Tweeslachtig gevoel na het zien van deze film.
Jazeker is het een prachtig verhaal. En jazeker speelt Garcia Bernal opnieuw een sterke rol.
Maar Nee, ik was niet overtuigd dat ik een ijzersterke en spraakmakende film gezien had.
Nee, ik vond er een aantal gemiste kansen in zitten.
Want waarom het conflict niet verder uitgediept? Kansen volop: reclamemaker Saaveedra loopt immers tegen vele mogelijk dichte deuren aan: die van zijn baas, die hem verwijt voor het verkeerde front te kiezen. Die van zijn ex-vrouw, die hem juist softheid in zijn keuzes verwijt en steeds verder van zijn privé-leven komt af te staan.
Die van zijn campagne-collega's , die meer confrontatie willen waar hij juist meer voor de optimistische nuance gaat.
Die van zijn zoontje, die hem ook een oppervlakkigheid kan verwijten in zijn volgzame opstellingen.
En tenslotte die van de dictatoriale overheid, die hem wel prikt maar niet doorsteekt met dreigingen.
Dit allemaal als voorbeeld van de gemiste kansen die de filmmakers hadden om van dit waargebeurde verhaal ook een zwaar beklijvende rolprent te maken. Niet dat ie slecht is, het verhaal is daarvoor simpelweg te idyllisch en sterk- maar men had kunnen streven naar een 9 ipv het zeventje dat ik er nu aan ophang.
Enneh: ik keek deze film ook nog met een andere bril. Het KAN dus wel, een referendum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten