt dood gevonden in de bossen, er blijken rare rituelen op haar te zijn losgelaten. Aan Erik de taak om de lokaal wat onervaren politie te helpen bij het vinden van de dader(s). 

Hij keert niet graag terug naar zijn oude woonomgeving omdat er in het verleden onplezierige dingen zijn voorgevallen in zijn familie. Het gedrag van zijn vader leidde uiteindelijk tot de zelfmoord van Erik's broer, daar zit een stukje onverwerkt verleden in. Dat de partner van zijn broer uiteindelijk hertrouwde met Torsten, de lokale politiesheriff, maakt het geheel nog complexer, vooral omdat hij weet dat haar zoon Erik nogal wat verwijten maakt over de dood van zijn vader, Erik's broer.

Hoewel Erik zich in de zaak probeert vast te bijten, valt deze familiaire complexiteit hem zwaar. Helemaal door het dubieuze gedrag van Torsten die voortdurend probeert de zaak naar zijn hand te zetten en voor de simpelste oplossing te gaan. Erik is volhardend.

Met: Rolf Lassgard, Peter Stormare, Annika Nordin, Kim Tjernström

La Quietud (aka The Quietude) - Pablo Trapero

La Quietud op IMDb (6,2)
 La Quietud op Moviemeter (2,87)

Jaja. De stilte. Allesbehalve dat in deze boordevolle film, die vele prachtige elementen bevat maar die echt hard werken is voor de kijker. Bloedbanden, zorgen voor elkaar, politiek, erfenissen, seksualiteit, overspel, verwaarlozing, ongelukken en emoties: het zit er allemaal in, maak je borst maar nat.

Mia begeleidt haar vader, een bejaarde advocaat, naar zijn afspraak bij de notaris. Het gesprek aldaar zal testamentair zijn: er moeten besluiten worden genomen over de nalatenschap, met name over het prachtige landgoed "La Quietud" dat in het bezit van de familie is. Het gesprek grijpt papa dermate aan dat hij het benauwd krijgt waarop een beroerte volgt.

Deze tragische gebeurtenis is aanleiding voor Mia's zuster Eugenia om direct vanuit Parijs over te komen om bij de familie te zijn. Hoewel de zussen het zeer goed met elkaar kunnen vinden en zeer intiem met elkaar omgaan, blijkt  Eugenia in alles de lievelingsdochter van mama te zijn. Pas later in de film krijgen we daarvan de redenen te horen, redenen die zowel het gedrag van moeder als van dochter Mia verklaren.

Terwijl papa buiten bewustzijn op bed ligt, spelen zich in het huis diverse spins af: Eugenia maakt haar moeder blij door te vertellen dat ze zwanger is, maar laat zichzelf daarin niet tegen te houden vreemd te gaan met de zakenpartner van paps. Zusje Mia ondertussen haalr Eugenia's man van het vliegveld om vervolgens direct met hem van bil te gaan in de parkeergarage. Ondertussen stelt moeder alles in het werk om iedereen te overtuigen van het beëindigen van papa's lijden, waarvoor ze ook haar redenen blijkt te hebben.

Het is een cocktail van leugens, geheimen en wonderlijke family values. Boeiend, doch vermoeiend.

Met : Martina Gusman, Bérénice Bejo, Graciela Borges, Edgar Ramirez, Joaquin Furriel 

FIN - song : Mon Laferte - Amor Completo

Undir Trénu (aka Under the tree) - Hafstein Gunnar Sigursson

Under the tree op IMDb (6,8)
 Under the tree op Moviemeter (3,25)

Het was dat ik weer veel trek had in een Scandinavische film had, anders had ik deze niet aangeklikt. Om er - niet voor het eerst deze maand- achter te komen dat ik de film al had gezien. Toch maar uitgekeken, want het is een ontspannen zondagavond.

Mijn recensie van 4 jaar geleden: 

https://begt.blogspot.com/2019/04/under-tree-undir-trenu-hafstein-gunnar.html

BEGT: Under the tree (Undir trénu) - Hafstein Gunnar Sigurosson

The Miracle Club - Thaddeus O'Sullivan

The Miracle Club op IMDb (6,3)
 The Miracle Club op Moviemetter (2,94)

Lekkere feelgood met een stevig dramatisch randje. Ons gebracht door een stevig setje ervaren acteurs, die met zichtbaar plezier hun onverenigbare karakters op elkaar loslaten. Linney, Bates en uiteraard Smith moeten het fijn gehad hebben op de set, het is aan de film af te zien. 

Dat ervaren we aanvankelijk nog niet: Chrissie - middelbare leeftijd - keert naar haar dorp terug om de begrafenis van haar moeder bij te wonen. Ze is overduidelijk lang weggeweest en had daar ook overduidelijk haar redenen voor. De wake voor haar moeder is stil, er is niemand. Dat is best gek want haar moeder was geliefd en had goede vriendinnen. 

Die blijken allemaal elders in het dorp te zijn: er is die avond een contest in het dorp waarbij de winnaars een ticket kunnen krijgen voor een geplande bedevaartreis naar Lourdes. Als Chrissie daar de zaal binnenstapt, zijn de blikken van deelnemers en bezoekers veelzeggend. Helemaal op spanning komt het dorp als Chrissie ook gewoon in de Lourdes-bus stapt, het door haar moeder aangeschafte ticket in de hand. Terwijl meerdere reizigers een eigen goede reden hebben om in Lourdes op zoek te gaan naar een wonder, is Chrissie op zoek naar vergeving, de reden van haar vertrek destijds moet maar een keer op tafel. 

Met : Laura Linney, Maggie Smith, Kathy Bates, Agnes o'Casey, Stephen Rea, Mark o'Halloran 

FIN - song : Edmund Butt- I missed you

Passengers - Rodrigo Garcia

Passengers op IMDb (5,8)
 Passengers op Moviemeter (2,84)

Niet te verwarren met de gelijkname sciencefictionfilm van enkele jaren later en eigenlijk ook niet van dat kaliber. Wel zaten er net zo veel ongeloofwaardige elementen in, waardoor - ik moet het toegeven - ik aan het einde wel verrast werd door de plottwist. En dat is natuurlijk een pré, het pleit voor deze verder niet heel bijzondere film. 

Psychiater Claire wordt vanwege haar specialisme "rouwverwerking" ingeschakeld na een groot vliegtuigongeluk. Het is haar taak om de inzittenden te behoeden voor een trauma, hetgeen ze middels groepsgesprekken aangaat. Uit die gesprekken trekt Claire de conclusie dat er iets anders is gebeurd dan de officiële lezing van de vliegmaatschappij vertelt. Hoewel waarheidsvinding niet haar taak is, gaat Claire zich hier toch stukje bij beetje mee bezig houden.

Een van de cliënten vergt daarbij speciale aandacht: Eric lijkt in het geheel geen last te hebben van het ongeluk, sterker nog: hij staat plots euforisch in het leven omdat hij blijkbaar het geluk heeft gehad het te kunnen navertellen. Hoewel Claire moeizaam tot hem doordringt omdat hij helemaal geen behandeling wenst, pelt ze langzaam toch het beschermingslaagje van hem af. Dat gaat niet zonder risico: hun contact wordt steeds inniger, veel inniger dan haar beroepsethiek toe laat. 
Samen met Eric ontrafelt Claire stukje bij beetje het échte verhaal, althans : het verhaal van de passagiers dat het verhaal van vliegmaatschappij en verzekeraars tegenspreekt. Op naar het conflict.

Met: Anne Hathaway, Patrick Wilson, David Morse, Andre Braugher, Dianne Wiest

Mrs. Lowry & Son - Adrian Noble

Mrs. Lowry & Son op IMDb (6,7)
 Mrs. Lowry & Son op Moviemeter (3,25)

Arthouse in optima forma, die zich grotendeels afspeelt in één ruimte, de slaapkamer van Laurence Lowry's moeder. De film komt dus aan op acteerkunst en daar kun je deze twee mastodonten van het Britse theater- en filmwezen wel voor aan laten rukken. Weinig anderen kunnen zo'n prachtige vastberaden twijfelaar (ja, dat bestaat) neerzetten zo als Timothy Spall dat doet. Fascinerend.

Waar de film om draait: Lowry heeft een bedlegerige bejaarde moeder waar hij voor zorgt. Zij is er nogal uitgesproken in dat ze geen hoge pet van haar zoon op heeft. Zijn zorg is wel ok, maar hij kan maar geen vrouw vinden en dat gedoe met dat schilderen dat hij op zolder doet, dat lijkt natuurlijk nergens naar. Ze klaagt over haar woonsituatie, dat ze in een arme wijk is beland nadat haar sukkel van een echtgenoot er met de pet naar gooide waardoor ze hun sjieke woning moesten verlaten. 

Lowry is een bedeesde man en hij schroomt dan ook zijn moeder te vertellen dat hij een brief heeft ontvangen van een galeriehouder die geïnteresseerd is in zijn werk. En als hij dat dan doet, heeft hij er direct spijt van: moeder overtuigt hem dat hij dat gepruts niet verkocht gaat krijgen, hij moet dat ene leuke schilderij met die bootjes laten zien. Figuratief en romantisch, dat werkt veel beter dan het schimmige, welhaast abstracte werk dat hij doorgaans maakt. En dan, dan komt er plots ook interesse van de enige stijlvolle dame in de straat, diegene waar mama de hele tijd ten voorbeeld voor haar zoon op wijst.
Een biografische film over een triest en dramatisch leven. Althans: zo zien wij het. Lowry heeft zich daar zelf heel anders over uitgelaten. 

FIN - song : Craig Armstrong - The Lowry Museum

Irrational Man - Woody Allen

Irrational man op IMdb (6,6)
 Irrational Man op Moviemeter (3,12)

Dat je al best een eind in de film zit als je bedenkt dat je hem inderdaad wél gezien hebt en niet je herinneringen louter uit recensies hebt gehaald. Wellicht komt dat doordat het een dermate typische Woody Allen-film is dat de dialogen je weliswaar nieuw voorkomen maar dat langzamerhand het plot je opnieuw begint te  dagen. Geeft niks, ik zat voor de 2e keer deze week naar Joaquin Phoenix te kijken, ik was vast afgeleid.

Mijn recensie van destijds: https://begt.blogspot.com/search?q=irrational

FIN - song : Ramsey Lewis Trio - The In Crowd

Pixie - Barnaby Thompson

Pixie op IMDb (5,9)
 Pixie op Moviemeter (2,59)

Meteen toegeven: als de filmtitel me niet zo aan een mijn geliefde bandjes had doen denken, had ik m wellicht nooit aangeklikt. Toch gedaan. Welnu, een behoorlijk amateuristisch maar desondanks vermakelijke combi van roadmovie en misdaadfilm. Er gebeurt zo veel en de settings veranderen dermate vaak dat ik hoop dat ik het enigszins overzichtelijk kan weergeven.

Twee niet al te ervaren criminelen overvallen een pastorie waarvan zij de informatie hebben dat er drugs verhandeld worden. Blijkt zo te zijn, de vier aanwezige boordjes blijken uiteindelijk zelfs gewapend. Maar ze overleven het niet: de twee overvallers gaan er vandoor maar krijgen nog in de auto mot omdat de een de ander verdenkt van het schaken van zijn vriendin. Blijkt zo te zijn, de op dat moment laatst overgeblevene gaat er met de buit vandoor en spoedt zich naar de woning van Pixie, zijn ex.

Daar aangekomen blijken op dat moment twee adspirant-misdadigers mee te dingen naar de gunsten van zijn vriendin. Zij brengt hoofden en harten van veel lokale mannen op hol, deze twee kunnen daar wel bij. Als deze heren haar boze ex-minnaar bij de deur aantreffen, proberen ze hem uit de weg te ruimen. Wat overblijft: twee amateurmisdadigers, een onbetrouwbare schoonheid die driedubbel- en overspel speelt, haar stiefvader die een misdaadclan bestiert, een regionale priester die boos is op het opbreken van zijn drugsimperium. Gooi dit alles in een cocktail, stop het in de auto en laat iedereen op iedereen jagen (in wat voor vorm dan ook).

Met : Olivia Cooke, Rory Fleck Burne, Chris Walley, Ben Hardy, Colm Meaney, Alec Baldwin, Daryl McCormack

FIN - song : Marlena Shaw- California Soul

Napoleon - Ridley Scott

Napoleon op IMDb (6,8)

Napoleon op Moviemeter (3,20)

Het lukte mij niet om goed in de film te komen, terwijl ik daar toch 3,5 uur de tijd voor had. Mij werd niet geheel duidelijk wat Ridley Scott met deze film voor ogen had: uiteraard is Napoleon een van de interessantste figuren uit de wereldgeschiedenis, maar Scott lijkt niet te kunnen kiezen tussen de bekendere kant van de kleine keizer (namelijk die van briljant strateeg) en de minder geweten kant (die van gekwetste minnaar in een veeleisende relatie). Het maakte dat ik afwisseld voor de ene kant niet de interesse kon opbrengen omdat ik meer van de andere kant wilde weten. Maar dan nog: het blijft geschiedenis en dat wordt dan ook regelmatig groots weergegeven en dito geacteerd (zowel Phoenix als Kirby leveren hoog kwalitatief werk af). 

Frankrijk, einde 18e eeuw. Terwijl het land herstelt van de bloederige jaren van de revolutie komt gestaag een Corsicaanse legerleider naar voren die met uitgekiende strategieën de ene na de andere slag voor zich weet te winnen. Zijn carrière sprint dan ook van kapitein naar generaal naar machthebber, een groeispurt die er uiteindelijk toe leidt dat meneer Bonaparte zichzelf tot keizer kroont. Politieke tegenstanders worden moeiteloos uit de weg geruimd, Napoleon duldt niemand op zijn pad van heerschappij.

Niemand, nou ja toch wel: hij heeft de schone courtisane Josephine ontmoet, Zij wijdt hem min of meer in in het liefdesleven, een geste waarvoor Napoleon zijn leven lang zijn dankbaarheid zal tonen. Sterker nog: wanneer hij in Egypte een robbertje aan het knokken is met de Engelsen (met oa een potsierlijke scene rondom de pyramides als gevolg), duikt  Josephine ondertussen het bed in met haar minnaar. Nappie keert versneld terug en botviert zijn gekwetste gevoelens op zijn vrouw. Ze bijt echter meer van zich af dan hem lief is: ze werpt hem voor de voeten dat hij helemaal niets is zonder haar. Al die smachtende brieven, al die aandacht: ze tonen een grote afhankelijkheid in die onaantastbare man. Napoleon vergeeft en richt zich op het voortbestaan van zijn grote rol: er moet een erfgenaam komen, koste wat kost. Josephine moet aan de bak, maar het wordt lastig gemaakt doordat haar man steeds maar op wereldtournee gaat: veldslagen in Oostenrijk, barre tochten met wisselend succes in Rusland en uiteindelijk een meesterproef van strategie rond het Belgische Waterloo. Lukt het hem om zich op de strijd te concentreren of spelen de perikelen van het echtelijk bed te zeer door zijn hoofd? Hij komt geen steek (!) verder zo.

Met : Joaquin Phoenix, Vanessa Kirby, Ben Miles, Rupert Everett, Paul Rhys, Matthew Needham

FIN - song : Martin Phipps - Napoleon's piano 

Champions - Bobby Farrelly

Champions op IMDb (6,8)
 Champions op Moviemeter (2,92)

Werkelijk alle clichés komen te voorschijn in deze film, maar toch he: we hebben ons uitstekend vermaakt met deze goedbedoelende film. Hoofdrolspeler Woody Harrelson had er overduidelijk zin in: hij produceerde en speelde niet alleen, ook komt hij in de aftiteling nog een keer verrassend naar voren. Prima uurtjes vermaak derhalve.

Markus Markovich is een ambitieuze NBA-basketbalcach. Wellicht een beetje té ambitieus want wanneer de hoofdcoach opnieuw niet naar zijn adviezen luistert, slaat hij door en duwt - in het zicht van alle tv-camera's - de man omver. Ontslag! Maar dat is nog niet het einde van alle ellende: Markus bedrinkt zich hierna in de kroeg en stapt - stomstomstom- daarna in de auto. Ongeluk! Taakstraf!

Juist die taakstraf blijkt de wending te zijn die Markus' leven gaat veranderen. Hij moet 90 dagen lang een basketbalteam gaan trainen dat volledig bestaat uit verstandelijk gehandicapte spelers. Dat is best een straf voor de man die zichzelf geschikt acht voor het allerhoogste ambt in zijn sport en die nu een groep onkundige maar superlieve jongemannen de basisbeginselen -en technieken moet bijbrengen. 

U weet zelf vast wel welke sportieve kant dit op gaat, het is fijn om de karakterontwikkeling van de spelers te zien. En voor Markus is het fijn dat de zus van een van zijn pupillen best een interessante vrouw is.

Met : Woody Harrelson, Kaitlin Olson, Ernie Hudson, Kevin Iannucci

FIN - song : Chumbawamba -Tubthumping

Das Lehrerzimmer (aka The Teacher's lounge) - Ilker Catak

Das Lehrerzimmer op IMDb (7,6)
 Das Lehrerzimmer op Moviemeter (3,40)

Mijn vrouw had enkele bedenkingen over de uitwerking maar ik ben wel overtuigd: de Duitse inzending voor de Oscar zou wat mij betreft een kanshebber zijn. Sterke film met een aantal opmerkelijke keuzes van zowel de regisseur als de hoofdrolspeelster. Boeit van begin tot eind. 

Ze pakt het gedegen aan, die Carla Nowak. Met een aantal ouderwetse trucjes probeert ze haar leerlingen geïnteresseerd te houden voor het lastige wiskundevak. Ze is vastberaden en boordevol goede bedoelingen, iets wat haar collega's in de lerarenkamer enigszins aarzelend proberen te accepteren. 

Haar betrokkenheid bij de leerlingen wordt getest op het moment dat er een melding komt van diefstal op school, een jongen uit haar klas wordt verdacht en op een nogal indringende manier bij het schoolbestuur op het matje wordt geroepen. De jongen blijkt onschuldig maar de toon is gezet: de klas staat op scherp, het lerarenteam dito en deze geest gaat niet zomaar terug in de fles.

Wat daarbij niet helpt, is dat Carla een collega de spaarpot naast de koffiemachine ondersteboven ziet houden. Het geeft haar een andere kijk op haar team, deze trigger zet haar aan tot een behoorlijk foute stap: ze laat haar jasje met portemonnee hangen in de lerarenkamer, maar zet daarbij wel de camera van haar laptop aan.

Dat laatste is not done maar wat ze erop ziet, is dat evenmin. Ze stapt ermee naar de directeur, hetgeen verstrekkende gevolgen heeft. Voor iedereen in het schoolgebouw.

Heel knap hoe hoofdrolspeelter Leonie Benesch beurtelings irritant en sympathiek overkomt: als kijker snap je haar overwegingen maar je zou haar er tegelijkertijd voor willen behoeden.

Met: Leonie Benesch, Leonard Stettnitsch, Eva Löbau, Michael Klammer

FIN - song : Royal Philharmonic Orchestra- Overture to A midsummer night's dream

Greta (aka The Widow) - Neil Jordan

Greta op IMDb (6,0)
 Greta op Moviemeter (3,07)

Tamelijk doorsnee thriller, al moet ik toegeven dat beide hoofdrolspeelsters zich behoorlijk van hun taak kwijten. Isabelle Huppert schmiert en zuigt, terwijl Chloë Grace Moretz een mooie transformatie ondergaat in deze film.

Moretz speelt de frisse Frances McCullen, werkzaam in een kwaliteitsrestaurant en dienstbaar en vriendelijk van karakter. Op een dag vindt Frances na haar dienst een achtergelaten damestas in de metro. Ze kijkt nog om zich heen maar ziet niemand die de eigenaar zou kunnen zijn. Ze probeert het in te leveren bij Gevonden Voorwerpen maar daar is de service zo belabberd dat ze besluit het zelf te proberen: aan de hand van een van de pasjes in de tas achterhaalt ze de verblijfplaats van de eigenaar, ze gaat de tas zelf terugbrengen, dit geheel tegen het advies van haar roommate Erica, die adviseert om de tas naar de politie te brengen.

De eigenaar blijkt Greta Hideg, een oudere dame te zijn die heel vriendelijk meldt hoe verstrooid ze is en hoe fijn ze het vindt dat een jonge vriendelijke vrouw bij haar langskomt. Ze verklaart erg eenzaam te zijn nu ze als weduwe in dat grote huis alleen leeft, haar dochter ver weg wonend in Parijs. Frances heeft een beetje medelijden met haar en besluit een koffieafspraak met de dame te maken, ze wil best een "bezoekbuddy" zijn voor deze vriendelijke dame. Dat gaat natuurlijk goed zolang het goed gaat: als Frances op een gegeven moment werkverplichtingen voor laat gaan op de afspraken met Greta begint deze met bellen, maar al snel gaat dit over in stalkinggedrag. Frances komt in de knel, de oude oma verliest met rasse schreden haar vriendelijkheid. 

Met : Isabelle Huppert, Chloë Grace Moretz, Maika Monroe, Stephen Rea

FIN - song : Arthur Rubinstein - Liebestraum No. 3 (Franz Liszt)

La Mif (aka The Fam) - Fred Baillif

La Mif op IMDb (7,0)
 La Mif op Moviemeter (2,86)

Moedeloos word je ervan, de deplorabele stand van de jeugdzorg. Natuurlijk weten we een en ander al lang maar het is toch elke keer weer schrijnend als je er een inkijkje in krijgt. Nare gevoelens waren dan ook wat ik overhield van deze toch goedbedoelende film, die niet alleen de radicale kant van agressieve en rebelse tienermeisjes laat zien maar die ook toont hoe zeer de begeleiding gebukt gaat onder regelgeving, uitzichtloosheid en het vele geweld in de instelling. Dat geweld is gelukkig voornamelijk verbaal, maar klappen en vechten zijn simpelweg niet te vermijden. Probeer je dan maar eens goed te houden.

In deze film stappen we een Zwitsers/Franse opvang binnen, waar een stevig incident alles en iedereen binnen de instelling op scherp zet. Hoewel de leiding de bewoners het recht op seksualiteit niet ontzegt, gaat Audrey (17 jaar) behoorlijk te ver als ze een jongen van 14 overhaalt tot gemeenschap. Zij zelf zit niet in de strafbare leeftijd, maar die jongen wel. De instelling is in rep en roer omdat het nu lijkt alsof zij het gefaciliteerd hebben en er zichdaarmee strafbare feiten binnen de muren voordoen. Maatregelen! En wel nu!

Men besluit verder te gaan als meisjes-instelling, de jongens moeten eruit. Een schijnoplossing, zo blijkt, want de onderlinge culturele en morele verschillen zorgen voor spanningen binnen de bewonersgroep, terwijl de directrice zich zo veel en zo vaak moet verantwoorden bij het bestuur en binnen het team dat ze het niet lang meer lijkt te trekken. Eén grote explosieve cocktail, deze vorm van jeugdzorg.

Met: Anais Uldry, Claudia Grob, Kassia da Costa, Joyce Esther Ndayisenga

The Albanian Virgin - Bujar Alimani

The Albanian Virgin op IMDb (7,5)
 The Albanian Virgin op Moviemeter (3,89)

Eerder deze maand werd deze film verkozen tot publieksfavoriet op ons lokale filmfestival, de Hoornse Filmdagen. Terecht dat de bezoekers een hoge waardering gaven voor deze volbloed arthouse-film, die een mooie brug probeert te slaan tussen vrouwenstrijd, tradities en onbereikbare liefde. Dit alles vervat in prachtige beelden, de film laat zich het best op groot doek bekijken. 

Al vroeg in haar leven ervaart Luana dat het oneerlijk verdeeld is in het leven. Ze groeit op in de jaren 50 in Albanië, op dat moment onder dictatoriaal bewind. Religie is in de ban gedaan door communistisch dictator Hoxha maar het gebied waar zij woont leeft desondanks nog volgens de strenge regels van de Kanun, hun variant op traditioneel-christelijke waarden. 

Onder die "waarden" zit de afspraak dat haar vader een geschikte huwelijkspartner voor haar vindt, zelf heeft ze daar niets over te zeggen. De man die pappie uitkiest, de knappe maar onuitstaanbare Flammur, is echter niet de man die zij zelf wenst. Zelf ziet ze veel meer in de vriendelijke Agim, een armlastige jongen uit het dorp die haar verhalen vertelt en zelfs leert lezen. 

Hoe dichter zij bij de huwbare leeftijd komt, hoe groter haar verzet. Aanvankelijk innerlijk en stiekem, maar steeds openlijker probeert zij haar vader te overtuigen dat ze niet geeft om de rijkdom van haar aanstaande schoonfamilie en dat ze wil kiezen voor liefde en cultuur. Ze gaat daarin echter niet te ver omdat ze ook haar familie niet te schande wil maken. Het onvermijdelijke moment breekt aan dat ze opgehaald wordt door de vertegenwoordiging van haar nieuwe familie. Ter plekke ervaart haar vader dat hij de verkeerde keuze voor zijn dochter heeft gemaakt en dat een bloedvete tussen de beide families onvermijdelijk is.

Met: Rina Krasniqi, Mimoza Azemi, Alban Ukaj, Igli Zarka

A Man Called Otto - Marc Forster

A Man Called Otto op IMDb (7,5)
 A Man Called Otto op Moviemeter (3,47)

Heb er even tegenaan gehikt om deze te kijken, maar heb er achteraf geen spijt van. Heb me goed vermaakt met deze remake, die weliswaar een duidelijk andere sfeer heeft dan de originele boekverfilming maar die toch geloofwaardig overkomt. 

Otto is moe. Levensmoe, zo blijkt. Na het overlijden van zijn vrouw kan hij zijn draai niet meer vinden: de reorganisatie op zijn werk pakt niet goed uit en de veranderingen in zijn woonwijk maken hem boos en recalcitrant. Iedereen kan een sneer verwachten als hij niet goed parkeert, als hij gereedschappen wil lenen of als hij andere dingen niet netjes binnen de lijnen kleurt. Otto kan het allemaal niet handlen en wil uit het leven stappen om op die manier weer met zijn vrouw herenigd te zijn.

Op licht komische wijze ervaren we dat zijn onhandige zelfmoordpogingen steeds mislukken en dat hij ondertussen op steeds contactueler voet komt te staan met zijn buren: de nieuwe overburen verstrekken hem eten en willen hem op de kinderen laten passen. De fitnessbuurman wil dat hij bij hem komt eten, het oudere buurtstel wil dat hij de ontstane ruzie bijlegt en weer normaal in contact treedt. Otto wil niet, maar u weet vast wel hoe dit gaat lopen. 

Met : Tom Hanks, Mariana Trevino, Rachel Keller, Cameron Britton, 

FIN - song : Rita Wilson - Till you're home