woensdag, mei 30, 2012

The next three days- Paul Haggis

Voordeel: van deze regisseur komt onder andere het sterke "Crash" , da's een aanbeveling. Nadeel: Russel Crowe heeft maar één gelaatsuitdrukking en die doet ie ook hier weer een hele film lang. Toch valt bij nader inzien de balans voor deze film naar een voldoende uit. Een klassiek ontsnappingsverhaal, maar wel op een kundige manier in elkaar gezet. daarnaast word je als kijker lang van een aantal zaken in t ongewisse gelaten: zet hij zijn plan door? Heeft zij het wel gedaan? Lukt t? Vrouw van leraar wordt gearresteerd wegens moord op haar chef. Bewijsmateriaal stapelt zich op, maar haar man is rotsvast van haar onschuld overtuigd. Hij zoekt haar continue op in de gevangenis, en laat zich door de keer op keer verloren rechtsgang niet uit het veld slaan. sterker nog: hij heeft maling aan de loop van het recht en bereidt zich minutieus voor op een ontsnapping van zijn vrouw en daar direct op volgend een vlucht naar het buitenland. Het knappe van de film schuilt hem in dat stuk: de gedegen voorbereiding, die slecht stukje bij beetje aan de kijker wordt ontvouwd, geeft blijk van een knappe scriptschrijver. voeg daaraan toe dat de hoofdrolspeler in de tussentijd zowel een moeizame sociale verstandhouding met de buurt als met zijn ouders naar een soort verzoening weet te brengen, en je snapt dat de film onderhoudend genoeg is om een uur of twee te duren. Niet vervelend.

Black Out - Arne Toonen

een in alle opzichten mislukte Telefilm. Volgens de makers verwijst de film naar het humorvolle geweld in films van Quentin Tarantino, maar dat is m.i. nergens aan af te zien. Werkelijk alles aan deze film klopt niet. Casting: volledig fout gecast zijn de trieste rappers Kempi en Willie Wartaal als would-be criminelen. Onverstaanbaar gebrabbel wordt afgewisseld met echt niet grappige dialogen. Ook fout : de zusjes Schuurman en Schuurman als engelen der wrake, een soort lijfwachten van de capo di tutti capi, die in dit geval een amechtige bejaarde is. De zusjes zijn niet sexy, niet stoer en volledig misplaatst betattoeëerd. Dialogen: poging tot leuk, tot ouwe jongens krentebrood. script: een comedy of errors rondom een cocainedeal, het is hem echt niet. Wie berooft wie en wie is nou de echte baas? Geen cliché wordt geschuwd. Al met al: verloren tijd voor de kijker.

maandag, mei 28, 2012

On the road - Walter Salles

Fijn verteld verhaal over would-be schrijver en diens vriendschap met een losbandige levensgenieter. Gebaseerd op het stukgelezen boek "On the road" van Jack Kerouac. Het boek ontketende een ware scene van mensen die uit het keurslijf wilden ontsnappen en zich onderweg begaven. Maakte niet uit waarheen, de reis zelf was het doel . Een manier om jezelf te vinden, om het leven te ontdekken, om te zien hoe je overleeft in de meest verrassende omgevingen en situaties. Walter Salles, Braziliaans regisseur, imponeerde eerder met "The Motorcycle diaries" en "central do Brasil". Opnieuw maakte hij nu een roadmovie, maar ditmaal een waarbij men eigenlijk vooral doelloos onderweg is. Wat de film sterk maakt is het ijzersterke spel van de twee hoofdrolspelers : Sam Riley als Kerouac's alter ego Sal Paradise en Garrett Hedlund als de jaloersmakend lekkere losbol Dean Moriarty. De vriendschap wordt hevig getest, huwelijken knappen net zo makkkelijk als ze gesloten worden en Amerikaanse prairies krijgen alle kans hun schoonheden te tonen. Onderhoudende film, dik 2 uur maar ik heb me geen moment verveeld.

maandag, mei 21, 2012

Norwegian Wood (Noruwei no mori) - Anh Dung Tran

Traag, maar dat hoort. Poetisch, dat hoort ook.
Japanse films hebben doorgaans een onthaastende invloed op de Europese kijker. Deze film is gebaseerd op een (onverfilmbaar geacht) boek van de successchrijver Murakami , die ook in onze contreien de ene bestseller aan de andere rijgt. Verhaal is voor westerlingen wellicht wat moeilijk te bevatten: hoe kun je tegelijk wachten op je jeugdliefde en verliefd worden op een dame die mijlenver van je afstaat qua persoonlijkheid. De jonge Watanabe (als enige hoofdpersoon consequent alleen met zn achternaam aangesproken) groeit op met het meisje Noaka en buurtvriend Kizuki: alles doen ze samen. De laatste stapt om en nabij zn 18e verjaardag uit het leven, daarmee een zware wissel trekkend op de twee achterblijvers. De dame blijkt een forse psychologische tik te hebben opgelopen en vertrekt naar een rustgevend kuurcentrum. De jongen verhuist naar Tokio en stort zich op studie en een aantal malen op een poging tot relatie. Die relaties mislukken allemaal omdat hij maar aan zn jeugdvriendinnetje blijft denken. Hij zoekt haar frequent op en een spel van afstoten en aantrekken begint. In de tussentijd doet een nieuwe dame haar intrede in het leven van Watanabe. Op geen enkele manier past ze bij hem, hetgeen hem steeds moeilijker maakt om Noaka te vergeten. Dit moet clashen. Linksom of rechtsom. Dat gebeurt ook, zij het op waardige japanse manier. Beeldmateriaal van de film is wonderschoon, de pure liefde die er in zit ook. Geen sky high-vlieger, maar best uit te zitten (ondanks de ruim 2 uur die hij duurt).

zondag, mei 20, 2012

Doodslag - Pieter Kuijpers

Neergesabeld in de publieke pers, in deze film. Afgekraakt door mensen om me heen, en toch wil ik m zien.
Telefilms schieten sowieso heen en weer in kwaliteit, ik heb juweeltjes afgewisseld zien worden met gedrochten. Maar wie niet waagt...

"Doodslag" behandelt het actuele thema van het belagen van hulpverleners bij het uitoefenen van hun vak. In deze film draait het om ambulancebroeder Max, die op weg naar een bevalling gehinderd wordt door straatjochies van wie er een een hoofdwond heeft. Tegen de instructies in stapt Max na enige tijd toch uit de auto om de jongens opzij te manoeuvreren. Daarbij deelt hij een vuistslag uit, die later fataal blijkt. Doodslag!
De redding van de bevallende vrouw én van het kind valt in het niet bij de harde klap die eerst het straatschoffie en later Max te verwerken krijgt. Hij wordt gearresteerd, draait een jaar de bak in, raakt baan en vele zekerheden kwijt . Bovendien wordt hij belaagd door de vrienden van de omgekomen hangjongere.

Zelf vond ik deze film vooral gaan om de persoonlijke verworden van een in beginsel goed mens, die door een foute handeling in een keer zn hele leven vernaggeld. En mensen kwijtraakt die hem lief zijn, die geen nieuw bestaan meer kan opbouwen, die in alle opzichten aan lager wal raakt.
Ze mogen zeggen wat ze wil, maar ik heb de film geboeid uit zitten kijken.

woensdag, mei 16, 2012

Neds- Peter Mullan

ALLES wat Peter Mullan doet , vind ik goed. Ik vind niet alles leuk, maar ik vind het wel goed.

Zoals deze, een film over Non Educated Delinquents, oftewel NEDS. Niet eens een hartstikke goeie film, maar wel weer een onderwerp dat aangesneden moet worden. En Mullan is een man die in het sociale hoekje zit van Ken Loach en Neil Jordan. Dat houdt in dat je naar rauw Brits drama kijkt over lowlife-gasten en hun dagelijkse strijd met het bestaan. Denk aan "My name is Joe" , denk aan "Magdalene Sisters" en je weet wat je krijgt.



John McGill is een behoorlijk goede scholier die opgroeit in de verkeerde buurt met de verkeerde familie: alco-vader (een rol van, jawel, Peter Mullan zelf), randcrimineel broertje en een moeder die tegen al dit geweld niet opgewassen is. John wil koste wat kost wat van het leven maken en doet dusdanig zn best op school dat ie - na de nodige tegenwerking- toch over mag naar de beste studieklas. Maar dan..

Dan blijkt de stammenstrijd tussen de volksbuurten ook John te raken, hij knakt als ie door een moeder van een vriendje de deur gewezen wordt omdat ie toch niet helemaal het juiste slag volk is. Een aftakeling van een persoonlijkheid volgt, in al haar nare sociaal-armoedige hoedanigheid.

Zoals gezegd: niet écht goed, maar wel weer een noodzakelijke film. Geen spijt van.

dinsdag, mei 15, 2012

Jackie- Antoinette Beumer

Daar is dan een term voor. Een film die je niet echt goed vindt, maar waarvan je wel weet dan anderen hem zullen waarderen. Zo'n film heet "sympathiek". Om die reden zal ik m dan ook van harte aanbevelen, ik denk dat er nogal wat mensen van zullen genieten.

Genieten van de comediènne-achtige rol van de zussen van Houten, met name Jelka. Genieten van de voorzichtige toenadering tussen de dochters en hun langverdwenen moeder. Genieten van de fraaie vergezichten op de plains van het midden van de VS, om precies te zijn New Mexico. Of genieten van de verrassende plotwendingen, die na afloop beter blijven hangen dan juist de cliché-ontwikkelingen (ene zus is de afstandelijke, maar gaat vast en zeker ontdooien. andere zus is de onzekere, maar blijkt gaandeweg zeer bekwaam. en moeder moet niks van de kinders weten, maar blijkt langzamerhand best wel een beetje trots).

Over het script (dochtertweeling van homostel krijgt bericht dat biologische draagmoeder in de VS er slecht aan toe is. aangezien er verder geen familie is worden zij geacht iets te regelen voor mammie, die regelrechte hippie blijkt te zijn) is al veel gezegd, over de verrassingen gelukkig nog weinig. Om die reden durf ik m wel aan te bevelen.

maandag, mei 14, 2012

Les femmes du 6ème etage- Philippe le Guay

Aan alle kanten voldoend aan de criteria van een feelgood. Heerlijke film over een Parijs' appartementencomplex in de vroege jaren 60. De eigenaar woont er met zijn verzuurde society-vrouw, verder worden zo ongeveer alle ruimtes verhuurd aan Spaanse gastarbeidende dames, die voor allerlei respectievelijke bazen de huishoudster en dienstbode spelen. Jean-Louis, de huurbaas in kwestie, is een meer dan keurige, een onkreukbare, een droogstoppelige kerel die zijn jarenlange trouwe medewerker de deur uit moet doen op aandringen van zijn verwende en ruziezoekende vrouw. De nieuwe dame is Maria, een jonge en beeldschone Spaanse vrouw die op een ontwapenende manier de familie in- en uitpakt. Gaandeweg ontwikkelt Jean-Louis een interesse in de dagelijkse beslommeringen van zijn Spaanse trapgenoten. Er gebeurt van alles, daar hoef ik niet veel over te zeggen. Erg fijn deze, voor de zondagavond.

donderdag, mei 10, 2012

Crime d'amour- Alain Corneau

Eigenlijk heb ik Kirstin Scott Thomas nog nooit slecht zien acteren. Van Ludinive Saignier is het slechtste dat ik kan zeggen dat ze wel eens een merkwaardige rolkeuze gemaakt heeft. Een film met deze dames tezamen belooft dus nogal wat. Uiteindelijk dan ook met een tevreden gevoel deze film afgesloten. Sterk acteerwerk, groei in de rol en veel betekenisvolle blikken. Prima! Verhaal: op een onbestemd kantoor is de directrice van de vestiging een onuitstaanbare bitch, maar ze is wel goed in haar werk. Een van de medewerksters blijkt de rising star: veel zakelijke kennis , maar weinig mensenkennis en weinig instinct. Directrice belooft het haar te leren, maar daar blijkt achteraf nogal wat eigenbelang bij. Tot aan opoffering van haar eigen relatie aan toe. Al snel blijkt dat de film wel naar een wrange climax toe moet lopen: dat gebeurt. De directrice wordt vermoord door de leerling, zien we. Ze wordt gepakt, bekent maar probeert toch nog onder de straf uit te komen. Op een wel zeer doordachte wijze. Blijf kijken en je ziet of en hoe misdaad loont. Zeker het "of" is achteraf aan jezelf om te oordelen...

dinsdag, mei 08, 2012

My son, my son, what have ye done - Werner Herzog

Regie: Werner Herzog Productie: David Lynch Hoofdrol o.a. Willem Dafoe dat is me nogal een aanbeveling, toch? Ik ging er dan ook s goed voor zitten. Al snel zag ik de specifieke handtekening van de producent: een duister, vertraagd doch indringend verhaal wordt de kijker opgedrongen. Eigenlijk is het script in twee regels verteld: jongen vermoordt zijn moeder, vlucht het huis in en wordt omsingeld door de politie. Hoe hij tot zijn daad kwam, wordt in flashbacks getoond.
overall kan ik niet echt zeggen dat de film tipt aan eerdere Herzog-titels als Until the end of the world en Fitzcarraldo, en ook niet aan de Lost Highway-periode van Lynch. Maar wél kan ik zeggen dat ie op een fijne manier apart en vervreemdend werkt en dat er een ra zend ster ke hoofdrol wordt neergezet door de ras-engerd Michael Shannon. Dat alles helpt de film wél aan een voldoende!

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...