Rapito op IMDb (7,0) Rapito op Moviemeter (3,41)Behoorlijk mijn ding, deze film. Historisch drama, altijd fijn. Op waargebeurde feiten gebaseerd, nog beter. En daar bovenop nog eens een vette klodder religie (meervoud zelfs), het kon niet op voor dit geëxcommuniceerde katholieke jochie. (Nou ja, dat laatste deed ik uit eigen beweging maar dat is allemaal niet voor hier). Voeg bij dit alles nog eens de herkenbaarheid van veel locaties in de film (Castel Sant'Angelo!!) en u snapt dat ik hier tevreden uit vandaan kwam.
1858, Bologna, Italië. Er wordt hard geklopt op de voordeur van Salomon "Momolo" Mortara, waar diens vrouw net bezig is het grote gezin op bed te krijgen. Aan de deur staan vertegenwoordigers van de Roomse Inquisitie in Bologna. Ze komen met de gortdroge melding dat ze Salomon's zoon Edgardo komen ophalen. Ze melden dat het jongetje ooit gedoopt is en derhalve aan de katholieke kerk toebehoort. Waarmee ze zeggen: die mag dus niet thuis, in zijn joodse gezin en dito omgeving, opgroeien. Hartverscheurend, maar de ouders krijgen de toezegging dat de jongen in de buurt blijft en ze hem altijd mogen bezoeken.
Wie de katholieke geschiedenis een beetje kent, weet dat daar natuurlijk niets van waar is: het jongetje wordt ontvoerd naar Rome waar hij in aan de rokken van de paus mag hangen. Ze gaan hem het katholieke geloof met een trechter naar binnen gieten. Edgardo, een vlijtig en kundig leerling, leert al snel de "Miserere Nobis"-versjesen gaat voortvarend. Dat wil echter niet zeggen dat hij de laatste woorden van zijn moeder in zijn oren heeft geknoopt ("zeg elke avond je Joodse gebeden, zodat je een van ons blijft"). Edgardo leeft met zijn hoofd in Rome, maar met zijn hart in Bologna én in Jeruzalem.
Meermaals trekken zijn ouders naar Rome maar wat ze ook doen, ze krijgen hem niet mee terug naar huis. Er verstrijken jaren, er komen opstanden. De Roomse macht valt in Bologna, de rebellentroepen trekken verder door Italië, uiteraard gaan ze ook op naar Rome. Tussen die troepen loopt Edgardo's broer, die zichzelf voorgenomen heeft een laatste poging te doen zijn jongere broertje voor het gezin en het geloof terug te winnen.
Uitermate boeiend gefilmd: pompeus waar nodig, een retestrakke afwisseling tussen joodse en katholieke rituelen of tradities, waardoor de kijker al snel snapt hoe lastig het kiezen is voor Edgardo. Regisseur Bellocchio voegt nog eens een knap staaltje aan zijn toch al imposante lijst toe.
Met: Paolo Pierobon, Fausto Russo Alesi, Barbaro Ronchi, Enea Sala, Leonarda Maltese
FIN - song : Paul Keeley- A sort of homecoming