donderdag, oktober 31, 2013

The Numbers Station - Kasper Barfoed

The numbers station op IMDb
Behoorlijk niet mijn film dit. CIA-toestanden, veel geheimzinnige techniek en rare codekrakers. Het is effe te ver van mijn bed.

Emerson is een CIA-agent van het bijzondere soort. Aan de hand van cijfercoderingen krijgt hij opdrachten om mensen 'uit de weg te ruimen" als de CIA dat wenst. Bij een van die opdrachten vlucht een toevallige bijstander weg, die zoekt hij thuis op om deze getuige te vermoorden. De dochter des huizes daar ziet hem dit doen en dan komt Emerson met zn geweten in de knel. Hij kan toch niet ook nog eens een meisje van 16 ombrengen alleen omdat ze hem dat bij haar vader ziet doen? 
De baas van Emerson ziet dit, lost het probleem op en zorgt er vervolgens voor dat de agent geschortst wordt wegens niet nakomen van de afspraken. Hij mag ver weg, in Engeland, een station gaan bemannen dat de eerder genoemde coderingen de ether in stuurt. Diensten draait hij samen met een niet onaantrekkelijke wetenschapsdame.
Het station wordt overvallen, misdadigers proberen opdrachten de wereld in te sturen om de CIA te ontregelen. De situatie voor de CIA-man en zijn collega wordt levensbedreigend.
U mag raden welke zijde Emerson gaat kiezen.

dinsdag, oktober 29, 2013

What Maisie knew- Scott McGehee/David Siegel

What Maisie knew op IMDb
Veelbesproken film die waarschijnlijk voor vele kijkers herkenbaarheid zal opleveren. In ieder geval voor de kijkers die ooit een scheiding hebben meegemaakt. Het razend knappe aan de film is dat het gebaseerd is op een boek uit de 19e (!) eeuw, maar volstrekt naturel is geplaatst in de moderne tijd. Dusdanig goed gedaan dat je de film juist ziet als een zeer actueel tijdsbeeld, terwijl deze problematiek blijkbaar van alle tijden is.

Maisie is een jong meisje dat gewend raakt te leven met dagelijkse ruzies tussen haar ouders. Die ruzies hoor je steeds wel, maar je ziet ze amper. De focus ligt volledig op het meisje en hoe ze dat ervaart.
De relatie loopt stuk, vader de kunsthandelaar hervat zijn trips over de wereld en is voornamelijk telefonisch in contact met zijn dochter. Moeder de rockzangeres moet de studio in en vervolgens op toernee dus krijgt slechts tussendoor de tijd haar dochter kapot te verwennen.
Logisch dus dat Maisie zich hecht aan haar vaste oppas. En dat ze er heel naturel in staat als deze oppasdame gevoelens blijkt te hebben voor haar pappa. En dat mamma uit wraak ook maar een jonge lover in de arm neemt om tijdens haar moederende 10 dagen ook te zorgen dat er altijd iemand is om Maisie van school te halen en eten te geven.

Wonderlijk mooi speelt het jonge meisje, ze vertoont een prachtige gelatenheid in alle gebeurtenissen maar steekt daarbij steeds haar teleurstelling niet onder stoelen of banken. Emotionele verwaarlozing, de compensatie daarvan en de uiteindelijke nieuwe ontwikkelingen maken dit een stevige, maar o zo boeiende film.


Brasserie Romantiek - Joël Vanhoubrouck

Brasserie Romantiek op IMDb
Niemendalletje waar ik weliswaar een kwartier te laat in viel, maar die toch prima te volgen viel.
Mozaiekfilm die zich zo goed als op één locatie afspeelt: een restaurant biedt een Valentijnsmenu aan, uiteraard met de bedoeling bij de klanten de amoureuze gevoelens aan te wakkeren.
Het ganse scala aan romantische stadia wordt geetaleerd: de datenden, de jongverliefden, de nog-steeds-gelukkig-met-elkaren, de reeds-lang-niet-meer-gelukkig-met-elkaren, de verlatene eenling, de gelijkgeslacht-gestemden en uiteindelijk zelfs ook nog de elkaar-al-jaren-uit-het-oog-verloreren.

Niet echt bijzonder, deze film, maar zeker vol van goede bedoelingen. En zo af en toe raak taalgebruik: "Gij zijt 'ne loser. Gij zijt de vergeten sok in de wasmachine".

zondag, oktober 27, 2013

The Butler - Lee Daniels

The Butler op IMDb
Enige film die ik meekreeg van het vijfde Hoornse Filmndagen-festival, vanmorgen lekker om 10 uur in de zaal.
Waargebeurdje, bovendien een uitermate knappe geschiedenisles. Dat is exact het sterke deel van de film: je wordt getuige van de moeizame mensenrechtenstrijd van de zwarte man in Amerika in de 20e eeuw. Van rechtenloze katoenplukker in de jaren 20 tot gewaardeerde WitteHuis-medewerker aan het eind van de eeuw. En nog net lang genoeg om de eerste zwarte president mee te maken.

Cecil Haines werkt als klein jochie met z;n vader "in them ol'cottonfields back home". Vader gaat verhaal halen bij de baas als die zijn vrouw opeist voor prive-gebruik. Dat wordt hem noodlottig, de baas pikt zijn opstand niet.
Allesbepalend voor de jonge Cecil. Hij wordt door de meelij hebbende bazin-moeder in huis genomen en wordt getraind in de huishouding. Als hij op eigen benen wil staan en het land in trekt, komt hij via een betrekking in een hotel uiteindelijk in Washington terecht, waar zijn kunsten opvallen bij het hoofd HR van het Witte Huis.
Uiteindelijk dient Cecil 7 presidenten, te beginnen bij Roosevelt en te eindigen bij Reagan. Cecil is gewaardeerd, Cecil is dienstbaar. Thuis levert hij echter een andere strijd: zijn zoon vindt hem te onderdanig en verlangt van zijn vader dat hij opstaat voor zijn rechten. Als dat niet gebeurt , verhardt de jongen zijn strijd die via diverse demonstraties en arrestaties uiteindelijk leidt naar MLKing en Malcolm X.
Vader en zoon kunnen het niet met elkaar vinden, althans: niet in hun meningen. Die afstand doet Cecil vele malen meer pijn dan de bij tijd en wijle vernederende taken die hij in zijn diensten moet uitvoeren.

Zoals gezegd: een geschiedenisles, vertolkt door een sterrencast. En daardoor best prettig om naar te kijken, al kan ik me de achteraf-reacties "Wat een draak" ook wel enigszins voorstellen. Bij mij het voordeel van de twijfel.

A lonely place to die - Julian Gilbey

A lonely place to die
Het begint als een natuurfilm die de kant op lijkt te gaan van "Nordwand" de bergbeklimmers- annex rampenfilm van enkele jaren geleden. Jong vriendengroepje gaat wandelen om in de Schotse bergen een lastige bergwand te overmeesteren. Als dat lukt kunnen ze volgend jaar Europa in en de Eiger gaan proberen (juist ja, die berg met die  Nordwand).
De film bewandelt echter een heel ander pad: dat van de slasherfilms waarbij een vriendengroep langzamerhand uitgedund wordt door gewelddadige en mysterieuze opponenten.

Het stel vindt in de bossen een opgesloten meisje, dat geen woord Engels spreekt. Duidelijk ontvoerd, men gaat proberen haar terug te brengen naar de bewoonde wereld. De groep splitst op : het ene deel neemt de langzamere route en neemt daarbij het meisje mee, twee anderen gaan via een zeer tricky afdaling op topsnelheid naar het dorp om alvast alarm te slaan.
Daar gaat het al mis, dat snapt u. De ontvoerders hebben de groep in het vizier, langzamerhand wordt het een bloederig geheel. Zal het lukken om het meisje af te leveren bij de politie? Of is er tegen die tijd al niemand meer over?

woensdag, oktober 23, 2013

Gravity - Alfonso Cuaron

Gravity op IMDb
Ik overwon mijn weerstand tegen dingen die met de ruimte en scifi-weergaves te maken hebben, ik negeerde mijn desinteresse voor teveel technisch gebabbel. Ik moest deze film zien. Het werd me opgedragen door een mij bekende filmrecensent: "het IS geen scifi, ook JIJ vindt dit goed. En anders..."
Anders zou er iets mis zijn met me.

Welnu, er is niets mis met me: ik vond het een goede film. Inderdaad is het gewoon een menselijk verhaal over angst, eenzaamheid en het overwinnen van deze beide lastige gevoelens. Het speelt zich toevallig alleen af op grote afstand van de aarde, in een desolate omgeving. Zoals die er op aarde ook zijn, maar dit levert veel meer spectaculair beeldmateriaal op. Vol op!

Dr Ryan Stone (Sandra Bullock)  is een wetenschapper die op een van haar ruimtereizen reparaties uitvoert aan de buitenzijden van een ruimtestation. Daarbij hinderlijk doch vrolijk becommentarieerd door Matt Kowalsky (George Clooney), een ervaren astronaut die zijn collega's daarboven door hun werkuren heen babbelt.
Er blijkt stront aan de knikker in space : "De Russen" hebben een spionagesatelliet vernietigd en het ruimtepuin (wat is dat toch een heerlijk woord: debris ) komt de kant van onze vrienden op. Geen tijd meer om de reparatie af te ronden, ze moeten naar binnen en hopen dat het goed gaat. Net te laat! Ze slaan los en drijven door de eindeloze ruimte. Het eerste ruimtestation dat hulp kan bieden is gelukkig dichtbij. Derwaarts!
De problematiek van zuurstoftekorten, botsingen met rondvliegende stenen, het onvermogen om elkaar te beschermen maken dat de film als retespannend kan worden ervaren. Ook ik leefde mee, nog net niet op het puntje van mn stoel .

Clooney in een vriendelijke rol, Bullock in een niet-hysterische en bij vlagen sensuele rol : het dient des kijkers oogstreling. Ik snap de hype, ik snap de enorme box-office opbrengsten: Gravity is een prettige film om naar te kijken, zowel qua plot als qua beeld.

zaterdag, oktober 19, 2013

The Painted Veil - John Curran

The Painted Veil op IMDb
Thuis voor de buis, film op de publieken. Gezien de aansprekende acteurs (Edwart Norton, Naomi Watts),  ging ik er voor zitten.

Jonge Britse arts (nou ja, arts: bacterioloog) moet terug naar China wegens uitbraken van cholera. Voordat hij terugmoet, wil hij rond zijn met het zoeken naar een vrouw, die hem daar in de ongezellige uren kan begeleiden en steunen. Jonge aristocratendochter gedraagt zich nogal verwend, zet zich af tegen ouders en zegt dus bij bijna de eerste ontmoeting met deze arts "JA, ik wil!".
Eenmaal in China aangekomen blijkt haar leventje minder leuk dan ze verwachtte en ze vlucht in vreemdgangersgedrag. Als manlief dat ontdekt, exact op het moment dat hij de binnenlanden in moet om ter plaatse hulp te gaan verlenen, stelt hij zijn vrouw voor een bikkelharde keuze. Direct scheiden of meegaan de binnenlanden in en je als onderdanige vrouw gedragen.
Het leven op het platteland is haar een hel, vooral door het negerende gedrag van haar man, die haar de affaire zwaar aanrekent. Langzamerhand vecht zij zich een weg terug, langzaam ontwikkelt zich weer enige communicatie, maar is dat allemaal nog wel op tijd. Wie en wat is er nog te redden?

De film wordt net iets te traag verteld, maar het spel en de dramatiek zorgen toch voor een onderhoudende film. En, de beelden van het Chinese platteland zijn prachtig.


donderdag, oktober 17, 2013

Shadow Dancer - James Marsh

Shadow Dancer op IMDb
Oorlogsfilms heb je er in soorten en maten. In ons land zijn we nogal gepreoccupeerd met WO-II, Amerikanen hebben dat met Vietman. Ikzelf heb de meer virtuoze varianten gezien als ze handelden over het Ierse conflict: de British occupation, de riots in Belfast en omgeving. Het heeft een aantal knappe films opgeleverd.

Degene die ik hier beschrijf , is van het ingetogener soort. Weinig schieten en opstanden, maar de "Troubles" zijn overal aanwezig.
Collette, een jonge Ierse moeder, zit in een web van verzetsfamilies. Haar broertje is jaren geleden door de bezetter vermoord, haar broers hebben dat blijkbaar opgevat als uitnodiging tot wraak. Collette wordt gedwongen mee te doen, terwijl ze liever thuis een goede moeder voor haar kind wil zijn.
Ze wordt uitgekozen om een aanslag op de Londonse metro te moeten uitvoeren. Aanslag mislukt, Collette wordt gepakt maar de good cop van dienst ziet haar worsteling. Hij biedt haar een uitweg: lever ons de breinen achter dit verhaal en jij gaat voorgoed vrijuit, nieuwe identiteit en al.
Lijkt an offer you can't refuse, maar wat als die breinen nou net je broers zijn?

Er ontspint zich een boeiend verhaal, dat tot en met de aftiteling ruimte voor interpretatie open laat. Wie is goed, wie is slecht? En wie gaf nou eigenlijk welke opdracht?


dinsdag, oktober 15, 2013

La vie d'Adèle - Abdellatif Kechiche

LA vie d'Adele op IMDb
Cinema zoals het hoort: mooi in beeld gebracht drama , heftig en confronterend verhaal en een nietsverhullende eerlijkheid en openheid van de actrices. Hier wordt letterlijk het snot voor de ogen gespeeld, ik was fors onder de indruk. Tuurlijk, de film duurt lang (maar wordt nergens langdradig). Tuurlijk, de film is expliciet (maar het overdadige naakt is eerlijk en functioneel).
Dat je hiervan bij vlagen ongemakkelijk in je stoel zit, vind ik alleen maar een aanbeveling. Mijn inziens is deze film een terechte Palm-winnaar geweest , eerder dit jaar.

Adèle is een pronte scholiere die haar leergierigheid ook buiten de klaslokalen toepast. Ze is nieuwsgierig naar de wereld en naar de liefde. Korte flirts met jongens van school , ze doet het wel maar het beklijft niet.
Dat wordt anders als ze op straat de opvallende verschijning Emma ontmoet: blauw geverfd haar, brutaal openlijk lesbisch. Deze ontmoeting kan Adele maar niet uit haar hoofd krijgen. Ze gaat op zoek en jawel, in een van de lokale homobars treft ze Emma.
Dit is het begin van een heftige relatie, die de kijker in al haar facetten voorgeschoteld krijgt. Genegenheid, lust, wellust, groei, ruzie, explosiviteit: alles zit erin.

Zonder het verhaal hier al te veel uit de doeken te doen, wil ik hierbij een applaus verlenen aan de regisseur die de tijd neemt om het verhaal werkelijk schitterend in beeld te brengen. Letterlijk dicht op de huid gefilm, het maakt de confrontatie alleen maar groter en duidelijker. En het kan niet anders of er is een mega-carrière aanstaande voor de ontwapenende Adèle Exarchopoulos: wat een weelderige beauty, wat een acteertalent, wat een moed. Prachtig, hier gaat de filmwereld nog veel lol aan beleven.

U snapt: ik schuif deze titel alvast door mijn groslijst voor de top10 films van dit jaar.


zaterdag, oktober 12, 2013

Breaking and entering - Antony Minghella

Breaking and entering op IMdb
Tv-filmpje op de Belg om de nachtrust nog even uit te stellen. En omdat ik Juliette Binoche in geen enkele film kan weerstaan natuurlijk...

Succesvol archtitectenbureau trekt in nieuw kantoor. 2 x in heel korte tijd wordt - van boven af - ingebroken, alle laptops en dure apparatuur verdwijnen. De kruimeldief in dienst van de bende kan geen afstand doen van de mooie Apple en gaat er op neuzen. Een van de 2 architecten gaat avond aan avond posten bij kantoor om te kijken of de daders terugkeren. Succes!
Hij achtervolgt de kruimeldief en duikt in diens privé-leven. Om te beginnen in dat van diens prettige moeder, een gevluchte Servische die een eerlijk leven probeert op te bouwen. Dat komt mooi uit, zijn eigen privé is nogal een rommeltje.
Iedereen verwart alles met elkaar: goed en slecht, eerlijk en oneerlijk, lliefde en lust.

Niet overdreven goed, maar voor een paar uurtjes op de bank prima onderhoudend. En Binoche...ach, Binoche..

donderdag, oktober 10, 2013

La prima cosa bella - Paolo Virzi

La Prima Cosa Bella op IMDb
Jammer van de overtypering: ik heb heel veel Italiaanse films gezien. In veel van die films zit een overdreven Italiaans typetje: iemand die continu aan het woord is, té druk doet en praat. Omdat die mensen nu eenmaal in het echt voorkomen , óók in Italië. Bij de film van gisteravond ( La prima cosa bella a.k.a. the First Beautiful Thing) zaten er een beetje teveel van die rollen in. Terwijl dat niet nodig was.  Het verhaal werd, lopende de film, steeds aangrijpender en dramatischer en ik had achteraf een heel ander gevoel dan in het begin van de film: ik vond m tóch goed, ik vond m tóch indringend. Blijkbaar moet de kijker eerst even door die drukte heen.

Anna is een jonge en onstuimige moeder in een klein Toscaans plaatsje. Haar man ruziet en ruziet, uiteindelijk loopt ze weg met de kinderen. Om in haar brood te voorzien neemt ze kleine filmrollen aan, hetgeen haar direct een dubieuze, want hoerige, naam geeft in haar oude omgeving.
De kinderen worden derhalve heen en weer getrokken tussen haar en haar voormalige familie.
De film start op het moment dat zoonlief door dochterlief gewaarschuwd wordt dat la mamma een hospice betreden heeft wegens haar terminale ziekte. Gaandeweg krijgen we een beeld van het gezin: waarom is de zoon een labiele junk en waarom is de dochter direct blijven plakken aan de eerste liefde, die allang geen liefde meer is?

Zoals gezegd: de som der delen is ruim voldoende, maar je moet af en toe wel even doorbijten.

woensdag, oktober 09, 2013

The five-year engagement - Nicholas Stoller

The five-year engagement op IMDb
U moet het schrijver dezes maar vergeven: op het werk ging het niet vanzelf gister, ben daarna rechtstreeks de sportschool ingedoken om anderhalf uur alles van me af te worken, rondje sauna toe. Die verzameling maakte dat ik gisteren geen enkele weerstand meer bood toen ik na het late eten alsnog op de bank plofte en de filmzender aan zette. Deze.

Stelletje lijkt bestemd voor elkaar, totdat zij aan de andere kant van de VS een baan aangeboden krijgt op een universiteit. Hij gaat mee maar vindt z;n draai niet. Zij koestert zich in de lovende aandacht van de professor. Langzaam groeien de 2 uit elkaar, wat niemand van de familie en de vrienden begrijpt: "jullie kunnen niet zonder elkaar".
Hij verhuist terug en vindt een jeugdige seksverslaafde dame, zij knoopt een relatie aan met haar baas. Maar beiden vinden het niet "the real thing".

U mag zelf de uitkomst raden, ik heb in de tussentijd het hele internet uitgelezen en kon desondanks het verhaal volgen. En uiteraard heb ik enkele malen steels gekeken naar de niet onprettige aanwezigheid van mevrouw Blunt. Laat me dat het lichtpuntje van de film noemen.


zaterdag, oktober 05, 2013

House at the end of the street - Mark Tonderai




House at the end of the street op IMDb

Nieuwe buren! Elissa verhuist met haar moeder van het levendige Chicago naar een klein ingeslapen provinciestadje. Prachtig huis, bosrijke omgeving: helemaal mooi.
Helemaal, behalve dat huis daar verderop. Daar is jaren geleden een dubbele moord gepleegd: dochter bracht op bloedige wijze haar ouders om. Niemand komt daar meer, niemand heeft contact met de zoon des huizes die er ondanks alles toch is blijven wonen.
Elissa is een genadige dame en krijgt bij toeval een lift van deze buurjongen. Even flitst door haar hoofd wat er allemaal aan waarschuwingen zijn geuit over huis, buurt en jongen. Maar ze stapt in.
De jongen blijkt reuze aardig en komt een beetje tot ontbolstering, al ligt dat ook aan de hoge mate van appetijtelijkheid van zijn nieuwe buurmeisje. Gaandeweg versoepelt het contact en bezoekt Elissa het huis waar zoveel gebeurd is. En waar nog steeds een vreemd sfeertje hangt.
Haar stadgenoten vragen zich af waar ze zich in begeeft...

Ik keek deze film samen met de dochters op de bank, hetgeen een goede test bleek om te kijken hoeveel spanning ze aankonden. Want hoe verder de film verloopt, dat moet u zelf maar gaan zien, maar het werd nog wel knap spannend en we werden menigmaal op het verkeerde been gezet.

dinsdag, oktober 01, 2013

Plan C - Max Porcelijn

Plan C op IMDb
Veel van de Nederlandse B-films laat ik rustig lopen in de bioscoop, ik krijg later nog kans genoeg om m via tv te bekijken. En dan heb ik in de tussentijd de kans om te inventariseren of het wel wat voor me is. Deze titel werd bij mij toch aanbevolen als 'hij is veel leuker dan je vooraf denkt" .
Ik proberen!

Welnu, het viel me tegen. Matig acteerwerk van Ruben van der Meer als moeizame politie-agent/kruimeldief . dat is het eerste dat opvalt. Ton Kas en Rene van t Hof voldoen aan de eisen, al is dat vooral een uitstekende vorm van typecasting. Plot is magertjes , maar kan bij vlagen als leuk worden opgevat.

Ronald is een politieagent met geldproblemen (gokschulden). Als zijn crediteuren de touwtjes wat strakker bij hem aantrekken, moet hij wel een plan maken om het geld terug te betalen en daarmee z'n ex-gezin te beschermen. Plan wordt om twee kompanen een pokertoernooi te laten overvallen en de inleg mee te jatten. Hijzelf neemt - ter alibi- deel aan het toernooi. Geen geweld, alleen geld pikken.

Het gaat mis en zo. Er vallen doden. En vervolgens krijgen de planmakers zelf onderling mot. En dat leidt weer tot een ander plan.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...