Lucky - John Carroll Lynch

Lucky op IMDb (7,3)

Lucky op Moviemeter (3,52)
 

Lekker kleine film. Niet alleen in de zin van tijdsduur (85 minuten maar, hetgeen al een paar jaar een uitzondering is in filmland) , maar ook in verhalende zin. We blijven in de belevingswereld van één enkele persoon, die niet buiten zijn eigen kleine dorpje komt. 

Lucky is oud en krakkemikkig, maar probeert zich in vorm te houden door dagelijks zijn glaasje melk te drinken en zijn 5 yofa-oefeningen te doen bij het opstaan. Het oogt allemaal breekbaar, maar het gaat. Dat komt vooral door de nog immer scherpe geest, die Lucky lenig houdt met het invullen van kruiswoordpuzzles en het kijken naar quizshows. 
In zijn dagelijkse wandelingetje naar de coffe-diner zien we hem sjokken, maar hij is vastberaden ook vandaag weer een aantal vaste gasten en medewerkers van cynisch commentaar te zien. Vervolgens een klein rondje boodschappen (sigaretten en melk bij de vriendelijke Mexicaanse die de minimarket runt) en dan op naar de kroeg, waar hij met andere dropout-ouderen de stand van de wereld bespreekt. Lucky is filosofisch aangelegd maar is niet de vrolijkste, waardoor de discussies er altijd op scherp staan. Nou ja, bloody mary erbij en de orde van de dag lonkt alweer snel. Lucky denkt veel na over het einde: zijn eigen einde, maar ook het einde der tijden lonkt, wat hem betreft.

De film is een persoonlijkheidsfilm, alles draait om de mimiek en communicatie van Harry Dean Stanton, die met deze film een fraai slotakkoord tekende van zijn imposante oeuvre. 

Met : Harry Dean Stanton, David Lynch, Ron Livingston

  FIN - song : Michael Hurley - I stole the right to live

There will be blood - Paul Thomas Anderson

 

There will be blood op IMDb (8,2)

There will be blood op Moviemeter (3,75)

Opnieuw bekeek ik deze film, voor de vijfde of zesde keer ditmaal. Wat mij betreft een van de allerbeste films van de laatste 20 jaar: het majestueze verhaal van Daniel Plainview, de oliebaron die boven alles een verstikkende egoïst is, maar die door het lot een vaderrol krijgt toegeschoven door zich over het zoontje van een verongelukte medewerker te ontfermen. Naarmate de boringen succesvoller worden en Plainview een zakenman wordt om rekening te houden, komt hij meer en meer in conflict met de gegoede burgerij en - dat vooral - met de kerk, dit in de persoon van de fanatieke priester Eli Sunday. In een genadeloze eindscene confronteren de twee elkaar met hun verschillende levensopvatting. 


Daniel Day Lewis, toch al een van de allerbeste acteurs van zijn tijd, is hier op zijn ongelooflijke top: diep kruipt hij in de huid van een onsympathieke en toch begrijpbare man. Hier kun je geen Oscars genoeg voor geven. Vijftien jaar na verschijning nog steeds een 8,2 op IMDb, need i say more? 

Omdat ik destijds nog geen filmblog schreef, heb ik de film nooit gerecenseerd. Eerder publiceerde ik al wel dit stukje, 9 jaar geleden zat ik al in die modus, en 13 jaar geleden dus ook al. Afgelopen seizoen van onze filmquiz koos ik de doopscene tussen Daniel Day Lewis en Paul Dano uit om op green screen na te spelen. Zo onder de indruk, voor mij staat deze film echt in mijn eeuwige top 5. 

Supereroi - Paolo Genovese

Supereroi op IMDb (6,7)

Supereroi op Moviemeter (3,00)

Ten eerste: de i aan het eind wordt separaat van de o uitgesproken. Dus geen roi of rwa, maar ro-i. Probeer het maar, dan wordt de titel je direct een stuk duidelijker. Dan weet je dat we over superhelden praten. 

Een nieuwe Paolo Genovese, het is na het immense succes van zijn "Perfetti Sconosciuti" een belevenis geworden. Die film is met zijn meer dan 20 remakes een genre op zich geworden. Genovese blinkt uit in het opbouwen van complexe relatiefilms, waarin hij genadeloos het feilen van de mens naast diens goede bedoelingen legt. Keer op keer blijkt dat niemand voor 100 % zuiver en goed is. Gelukkig maar. 

Het verklaart ook de keuze voor de titel van deze film. We duiken niet in de wereld van Marvel en DC, nee, we kijken naar gewone mensen  die met een combinatie van bovenmenselijke krachten hun relatie in stand en op niveau proberen te houden. Al vroeg in de film legt hoofdpersoon Anna uit hoe je die superkrachten moet interpreteren: haar moeder had de gave van onzichtbaarheid, haar vader bezat supersnelheid. Eigenlijk zegt ze dat haar moeder zich in de opvoeding steeds met zichzelf bezig hield en dat haar vader al vóór haar geboorte, dus supersnel, verdwenen was. 

Het stel wat wij de hele film lang volgen bestaat uit Marco, een slimme en bij vlagen bescheiden natuurkundeleraar, en Anna, een vurige creatieveling die haar geld verdient met striptekenen. Ze ontmoeten elkaar bij toeval, al is Marco er als de kippen bij om uit te leggen dat toeval niet bestaat, dat alles gebeurt met een reden. Na een voorzichtig proces proberen de twee het samenwonen, waarbij ze hun beider karakters op elkaar aftasten. Het gaat niet altijd goed, maar wij weten dan al dat het blijvend is de regisseur kiest ervoor om drie fasen van hun relatie continue met elkaar te laten verspringen: de start, de viering van hun 10-jarig samenzijn en vervolgens de verdieping als ze al 20 jaar een stel vormen. Alle superkrachten zijn nodig om zover te komen : de gave van het woord, het weerstaan van verleiding van nieuwe (en soms oude) relaties, het voorkomen van sleur, gezond blijven, het combineren van een succesvolle baan met aandacht voor je partner. Vooral in dat laatste verwerken beiden veel van hun privéleven: Marco doceert lang zijn theorieën dat tijd en toeval een construct zijn, maar gaat daar onder invloed van hun samenzijn langzamerhand anders over denken. En Anna verandert in haar gepubliceerde strips van rebelse jonge vrouw steeds meer naar een op en af gelukkige vrouw met alle relatie-dingetjes vandien. 

Wat mij betreft is deze gecompliceerde film opnieuw een meesterstuk. Genovese beschikt over de gave om heel gewone dingen heel bijzonder te laten lijken. En andersom. 

Met : Alessandro Borghi , Jasmine Trinca , Greta Scarano

  FIN - song : Ultimo - Supereroi 

Retfaerdighedens Ryttere (aka Riders of Justice) - Anders Thomas Jensen

Riders of Justice op IMDb (7,5)

Riders of Justice op Moviemeter (3,73)

Plotseling dook deze filmtitel op in de toplijstjes van vorig jaar. Het was natuurlijk een rare tijd met gesloten bioscopen en een verhardende strijd tussen de streamingdiensten, maar toch: hoe kon ik deze gemist hebben? Nu zag ik m opeens bij de Movies & Series staan, voor gratis. En ook ik vond hem leuk: hoe luguber en gewelddadig de insteek dan ook is, er zit veel vaart en humor in en je komt een trits bekende Deense acteergezichten tegen. Dat is zeer fijn. 

Otto, een fijn verwarde wetenschappelijke nerd, weet zijn directie niet te overtuigen van zijn algoritme-onderzoek over toeval (alles heeft een reden of een oorzaak, toeval bestaat niet) en krijgt ontslag. Met zijn doosje spullen onder de arm stapt hij in de metro waar hij, scherp observerend als altijd, opstaat voor een vermoeide vrouw die een intensieve dag met haar dochter achter de rug heeft. Plots knallen en flitsen, de trein is in botsing gekomen met een andere trein. Veel slachtoffers, waaronder de vrouw die op Otto's plekje zat. 
Die vrouw blijkt de vrouw van Markus, een stoere en agressieve Aghanistan-commandant. Otto heeft een schuldgevoel over het afstaan van zijn plek en speurt met behulp van zijn hackende wetenschapsvriendjes het gezin op. Als hij vader en dochter bezoekt, brengt hij voorzichting zijn theorie aan het licht: hun vrouw en moeder is niet omgekomen bij een ongeluk, nee, het was een aanslag. In dezelfde coupé zat namelijk het hoofd van een motorbende, op wie de agressieve motorclub Riders of Justice het voorzien had. Aanvankelijk wil de stugge Markus hier niets van weten , maar als de drie stuntelende wetenschappers met meer linkjes komen, draait hij bij: hij zweert wraak. De afspraak zal zijn dat de drie de handel en wandel van de motorbende achterhalen, hij doet vervolgens de afrekening, iets wat hij met zijn jarenlange leger-ervaring gewetenloos kan doen. 
Rüksichtlos geweld wordt gekoppeld aan stamelend geblunder, steeds dieper dringt het viertal de motorclub binnen. Markus' dochter kijkt met grote ogen naar de transformatie die haar vader doormaakt en blijkt een hartverwarmende spil in de verbinding met de wetenschappers. 

Met : Mads Mikkelsen, Nikolaj Lie Kaas, Andrea Heick Gadeberg , Lars Brygmann, Nicolas Bro

  FIN - song : Ivette Kay - Blue (throat chakra) 

The Gray Man - Anthony & Joe Russo

The Gray Man op IMDb (6,5)

The Gray Man op Moviemeter (3,13)

Volhardend als wij zijn, kijken we dit type film toch meestal wel samen. Dat terwijl we beiden weten dat het niet onze categorie is, dat we na een uurtje wel ongeveer genoeg weten maar dan nog een dik uur aan actie- en vechtscenes moeten doorstaan. Maar goed: deze kan afgevinkt. 



Agent Six heet ie, de man die door een speciale tak van de CIA uit de gevangenis is gehaald om voor hen naargeestige klusjes op te knappen. Omdat hij voor moord (op zijn vader) veroordeeld is en nog een jaar of 20 gevang voor de boeg heeft, lijkt het aanbod van relatieve vrijheid hem aanlokkelijk. 
We stappen in als hij voor zo'n huurlingenklus in Thailand bezig is om een andere agent van The Gray Men uit te schakelen. Agent Four blijkt over informatie te beschikken die de CIA-leiding van Six in diskrediet kan brengen. Six is strikt uitvoerend en weet de agent uit te schakelen, maar niet nadat deze hem een medaillon overhandigt waarin een compromitterende geheugenkaart is verstopt. 
Door het aanpakken van die hanger plaatst Six zich buiten de orde van de organisatie, vanaf dat moment zit de CIA achter hem aan. Men zet druk op hem door het nichtje van zijn CIA-mentor Fitzroy te gijzelen, 
 In zijn eentje (nou ja, met morele steun van Fitzroy en actieve steun van CIA-coryfee Dani Miranda) neemt Six het op tegen de CIA, die voor dit klusje de nare martelman Lloyd Hansen inschakelt. Six moet dus én een meisje bevrijden én zelf overleven én de geheugenkaart safe stellen. Ga er maar aan staan. 

Met : Ryan Gosling, Chris Evans, Ana de Armas, Billy Bob Thornton, Jessica Henwick

  FIN - song : Black Keys - Wild Child

Where the crawdads sing - Olivia Newman

Where the crawdads sing op IMDb (7,1)

Where the crawdads sing op Moviemeter (3,47)

Grotendeels geslaagde boekverfilming naar het veelgelezen boek van Delia Owens. Grotendeels zeg ik, omdat er toch ook wel wat drakerige momenten in zitten. Maar verder : mooie beelden, bij vlagen overtuigend acteerwerk en een mooi gevlochten script. Dikke voldoende dus. 

Na een barbaarse agressie-explosie van haar vader blijft Kya alleen met hem achter: zowel haar moeder als haar broertje en zussen vluchten het huis uit. Kya is de jongste en weet niet waar ze heen moet. Ze probeert er het beste van te maken , in dat gammele huisje in het moeras. Vader koopt liever drank dan eten, het gevolg is dat het meisje ernstig verwaarloosd wordt. Het is dan ook helemaal niet erg dat vader op een gegeven moment ook vertrekt: ze blijft alleen achter, diep verborgen in dat moeras. 
In het nabijgelegen dorpje Barkley Cove buitelen de geruchten over "het moerasmeisje" over elkaar heen: iedereen heeft een mening, maar niemand zoekt contact. Slechts de lokale kruidenier probeert samen met zijn vrouw een beetje de zorg op zich te nemen voor dat dappere kleine meisje, dat ongeschoold en onbeschermd het leven in de natuur leeft. Kya weet haar bestaan te handhaven door dagelijks zakken vol seafood aan te leveren bij de kruidenier, die haar uitbetaald in eten en goederen. 
Tate, een jongen uit het dorp, ontfermt zich over haar en leert haar lezen, lessen die ze gretig absorbeert. Steeds beter weet ze zich te redden, ze blijkt een natuurtalent te zijn in tekenen. Minutieus legt ze vast welke dieren het moeras herbergt. 
Tate vertrekt naar de universiteit verderop, Kya trekt zich weer terug maar krijgt enige tijd later toch weer contact met Chase, een jongen uit het dorp. Schoorvoetend begint ze een relatie met de man, maar verbreekt hem net zo makkelijk weer als hij er andere relaties op na blijkt te houden. Met een schok komt haar leven tot stilstand wanneer Chase dood gevonden wordt bij de vuurtoren en alle vingers in haar richting wijzen. De oude geruchten rond het moerasmeisje steken weer de kop op, ze lijkt bij voorbaat veroordeeld. Alleen de oude advocaat Tom Milton kan haar (leven) nog redden. 

Met : Daisy Edgar-Jones, Taylor John Smith , Harris Dickinson , Tom Milton

  FIN - song : Taylor Swift - Carolina

Un autre monde (aka Another World) - Stéphane Brizé

Un Autre Monde op IMDb (7,0)

Un Autre Monde op Moviemeter (3,33)
 

Crushed by the wheels of industry. Een oude songtitel van Heaven 17. Ik moest eraan denken tijdens het bekijken van deze film. De film is de derde van de arbeidsmarkt- trilogie van regisseur Brizé, waarvan ik er eentje al zag (en nu natuurlijk ook die andere wil zien). Want dit soort sociale films zijn echt helemaal in mijn straatje, met hier ook nog een ijzersterke acteur als icing in the cake. Dik tevreden, uw recensent.

Aan de buitenkant lijkt het of Philippe Lesmelles het allemaal voor elkaar heeft: een gezin, twee huizen en een baan als directeur van een fabriek in huishoudelijke apparatuur. In dat laatste schuilt hem echter zijn probleem , wellicht zelfs zijn tragiek: een paar jaar daarvoor verkocht hij het eigenhandig opgebouwde bedrijf aan een Amerikaans multinational. Hij is een baas, maar lang niet dé baas. 
Zijn werk heeft hem al jarenlang dermate  opgeslokt dat zijn huwelijk op apengapen ligt: met hun wederzijdse advocaten bespreekt het stel de voorwaarden voor de scheiding en het is duidelijk dat Philippe daar niet goed vanaf komt. 
Tegelijkertijd zit hij op de fabriek in een lastig parket: de bezuinigingen die de Amerikaanse eigenaar het bedrijf oplegde, hebben weliswaar een lean &  mean-bedrijf opgeleverd, maar het blijkt voor de aandeelhouders nog niet genoeg. Opnieuw krijgen de vestigingen een opdracht om een fors percentage personeel op straat te zetten om zo hun investeringen nóg beter te laten renderen. 
Philippe hikt tegen deze nieuwe targets aan, maar ziet zichzelf klemgezet tussen zijn werknemers, zijn Franse bazin Claire Bonnet-Guerin én de Amerikaanse hoofddirectie. Het personeel waarschuwt hem dat verdere inkrimping direct gevaarlijke gevolgen zal hebben op de werkvloer: de onveiligheid zal toenemen, het vermoeide personeel zal fouten gaan maken en misschien zelfs ongelukken ondergaan. 
Terwijl Philippe zint op een manier om iedereen tevreden te houden, vraagt zijn thuissituatie ook de nodige aandacht: zoon Lucas krijgt een zenuwinzinking waardoor Philippe en zijn echtgenote veel tijd moeten doorbrengen in de inrichting waar Lucas is opgenomen. Langzaam komen alle lastige facetten in Philippe's leven samen: hij ziet langzaam alles in duigen vallen waar hij altijd zo hard voor heeft gestreden. Hard Target. 

Vincent Lindon, de hoofdrolspeler, is superieur in deze rol: elke blik, elke wanhopige move is raak. Meesterlijk. 

Met : Vincent Lindon , Sandrine Kiberlain, Anthony Bajon, Marie Drucker

  FIN - song : Anne Sylvestre - Les gens qui doutent