Het is dan tóch gebeurd. Eindelijk de grote feelgoodfilm van vorig jaar gezien. Tijdens de roulatie-periode had ik hem laten passeren, denkende dat het niet helemaal voor mij gemaakt was. Het afgelopen jaar ben ik er meermaals op gewezen dat dat misschien wel een misvatting was: 'ga m nou maar gewoon kijken, je zult zien dat het je verrast". De film draait nu op Film1 dus ik ging het proberen.
Aan de ene kant ben ik blij dat ik mijn intuïtieve filmkeuze niet voor niets heb. Het is voor mij niet de film waar ik destijds hardrennend naar toe had gemoeten. De brede waardering en de Oscarregen maken natuurlijk dat het geen kwaad kan als ik hem wél gezien heb, al is het maar om mee te praten. Verder doet de film mij niet zoveel als ie bij anderen doet. Hou me ten goede, het is allemaal niet slecht. Het is doorgaans behoorlijk vrolijk en visueel is het heel niet vervelend. Maar toch wringt het bij mij: het onnatuurlijke gevoel van twee mensen die tegen elkaar een dialoog staan te zingen. Dat blijft voor mij een moeilijk begaanbaar gebied. Mijn aandacht verslapt en de vele moeite van regisseur en acteurs sijpelt bij mij met mijn aandacht weg. Dat is míjn makke, dat snap ik. Ik weet dat hier miljoenen mensen van genoten hebben. Dat is fijn.
Na een reeks toevallige ontmoetingen botsen Mia en Seb dan uiteindelijk toch tegen elkaar aan. Tegengestelde karakters maar ze hebben ook iets gemeenschappelijks: ze hebben allebei een toekomstdroom waarvoor ze bereid zijn veel opzij te gooien. Dat blijkt. Ze krijgen een relatie , de relatie verdiept en ze raken zeer aan elkaar gehecht. Maar voor allebei blijft er iets knagen: ik zou toch...? Als ze elk voor zich uiteindelijk de kans krijgen hun droom te verwezenlijken, kan het dan ook niet anders of er ontstaat afstand tussen de twee. Eerst letterlijk, elk in een verschillende stad. Maar langzamerhand natuurlijk ook geestelijk. Hunkering naar elkaar verliest het steeds maar weer van de ambitie. Maar u snapt dat ze elkaar later in de film natuurlijk toch weer gaan zien. Ze stellen zichzelf de wezensvraag waarvan ze nu het gelukkigst worden.
Met : Emma Stone, Ryan Gosling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten