Agnus Dei - Agim Sopi

Agnus Dei op IMDb (5,2)

Agnus Dei op Moviemeter (2,00)
 

De Balkan-oorlog op celluloid. Nog maar 30 jaar geleden bestond Joegoslavië nog. Een smeltkroes van volken en culturen, weliswaar op spanning staand maar destijds nog vereend. De Kosovaarse film "Agnus Dei" geeft goed weer hoe onmogelijk die samenleving destijds is geweest, hoe zeer voormalige vrienden en familieleden plots waren veroordeeld tot eeuwigdurende haat. Alles wat vermengd en verbonden was, diende weer strikt te worden gescheiden. Zat je vorige week nog met je buurman te kaarten, deze week was hij je vijand omdat zijn bloedlijnen anders liepen. Gruwelijk, onoplosbaar, explosief. Kan zo weer gebeuren. 

De oorlog is net uitgebroken als wij kennismaken met Peter. Voormalig leraar, nu noodgedwongen varkensboer. Hij probeert buiten het conflict te blijven maar wordt gerekruteerd door passerende Servische soldaten. Probeert nog weg te komen maar wordt uit de bus geplukt en krijgt een soldatenpakkie aan. Hij wordt geacht te strijden tegen de Albanese minderheid in Kosovo, iets waar zijn Servische moeder hem niet goed op heeft voorbereid. 

Peter is namelijk bastaard en blijkt zelf half-Albanees. Als hij op een gegeven moment met zijn eenheid een inval doet bij een gezin en daarbij de ouders worden gedood, ontfermt hij zich over hun zich verschuilende dochter. Dit houdt echter in dat hij van positie moet wisselen: hij moet zijn eenheid verlaten, hij deserteert. Nobel qua gedachten, maar het betekent dat hij vanaf dat moment door werkelijk alle partijen gezocht wordt: voor niemand is hij veilig, hij is oorlogsmisdadiger en deserteur. Hij wil daarom iets goeds doen en in ieder geval één mensenleven redden: dat van de mooie Albanese vrouw Maria. Maar ook daar lopen de lijntjes niet kaarsrecht. 

Met : Astrit Alihajdaraj, Dafina Berisha, Zaklina Ostir

 FIN - song : Nicolas Croll- Hypermixolydian

Beau Monde - Hans Vannetelenbosch

Beau Monde op IMDb (7,5)

Beau Monde op Moviemeter (2,88)

Het was al middernacht geweest toen mijn vorige film eindigde. Maar voor mij was het nog net te vroeg om naar bed te gaan want vandaag ben ik vrij. Gelukkig had ik deze korte film nog op de schijf staan. Hou ik van: korte films zijn wel degelijk volwaardige films, alleen hebben ze veel minder tijd om hun zegje te doen. Het draait dus om duidelijke doelstellingen : een kenmerkende sfeer, een bepaalde diepgang en het op een juiste manier zetten van de toon. Vereist vakmanschap, lukt ook niet altijd, maar is wel vaak interessant om te volgen. 

We betreden een chique restaurant. Het is al snel duidelijk dat iedereen onder stress leeft. Het personeel heeft niet alles op orde, een van de hoofdserveersters komt te laat (want net terug van bezoek aan haar moeder in het ziekenhuis), de chef heeft duidelijk iets relationeels te verhapstukken met een van zijn medewerksters, de gerant kan zijn woede over de gang van zaken maar moeilijk inhouden doch weet zijn gezicht in de plooi te houden. 


Maar ook bij de bezoekers is niet alles koek en ei: het oudere stel dat te lang bij elkaar is, kijkt verveeld en afkeurend naar de andere bezoekers. Ondertussen stuurt de vrouw het ene na het andere gerecht terug naar de keuken omdat het niet is wat ze gevraagd heeft. Een tafel verderop zit een wat jonger stel, waarvan de vrouw duidelijk enigszins aangeschoten is. Daardoor overtreedt ze alle etiquette-regels die er in een sterrenrestaurant doorgaans gehandhaafd worden. Manlief zit zich op te vreten, vooral als zijn vrouw de confrontatie aangaat met de tafels om haar heen. 

De film is een mini-mozaïek, waarin het dunne laagje vernis van de gegoede burger een stukje wordt af gekrabd. 

Met : Maaike Cafmeyer, Koen de Graeve, Line Pillet

Ad Astra - James Gray

 Ad Astra op IMDb (6,5)

Ad Astra op Moviemeter (3,19)

Heus waar, ik probeer het echt. Af en toe duik ik in genres die me niet goed liggen, om te kijken of ik kan ontdekken waarom ze bij anderen toch zo populair zijn. Het was weer eens tijd om een science fiction-verhaal te ondergaan en over deze had ik toch iets andere input gehoord dan over de doorsnee scifi-titels. 
Ik kon deze inderdaad wel hebben, al verslapt mijn aandacht steeds zodra het over techniek en snufjes in de ruimtevaart gaat. Maar het menselijke deel van deze film, daar ging het voor mij om. 

Eerste wat we doen is de toekomst instappen. Er zijn dan al permanente stations op de maan en op Mars gerealiseerd, de mens maakt zijn uitstapjes al een stuk verder de huidige Virgin- of Amazon-reisjes. We maken kennis met Roy McBride, een astronaut. En een goeie ook: Roy beseft de zwaarte van zijn vak en is om die reden nauwelijks contacten en relaties aangegaan op aarde, omdat hij weet dat zijn vak vereist dat hij zelden hier maar vaak elders aanwezig is. 

Roy wordt gerekruteerd om een woeste stenenstorm in de buurt van Neptunus te bedwingen omdat dit de ruimtevaart aldaar belemmert. Roy hapt toe, maar we weten dan al dat hij nog een achterliggende reden heeft: ergens in het bovenaardse zwerft zijn vader nog rond. Die man, een begenadigd ruimtevaarder, heeft op een gegeven moment de kont tegen de krib gegooid en heeft zijn missie afgebroken om verder te kunnen gaan op de zoektocht naar buitenaards leven. Die tocht was hem belangrijker dan het zoveelste ruimteonderzoekje. 
Het gedrag van zijn vader heeft ertoe geleid dat Roy ook scherp in de gaten gehouden wordt, de leiding vertrouwt hem niet 100 procent. Roy zet door en doet uiterste inspanningen om zich op de volgende missie naar Neptunus geplaatst te krijgen. Het wordt een schaakspel met meer pionnen dan koningen. 

Met : Brad Pitt, Tommy Lee Jones, Donald Sutherland, Ruth Negga

 FIN - song : Max Richter - Tuesday

Don't say a word - Gary Fleder

Don't say a word op IMDb (6,3)
 Don't say a word op Moviemeter (3,14)

Inmiddels zo'n lange lijst van opgenomen films opgebouwd op mijn mediaplayer dat de oudste er alweer van af glijden. Deze nam ik dus ook bijna een jaar geleden op, nu toch maar aangeklikt omdat ik op een of andere manier altijd wel iets kan met het archetypische acteerwerk van Michael Douglas. Play! 

Douglas speelt de degelijke psychiater Nathan Conrad, die voor een moeilijke case bij zijn collega geroepen wordt. Een jong meisje met al 20 verschillende diagnoses lijkt onbehandelbaar, misschien dat Conrad iets met haar kan? 

Direct na het eerste - moeizame - gesprek rept Conrad zich naar huis voor het Thanksgiving-diner, maar hij treft daar wel zijn vrouw maar niet zijn dochter aan. Ze blijkt ontvoerd en al snel zet Conrad de puzzelstukjes in elkaar: de bende die zijn dochter ontvoerd heeft, blijkt een voormalig clubje bankrovers te zijn die informatie heeft van de nieuwe cliënt van Conrad. Dit meisje blijkt namelijk de dochter van een voormalig bendelid van ze, die ze verraden heeft en de luxueuze buit van een overval heeft weggemoffeld. 
Conrad zit klem: hij heeft slechts heel korte tijd om zijn dochter te redden. Hij moet de behandeling van het verwarde meisje opvoeren, hij moet zelfs een aantal stappen zetten ver buiten zijn vakgebied en competenties. De tijd tikt, maar heel langzaam lukt het hem om stukjes informatie uit het meisje los te krijgen. 
Met: Michael Douglas, Sean Bean, Famke Janssen, Brittany Murphy , Jennifer Esposito

 FIN - song : Mark Isham - Subway

Slalom - Charlène Favrier

Slalom op IMDb (6,7)

Slalom op Moviemeter (3,12)

Indringende film. Goede film. Over het heftige spanningsveld tussen topsporters en toptrainers. En over het machtsmisbruik waartoe trainers en begeleiders zich soms te makkelijk toe laten verleiden. 

Lyz Lopez laat haar moeder achter wanneer ze het trainingscomplex van voormalig skicoryfee Fred binnenloopt. Niet dat ze veel aan haar moeder had, die was toch al te veel met haar eigen sores van scheiding en baantjes bezig. Lyz is een toptalent en moet zich op deze school klaarstomen voor successen als internationale topwedstrijden en het uiteindelijke richting: Olympische Spelen. 

Fred herkent haar talent maar is desondanks bikkelhard voor het tienermeisje. Hij onderwerpt haar aan een zwaar regime, ze ondergaat het omdat ze ook ziet welke mogelijkheden er voor haar in het verschiet liggen. Naarmate moeder meer uit beeld raakt (ze neemt een baan aan in het verre Marseille en kan daardoor niet elk weekend haar dochter ophalen van het trainingscentrum), neemt Fred het schuchtere meisje steeds meer onder zijn hoede. Trainen en leren blijkt een steeds zwaardere opgave voor Lyz, maar het gaat pas echt mis wanneer Fred zijn bewondering voor zijn pupil iets te zeer laat blijken en haar dwingt tot seksuele handelingen. 

Hoewel zwaar in de war denkt Lyz hier ook haar voordelen uit te halen: ze is een prachtig 15-jarig meisje dat naast al die zware trainingen óók op seksuele ontdekkingstocht wil. Ze ziet veel te laat in dat ze dat niet in deze scheve machtsverhoudingen moet doen. Fred is zich bewust van zijn foute positie, maar de drang is sterker dan de rede. Zonder het door te hebben, werken ze beiden naar een moment dat de opleiding tot topsporter klem komt te zitten door zijn fysieke interesses, maar vooral door de letterlijk scheve verhouding. 

Pijnlijke scenes, uitstekend gespeeld door de ervaren Jérémie Renier maar vooral door debutante Noée Abita. Lastige film, goede film.

Met : Noée Abita , Jérémie Renier

 FIN - song : Low Entertainment - Lyz Freedom
 

De Veroordeling (aka The Judgement) - Sander Burger

De Veroordeling op IMDb (7,9)

De Veroordeling op Moviemeter (3,70)

Absolute meevaller. Vooraf sceptisch omdat een zo bekend en recent verhaal zich lastig onbevooroordeeld laat kijken, maar dat wordt hier uitstekend opgelost. De vorige week prijswinnende film (beste Nederlandse film op het NFF) richt zich op het spanningsveld tussen feiten, gevoelens en gepresenteerde waarheden. Het beste toont zich dat in de evolutie van journalist Bas Haan, die tijdens het gehele proces van mening verandert, maar dat doet omdat hij zich louter op feiten blijft baseren. Een blijk van zelfinzicht dat hij van eerdere stellingnames afstand durft te nemen omdat hij nieuwe feiten boven water krijgt. Het maakt de film tot een menselijk verhaal, waarbij zowel primaire gevoelens als de wat rationelere aan bod komen. Dikke plus! 

Eind vorige eeuw wordt in Deventer een rijke weduwe vermoord aangetroffen. Alle vingers wijzen in de richting van haar financieel adviseur Ernest Louwes, die dan ook na enig onderzoek voor de rechter komt. Het bewijs is niet ongenaakbaar, waardoor het verzet van de verdachte tegen zijn veroordeling door veel mensen geïnterpreteerd als terecht gezien wordt: "Deze man kan het niet gedaan hebben als hij zo reageert."

Journalist Bas Haan van Netwerk duikt diep in de zaak, hoopt mee te werken aan de vrijspraak van L. maar ziet zich tijdens de behandeling van het hoger beroep plots geconfronteerd met nieuwe feiten. Louwes wordt opgesloten en de publiciteit luwt enigszins. Totdat er plots vanuit een totaal onverwachte hoek nieuwe impulsen worden geleverd voor heropening: opiniepeiler Maurice de Hond beweert te beschikken over onweerlegbare feiten die aantonen dat niet Louwes maar "klusjesman" Michael de J. achter de moord zou zitten. De Hond start een publicitair offensief, daarbij vol inspelend op de gevoelens van het Nederlandse volk. Het wordt Haan allemaal te veel: hij vertrouwt de Hond niet en stort zich op het ontzenuwen van diens feitenrelaas. Stapje voor stapje worden hem veel dingen duidelijk. stukje bij beetje stelt hij zijn journalistieke (en juridische) feitenrelaas vast. 

Met : Fedja van Huet , Yorick van Wageningen, Lies Visschedijk, Mark Kraan, 

 FIN - song : Herbie Hancock - Tears

 FIN - song : Typhoon - Oordeel

 

Bac Nord (aka The Stronghold) - Cédric Jimenez

Bac Nord op IMDb (6,9)

Bac Bord op Moviemeter (3,43)

Spijkerharde politiethriller, die je eerlijk gezegd een beetje de moed doet verliezen dat het allemaal nog wel goed komt met de mensheid. Drugscriminaliteit vernielt de leefbaarheid in grote steden, bestrijders ervan lopen altijd een paar passen achter met hun beperkte juridische mogelijkheden. Het grensgebied van rechten en plichten van zowel overheidsdienaren als van (opstandige) burgers vormt geen prettige leefomgeving. Ik werd er in ieder geval enigszins ongelukkig van, de film gaf een nare inkijk. 

Marseille is dus zo'n stad waar de drugscriminaliteit complete wijken heeft overgenomen. De politie wordt er ternauwernood gedoogd, maar moet niet het idee hebben dat ze er iets te zeggen hebben. We volgen drie vrienden van de heftige recherche-unit Bac Nord , die de wijken in het noordelijke deel van de stad leefbaar moeten proberen te houden. 

Ze infiltreren waar ze kunnen, ze gedragen zich als pseudo-kopers en ze gebruiken informanten. En toch worden ze steeds weer ontmaskerd en daarmee opgewacht door een woedende menigte, die niet schroomt om de agenten in levensbedreigende situaties te brengen. De drie bevriende agenten die wij volgen (type vastberaden, type gezinsman en type losbol die zelf ook beperkt gebruiker is) vullen elkaar steeds goed aan en zijn gemotiveerd om de echte raddraaiers en de leidinggevende handelaren aan te pakken. Daartoe gaan ze af en toe hun boekje te buiten: in ruil voor gegevens leveren ze hun informanten een deel van hun eerder in beslag genomen drugs. Waardoor ze dus zelf chantabel en ten dele corrupt worden (geacht). 

Het gaat helemaal mis als ze na een mega-aanhoudingsoperatie verlinkt worden , waarna ook direct blijkt welke opportunistische Pinokkio's de boven hen gestelden zijn. Ze zitten in de val, klem tussen idealen en handelingen. 

Met : Gilles Lelouche, Karim Leklou, Francous Civil, Adele Exarchopoulos  
 

 FIN - song : The Animals - House of the rising sun

Nr. 10 - Alex van Warmerdam

 Nr. 10 op IMDb (7,1)

Nr. 10 op Moviemeter (3,46)

Als kijker is het al lastig om over deze film te oordelen, maar als recensent helemaal: hoe beschrijf je nou de plotverwikkelingen zonder weg te geven wat de finale twist is van deze film? Ik ben er nog niet helemaal uit, ben zelf ook benieuwd waarheen mijn toetsenbord mij laat vloeien. 

Eén ding is glashelder aan deze film: het draait om Günther, een toneelacteur van middelbare leeftijd. Tijdens de repetities van zijn nieuwe stuk laat hij zich kennen als een besliste man die zich de kaas niet van het brood laat eten. Hij oogt gemakzuchtig, maar beschikt over een sterke controle van zijn handelingen. Hij heeft een dochter die veel losser in het leven staat dan hij, maar doorziet maar moeizaam haar goede bedoelingen. Dat gebrek aan aandacht wordt veroorzaakt door de affaire die Gunther heeft met een van zijn medespelers, toevallig de vrouw van de toneelregisseur. 

Het lukt Gunther lang om de verhouding geheim te houden maar stukje bij beetje laat hij steken vallen. Wij weten dan al dat dit niet toevallig gebeurt, want Günther wordt in de gaten gehouden , veel toevalligheden in zijn leven blijken gemanipuleerd te worden. De organisatie daarachter, een Duitse katholieke club priesters, blijkt Günther in zijn jeugd te hebben opgevangen. Zelf heeft Günther zijn achtergrond verdrongen, hij leidt zijn leven op zijn eigen lastige manier. Totdat hij een kortstondige ontmoeting heeft met een man die hem op een brug iets in zijn oor fluistert. 

Met : Tom DeWispelaere, Anniek Pheifer, Pierre Bokma, Frieda Barnhard, Dirk Böhling

Amazing Grace - Alan Elliott & Sydney Pollack

 Amazing Grace op IMDb (7,5)

Amazing Grace op Moviemeter (3,49)

Een maandje geleden zag ik de biopic "Respect" over het hobbelige leven van soulzangeres Aretha Franklin. Met die kennis in het achterhoofd was het glashelder waar de documentaire "Amazing Grace" om draait: in deze docu hervindt Aretha zich na een langdurige periode van drank- en relatieproblemen. Ze zoekt het in haar aloude houvast: het geloof. Daar kun je wat van vinden, maar dat het Franklin inspireerde blijkt zonneklaar uit deze documentaire. 

We kijken naar een concertregistratie van een tweedaags gospeloptreden dat Aretha Franklin verzorgde in de New Temple Baptist Church in Los Angeles. Ze wilde weg van de drank en weg van het toeren, ze wilde weg van de druk van de hits en commercieel succes. Daarbij greep ze terug op het repertoire dat ze van kinds af aan van de kansel had gejubeld: gospelmuziek. 

In samenwerking met dominee James Cleveland en koordirigent Alexander Hamilton van het Southern California Choir roept ze in twee opeenvolgende concerten een sfeer op van volledige overgave aan haar religieuze inspiratiebron. Ze zweept de kerkgangers (waaronder een enthousiaste Mick Jagger) tot het uiterste op, ze brengt het achtergrondkoor tot grote hoogten. Het werkt, maar helaas niet voor mij: ik kwam niet in de begeestering die de mensen daar ten deel viel, vond de documentaire zelfs ronduit saai: op een gegeven moment wist ik het wel, van dat bereik en van die heer daarboven en zo. Maar ik ben daarop een uitzondering, want deze docu was een groot bioscoopsucces 3 jaar geleden. 

Devil in a blue dress - Carl Franklin

Devil in a blue dress op IMDb (6,7)

Devil in a blue dress op Moviemeter (2,96)

Duistere detectivefilm met de net daarvoor doorgebroken Denzel Washington in de hoofdrol. Inmiddels zijn we aardig gewend geraakt aan zijn norse, doch vastberaden actieve aanpak, destijds moesten we daar nog een beetje aan wennen. En hijzelf ook, want hij komt slechts langzaam los in deze film. 

Washington speelt Ezekiel "Easy" Rawlins die na opnieuw een mislukt baantje toehapt op het aanbod van een schimmige man om detective te gaan spelen. Rawlins moet een jonge vrouw uit het jazzcafe-circuit opsporen die plotseling van het toneel verdwenen is. Ze was de geliefde van een van de twee burgemeesterskandidaten in de stad en haar verdwijning brengt 1 van de 2 kanshebbers danig in verwarring. 

Rawlins moet het doen zonder veel achtergrondinformatie doch het hem geboden bedrag lijkt makkelijk te verdienen als hij slechts de verblijfplaats van de dame hoeft te vinden. Hij duikt in het nachtleven en loopt al snel tegen criminele figuren aan , tegen moorden zelfs. En die moorden worden hem in de schoenen geschoven omdat hij steeds net de laatste persoon is geweest die het slachtoffer heeft gesproken. Het kost Easy grote moeite om uit handen van de politie te blijven en tegelijkertijd zijn zoekopdracht te vervullen. Maar eerst moet hij uitvinden wie nu precies zijn opdrachtgever is en in welke smerige zaakjes hij is gerold.

Met : Denzel Washington, Jennifer Beals, Tom Sizemore, Don Cheadle

 FIN - song : Lloyd Glenn - Chica Boo

No time to die - Cary Joji Fukunaga

 No time to die op IMDb (7,6)

No time to die op Moviemeter (3,55)

Onvergetelijk deze. Niet zozeer de film zelf (want Bond is Bond), nee, in dit geval ging het om de locatie. Een Griekse openluchtbioscoop, aan zee. Tafeltje, stoeltje, biertje erbij, onleesbare ondertiteling maar doorgaans goed te volgen wegens English Spoken. Wat een feestje was dit: als de film over enkele jaren op tv gedraaid zal worden, zal ik weer even moeten graven naar de verhaallijn maar niet naar wáár ik de film zag. Die zit voor altijd gebeiteld. 

Bond is stevig aan het genieten van zijn prepensioen als zijn oude makker Felix Leitter hem benadert. Een van 's werelds beste wetenschappers, de chemicus Obruchev, is gekidnapt door een griezelige misdadiger die de wereld wil vernietigen (het blijft Bond he) door een variant op het pokkenvirus op de mensheid los te laten. Bond gaat op zoek naar de wetenschapper en naar Lyutsifer Safin, de klassieke crimineel die dit de wereld wil aandoen. Hij krijgt daarbij hulp van zijn laatste geliefde Madeleine, die ook een appeltje met Safin te schillen heeft omdat die haar moeder heeft vermoord. Van de kant van de geheime dienst is er aanvankelijk slechts schuchtere bereidheid tot samenwerking (er blijkt zelfs al een nieuwe agent 007 te zijn benoemd) maar gaandeweg komen zij er achter dat Bond, James Bond toch echt de beste man is om deze klus te klaren. Bond is moe, Bond is oud, maar hij wil alles wat hij in zich heeft, inzetten om de wereld te behoeden. 

Met: Daniel Craig, Lea Seydoux, Rami Malek, Ana de Armas, Lashana Lynch, Ralph Fiennes, Ben Whishaw, Naomi Harris, Rory Kinnear, Christoph Waltz

 FIN - song : Louis Armstrong - We have all the time in the world

Je suis Karl- Christian Schwochow

Je suis Karl op IMDb (5,3)

Je suis Karl op Moviemeter (2,42)
 

De eerste film in mijn leven die ik volledig vanaf tablet gekeken heb. Samen met mijn vrouw, op een Griekse hotelkamer. Volgende dag een vroege pickup, dus keken we nog even iets "ontspannends"vanuit bed. Nou ja, ontspannend. 

Berlijn, heden. Vader Alex heeft al een tas met boodschappen binnen gebracht, ondertussen een pakketje aangenomen en keert nu terug naar de auto om de rest van de tassen te pakken. Terwijl hij achter zijn auto staat, explodeert zijn woning. Het pakketje dat hij voor de buurvrouw aannam, bevatte een dermate grote hoeveelheid explosieven dat zijn vrouw en zijn twee zoontjes omkomen. Zelf raakt hij in het ziekenhuis waar hij bezoek krijgt van zijn dochter Maxi, die op het moment van de klap bij een vriendin verbleef en dus ongedeerd bleef. 

Ze piekeren zich suf wat de oorzaak geweest zijn, wat die buurvrouw gedaan kan hebben. Zij weten niet dat de actie wel degelijk op hen gericht is geweest, vermoedelijk vanwege de hulp die Alex en zijn vrouw de afgelopen jaren aan een Syrische vluchteling hebben verleend. Vader blijft zwaar getraumatiseerd achter, maar ook Maxi heeft grote moeite haar leven te herpakken. Alles verandert als ze de charismatische jongeman Karl ontmoet.

Deze doet zich voor als iemand die haar wil behoeden van de media-aandacht maar zuigt haar langzaam mee in de beweging waarin hij actief is. Aanvankelijk denkt dat Maxi dat het een frisse Europese jeugdbeweging is die alles anders wil doen en die de jongeren meer tools wil geven, maar al snel blijkt dat Karl en zijn clubje verregaande visies hebben op de herinrichting van Europa. En dat zijn geen frisse visies. Maxi ziet het gebeuren, ze weet dat ze geëxploiteerd wordt maar ze is al te laat: ze is verliefd geworden op de energieke Karl. Langzaam daalt ze af in duistere contreien. 

Met: Luna Wedler, Jannis Niewöhner, Milan Peschel

De Zitting- Saskia Diesing

De Zitting op IMDb (7,0)

De Zitting op Moviemeter (3,16)

Telefilms , ik vind ze altijd fijn. Vorige week werd een nieuwe reeks ingestart, mijn recorder en ik waren erbij. 

De aftrap was meteen een goede: prachtige reeks acteurs, lekker actueel onderwerp en een intrigerend eindshot. Prikkelend dus, en dat is precies wat telefilms moeten doen. 
De alerte kijker ziet in "De zitting:" een aantal spraakmakende zaken van de laatste tijd terugkomen: van het Wilders-proces via Vindicat tot aan Harvey Weinstein-affaire. Van elk van die zaken komt een beetje terug in deze rechtszaal-film. 


Fabian Ploch is politicus, eentje die grote kans maakt de verkiezingen te winnen die over drie weken plaatsvinden. Ploch is arrogant en goedgebekt, hetgeen hem in de rechtszaal op enkele terechtwijzingen komt te staan. Hij is aangeklaagd door schrijfster Amanda Richter, die hem beticht van verkrachting in zijn studentenhuis, meer dan 20 jaar geleden. Richter is een gekwetste vrouw die een gebroken leven heeft geleid, wat waarschijnlijk zijn oorzaak vindt in de gruwelijkheden die haar door toedoen van Ploch overkwamen. Ploch op zijn beurt beticht de vrouw van een opgezet plan om hem te beschadigen, zo kort voor de verkiezingen. Hij bagatelliseert het gebeurde, daarbij overigens een aantal aperte onjuistheden vertellend. Het is aan het ingetogen rechterlijke trio om zich uit te spreken: is hier sprake van onomstotelijk bewijs of komt het niet verder dan vermoedens en beschuldigingen? Hoe het ook zij: beide partijen komen geschonden uit deze strijd. Plochs reputatie krijgt een deuk en het zelfvertrouwen en de geloofwaardigheid van Richter komen ook niet goed uit de verf. 

Met: Jacob Derwig, Kim van Kooten, Jaap Spijkers, Nazmiye Oral , Romana Vrede, Ellen Parren