The Bridge on the river Kwai - David Lean

The Bridge on the River Kwai op IMDb (8,2)

The Bridge on the River Kwai op Moviemeter (3,73)

Herzien, maar de vorige keer was al zo lang geleden dat ik niet zo maar even een recensie kan opdiepen: in die tijd keek ik nog gewoon films zonder er achteraf een verhaaltje over te schrijven. Nieuwe kans dus. En waarmee kan dat beter dan met een film die ouder is dan je zelf bent? Een heuse klassieker, waarbij natuurlijk best veel ouderwetse dingen opvallen, waarbij de spanningsopbouw veel trager verloopt maar ik heb me toch de volle 2,5 uur vermaakt. 

Begin jaren 50, oorlogen in Azie, waarbij West-Europa op meerdere fronten in oorlog is met Japan. De Birma-spoorweg wordt aangelegd, die moet treinverkeer mogelijk maken tussen Rangoon en Bangkok. Ergens in het noorden van Thailand ligt de Kwai-rivier alwaar gevangen genomen Britse soldaten dwangarbeid moeten leveren. Ze moeten de spoorweg veilig naar de overkant brengen, daarvoor moet een brug worden aangelegd die stevig genoeg is om de grote stalen wagons te dragen. 

De Japanse kolonel Saito is kwaadaardig en neemt het niet zo nauw met de Geneefse Conventie. Zijn opponent, de Britse kolonel Nicholson, is weerbarstig en blijft op de regels wijzen: officieren werken niet mee aan dwangarbeid. De officieren worden langdurig gevangen gezet, waardoor de bouw van de brug niet echt opschiet en de deadline niet gehaald gaat worden. 

Wanneer Nicholson vrijgelaten wordt, grijpt hij zijn kans. Hij overtuigt Saito met hem mee te werken: alleen door de Britten de ruimte te geven kan de brug op tijd klaar zijn en Saito's carriere gered worden. Nicholson verwacht een project neer te zetten dat de tand des tijds ruim zal overleven, zijn naam zal gememoreerd worden. Door zijn focus op het project heeft hij niet door dat het verzet groeit: Amerikanen, Canadezen maar ook zijn Britse landgenoten werken aan - letterlijke - ondermijning.

Met : Alec Guiness, William Holden, Sessue Hayakawa , JJack Hawkins

FIN - song : Malcolm Arnold - Finale 

Im Westen Nichts Neues (aka All Quiet on the Western Front) - Edward Berger

Im Westen Nichts Neues op IMDb (7,8)
 Im Westen Nichts Neues op Moviemeter (3,74)

Gruwelijk, gruwelijk. De eerste keer dat we deze film aanzetten, kwamen we niet verder dan een kwartiertje, toen werd het ons al een tikkie te heftig. Na de Oscar-avond vonden we dat we het dan toch nog een draaibeurt moesten geven, gisteravond dus toch maar voor gaan zitten. Nog net zo heftig, bij vlagen naargeestig zelfs. Maar goed, we hebben het tot het einde volbracht. Niet mijn genre , blijkbaar, het lukt me maar moeilijk om de andere kant van het verhaal (de kameraadschap, de zin in - en ván- het leven) te lezen als er steeds zo expliciet geweld in beeld is. Ik snap dat het goed is verfilmd , het ziet er ook spectaculair uit maar het is niet een film die ik vrienden of familie aan zou raden. Om bovengenoemde redenen dus. 

De film draait om een jonge vriendengroep die in 1917 - het derde oorlogsjaar van de Eerste Wereldoorlog - onder de wapenen wordt geroepen. Drie van de vier zijn opgeroepen, alleen de jonge Paul niet. Die wordt door zijn ouders gewaarschuwd voor de gevaren en is eigenlijk voorbestemd een kundige student te worden, maar hij wil met zijn vrienden mee. 

Ze belanden in Frankrijk en zijn in de veronderstelling dat ze snel doormarcheren naar Parijs. Eenmaal op het slagveld overvalt hen de harde realiteit: vechten voor je leven, vechten voor elkaars leven. En dat lukt lang niet altijd, niet de hele vriendengroep haalt het einde van de oorlog, die zich anderhalf jaar later zal aftekenen. Maar dan is er al veel leed geschied, dan is de waanzin van oorlog al volop bewezen. 

Met : Felix Kammerer, Daniel Bruhl, Albrecht Schuch

FIN - song : Volker Bertelmann - Paul

The Young Victoria - Jean-Marc Vallée

The Young Victoria op IMDb (7,2)
 The Young Victoria op Moviemeter (3,22)

Dinsdagavond-bankhang-film, deze. Wat mij betreft een aardig niemendalletje, maar op IMDb scoorde deze film toch een goede 7,2. Voor een film die 14 jaar oud is (nog van voor de series over Victoria en de latere over The Queen), is dat nog steeds best goed. Ik zag het meer als een vehikel om de frisse Emily Blunt te laten shinen, maar de koningshuis-gekke Britten vraten dit blijkbaar op een andere manier. 

De film behandelt niet de regeerperiode van koningin Victoria, het gaat meer over de aanloop daar naartoe. Victoria is een meisje van 16, 17 en het enige nageslacht van de drie broers die op dat moment voor voortzetting van het koninklijk huis zouden kunnen zorgen. De dan regerende koning William is oud en ziek, ziet graag zijn jonge nichtje als opvolger maar gaat het leven waarschijnlijk niet volhouden totdat zij 18 wordt en daarmee oud genoeg om de kroon te dragen.

Victoria's moeder (met wie ze een moeilijke verstandhouding heeft) schuift daarom haar assistent, de machtsbeluste Sir John Conroy, naar voren als regent. Koste wat kost wil Victoria voorkomen dat Conroy aan het roer komt, want zij twijfelt aan de tijdelijkheid van het regentschap.
In één klap is haar speelse jeugd voorbij en moet ze zich richten op het serieuze leiderschap. Ze vindt daarbij steun in de correspondentie met haar achterneef Albert, een prins van de Duitse tak van het Saksen-Coburg huis. De briefwisseling houdt haar op de been, Victoria begint zelfs mogelijkheden te zien in een versteviging van haar positie door een huwelijk aan te gaan met Albert. Kansen spreiden dus, een boeiend machtsspelletje.

Met : Emily Blunt, Rupert Friend, Miranda Richardson, Mark Strong, Paul Bettany, Jim Broadbent

FIN - song : Flambo - Trancetastic

Teen Spirit - Max Minghella

Teen Spirit op IMDb (6,1)

Teen Spirit op Moviemeter (2,92)

Je moet even goed door de groot opgezette hertenoogjes kijken, je moet het al te recht-toe-recht-aan script voor lief nemen. Als dat je lukt, blijft een aardig filmpje over waarin Elle Fanning zich keurig staande houdt. 

Fanning speelt de jonge Violet Visinsky, dochter van Poolse expats die er niet helemaal in geslaagd zijn zich staande te houden in de harde Britse maatschappij. Violet doet wat ze kan: ze blokt hard op school, ze werkt zich uit de naad op haar bijbaantjes om zo haar alleenstaande moeder wat centjes voor het levensonderhoud toe te kunnen stoppen. 

Om te kunnen ontvluchten uit deze harde realiteit zingt Violet graag. Ze doet kleine optredens in de lokale pub (levert geld op immers, waarmee ze de weerstand van haar moeder tegen haar hobby enigszins tempert). Door haar liedjes op het podium valt ze op bij Vlad, een tot zwerver verworden voormalig operaster. Vlad biedt Violet aan haar te begeleiden om een zangcarrière te kunnen starten. 
Ze melden zich aan voor Teen Spirit, een bikkelharde zangcompetitie die uiteindelijk voor een groot tv-publiek tot een finale zal leiden. De weg is lang, maar het talent is groot. Violet komt ver maar is te onschuldig voor alle gevaren die er direct al opdoemen in de boze showbizz-wereld. Zal Vlad haar kunnen beschermen voor alle aasgieren die zich op het knappe talentje storten?

Met : Elle Fanning. Zlatko Buric, Agnieszka Grochowska , Rebecca Hall

The secrets we keep - Yuval Adler

The secrets we keep op IMDb (5,8)

The secrets we keep op Moviemeter (2,80)

Herzien, omdat mijn vrouw deze nog niet zag en ik toch naast haar op de bank zat. Beviel iets beter dan de vorige keer. 

Zie hierbij mijn recensie van destijds: 

https://begt.blogspot.com/search?q=the+secrets+we+keep

 

Luther : The Fallen Sun - Jamie Payne

Luther: The fallen sun op IMDb (6,5)
 Luther: The Fallen Sun op Moviemeter (3,19)

Tamelijk ongeloofwaarig Idris Elba-vehikel, een verplicht voortborduren op de seizoen van de serie waarin DCI Luther langs de lijntjes van het toelaatbare scheert om boeven te vangen. 

In deze film loopt ie dat randgedrag lelijk op: hij belandt in de gevangenis door een smerige campagne van een machtige en levensgevaarlijke misdadiger. Deze David Robey heeft een internationaal netwerk van afpersing opgezet, waarin hij de slachtoffers uiteindelijk ontvoert en onderbrengt in een of ander ver landhuis. Van daaruit bouwt hij voor aan een snuff-movie-internetwerk. 

Luther wordt door zijn oud-collega's scheef aangekeken, zijn carrière is stuk. Maar toch: wanneer hij in de gevangenis telefonisch benaderd wordt door Robey besluit hij om alles op alles te zetten om deze vent te pakken. Van de medewerking van zijn opvolger (DCI Rainey) moet hij het niet hebben, maar zijn oude collega Martin Schenk wil nog wel wat heimelijke dienstjes verlenen. 

Luther breekt uit de gevangenis en weet het netwerk van Robey binnen te dringen. Zo diep zelfs dat de politie, waaronder zijn opvolger Rainey, zich genoodzaakt ziet hem te helpen door informatie te verstrekken.

Met: Idris Elba, Andy Serkis, Cynthia Erivo, Dermot Crowley

FIN - song : POST/Ghostpost - Paradise circus (Fallen Sun theme)

Tár - Todd Field

Tár op IMDb (7,5)

Tár op Moviemeter (3,48)

NOS Sport heeft het, BNN Vara heeft het, Talpa heeft het. Problemen met grensoverschrijdend gedrag, u weet het ongetwijfeld. Stap in de wereld van Lydia Tár en je ziet het zich voor je ogen ontwikkelen terwijl de hoofdpersoon daar niet altijd bewust van lijkt te zijn. Altijd zijn er honderden excuses: er is werkdruk en alleen de allergretigsten bereiken de top, etcetera. 

Cate Blanchett schittert als dirigente Lydia Tár, in een film die het eerste uur bloedirritant is door een nodeloos intellectuele name-dropping-lawine, die je niet echt het gevoel geeft dat het hier om vlees-en-bloed-mensen gaat. Dat verandert. Gelukkig maar, want anders was de volle drie uur tijdsduur een helletocht geworden. Net op tijd krijgen we catharsis. We zien Lydia op werkelijk alle fronten in conflict komen: met haar partner, met haar bazen, met haar concertleden, met haar persoonlijk assistente, met studenten tijdens hoorcolleges en met orkestleden die graag solist willen worden. 

De drive van Tár staat niet toe dat die conflicten bij haar binnenkomen, waardoor ze - als ze eenmaal opkijkt- iedereen van zich verwijderd heeft. Omdat deze blijkbaar elk op hun eigen manier in de weg staan van het ultieme resultaat: de goddelijke status van muziek bereiken. Het moet kloppen, er mag geen millimeter licht zitten tussen de ambitieuze intenties van de dirigente en de vervulling daarvan door haar orkestleden.
Er staan duizenden volts op haar dagelijk leven, die spanning gaat ze een keer oplopen: het kan niet anders dan knappen.

Met : Cate Blanchett, Nina Hoss, Noémie Merlant, Sophie Kauer

FIN - song : Besomorph/Jurgaz- Barbarian 

Harriet - Kasi Lemmons

Harriet op IMDb (6,7)

Harriet op Moviemeter (3,14)

Van het acteerwerk moet deze film het niet hebben, het verhaal daarentegen is ijzersterk. En op waarheid gebaseerd, dat ook nog eens. Daarom: geen moment verveeld bij het bekijken van dit historische drama, dat een van de donkerste perioden uit de mensheid behandelt: de gruwelijke kant van de mens die slavernij legitimeert. We kijken er nu - ruim 150 jaar later - met een andere bril naar, we begrijpen nu enorm goed dat de onderdrukte bevolking begon te vechten voor haar eigen rechten, haar recht om een onafhankelijk leven te leiden, om niemands eigendom te zijn. Asgrauw is ons verleden, we moeten alles in het werk stellen om dingen recht te zetten. 

Het jaar 1849, het platteland van de VS. Minty werkt als slaaf bij een welgestelde blanke familie, ze is getrouwd met een reeds vrijgekochte man die elders in het dorp werkt. Haar vader maakt de plantage-eigenaar bewust van de afspraken die hij maakte: hij zou Minty's moeder op haar 45e levensjaar vrijstellen, zij zou zich met haar familie in vrijheid elders mogen vestigen. De plantage-eigenaar verscheurt de bevestigingsbrieven, hij zit in zwaar weer en kan het zich niet veroorloven afstand te doen van enkele van zijn slaven. 

Minty pikt dit niet en besluit te vluchten. Alleen. Ze wil haar man niet het recht op zijn vrijheid ontnemen als hij tijdens haar vlucht wordt opgepakt. Hoewel Minty nauw op de hielen wordt gezeten door de slavenbaas die met honden de achtervolging inzet, lukt het haar om via de Delaware-rivier te ontsnappen. Meer dood dan levend bereikt ze de naburige staat Pennsylvania, waar ze opgevangen wordt door leden van een organisatie die de Underground Railroad wordt genoemd. Deze organisatie helpt slaven vanuit het gehele zuiden te vluchten naar vrijere gebieden. 

Minty is vastbesloten haar familie ook in vrijheid te brengen en neemt daarom de moedigste beslissing die ze kan nemen: ze gaat terug naar de plek van haar kwellingen en gaat proberen haar familie net zo te laten vluchten als haarzelf al eerder lukte.

Met : Cynthia Erivo, Janelle Monae, Leslie Odom Jr, , Joe Alwyn

FIN - song : Terence Blanchard- Harriet comes home 

Quick (aka The Perfect Patient) - Mikael Hafström

Quick op IMDb (6,7)
 Quick op Moviemeter (2,97)

Een waargebeurdje, dat moet je toch ook eens in de zoveel tijd doen. Niet dat dit nou een heel gedenkwaardige film is, maar het helpt als je het in historisch perspectief plaatst en bedenkt dat er dus echt iets als onderstaande gebeurd is. 

Hannes Rastam is journalist, een tamelijk succesvolle ook nog. Terwijl hij net een onderzoek heeft afgerond om het vervolgens breed te broadcasten, raakt hij geïnteresseerd in een oude zaak die mogelijk dynamiet-effect kan hebben. 

Hij hoort over de misdadiger Thomas Quick (wat zelfs een "artiestennaam" is, omdat de gevangene in werkelijkheid Sture Bergwall heet) die al bijna 30 jaar vast zit voor het plegen van een achttal moorden. Tijdens het proces bekende Quick dat hij nog veel meer moorden had gepleegd dan waarvoor hij nu berecht werd. Journalist Rastam vertrouwt het niet helemaal en duikt er dieper in. Hij recruteert een jonge onderzoeksjournaliste (Jenny Küttim) en duikt in het dossier.

Hoewel doodsbang voor diens psychopatische gedrag bezoekt Rastam de overduidelijk instabiele Quick/Bergwall een aantal malen in de gevangenis. Steeds meer raakt hij ervan overtuigd dat de bekentenis van destijds een geforceerde is geweest. Hij onderzoekt de politiepraktijken, hij onderzoekt de psychologen die de gevangene destijds begeleiden, waarna hij komt tot bijzondere conclusies.

De case staat in Zweden bekend als "de grootste juridische dwaling ooit.". 

Met : Jonas Karlsson, David Dencik, Alba August

Aftersun - Charlotte Wells

Aftersun op IMDb (7,7)

Aftersun op Moviemeter (3,58)
 

Had al zeer uiteenlopende meningen over deze film gehoord, dan is er nog maar één manier om echt mee te kunnen praten: ga de film zelf zien. Gistermiddag, samen met mijn vrouw de zaal binnengetrokken en er eens goed voor gaan zitten. Eerste reactie? Verontrustend. Tweede reactie: prachtig. "Aftersun" is een film die niet alles vertelt en toont, de kijker wordt aan het werk gezet: welke signalen pik jij op uit de diverse dromerige scenes, uit de herhaaldelijk afgespeelde video's, uit de onvoorwaardelijke liefde die de twee hoofdrolspelers volop laten stromen?

We kijken anderhalf uur lang naar de vakantiebelevenissen van gescheiden vader Calum en zijn intelligente en sensitieve dochter Sophie. Maar tussendoor nemen we steeds meer afstand van dat all-inclusive-resort en krijgen we speldenprik-inkijkjes in de reis die beiden hiervóór hebben afgelegd. Sophie observeert, Sophie bevraagt, Sophie droomt een normaal tienermeisjesbestaan zoals ze dat op het resort ook zo vaak om haar heen ziet afspelen. Waarom zeggen haar vader en moeder bij het afsluiten van het telefoongesprek "ik hou van je" terwijl ze niet meer bij elkaar zijn? Hoe komt haar vader aan de diverse wonden en plekken op zijn lichaam? Waarom is hij de ene keer heel innig en open naar haar en de andere keer zo enorm afstandelijk? 

Calum op zijn beurt doet overduidelijk zijn best maar lijkt niet alle vermogens te hebben die het vaderschap nu eenmaal verlangt. Te onzeker, te zelfdestructief, te onwetend. Op andere moment juist weer te verstikkend zorgzaam, te openlijk trots op zijn puberdochter die nog helemaal niet weet wat de wereld van haar verwacht. 

Zoals bovenin vermeld: het is aan de kijker om te oordelen. Je kunt een heleboel negatiefs over vader en dochter zeggen, je kunt ook constateren dat deze twee er onvoorwaardelijk voor elkaar zijn. In dat opzicht heeft deze film een veel langere speelduur dan de 98 minuten die je in de zaal ziet: je bent er na de aftiteling nog lang niet klaar mee. (En dan heb ik het nog niet eens gehad over de fabuleuze acteerprestaties van de beide hoofdrolspelers).

Met : Paul Mescal , Frankie Corio

FIN - song : Oliver Coates - One without

Nostalgia - Mario Martone

Nostalgia op IMDb (6,8)

Nostalgia op Moviemeter (3,35)

De grote reden voor mij om deze film te gaan zien, is Pierfrancesco Favino. Majestueus vind ik m, deze acteur die met minimale inspanning en maximale mimiek keer op keer rollen weet neer te zetten waar je voor valt. Melancholische uitstraling, bescheidenheid en toch ook kordaat overkomen. Ik ben fan. En ook gisteravond stelde hij me weer niet teleur.

Favino speelt de ingetogen Felice, een bescheiden man die na 40 jaar terugkeert in zijn geboortestad Napels. Waarom dat allemaal zo lang geduurd heeft, krijgen we heel rustig uitgelegd in een film die op wonderschone wijze kalmte koppelt aan voelbare spanning. 

Na een avondje door zijn oude stad gestruind te hebben, gaat hij de volgende morgen op zoek naar zijn oude moedertje die weliswaar nog steeds in het oude huis blijkt te wonen maar die daarin vrede moet hebben met de kleinste ruimte van het huis nu ze naar beneden is verhuisd. Felice probeert te achterhalen waarom zijn moeder is gezwicht voor de druk van binnen en van buiten, hij merkt dat de stad is veranderd en dat zijn moeder merkbare aanpassingen heeft gedaan aan de druk die dat oplevert. Felice neemt direct de zorg voor zijn moeder op zich (de scene waarin hij haar in bad doet, is van een ongekend intieme en lieflijke schoonheid) en neemt zich voor niet meer weg te gaan, niet meer terug naar Caïro. Hij belt frequent met zijn vrouw maar meldt nog vele dingen te doen te hebben. 

Belangrijkste van zijn takenlijst is een ontmoeting te regelen met zijn oude makker Oreste, die inmiddels een erkend maffia-kopstuk is geworden. Felice wordt gewaarschuwd door pastoor Luigi, die vanuit de kerk om de hoek een scherpe blik heeft op de dagelijkse gang van zaken in de wijk en weet hoe gevaarlijk Oreste is. Felice en Luigi werken weliswaar samen, maar de pastoor kan hem niet tegenhouden koste wat kost in contact te komen met Oreste. Een ontmoeting met gevolgen.

Met : Pierfrancesco Favino , Francesco di Leva, Tomasso Ragno , Aurora Quattrocchi , Sofia Essaïdi

FIN - song : Tangerine Dream - Lady Greengrass 

Lizzie - Craig William MacNeill

Lizzie op IMDb (5,9)

Lizzie op Moviemeter (2,69)

Traag en broeierig, dit historische kostuumdrama. Mooi acteerwerk, goede vormgeving. Niet heel wereldschokkend maar voor een film-diehard prima te doen. 

1892, ergens in de VS. Lizzie is de opstandige dochter van een rijke patriciër, die zijn dochter wil verbieden om zich in het culturele leven te begeven maar die haar gedrag niet echt in de hand heeft. 

Lizzie kan het al lastig vinden met haar stuurse vader, maar met haar stiefmoeder is dat allemaal nog een graadje lastiger. Haar oudere zus is minder opstandig, dus Lizzie moet het voornamelijk alleen doen.

Er komt opluchting als Bridget haar intrede doet als de nieuwe huishoudster. Bridget is van arme komaf en heeft de baan hard nodig, ze kan derhalve niet meegaan in de rebellie van Lizzie maar de twee hebben wel van meet af aan een goede verstandhouding. Die wordt nog versterkt wanneer ze merkt dat haar vader 's avonds stiekem de slaapkamer van Bridget bezoekt, die geen weerstand kan bieden aan de avances van haar baas omdat ze zich een ontslag niet kan permitteren.

Bridget en Lizzie groeien nader tot elkaar. En nader, en nader. Zo zeer zelfs dat ze zoeken naar een uitweg uit hun beider benadere positie. 

Met : Chloë Sevigny, Kristen Stewart, Jamey Sheridan, Fiona Shaw